عشاء الهی روحانیون و مردم   (36)

(12.6.2022)

 پس از قرائت آخرین دعای مراسم قبل از عشای مقدس ربانی، برگزاركننده ها به ترتیب سلسله مراتبی معین براى عشاء ربانى می آیند. هر یک ابتدا در برابر برگزاركنندگان ديگر و سپس در برابر مردم تعظیم می کنند و طلب بخشش می کنند. اگر اسقف وجود داشته باشد، ابتدا او عشاء ربانى را دريافت می كند و سپس به كاهنان و شماس های همکار خود عشاء مقدس را می دهد. آنها ابتدا در بدن مقدس سهيم می شوند. روشی که در آن كاهن حتی زمانی که به تنهایی خدمت می کند، دارای نمادهای عمیق است.  پس از تکریم ميز مقدس، کف دست راست خود را بر روی دیسک مقدس دراز می کند و تکه کوچکی از بدن مقدس را برمی دارد و در کف دست چپ خود می گذارد و می گوید:

« بدن گرانبها و تماما مقدس خداوند ما، به من (نام)، كاهن نالایق،.... برای آمرزش گناهانم و حيات جاودان، اعطا می شود.» او بخشش هدایا را به شخص ثالثی خطاب می کند که از او به وى رسیده است؛ و این شخص مسیح است. مسیح خود كاهن را می پذیرد و همچنین مسیح با دست كاهن با مومنان ارتباط برقرار می کند. به همین دلیل است که كاهن وقتی به هر مؤمنی عشاء ربانى را می دهد، می گوید: "خادم خدا (نام) … را دریافت می کند".  ما همچنین از این عبارات می بینیم که خداوند ما عیسی مسیح، همانطور که یک دعا می گوید، "هديه شده و هديه دهنده" است؛ یعنی او همه کارها را انجام می دهد و از ما برای احترام به ما استفاده می کند.

در این مرحله شایسته است این جمله پدرانه را به خاطر بسپاریم: "کاهن بدن و خون مقدس خداوند را به همه کسانی که می آیند منتقل می کند. اما مسیح متحد می شود و فیض مقدس خود را فقط به شایستگان عطا می کند."  یعنی خداوند بر همه چیز مسلط است. بنابراین، لحظه ای که ما در عشاء مقدس سهيم می شويم، باید در نظر داشته باشیم که خداوند از تمام دنیای درونی ما آگاه است و ما باید وجدان پاک داشته باشیم. بنابراین مسیح از طریق دست کاهن با ما ارتباط خواهد داشت و ما را با خود متحد خواهد کرد.

به دعوت شماس: «با ترس خدا و ایمان و محبت نزدیک شوید» مؤمنان آماده براى سهيم شدن در عشاء الهى می آیند. ترس از خدا، ایمان و عشق، نگرشی است که با آن براى ارتباط برقرار كردن می آييم.  ایمان آغاز راهی است که به عشای مقدس ربانی منتهی می شود. عشق پایان است. لحظه ای که انسان مسیح را در خود می پذیرد، لحظه ی بالاترین عشق است. اين لحظه عشق الهی است که عرضه می شود و عشق انسانی است که می آید و آن هدیه را می پذیرد.

برگزاركننده، بدن و خون مقدس خداوند را به هر مؤمنی كه منتقل می کند، هر کدام را به اسم نام می برد. با نامی که به او داده شد وقتی که فرزند خدا شد، هنگامی که به نام پدر و پسر و روح القدس تعمید یافت. برگزاركننده او را به این نام می خواند و بدین ترتیب منشأ روحانى او را آشکار می کند.

 واقعه عشای مقدس ربانی، رويارويى شخصی انسان با خداست. با عشای مقدس ربانی ما با خون مقدس مسیح متحد می شویم، عضوی از بدن مقدس او می شویم. خون مقدس استاد با ما آمیخته شده و زندگی ما را متحول می کند. آن را قوی و خالص می سازد و بی عیب و نقص به مقصد نهایی خود یعنی ملکوت خدا هدايت می كند.

پس از عشاء مقدس الهی مؤمنان، برگزاركننده، مردم را با جام مقدس برکت می دهد، ندا می دهد: «خدایا قوم خود را نجات ببخش و میراث خود را برکت بده». مردم با دریافت برکت، پیروزمندانه می خوانند: "ما نور حقیقی را ديده ايم، روح القدس آسمانی را دریافت کردیم ...".  با عشاء مقدس الهی، مؤمن نور حقیقی را در درون خود دریافت كرده است. روح او با مسیح، خورشید عدالت متحد شده است. ذهن او الهام گرفته از خدا و با نور الهی احاطه شده است.

ما نه فقط یک يك پرتو نور، بلکه کل قرص خورشید عدالت را در روح خود دریافت کردیم. و توسط فيض، خورشیدهایی شدیم که قمرهاى تنها خورشید است. زیرا مسیح پس از احاطه بر همه چیز با قدرت روشنگری خود، نوری پیوسته و بی وقفه را در درون شایستگان قرار می دهد و کسانی را که در آن نور سهيم می شوند، خورشید می سازد. این توصیفات از تجربیات روحانی توسط پدران کلیسا، از مشارکت خود آنها در عشای مقدس الهى به ما تحویل داده شده است.

 پس از مشاركت مؤمنان، برگزاركننده به محراب مقدس باز می‌گردد و بخش‌های مریم باکره و قدیسان را از دیسکوها در حالی که دعای رستاخیز را می‌خواند به جام مقدس منتقل می‌کند: "با مشاهده رستاخیز مسیح..."  .

در واقع، در ليتورگى الهی ما شاهد رستاخیز مسیح بودیم. ما شاهد برگزاری مراسم عشای ربانی بودیم. ما اکنون - با عشاء مقدس الهی - تجربه می کنیم که چگونه مسيح استاد در درون ما قیام می کند و با نور فساد ناپذير و الوهیت می فروزد و می درخشد.

 از آنجایی که با ليتورگى الهی می توانیم پیوسته مرگ خداوند را اعلام کنیم (اول قرنتیان 11 :26) و به رستاخیز او اعتراف کنیم، همیشه می توانیم عید فصح مسیح را در هر گردهمایی عشای ربانی جشن بگیریم.

هر ليتورگى الهی رستاخیز مسیح است و هر عشاء مقدس الهی رستاخیز انسانى است که در آن شرکت می کند.  زیرا همانطور که جسدی که از روح زنده محروم شده است نمی تواند به تنهایی زندگی کند، روح نیز اگر از مسیح که آن را حيات می بخشد محروم شود، نمی تواند به تنهایی زندگی کند. خداوند گفت: "در حقیقت، همانا من به شما می گویم، اگر گوشت پسر انسان را نخورید و خون او را ننوشید، در خود حيات نخواهید داشت. (یوحنا 6: 53).

 ما با ليتورگى الهی در عید پاک/پاسكاى حقيقى شرکت می کنیم. و از خداوند می خواهیم که ما را در روز ملکوتش در کنار خود داشته باشد. آمین

~ متروپوليتن سوتيريوس از پيسيديه