(متی 14: 14-22)
تکثیر پنج قرص نان و دو ماهی، در چنین مقدار زیادی كه
آنها، پنج هزار مرد بدون شمارش تعداد زنان و کودکانی که آنجا حضور داشتند را تغذیه و سیر کرد، یکی از قابل
توجه ترین معجزات مسیح است. به همین دلیل است که این
در تمام چهار انجیل نوشته شده است. اما تحت چه موقعیتی
و چرا خداوند این معجزه را، که ما در قرائت انجیل
امروز می شنویم، انجام داد؟
پاسخ ما توسط متی نگارنده انجیل داده شده است: "عیسی جمعیت
زیادی را دید، و او بیرون آمده بر ایشان رحم فرمود"
(آیه 14). چقدر این کلمه آشکار است: "رحمت". پطرس
رسول، که از نزدیک زندگی عیسی را پیروی کرده بود ،
گفت: "عیسی اعمال نیکو به جا می آورد و همه مقهورین
ابلیس را شفا می بخشید ..." (اعمال 10: 38). این همه را با توجه به نیازهای هر فرد انجام می داد.
همین کار توسط خداوند اینجا انجام شد. وقتی که او دید
مردمی که بیمار بودند، از دور آمده بودند، همه آنها را
شفا داد. معمولا، عیسی از شخصی که برای شفا به نزد او
می آمد می پرسید آیا باور دارد که او قادر به انجام
این کار است، اما این بار، به نظر می رسد که او سوال
مشابه را نپرسد. این واقعیت که همه آنها برای رسیدن به
عیسی آمدند، نشان داد که آنها باور دارند که عیسی می
تواند آنها را درمان کند، درست همانطور که اتفاق
افتاد.
عیسی به جمعیتی که تشنه شنیدن تعالیم الهی بودند، ترحم
کرد! به همین دلیل مردان، زنان و کودکان از شهرها و
روستاهای اطراف آمده بودند تا موعظۀ "خبر خوش ملکوت"
او را بشنوند (متی 4: 23). او از آنها می خواهد: "توبه کنید، زیرا ملکوت خدا نزدیک
است" (متی 4: 17). کلام مسیح جمعیت را جذب می کند. در چنین موارد دیگر،
لوقا نگارنده انجیل می نویسد: همه افرادی که عیسی را
شنیدند "از سخنان پر فیضی که از دهان او صادر میشد،
تعجب نمودند "(لوقا 4: 22). مردم با هشیاری و علاقه به آنچه که خداوند به آنها می
گفت گوش می دادند. چقدر سخنان مسیح شیرین می باشد!
مزمور کلام خداوند را با عسل مقایسه می کند: "چقدر
کلام تو - خداوند من - به مذاق من شیرین است و به
دهانم از عسل شیرین تر" (مزمور 119: 103). در همان
مزمور، ما می خوانیم: خداوندا "کلام تو برای پای های
من چراغ، و برای راه های من نور است" (مزمور 119:
105). قلب مردمان توسط کلمات عیسی مسیح نرم شد و روح
های آنها روشن شد. آنها آنچنان مجذوب شده بودند که
هیچکس متوجه گذر زمان و رسیدن شب نشده بود.
اما همانطور که وقت خوردن غذا شد، خداوند پر رحمت دید که
همه گرسنه اند و در بیابان آنها چیزی برای خوردن پیدا
نکردند. چگونه مردم و بیشتر از همه بچه هایی که از
گرسنگی خسته بودند، می توانستند راه بروند و از این
مسافت دور به خانه هایشان بازگردند؟ به همین دلیل عیسی
چیز شگفت انگیزی انجام داد که هیچ کس انتظار آنرا
نداشت. خداوند غذای کمی را که آنجا موجود بود، یعنی
پنج قرص نان و دو ماهی را برکت داد، و آن را به همه
کسانی که آنجا حضور داشتند توزیع کرد، پنج هزار مرد و
زنان و کودکان بسیاری سیر شدند. نه تنها آنها سیر
شدند، بلکه دوازده سبد پر نیز باقی ماند!
برادران و خواهران من، همه مردم آنچنان از این معجزه هیجان
زده بودند که می خواستند عیسی را به عنوان پادشاه ملت
خود اعلام کنند! آنها نفهمیده بودند که نمی توان آن را
مانند دیگران با یک حکومت سکولار به یک ملت محدود کرد.
با این حال، ما می دانیم که خداوند ما عیسی مسیح
"پادشاه پادشاهان و رب الارباب" است (اول تیموتائوس 6: 15). ما خوانده شده ایم که شهروندان ملکوت او، و اعضای
کلیسای او باشیم. بنابراین، بیایید خداوندمان را به
عنوان پادشاه روح هایمان قبول و احساس کنیم. بیایید با
توجه به اراده او به مانند افراد ایمان دار به او
زندگی کنیم. و بیایید اطمینان داشته باشیم که
ما از مزایای بسیار بیشتری بیش از
پنج هزار نفری که در انجیل امروز پذیرفتند،
بهره مند خواهیم شد.
~
متروپولیتن پیسیدیه اسقف ساتیریوس
