تمرینات روحانى در زندگی مسیحیان

 

(29.8.2021)

کلیسا (بعد از تئوتوكوس تماما مقدس) تكريم خاصى براى قديس يحيى ، صالح ترین پيشرو و تعمید دهنده ارائه می دهد. در واقع ، اگر به صفحه شمایل هاى محراب نگاه کنیم ، می توانیم شمايل او را که در کنار خداوند قرار گرفته است ، ببینیم. خداوند او را به شيوه اى خاص ، با بزرگترین اعلام ممکن برای یک انسان ، مورد تقدیر قرار داد: "به راستی، به شما می گویم ، در میان آنهایی که از زنان متولد شده اند ، شخصی بزرگتر از یحیای تعمید دهنده برنخاسته است" (متی 11: 11). خدا به او مأموریت داده بود که در بین مردم توبه را موعظه کند و توبه کنندگان را در رود اردن تعمید دهد. آنجا، در بیابان اردن ، يحيى زندگى زاهدانه سختى داشت ، "لباسش از پشم شتر و کمربند چرمی بر کمر داشت و خوراكش ملخ و عسل وحشی بود" (مرقس 1: 6). ما از شیوه سختگیرانه زندگی وى ، که او "فرشته روی زمین و مرد آسمانی" ناميده می شد ، شگفت زده می شویم!

 

مسیحیانی هستند که با شنیدن زهد یحیای تعمید دهنده و دیگران در قرون بعدی (حتی در زمان ما) ، این سوال را می پرسند: چرا چنین فقر و سختی اى؟ چرا آنها خود را در معرض چنین زندگی سختگیرانه ای قرار می دهند؟

 

این سوالى بسیار مهم است که همه ما را درگیر می کند. به منظور درک آن ، اجازه دهید به آغاز ، به اولین مخلوقات، آدم و حوا بازگردیم. خالق آنها را "به تصوير خدا" آفرید (پیدایش 1: 27) و به آنها این امکان را داد که آزادانه تصمیم بگیرند که آیا در ارتباط با او باقی می مانند و توسط فيض "مطابق شباهت خدا" مى شوند، يا نه (پیدایش 1: 26). اگر آنها از آزادی خود به درستی استفاده می کردند ، به جاودانگی دست می یافتند ، استوارانه در نيكى باقی می ماندند و از نعمت های بهشت ​​برخوردار می شدند. اما همانطور که می دانیم ، آنها توسط شیطان فریب خوردند و تصمیم گرفتند دروغهای او را باور کنند. آنها می خواستند با تلاش خود و به آسانی خدایان شوند، و تمایل به خوردن میوه ای که برای آنها ممنوع شده بود ، نشان دادند. به عبارت دیگر ، هر سه نیروی روح آنها (ذهن ، اراده و میل) محکم در مقابل خدا قرار گرفته بود ، با پیامد مهلک گناه که نسل بشر را با همه رنج هایی که ما می شناسیم، در بر گرفت.

 

با تعمید مقدس ، خداوند ما عیسی مسیح ما را می بخشد و ما را از بند این گناه اولیه آزاد می كند. با این حال ، برای شفا یافتن و رسیدن به وضعیت سلامت روحی که اولين مخلوق آن را داشت، ما باید سهم خود را انجام دهیم. باید با خدا همکاری ("هم افزایی") صورت گيرد. این بدان معناست که در حالی که خداوند و نجات دهنده ما عیسی مسیح ما را از علت این بیماری روحی شفا داده است ، ضعف و تمایل به شر که نتیجه آن است در درون ما باقی می ماند. به همین دلیل است که ما ملزم به تلاش برای بازیابی قدرت خود و بازیابی کامل سلامت روحانى هستیم. این را می توان در بدن فیزیکی نیز مشاهده کرد. به عنوان مثال ، فردی مبتلا به سرطان است و با جراحی و درمان می تواند از شر تومور بدخیم خلاص شود. این پایان کار نیست ، زیرا فرد باید درمان خود را با دارو ، رژیم غذایی مناسب و تمرینات بدنی لازم ادامه دهد. تنها با این تلاش ها است که سلامت آنها مى تواند تثبیت و بهبودی کامل امکان پذیر شود.

 

این هدف دقیق تمرینات روحانى برای مسیحیان است: دستیابی به این "تثبیت" سلامتى روحانى آنها و محافظت از آن در برابر بیماری روح (گناه). به این ترتیب روح به اندازه کافی تقویت می شود و می تواند به طور مداوم به سمت مقصد نهایی خود ، بهشت ​​آسمانی (آنچه که توسط اولين مخلوق از دست رفته بود) حرکت کند. در اینجا ، آنها در ارتباط ابدی با خدا زندگی خواهند کرد.

 

این مبارزه نيكو است که خداوند ما ابتدا ما را تشويق کرد: "سخت بكوشيد تا از در تنگ وارد شوید" (لوقا 13: 24). قديس پولس رسول از شاگرد خود تیموتی (و هر یک از ما) خواست که "در نبرد نيكوى ایمان پيكار كن و آن حيات جاودان را بدست آور" (اول تیموتائوس 6: 12). همان رسول همچنین ، برای تقویت ما در این نبرد ، می نویسد: "من مبارزه نيكو را انجام داده ام ، مسابقه را به پايان رسانده ام ، و  ایمان را محفوظ داشته ام" (دوم تیموتائوس 4: 7). همه ما از مبارزات قديس پولس در تمام طول زندگی وى ، و همچنین یک ارتش کامل از مبارزان روحانى که پس از او آمدند ، اطلاع داریم.

 

در این مرحله لازم است توضیحاتی ارائه شود. همه افراد به نتایج یکسانی نخواهند رسید. همه ورزشکاران به المپیک نمی روند و کسانی که می روند ، همه مدال طلا دریافت نمی کنند. برای هر یک ، اين به توانایی های آنها ، کیفیت مربیگری و ثبات آموزش آنها بستگی دارد. در مبارزه روحانى نیز چنین است. همه شبیه قديس آنتونی یا قديس عليپيوس نخواهند بود که دهه ها روی ستونی زندگی کرده اند. اکثر مردم به رفعت قديس سرافیم ساروف نمی رسند ، که هزار شب بر فراز صخره ای دعا کرد. همه ايشان هداياى ویژه ای از جانب خدا دریافت کردند.

 

در اینجا يك تفاوت اساسی بین زاهدان و ورزشکاران وجود دارد: همه کسانی که در مبارزه روحانى به سوى خدا شرکت می کنند ، مورد برکت و پاداش او قرار می گیرند (که در مورد ورزشکاران شرکت کننده در المپیک چنین نیست). همانطور که قديس پولس رسول می نویسد ، این هدایا برای هر شخص متفاوت است ، مانند تفاوت بین جلال ستارگان (اول قرنتیان 15: 41 را ببینید).

 

همه ما دعوت شده ایم تا روحیه زاهدانه قدیسین مان را ، تا آنجا که می توانیم ، با در نظر گرفتن شرایط زندگی و قدرت روحی خود ، در بر بگیریم.

 

سؤالى که مطرح می شود این است: یک مسیحی چطور و با چه قدرت روحانى اى می تواند این کار را انجام دهد؟ به دلیل کمبود وقت ، سعی می کنیم در موعظه بعدی خود پاسخ دهیم.

 

~ متروپوليتن سوتيريوس از پيسيديه