(غلاطیان 4: 22-27)

پولس رسول، با این قرائت از پیام خود به غلاطیان، به دنبال آموزش کسانی است که هنوز متوجه نشده اند که قانون موسی دارای ارزش موقت و نه ابدی است. برای فهماندن این موضوع، او از مثال دو پسر ابراهیم استفاده می کند. اولین فرزند که از هاجر به دنیا آمد، نماد برده شهر فعلی اورشلیم است که توسط او و فرزندانش ویران شده است. فرزند دیگر ابراهیم که از زن آزاد سارا متولد شده است، طبق وعده خدا، نماد اورشلیم آسمانی است. اورشلیم آسمانی آزاد است و مادر همه ما مسیحیان است. از آنجا که او از قانون موسی آزاد است، به این معنی است که فرزندان او نیز از قانون موسی آزاد هستند.

در بیان از اورشلیم آسمانی، پولس رسول به ما فرصتی می دهد که از نزدیک در این میهن ابدی که به ما توسط خدا وعده داده شده، نگاه کنیم، جایی که مسیحیان برای همیشه زندگی خواهند کرد. خداوند اغلب به عنوان «ملکوت آسمانی» به آن اشاره می کند تا مردم آن را با پادشاهی های این جهان اشتباه نگیرند. او نیز گاهی اوقات آن را "ملکوت خدا" یا "ملکوت پدر من" می نامد، و به جلال خدای پدر و ملکوتش می پردازد. او همچنین آن را بهشت ​​می نامد (لوقا 23:43).

همانطور که عیسی برای ما آشکار ساخت، خدا ملکوت خود را "قبل از خلقت جهان" برای فرشتگان و کسانی که بر روی زمین اند و آن را با دنبال کردن همبستگی با خداوند می خواهند، آماده کرده است. این کار با اعمال فرامین او، به ویژه فرمان محبت انجام می شود (نگاه کنید به متی 25: 34-35). این ملکوت آسمانی ابدی است، هیچ پایان ندارد. خوشی، استراحت، سلامت و سعادت همه کسانی که در آن زندگی می کنند نیز برای همیشه است. در این ملکوت خدا هیچ گونه غم و اندوهی که مردم در این زندگی با آن مواجه هستند مانند "رنج، غم و اندوه، آه" مرگ و مانند آن وجود ندارد، بلکه شادی "حیات ابدی" است.

پس از بازگشت ثانوی خداوند، بدنهای همه مردم از موادی که هست با انرژی خالق متعال به نوع روحانی تبدیل شده، برخیزانیده می شود. به همین دلیل است که در ملکوت آسمان ​​ما هیچ نیاز مادی مانند غذا، آب و یا هر چیز دیگری که ما در اینجا نیاز داریم، نداریم. "ملکوت خدا اکل و شرب نیست، بلکه عدالت، سلامتی و خوشی در روح القدس است" (رومیان 14 :17).

عنصری که در ملکوت آسمان تسلط دارد، نور است. اما این نور طبیعی نیست که از خورشید می تابد. اشعیای نبی، نبوت می کند: "آنجا دیگر آفتاب در روز نور تو نخواهد بود، و ماه در شب با درخشندگی برای تو نخواهد تابید، بلکه خداوند یهوه نور جاودانی تو خواهد بود" (اشعیا 60 :19). همچنین یوحنای رسول بر ما آشکار می سازد: "اورشلیم جدید، ملکوت آسمان ها" به خورشید یا ماه نیاز ندارد تا آن را روشن کند، زیرا که جلال خدا آن را منور می سازد و چراغ آن بره است، یعنی عیسی مسیح که برای نجات ما بعنوان یک بره قربانی شده است (نگاه کنید به مکاشفه 21 :23) بخشی از این نور مسیح توسط پطرس و دو رسول دیگر در تبدیل هیئت نجات دهنده در کوه تابور مشاهده شد (نه جلال کامل الهی). پطرس آنچنان احساس خوشی روحانی کرد که او نمی خواست آنجا را ترک کند و از خداوند درخواست کرد تا مکان هایی برای ماندن بسازد، که آنها مجبور نباشند این موقعیت فوق العاده را ترک کنند. از این تنها می توانیم درک کنیم که چه شادی و خوشبختی از سوی کسانی که در نور ملکوت آسمان زندگی می کنند، احساس می شود.

حضور بی وقفه خداوند در بهشت ​​آسمانی، شادی غیر قابل توصیف برای همه مردم و فرشتگان است. پس از همه، همانطور که عیسی گفت، پس از رستاخیز عمومی مردم "مانند فرشتگان خدا در آسمان خواهند بود" (متی 22 :30). و جمعیت بی شماری از فرشتگان با تمام قدیسین مانند یک گروه کُر هماهنگ خواهند شد، همانطور که توسط یوحنای رسول نشان داده شده، و خواهند سرایید: "تو شایسته ای زیرا که تو ذبح شدی و مردمان را برای خدا به خون خود باز خریدی ... برکت و جلال و حکمت، سپاس و اکرام و قوت و توانایی، خدای ما را باد تا ابدالاباد. "(مکاشفه 5: 9 و 7 :12). همیشه سرودهای پرستش و  شکرگذاری به خدای تثلیث وجود خواهد داشت و همه در یک جشن دلپذیر زندگی خواهند کرد.

برادران و خواهران من، این خانه دائمی ما است، که خدا برای ما مقدر کرده است. بیایید از زندگی خود مراقبت کنیم تا شایسته شنیدن این از جانب خداوند باشیم که: "بیایید، برکت یافتگان از پدرم، ملکوتی را که از بنیاد جهان برای شما آماده شده است به ارث ببرید". آمین.

~ متروپولیتن پیسیدیه، ساتیریوس