ايوكريست/شکرگزاری الهى ثمرۀ یاد عیسی مسیح است

 

(7.11.2021)

 

در سراسر موعظه های قبلی خود دیدیم که خداوند ما عیسی مسیح، در شب پنج شنبه مقدس، راز ايوكريست را برپا کرد، که از آن زمان در هر مراسم ليتورگى الهی انجام شده است. بنابراین خداوند از طریق عشاء مقدس ربانیِ بدن و خون مقدس خود، خود را با مؤمنان متحد می کند، آنها را از گناهانشان پاک می کند و آنها را تقدیس می نمايد. در عین حال، راز ايوكريست، وحدت اعضای کلیسا را ​​تضمین می کند و آن را دوباره جوان می سازد.

 

علاوه بر این، خداوند در کلمات بناى راز ايوكريست اعلام کرد که خون او که برای بسیاری به جهت آمرزش گناهان ریخته می شود و برای نوشیدن به ايمانداران ارائه می شود، عهد جدید را مُهر می کند (متی 26: 28).

 

اما «عهد جدید» که خداوند آن را با خون خود مُهر می كند چیست!؟

اصطلاح «عهد جدید» به معنای وجود يك عهد قدیمی است. همه ما به یقین می دانیم که چگونه خدا در کوه سینا با حضرت موسی عهد بست. از طریق این عهد، موسی اراده خدا را به رسمیت شناخت و بنی اسرائیل باید آن را می پذیرفتند و آن را حفظ می کردند. در واقع خدا خلاصه ای از فرامين خود را بر روی دو لوح سنگی ثبت کرد و به موسی سپرد. علاوه بر اين عهد قدیم نیز با خون مُهر شد: «زیرا هنگامی که موسی بحسب شریعت تمام احكام را به سمع قوم رسانيد، خون گوساله‌ها و بزها را با آب و پشم قرمز و زوفا گرفت و آن را بر کتاب و تمامى قوم پاشيد و گفت: این خون آن عهدى است که خدا شما را امر کرده است» (عبرانیان 9: 19-20).

 

خداوند در شام آخر، عهد جدید خود را با عهد قدیم مرتبط دانست که موسی آن را با ریختن خون گوساله ها و بزها تصويب کرد و تأکید کرد که عهد جدید او با قومش با خون خود او تصويب و مُهر شده است؛ كه به تنهايى قدرت پاکسازی از گناهان را دارد. پولس رسول بر این جنبه خاص تأکید می کند: "زیرا محال است که خون گاوها و بزها گناهان را بزداید" (عبرانیان 10: 4).

 

خداوند با راز ايوكريست الهى همه تعالیم خود را مُهر و تضمین می کند. همانطور که می دانیم این تعلیم خداوند تا حدی در اناجیل مقدس ثبت شده است و بخش بزرگ دیگری در نوشته های شاگردان خداوند تفسیر شده به ما تحویل داده شده است. همه اینها با هم متن شناخته شده عهد جدید را تشکیل می دهند.

 

آخرین سخنان خداوند، طبق سنت راز ايوكريست ، توسط پولس رسول در رساله اول خود به قرنتیان (11: 25) نقل شده است: "هر بار كه آن را مى نوشيد، به يادِ من انجام دهید.» این عبارت کاملاً جامع است و نیاز به تفسیر دارد که فقط پدران منور گشتۀ کلیسای ما می توانند به ما بدهند. پس بياييد ببینیم، حداقل به طور خلاصه، پدران مقدس در مورد این «يادآورى» به ما چه می گویند؟

مراسم ايوكريست، یادآوری عبادی از آن اولین شام مقدس، بلکه همچنین تمام کارهایی است که خداوند از آغاز خلقت به خاطر ما انجام داده است. با ايوكريست الهى ما دقیقاً همان چيزى را بجا مى آوريم را که مسیح انجام داد. ما آنافوراى مقدس را به یاد مرگ و رستاخیز او تقدیم می‌کنیم: «پس به یاد می‌آوریم...» با یادآورى عبادی(ليتورگى كال) ما فقط به قربانی مسیح فکر نمی‌کنیم، بلکه آن را زندگی می‌کنیم.

 

افزون بر این، یادآوری همه نعمت‌هایی که خداوند به ما ارزانی داشته است، بر قدردانی ما نسبت به او می‌افزاید. می توان گفت که ايوكريست (عشای ربانی) ثمرۀ یاد مسیح است. به هر حال، این همان چيزى است که وقتى مسیح به ما دستور داد که او را به یاد آوریم، قصد داشت: بیایید غافل نشویم و در نتیجه عطایای الهی او را از دست ندهیم. یاد احسان او قدردانی ما را مى افزايد و ما را به مسیح نزدیکتر می کند. و ما، برای اینکه با مسیح باشیم، باید "همواره براى هر چیز خدا و پدر را به نام خداوند خود عیسی مسیح شکر گوييم" (افسسيان 5: 20).

 

موضوع مهمی که، قبل از شروع به تفسیر آنچه در ليتورگى الهی گفته می شود و انجام می شود، باید بررسی شود این است:

در واقع چه کسی مراسم ليتورگى الهی را انجام می دهد؟

 

همه ما می دانیم که حداقل یک اسقف یا كاهن برای انجام مراسم ليتورگى الهی لازم است. اما هر بار خادم واقعی مراسم ليتورگى الهى خود مسیح است. کسی که در شام آخر مراسم ايوكريست الهى را بجا آورد. او این راز را اکنون و همیشه انجام می دهد.

 

اسقف ها و کاهنان منصب خادمان اسرار الهی را دارند، اما اين خداوند است که آنها را تغییر مى دهد و تقدیس می کند. مسیح آن کسی است که با حضور خود شام آخر و ايوكريست (عشاى ربانى) را روشن می کند. پس در مراسم ليتورگى الهی در شخص كاهن ما خودِ مسیح را می بینیم. هنگامی که كاهنِ شما عشای مقدس ربانی را به شما منتقل می کند، فکر نکنید که كاهن این کار را انجام می دهد، بلکه ايمان داشته باشيد که دست دراز شدۀ مسیح است. کاهن به سادگی زبان خود را به مسیح قرض می دهد و دست خود را به او ارائه می دهد، همانطور که در دعای سرود کروبی دیده می شود: "زيرا تو، اى مسيح، خداى ما، هم تقدیم می کنی و هم تقدیم می شوی، آن که دريافت می كند و توزیع می فرمايد، و جلال را به تو می‌دهیم... اکنون و تا ابد و تا جميع اعصار، آمین."

 ~ متروپوليتن سوتيريوس از پيسيديه