مَثَل امروز پسر ولخرج(گمشده) به وضوح پیامدهای غم انگیز دور شدن از خدا و همچنین عشق نامحدود پدرانۀ خدا به هر شخصی، هر چقدر هم که گناهکار باشد را برجسته می نماید. در زندگی کلیسایی، نمونه های قابل توجه بسیاری از یک مسیحی مومن وجود دارد. بسیاری از این افرادِ نمونه، به عنوان "شهدای مقدس" (شاهدان) شناخته شده اند با پاسخ دادن به عشق بزرگی که خدا نسبت به بشریت دارد، که در نهایت با قربانی پسرش در جلجتا نشان داد. از عشق به مسیح ، شهدای مقدس مایل بودند جان خود را به خاطر او بدهند. در میان آنها قدیس تئودور (تیرو) است که امشب در سرویس دعای مغرب تجلیل می شود (این قدیس به نام تیرو شناخته می شود ، زیرا وی متعلق به واحد نظامی تیرون ها است --- این نام برای متمایز کردن وی از سایر قدیسین بنام تئودور است).

 

قدیس تئودور از روستای آماسیا در آسیای صغیر بوده و در زمان سلطنت امپراطوران ماکسیمیان (286-305 میلادی) ، گالریوس (305-311 میلادی) و ماکسیمین (305-312 میلادی) زندگی می کرده است. وی از فرماندۀ گردان نظامی خود به دلیل مظنون بودن به اعتقادات مسیحی مورد بازجویی قرار گرفت ، کسی که از وی بازجویی کرد و به دنبال این بود که مشخص کند او مسیحی است یا خیر. قدیس تئودور با شجاعت اعتقاد خود را به مسیح بدون تردید اعتراف کرد ، این اعتراف ناشی از فیض روح القدس است. فرمانده او سعی در فریب دادن قلب قدیس داشت و به او گفت كه می تواند به طور خصوصی هر آنچه را كه دوست دارد ایمان آورد ، اما باید مطیع امپراتور شود و به طور عمومی برای پرستش و قربانی خدایان رومی بیرون بیاید. البته قدیس از این وسوسه خودداری کرد و قاطعانه اظهار داشت که او یک سرباز مسیحی است که تنها مسیح را می پرستد و هر قربانی فقط برای اوست. در نتیجۀ این اعلان ایمان، او زندانی شد. بت پرستان متعصب بعداً قدیس تئودور را در کوره ای سوزاندند ، جایی که او به خاطر عشق مسیح به شهادت رسید. خداوند فرمود: "کسی محبتی بزرگتر از این ندارد که جان خود را به جهت دوست خود بدهد" (یوحنا 15: 13). در این ، قدیس تئودور شهید بزرگ عشق عالی خود را به مسیح ابراز کرد.

 

برای قدیش تئودور (همانطور که برای تعداد بیشمار شهیدان دیگر بود)، قربانی کردن جان خود برای مسیح کاملاً طبیعی بود. مسیح ، پسر خدا ، انسان شد و برای نجات ما از مرگ ابدی ، خود را قربانی کرد! دادن زندگی خود به جهت قدرشناسی و عشق به مسیح مسلماً ممکن است. البته این بدان معنا نیست که همه مسیحیان از این طریق شهید شوند ، بلکه همه ما خوانده شده ایم که این روح فداکاری را در قلب خود نسبت به عشق مسیح داشته باشیم، که "ابتدا او ما را محبت نمود" (اول یوحنا 4: 19) برای اینکه خدا را دوست داشته باشیم ، باید او را بشناسیم. همانطور که قدیس سیلوان آتونیت گفت ، ایمان داشتن به مسیح یک چیز است، و شناخت مسیح چیز دیگری است. سوالی که هر یک از ما باید از خود بپرسیم این است: آیا مسیح را می شناسم؟ آیا من تصویری واقعی از مسیح در درون خود دارم؟ آیا مسیح را به عنوان یک مجازات کنندۀ عصبانی از گناهان خود می بینم و از او می ترسم؟ یا احساس می کنم مسیح یک دوست است؟ خداوند ما به ما گفت ، "شما را دوست خوانده ام" (یوحنا 15:15). ممکن است بعضی از افراد از این مفهوم ناراحت شوند و احساس کنند که این به نوعی مسیح را کمرنگ می کند. آیا واقعاً ما می توانیم او را یک دوست در نظر بگیریم؟ واقعاً این شگفت انگیز است! باورنکردنی می بود، به جز این واقعیت که خود او این را برای ما تکرار کرد تا درک کنیم: "شما دوست من هستید" (یوحنا 15 :14).

 

ریشه کلمه دوست بسیار عمیق تر از چیزی است که اکنون به طور معمول درک می شود. در آغوش گرفتن دیگری، و بوسه. این عیناً ترجمه شده از معنای قدیمی، "عشق" است. دوست من شخص مورد علاقه من است. رابطه بین دو دوست رابطه عشق است ، نه صرفاً رفاقت. بنابراین رابطه من با مسیح ، به عنوان یک دوست ، ریشه در عشق دارد. این جنبه از رابطه حاکم است. من عاشق دوستانم هستم ، از آنها نمی ترسم. با مسیح نیز چنین است. من او را دوست دارم ، و از او نمی ترسم. "محبت کامل ترس را از بین می برد" (اول یوحنا 4: 18).

 

شخص معمولاً چگونه محبت واقعی را به یک دوست ابراز می کند؟ من چیکار میکنم؟ در تأمل در مورد این سؤالات ، می توانیم اقدامات خود را مورد بررسی قرار دهیم و درک کنیم که چه کاری باید انجام دهیم تا به خداوند خود نزدیک تر شویم. برای دوست عالی خود ، مسیح چه کنیم؟ ما می توانیم در زندگی روزمره خود بیشتر مراقب باشیم ، سعی کنیم اراده او را تشخیص دهیم و در انجام آن تلاش کنیم. ما این کار را انجام می دهیم ، نه از ترس عذاب الهی یا برای منافع شخصی ، بلکه از عشق خالصانه غیر خودخواهانه. اینگونه است که ما رابطه خود را با مسیح حفظ می کنیم ، همانطور که خود او گفت: "شما دوست من هستید ، اگر آنچه را که به شما حکم می کنم به جا آورید" (یوحنا 15 :14). علاوه بر این ، هنگامی که دو نفر دوستان نزدیک هستند ، آنها تلاش می کنند هرچه بیشتر وقت برای گذراندن با یکدیگر پیدا کنند. این دقیقاً اتفاقی است که برای یک مسیحی که عاشق مسیح است می افتد. آنها خوشحال هستند که با او باشند ، خواه در خانه، خواه در کلیسا ، با دیگران یا تنها باشند. هر کجا که باشند ، بسیار خوشحال اند که این وقت گرانبها را با مسیح محبوبشان در نماز بگذرانند.

 

خواهران و برادران من ، با شفاعت قدیس تئودور، باشد که به طور مداوم در عشق خود به مسیح رشد کنیم. باشد که ما در عشق خالصانه با او متحد باشیم و از حضور او به طور مداوم در اینجا و در بهشت ​​برای همیشه لذت ببریم. آمین.

 

~ متروپولیتن پیسیدیه، سوتیریوس