مفهوم صلح غالباً طی
مراسم لیتورجی الهی مورد تأکید قرار می گیرد. "صلح
و آرامش بر شما باد"، بیانیۀ کاهن (یا اسقف) به
مومنان قبل از هر بخش مهم از مراسم لیتورجی الهی است.
در مواقعی دیگر او مومنان را ترغیب می کند تا در صلح
دعا کنند: "بیایید در صلح به خداوند دعا کنیم."
یا "برای صلحِ خدا" و "برای صلح در تمام
جهان" درخواست می کند. اما این سوال مطرح می شود:
منظور کلیسا از صلح چیست؟
خداوند قبل از راهی
شدن برای مصلوب و قربانی شدنش ، این بیعانه نهایی را
به شاگردان خود واگذار کرد: "صلح برای شما می
گذارم. صلح خود را به شما می دهم. آنچه من به شما می
دهم، نه چنان است که جهان به شما می دهد" (یوحنا
14: 27) . در اینجا می بینیم که خداوند از صلح خود
صحبت می کند ، و او این صلح را با "صلح" جهان مقایسه
می کند. همانطور که پدران خداترس توضیح می دهند ، صلح
و آرامی مسیح یک حالت درونی روح است و از خارج تحت
تأثیر هیچ چیز نیست. این صلحی است که حاصل اتحاد با
خدای پدر است که "خدای صلح" است (فیلیپیان 4:
9). هنگامی که عیسی این سخنان را به شاگردان خود گفت ،
او دانست که به زودی دستگیر خواهد شد ، و بر صلیب
اعدام می شود و از مصائب وحشتناکی که می دانیم رنج
خواهد برد. اما هیچ یک از اینها آرامش و صلح او را بر
هم نزد و او این صلح را به شاگردان خود نیز داد. او
همچنین به آنها شجاعت داد: "دل شما مضطرب و هراسان
نشود" (یوحنا 14: 27). همانطور که در زندگی رسولان
مقدس می خوانیم ، این موهبت صلح و آرامش از جانب
خداوند، حتی در آزار و شکنجه و شهادت، در روح آنها
بدون خللی باقی ماند. همین آرامیِ مسیح در چهره شهدای
مسیحی بعدی نیز منعکس می شود و در نتیجه بسیاری از
مشرکان (حتی جلادان شهدا) به ایمان به مسیح سوق داده
شدند.
این صلح مسیح توسط
فرشتگان در شب مقدس ولادت او با این جمله اعلام شد: "خدا
را در اعلی علیین جلال و بر زمین صلح باد" (لوقا
2: 14). صلح دارد به جهان می آید. همانطور که نبی
پیشگویی کرد: "زیرا که برای ما فرزندی متولد می شود
، و پسری به ما بخشیده می شود" که "صلح خواهد آورد"
(اشعیا 9: 5-6). این همان چیزی است که پولس رسول تأکید
می کند: "او - مسیح - خود، صلح ماست" (افسسیان
2: 14). این صلحی که خداوند به ما عطا کرده است سه
بعدی است ، بدین معنی که ما را با خدا، خود و اطرافیان
خود آشتی می دهد. بیایید سعی کنیم در اولی نگاه عمیق
تری داشته باشیم: صلح ما با خدا.
همانطور که می دانیم
، رابطه بشریت با خدا با نقض آشکار فرمان خدا توسط آدم
و حوا مختل شد. آنها از خدا سرپیچی کردند و با این کار
از شیطان که از خدا متنفر است، اطاعت کردند. با پیروی
از او ، نسل بشر دشمن خدا شد. مسیح ما را از این وضعیت
غم انگیز بیرون آورد، زیرا از عشق خود نزد ما آمد و با
مصلوب شدن و قربانی کردن خود، ما را با خدای پدر آشتی
داد. این همان چیزی است که پولس رسول می گوید: "وقتی
دشمن بودیم ، به وساطت مرگ پسرش با خدا صلح داده شدیم"
(رومیان 5: 10).
نکته شگفت انگیز
اینجاست که خداوند ما عیسی مسیح نه تنها یک بار ما را
با پدر آسمانی آشتی داد (با راز غسل تعمید) ، بلکه او
دائماً ما را با او آشتی می دهد، زیرا هرگز ما را ترک
نمی کند. مهم نیست که چند بار گناه می کنیم و رابطه
خود را با خدا قطع می کنیم ، ما می توانیم توبه کنیم ،
زیرا خداوند مهربان ما، با راز توبه، ما را به صلح با
خدا بازمی گرداند. به همین دلیل است که ایماندار همیشه
به عنوان هدیه ای از جانب خدا در انتظار صلح است ،
زیرا آنها می دانند که در "صلح خدا پایانی وجود
ندارد" (اشعیا 9: 6). و به همین دلیل نیاز به صلح
مسیح است که کلیسا ( از طریق کاهنان یا اسقف های خود)
اغلب با این دعای صلح ، مومنان را برکت می دهد ؛ "صلح
بر شما باد." پولس رسول در رسالات خود برکت و آرزوی
مشابهی را ارائه می داد که مسیحیان از فیض و صلح
خداوند عیسی مسیح برخوردار باشند (نگاه کنید به رومیان
1: 7 ؛ اول قرنتیان 1: 3 و غیره). در هر مراسم لیتورجی
الهی (و همچنین در تمام رازهای مقدس و خدمات مقدس
روزانه) اولین درخواست ما این است: "برای صلح خدا".
ما از خداوند التماس می کنیم که صلح واقعی و پایدار
خود را از بالا به ما عطا کند. این صلحی است که قدیس
پولس در مورد آن می نویسد "(و این صلح) که فوق
تمامی عقل است از طریق مسیح عیسی دلها و ذهن های شما
را محافظت می کند" (فیلیپیان 4: 7) مردم نمی
توانند درک کنند که این نعمت، صلح مسیح ، چقدر بزرگ و
ارزشمند است!
خواهران و برادران
من ، به همین دلیل است که از اعماق روح مان ، از
خداوند التماس می کنیم که صلح گرانبهای خود را به ما
بدهد. هر بار که کاهن یا اسقف ما را برکت می دهد ،
آرزو می کند: "صلح بر شما باد." این به عهده
ماست که این را با سپاس عمیق بپذیریم و متقابلا
بگوییم: "و با روح شما". باشد که زندگی مان را
با گشودگی نسبت به خداوند خود عیسی مسیح با دقت زندگی
کنیم ، تا صلح و آرامش او بطور مداوم در قلب ما قرار
گیرد. آمین
~ متروپولیتن
پیسیدیه، اسقف سوتیریوس
