|
همانطور که در خطبۀ
قبلی خود اشاره کردیم ، پسر خدا، کلمۀ خدا نامیده می شود. او شخص
دوم تثلیث اقدس ، پسر یگانه خداست که برای بشریت تجسم یافت؛ آن خدا-انسان ،
عیسی مسیح.
با این حال ، ما می
توانیم در کتاب مقدس و زبان کلیسا نیز ببینیم که كلمه خدا به معنای تعالیم
خداوند ما عیسی مسیح است که او به زمین آمد و به ما آموخت. اینها در کتاب
مقدس ثبت شده است ، و در انجیلها اغلب آمده است که عیسی "كلام را به
آنها موعظه می کرد" (مرقس 2: 2). این تعلیم كلام خدا، توسط خداوند بعد از
صعود وی، با رسولانش همان تعليم ادامه یافت. ما در اعمال رسولان می خوانیم
که ، "كلام خدا در حال گسترش بود ، و تعداد شاگردان
[مسیحیان] در اورشلیم بسیار افزایش می یافت" (اعمال 6: 7). از آن زمان ،
كلام خدا(انجیل) همچنان به صورت شفاهی از طریق دهان و به صورت کتبی در کتاب
مقدس و نوشته های قدیسین گسترش می یابد. اولین قسمت از مراسم لیتورگی الهی
همانطور که بر اساس آن ساخته شده است "نیایش کلمه خدا" نامیده می شود. به
روشی آیینی ، ورود انجیل مقدس از طریق شبستان (بخش مرکزی ساختمان کلیسا) به
بمای مقدس (سكويى كه خواننده كلام روى آن مى ايستد) از منطقه محراب صورت می
گیرد. بخشی از آثار رسولان مقدس (از كتاب اعمال رسولان یا یکی از رسالات)
خوانده می شود. سپس شماس یا کاهن بخشی از یکی از چهار انجیل را می خواند و
خطبه کلام الهی را دنبال می کند. از این طریق است که کلیسا به طور مداوم
فرزندان روحانی خود را با کلام جاودانه خدا تغذیه می کند. اما یک حرکت
متقابل از سوی مومنان نیز باید انجام شود.
اول از همه ، ما
باید توجه داشته باشیم كه به آنچه که از رسولان و از انجیل ها خوانده می
شود، گوش دهیم. به همین دلیل است که کاهن برگزار کننده ، قبل از هر بار
خواندن دوباره و دوباره ما را تشویق می کند: ”بیایید توجه کنیم. [این است]
حکمت. بیایید هشیار باشیم. " اگر در هر زمان افکار ما سرگردان باشند و بر
آنچه قرائت ها به ما می گویند تمركز نكنيم ، چیزی دریافت نخواهیم کرد. این
به نفع ماست که گوش کنیم ، قلب خود را باز کنیم و با اشتیاق کلام خدا را
دریافت کنیم. ما باید اطمینان حاصل کنیم که شنیده ها را در خاطر نگاه داشته
و سعی کنیم با پشتكار آن را در زندگی خود بكار ببريم. پس از آن است که ما
مانند مزرعه ای هستیم که کشت شده است ، و همانطور که خداوند فرمود ، بذر را
دریافت کرده "و صد برابر محصول داد" (لوقا 8: 8 را ببینید). کلام خدا باید
درون ما ، با قلبی نجیب و نیک باقی بماند ، تا "با صبر به ثمر برسد" ،
همانطور که خداوند در پایان "مثل برزگر" گفت (نگاه کنید به لوقا 8:15 ).
