|
موعظه بر
قرائت رسولی برای یکشنبۀ بعد از تئوفانی
|
|
(افسسیان 4: 7-13)
در عبارت امروز از رساله به افسسیان، پولس رسول، موضوع
بزرگ وحدت ایمانداران و کمال روحانی آنها را بازبینی می کند.
اول از همه، پولس رسول می خواهد هر گونه حسادت ممکن در
میان مسیحیان به علت تنوع هدایایی که به هر کس توسط خدا داده می شود را از
میان ببرد. همه ما از تجربه شخصی می دانیم که چقدر حسادت به شخص دیگری آسان
است، به خصوص به کسی که بخاطر عطایایش برجسته است. این حسادت معمولاً موجب
می شود ما سعی کنیم این فرد را خرد سازیم و او احساس کند که نسبت به ما
پایین تر است. اگر تصادفاً این فرد اشتباهی مرتکب شود، ما تمایل داریم که
فرصت را برای غلبه بر آن به منظور تنزل دادن او و بالقوه صدمه به شهرت خوب
او به کار گیریم. امروزه چقدر ما این را در جامعه، در میان خانواده ها و در
بین خواهران و برادران مشاهده می کنیم! جایی که در میان مسیحیان حسادت
باشد، علاوه بر شرارت های دیگر، صلح را از بین می برد و به وحدت کلیسا آسیب
می رساند. به همین دلیل، رسول الهام یافته از خدا، توضیح می دهد که این
عطایا، همانطور که کلمه "عطیه" خود نشان می دهد، توسط مسیح به ما داده می
شود. خداوند ما، بر طبق حکمت خود، عطیه ای را که برای هر شخص مناسب است، به
هر کدام از ما می دهد. فراتر از آن، مسیحیان نباید به این توجه داشته باشند
که چگونه جامعه این عطایا را ارزش می نهد یا طبقه بندی می کند، چه رسد به
اینکه آیا آن را برتر یا پایین تر می بیند. مسیحیان با عطایایی که دریافت
کرده اند قانع می شوند. مهمترین چیز این است که آنها از آنچه که برخوردارند
در بهترین حالت ممکن استفاده کنند.
بیایید مثل قنطارها را به یاد آوریم. ما مرد این مثل را می
بینیم که به غلامان خود: "یکی را پنج قنطار، و دیگری را دو و سومی را یک
قنطار، هر یک را به حسب استعدادش" می دهد(متی 25 :15). قصد او این بود که
غلامان از آنچه که به آنها داده شده بخوبی استفاده کنند. به طور خاص به این
بخش نگاه کنید: " به حسب استعدادش." عطایای خداوند که ما دریافت می کنیم
ایجاد مسئولیت می کند. عطیه بزرگتر، مسئولیت بیشتر برای ماست. به جای حسادت
به عطایای دیگران، ما باید از آنچه که مسیح به ما داده است با بهترین
توانایی هایمان استفاده کنیم. حتی اگر چیزی که ما دریافت کرده ایم کم است،
ما با این مثل می دانیم که همه ما پاداش یکسان از مسیح دریافت خواهیم کرد.
خداوند کلمات یکسانی را به کسی که دو قنطار و کسی که ده قنطار سود آورده
بود، گفت: «آفرین، ای غلام نیک متدین ... به شادی خداوند خود داخل شو!»
(متی 25: 21 و 23).
رسول همانطور که ادامه می دهد، توضیح می دهد که این عطایا
برای منافع شخصی یا فخر فروشی گیرنده، داده نمی شود، بلکه برای یک هدف خاص
است. خداوند به شیوه های مختلف فراوان می دهد. به ویژه اینجا (در این
عبارت)، رسول به عطایایی که در کلیسا داده شده است اشاره می کند. آنها برای
تجهیز مسیحیان به لحاظ روحانی برای کار خدمت، برای بنای بدن مسیح داده شده
است (آیه 12). و پولس اشاره می کند که خداوند ما، بخشید بعضی رسولان، بعضی
انبیا و بعضی مبشرین باشند. او در هر فصلی، به کسانی که انتخاب می کند،
عطیه شبانی و معلمی (اسقف ها و کشیشان) را می دهد، به روحانیون هدایت کردن
ایمانداران و آموزش حقیقت ایمان را به آنان می دهد. این برای این است که
مؤمنان با شناخت عمیقتر پسر خدا، ایمان شان را در او و وحدت با یکدیگر
افزایش دهند.
این همیشه عمیق ترین خواسته رسول بزرگ برای کلیساهایی بود
که او تاسیس کرده بود؛ که به طور مداوم وحدت در بین آنها افزایش یابد و
توسط کسانی که تلاش می کنند این وحدت را بشکنند، مضطرب نشوند. او به
فیلیپیان می نویسد: "باری بطور شایسته انجیل مسیح رفتار نمایید، تا خواه
آیم و شما را ببینم و خواه غایب باشم، احوال شما را بشنوم، که به یک روح
برقرارید و به یک نفس برای ایمان انجیل مجاهده می کنید. و در هیچ امری از
دشمنان ترسان نیستید "(فیلیپیان 1: 27-28).
من می خواهم موعظه امروز را با کلمات زیر که پولس رسول به
فیلیپیان می گوید تا آنها را به وحدت برانگیزد، به پایان رسانم: "بنابراین
اگر نصیحتی در مسیح، یا تسلی محبت، یا شراکت در روح، یا شفقت و رحمت هست؛
پس خوشی مرا کامل گردانید، تا با هم یک فکر کنید و یکسان محبت نموده، یک دل
بشوید، و یک فکر داشته باشید "(فیلیپیان 2: 1-2). آمین
~ متروپولیتن پیسیدیه، ساتیریوس
|
