موعظه در قرائت رسولی ​​برای یکشنبۀ توما

 (اعمال 5: 12-20)

    در قرائت امروز از اعمال رسولان، قدیس لوقای انجیل نگار به ما اطلاعاتی بسیار جالب درباره زندگی مسیحیان اولیه در اورشلیم می دهد. پس از پنطیکاست، تعداد مسیحیان به پنج هزار نفر رسیده بود. این اتفاق حتی با ادامه آزار و شکنجه توسط حاکمان یهودی (که قبلا مسیح را مصلوب کرده بودند) که علیه رسولان درآمدند، اتفاق افتاد. با وجود این، رشد جامعه مسیحی ثابت بود!

در ابتدا، مسیحیان با هم در یکی از بال های معبد اورشلیم، که به "ایوان سلیمان" معروف بود، جمع می شدند. آنها در آنجا دعا می کردند و به سخنان رسولان گوش می دادند. آنچه جالب است این است که در واقع آن دسته از یهودیانی که مسیحی نبودند نه تنها به حضور ایشان در معبد کاری نداشتند. بلکه برعکس، این افراد ساده به طور مثبت تحت تاثیر مسیحیان و رفتار خوبشان قرار می گرفتند، حتی درخواست تعمید می کردند. بنابراین، "به طور فزاینده ای ایمانداران به خداوند متحد می شدند، انبوهی از مردان و زنان، اعضای کلیسا می شدند" (نگاه کنید به آیه 14).

معجزات زیادی که خداوند از طریق رسولانش انجام داد، عامل افزایش اعضای کلیسا بود. آنچه که مسیح در طول سالهای ماموریت عمومی اش انجام داد، حتی پس از ​​صعودش به آسمان ادامه یافت. تنها با این تفاوت که "از طریق دستان رسولان" بود(آیه 12). آنچه بیشتر شگفت انگیز است این است که برخی از این معجزات بزرگتر از معجزاتی است که توسط خداوند ما در انجیل مقدس انجام شده است. اجازه ندهید کسی به این تهمت ناروا بزند! خداوند به شاگردان خود گفت که این چنین خواهد بود: "آمین آمین، به شما می گویم، هر که به من ایمان آرد، کارهایی را که من می کنم او نیز خواهد کرد؛ و بزرگتر از اینها نیز خواهد کرد، زیرا که من نزد پدرم میروم. و هر چیزی را که به اسم من سوال کنید، به جا خواهم آورد »(یوحنا 14: 12-13).

این "کارهای بزرگ" که از طریق رسولان انجام می شد چه بودند؟ هنگامی که سخن به شهرها و روستاهای اطراف اورشلیم رسید که شاگردان عیسی مردم را درمان می کنند (حتی کسانی که بیماری های جدی داشتند)، جمعیتی که آنها را می شنیدند بیمارانی را که در معرض خطراتی جدی بودند را جمع می کردند و آنها را در خیابان هایی قرار می دادند که می دانستند رسولان قصد عبور از آنجا را دارند. چرا آنها این کار را می کردند؟ "تا هنگامی که پطرس از جمعیت مردم عبور می کند، حداقل سایه او بر برخی از بیماران بیافتد تا بتواند آنها را درمان کند" (نگاه کنید به آیه 15). مردم حتی "کسانی را که توسط ارواح پلید رنج می بردند را" نزد رسولان آوردند و "همه آنها شفا یافتند" (آیه 16).

همه این وقایع فوق العاده باعث شد بیماران و کسانی که در اطراف آنها بودند به مسیح ایمان بیاورند. علاوه بر این، برای رسولان دلگرم کننده بود و به آنها کمک کرد که شجاعانه در برابر آزار و اذیت هایی که ابتدا از حاکمان یهودی و بعد از بت پرست ها دیدند، بایستند. در نتیجه، رسولان همچنان شجاعانه به موعظه انجیل مسیح ادامه دادند. بعدها، قدیس لوقا در مورد خشم رهبر یهودی صحبت می کند، که از افزایش تعداد مسیحیان اظهار نگرانی می کرد. آنها دوباره رسولان را دستگیر و زندانی کردند. با این حال، در شب "فرشته خداوند درهای زندان را باز کرده و به ایشان گفت:" بروید، در معبد ایستاده و تمام سخنهای این حیات جدید را به مردم بگویید "؛ که آن را تکمیل می کند: "آنها وقت فجر به معبد وارد شدند و بدون هیچ ترسی تعلیم دادند" (نگاه کنید به آیه 19-21).

برادران و خواهران من، از آنچه امروز از اعمال رسولان شنیدیم، بیایید در دو مورد به طور خاص تمرکز کنیم:

اولا، که خداوند نیکخواه ما عیسی مسیح، حتی پس از صعودش، همچنان به مردمی که به آنان می پیوستند برکت و التیام می بخشید. این کار نجات توسط رسولان او انجام شد، و از طریق وارثانش ادامه می یابد: اسقف ها و کشیشان کلیسای او. همه چیزی که باید انجام دهیم این است که مانند کسانی که حتی سایه قدیس پطرس را دنبال می کردند، با ایمان کامل بیاییم.

ثانیا، وقتی که ما همواره به عنوان مسیحیان در هماهنگی با اراده خدا زندگی و عمل می کنیم، نباید هیچ ترسی از واکنش کسانی که علیه ایمان هستند، داشته باشیم. مسیح، که قادر مطلق است، به کار در زندگی ما ادامه خواهد داد. او از ما محافظت می کند، حتی گاهی اوقات با معجزات؛ زیرا او از رسولان خود محافظت می کرد وقتی که فرشته آنها را از زندان آزاد کرد. همه آنچه که ما باید انجام دهیم این است که هرگز ارتباط روزانه مان را با مسیح از دست ندهیم.

~ متروپولیتن پیسیدیه، سوتیریوس