کلام خدا برای تغذیه روحانی روح ضروری است ، همانطور که نان و سایر مواد
غذایی برای بدن ضروری است. این چیزی است که خداوند تأکید کرد: "انسان فقط
به محض نان زندگی نمی کند بلکه به هر کلمه ای که از دهان خدا صادر می گردد
زیست می کند" (متی 4: 4). همانطور که یک شخص نمی تواند روزهای بسیاری را
بدون آب زنده بماند ، در زندگی روحانی نیز اینگونه است: زندگی مسیحی اگر با
کلام خدا پر نشود ، می میرد. مانند گلهای گلدان، که اگر آبیاری نشوند ،
پژمرده می شوند. وقتی به کلیسا می رویم هفته ای یک بار به کلام خدا گوش فرا
دادن کافی نیست. این چیزی است که روزانه مورد نیاز است ، به همین دلیل است
که بخشهایی از کتاب مقدس هر روز در کلیسا در طی خدمات مقدس خوانده می شود.
البته همه نمی توانند هر روز برای شنیدن کلام خدا به کلیسا بیایند ، اما
هرکسی می تواند (اگر مزیت روحانی کلام خدا را درک كرده باشد) در لحظه ای
آرام در خانه خود یا هر جای دیگری که خود می یابند، بخش روزانۀ کتاب مقدس
را بخوانند. نه تنها آن را بخوانند ، بلکه باید در مورد چگونگی بکار بردن
از آنچه می خوانند در زندگی روزمره خود، تأمل کنند. چه برکتی مى باشد اگر
ما نیز در موقعیتی باشیم که سخنان مزامیر را تکرار کنیم: «خداوندا، شریعت
تو را چقدر دوست می دارم! تمامی روز آن تفکر من است! " و چون شریعت تو را
بسیار دوست می دارم "خود را به فرامین تو مایل می کنم" (مزامیر 118 [119]:
97 و 128).
خواهران و برادران
محبوب من! ما اغلب در برابر موقعیت های دشواری که در زندگی ما به وجود می
آید احساس ضعف می کنیم. ایمان ما کم می شود و احساس تلخی می کنیم؛ ما
ناامید شده و در حالتی از افسردگی فرو می رویم، ما دچار اضطراب می شویم و
میل به دعا را از دست می دهیم. حتی مراسم نیایش الهی نیز هیچ جذابیتی برای
ما ندارد. آیا تا به حال از خود پرسیده ایم که چرا همه این اتفاقات و موارد
بسیار دیگر اتفاق می افتند؟ آیا شاید به این دلیل است که ما هر روز خود را
با کلام خدا تغذیه نمی کنیم؟ بیایید ما به توصیه های قدیس پولس گوش دهیم ،
که حتی با اینکه او یک رسول بزرگ الهام یافته از خدا بود، کلام خدا را درون
خود حمل می کرد. او کلام خدا را زندگی کرد، آن را مطالعه نمود، آن را احساس
کرد و آن را از صمیم قلب به دیگران موعظه کرد. او به ما چه می گوید؟ «کلام
خدا با تمام غنای خود در شما ساکن شود. بگذارید این به طور دائم در شما
ساکن بشود »(کولسیان 3: 16). برای اینکه این اتفاق بیفتد ، ما باید کلام
خدا را دوست داشته باشیم و همانطور که مزامیر می گوید، آنها را بیش از طلا
و هر سنگ گرانبها آرزو کنیم. آنها باید احساس شیرینی بیشتری نسبت به شهد
عسل و قطرات شانه عسل براى ما داشته باشند (نگاه کنید به مزامیر 18 [19]:
10).
باشد که هر یک از ما
روزانه کتاب مقدس را مطالعه کنیم و کلام خدا را به مانند "چراغ" و "نور"
برای مسیر زندگی خود قرار دهیم (نگاه کنید به مزامیر 118 [119] و 105). کسی
که با کلام خدا منور می شود، ذهنیت درستی دارد. این فرد درست عمل می کند ،
و درست زندگی می کند. ایشان صلح جو، شاد هستند و با موفقیت به سرنوشت نهایی
خود می رسند.
هرگز فراموش نکنیم:
این به نفع ماست که با دقت به کلام خدا گوش فرا دهیم ، غالباً آن را مطالعه
کنیم ، مرتباً به آن فکر کنیم و آنرا واقعاً به کار ببریم.
~ متروپولیتن
پیسیدیه، اسقف اعظم سوتیریوس
|
