سه درخواست اصلی وجود دارد که در طی مراسم لیتورگی الهی خطاب به خداوند ارائه می شود: الف) اينكه خداوند به ما فيض بخشد تا خدای سه گانه را با ایمان و عشق کامل بپرستیم. ب) اينكه باشد كه با خلوص و توبه براى دريافت كردن بدن و خون مسيح، به عشاء مقدس بیاییم. و ج) اینکه ما شایستگى ملكوت آسمان را بيابيم (به پایان دعای دوم مومنان مراجعه نماييد).

                     

مقصد نهایی بشریت، ملكوت آسمان است تا بهشت ​​را دوباره بدست آورد. اما اين به چه معنی است؟ همانطور که همه ما می دانیم ، در آغاز، آدم و حوا در بهشت ​​شاد بودند. اما وقتی آنها به سخنان شیطان گوش دادند و دروغهای او را پذیرفتند ، خدا و بهشت ​​را طرد کردند. ما می توانیم پیامدهای غم انگیز این جدایی از خدا و ادامه نفوذ شیطان را ببینیم. این واقعه غم انگیز امروز در سومین یكشنبه تريوديون مورد توجه كلیسا است (در جهان ارتدوكس به نام یكشنبه بخشش نیز معروف است) در یکی از سرودهای کلیسای اين روز، آدم عزادار دیده می شود که بیرون از بهشت ​​نشسته است، در حالتى که با اندوه و بدبختی وصف ناپذیری توصیف می شود و با ناله می گوید: "افسوس! من ، تيره بخت ، چه کرده ام؟ " (از آیات سرویس دعاى مغرب حذف لبنيات).

 

خدای مهربان تحمل دیدن آفرینش خود را در زیر این استبداد نداشت ، و همانطور که می دانیم ، او برای نجات بشریت از این فساد ، و بازگشت ما به بهشت ​​حرکت کرد. این بهشت ​​همانطور که در اصل بود یک چيز مادی نیست، بلکه چیزی به مراتب بزرگتر (و ابدی) است: ملكوت آسمانی خودش.

 

اما ملكوت آسمان چیست؟

 

خداوند ملكوت آسمانی خود را بهشت ​​نامید (لوقا 23: 43) ، که خوشی و رفاهی را که آدم و حوا در باغ عدن از آن برخوردار بودند، در ارتباط با خدا یادآوری می کند. در ملکوت آسمانی است که حضور مسیح منبع خوشبختی بی پایان و تحقق ابدیت است.

 

به گفته خداوند ، ملکوت آسمان توسط خدا "از بنیان جهان" آماده شده است (متی 25: 34) ، به طوری که همه کسانی که اراده خدا را انجام داده اند، می توانند در آنجا، در ارتباط با او زندگی کنند. در مورد دانستن اراده خدا، عشق خودِ خدا فراهم آورد: او پسر خود، خداوند ما عیسی مسیح ، را به دنیا فرستاد. خداوند ما عیسی مسیح ، در آغاز مأموریت خود ، به طرز شگفت انگیزی اعلام کرد: "مرا لازم است  پیام شادی بخش ملکوت خدا را بشارت دهم ... زیرا که برای همین منظور توسط پدر فرستاده شده ام" (لوقا 4: 43 را ببینید) . آیا درک می كنيم که او چه می گوید؟ اینکه ظهور مسیح ، با هر آنچه او گفت و انجام داد (همراه با رنج بردن او)، فقط برای یک هدف بود: آماده سازی ما برای زندگی ابدی در ملکوت آسمان.

 

و چگونه خداوند توانسته است ملکوت خدا را به روی ما بگشاید و در میان ما حضور داشته باشد؟ با تأسیس کلیسای خود! خداوند خودش و از طریق رسولان خود نیز پیام شادی بخش را منتشر کردند: "ملکوت آسمان نزدیک است" (متی 10: 7 و مرقس 1: 15). به این معنی که کلیسا به زودی در زمین تاسیس می شود، و همراه با آن انجیل اعلان می شود. با فیض آیین های مقدس ، زندگی الهیِ ملکوت آسمانی به کسانی که ایمان دارند داده می شود. به این ترتیب، مسیحیان طعم لذت ملکوت آسمان را در این زندگی می یابند.

 

می توانیم بگوییم که کلیسای مبارز، ملکوت خدا در شکل زمینی خود است. بعد از بازگشت ثانوی ، کلیسای پیروز که شکل کامل و باشکوه ملکوت آسمان است ، آن آینده است. در حال حاضر ، ملکوت خدا زندگی مومنان را در جهانی ناقص تغییر شکل می دهد. ما باید منتظر زندگی ابدی در جلالی که می آید باشیم.

مومنان واقعی بازتابی از برکت ملکوت آسمان هستند. به همین دلیل است که قدیس پولس رسول مسیحیان را "فرزندان نور" یا "نور در خداوند" (افسسیان 5: 8) و "هموطن مقدسین و اهل خانه خدا" می نامد (افسسیان 2: 19). او همچنین آنها را "وارثان خدا و هم ارث با مسیح ، که همراه با او جلال خواهند یافت" می خواند (رومیان 8: 17)

 

این مردم، افراد ملکوت خدا هستند که برای تقدیس خود تلاش می کنند. این کار با استفاده از ابزار روحانی کلیسا (مانند روزه بزرگ که از فردا آغاز می شود) همراه با ایمان ، عشق ، مهربانی ، تحمل ، دعا و توبه انجام می شود.

 

خواهران و برادران عزیز من! با گفتن همه اینها ، بیایید فراموش نکنیم که زندگی ما بر روی این زمین موقتی است. همانطور که قدیس پولس می نویسد ، خانه دائمی ما اینجا نیست ، بلکه "ما آن آینده را طالب هستیم"، خانۀ ابدی(نگاه کنید به عبرانیان 13: 14). به یاد داشته باشید اولین کسی که مسیح به بهشت ​​سوق داد ، دزدی بود - که توبه کرد! چرا ما نیز نباشیم؟ ما باید ملکوت خدا را بیش از هر چیز دیگری جستجو و آرزو کنیم (متی 6: 33). هر چقدر هم که گناهکار باشیم ، اگر از صمیم قلب تمرکز خود را بر روی ملکوت بگذاریم ، آنگاه فیض خداوند ما عیسی مسیح و محبت خدای پدر همراه با روح القدس خواهد آمد ، که "برای ما شفاعت می کند به ناله هایی که نمی شود بیان کرد"(رومیان 8: 26). با این کار می توان اطمینان داشت که لیاقت بهشت ​​را خواهیم یافت. آمین.

 

~ متروپولیتن پیسیدیه، اسقف اعظم سوتیریوس