ما اغلب در آیین لیتورگی الهی و سایر خدمات مقدس کلیسا دعاها و استدعاهایی را به خدا که مربوط به "رحمت" است ، می شنویم ، مانند: "خدایا، بر اساس رحمت عظیم خود، بر ما رحم فرما ..." ؛ " زیرا که تو، ای خدا، مهربان و بشر دوست هستی ... "؛ "با رحمت و شفقت و عشق پسر یگانه تو به انسان..." این عبارات و بسیاری دیگر از عبارات مشابه، مکرراً در عبادت های مشترک ما شنیده می شود، که به خدای مهربان متوسل می شوند.

این حقیقتِ رحمت خدا در کتاب مقدس آشکار شده است، جایی که غالباً شنیده می شود "خدا در رحمت دولتمند است" (افسسیان 2: 4). خداوند رحمان و کریم است (مزمور 103: 8). و همانطور که پطرس رسول می نویسد، "خدای و پدر خداوند ما عیسی مسیح ، که بحسب رحمت عظیم خود ........ما را از نو تولید نمود برای امید زنده ... بجهت میراث فساد ناپذیر و بی آلایش که از بین نمی رود، و در آسمان ​​برای شما محفوظ است »(اول پطرس 1: 3-4). بنابراین ما رحمت و عطوفتی را که خدا در زندگی ما به ما نشان داده است به یاد می آوریم و دلیرانه به او اعتماد می کنیم و همه مشکلات و نیازهای خود را به عنوان یک کلیسا پیش روی او قرار می دهیم. خداوند این را دریافت می کند، و بر طبق حکمت و عشق والای خود پاسخ می دهد.

اما خداوند همچنین از ما می خواهد که مانند او شویم، و بنابراین بیایید تا به دیگران رحم کنیم و مهربان باشیم. به همین دلیل است که عیسی در خوشابحالان می گوید: "خوشا بحال رحم کنندگان ، زیرا بر ایشان رحم کرده خواهد شد" (متی 5: 7). و پولس، رسول مقدس ما را ترغیب می کند: "به مانند برگزیدگان مقدس و محبوب خدا، رحمت و مهربانی ، و تواضع ، و تحمل ، و حلم را عرضه کنید" (کولسیان 3: 12). ما باید از صمیم قلب نسبت به دیگران محبت داشته باشیم و عطوفت و رحمتی واقعی داشته باشیم، مانند آنچه که عیسی به جمعیت گرسنه ای که برای شنیدن او روزه داشتند نشان داد، همانطور که به شاگردان خود گفت: "و نمی خواهم ایشان را گرسنه برگردانم ، مبادا در راه ضعف کنند" (متی 15: 32)، و نتیجه محبت او معجزه بزرگ قرص های نان بود، که هزاران نفر را تغذیه کرد. انجیل نگارهای مقدس غالباً درباره این رحمت عیسی می نویسند: "هنگامی که عیسی بیرون آمده ، خیل عظیمی را دید ؛ بر ایشان رحم فرموده و بیماران ایشان را شفا داد" (متی 14: 14). وقتی خداوند بیوه ای را دید که فرزندش را می خواهد دفن کند، رحیم بود و به او گفت: "گریه نکن." سپس فرزند او را زنده کرد (نگاه کنید به لوقا 7: 13-15).

مطمئناً ما قدرت عیسی آن خدا-انسان را نداریم که به منظور دلسوزی معجزه کنیم، اما این بدان معنا نیست که ما چیزی برای ارائه کردن نداریم. آنچه مهم است کیفیت انفاق ماست، در اینکه عاشقانه با تمام قلب خود انفاق کنیم. بیایید بیوۀ فقیری که خداوند او را ستوده بود، به یاد آوریم، هنگامی که او دو سکه کوچک را به معبد اورشلیم تقدیم کرد ( مرقس 12: 42 را ببینید). در اینجا مثالی دیگر می آوریم: به هنگام زمستان یک گدا در کنار جاده بود که دستش را برای صدقه دراز کرده بود. عابری او را می بیند و چون پولی برای دادن به او نداشت، روحش درد گرفت. مرد بطور غیرارادی دست منجمد گدا را با دستان خود گرفت ، آن را فشار داد و گفت: مرد عزیزم، در حال حاضر چیزی ندارم که به تو بدهم، اما برایت دعا می کنم که خدا به تو کمک کند. گدا پاسخ داد: ممنونم ، چون دستت قلبم را گرم کرد! وقتی مهربانی در قلب ما وجود داشته باشد، به ساده ترین روش ها خود را نشان می دهد و برکات فرا می رسد.

قدیس پولس رسول تأکید می کند که اگر ما این انگیزه را برای کمک به دیگران داشته باشیم، آنگاه کارهای خیرخواهانه ما دارای ارزش هستند: "بگذارید هر کس بطوری که در دل خود اراده نموده است انجام دهد نه به حزن و نه به اضطرار ؛ زیرا خدا بخشندۀ شاد را دوست می دارد" (دوم قرنتیان 9: 7). این نکته خاص باید مورد تأکید قرار گیرد ، زیرا آنچه مهم است حالت قلب می باشد، نه خود تقدیمی واقعی. یک چیز غم انگیز است، اینکه با غم و اندوه بدهیم ، زیرا این عملِ بدون محبت در واقع به روح آسیب می رساند، چونکه تمرکز بر روی چیزهای مادی است که آنها از دست می دهند.

سرانجام ، بیایید فرمان اصلی خداوند ما عیسی مسیح را در مورد این موضوع به یاد بیاوریم، که همه ما می دانیم اما غالباً فراموش می کنیم: "وقتی که انفاق می کنید، پیش خود کرنا منوازید ... تا نزد مردم اکرام یابید"(متی 6: 2). اگر صدقات و ارائه کمک شما برای سیمای ظاهری تان انجام شود، به شما اطمینان می دهم که ستایش یا افتخاری که از دیگران دریافت می کنید تنها چیزی است که خواهید یافت. از پدر آسمانی خود انتظار نعمت یا بهره روحانی نداشته باشید (متی 6: 1-2 را ببینید).

خواهران و برادران عزیزم ، هنگامی که "رحمت و مهربانی" را همانطور که رسول مقدس ما را ترغيب می کند(کولسیان 3: 12) در قلب خود حفظ می کنیم، و کمک و پشتیبانی خود را به همه نیازمندان ارائه می دهیم ، ما برای دریافت رحمت و برکات غنی که خدا به ما ارائه می دهد ، به بهترین وجه عمل می کنیم، تا آنجا که می توانیم از نظر انسانی به او نگاه کنیم.

قدیس یوحنای زرین دهان، سخنان فرشته به کورنلیوس یوزباشی از قیصریه، را تفسیر می کند. فرشته می گوید: "کرنلیوس ، دعاها و صدقات تو بجهت یادگاری به نزد خدا برآمده است" (اعمال 10: 4) ، و بیایید با تفسیر قدیس بر این سخن پایان دهیم: "انفاق بال دعا است. اگر برای دعا بالی نسازی ، پرواز نمی کند. وقتی روح شما پرواز می کند ، به آسمان صعود می کند " (صفحه 48، 1060).

  انفاق کردن انسان را به آسمان بالا می برد.

~ متروپولیتن پیسیدیه، اسقف اعظم سوتیریوس