(متی 21: 33-42)
خداوند با
تمثیل در انجیل
امروز می خواهد به ما کمک کند تا رنجی که انسان به
عنوان یک جامعه یا جداگانه می برد را درک کنیم،
آن هنگامی که او از خدا جدا شد، و با غصب کردن آنچه
خدا به او داده بود، خدا را از زندگی اش خارج نمود.
به عنوان مثال، خداوند از رفتار یهودیان سخن می گوید.
خداوند سخاوتمندانه برکات خود را به اسرائیل اعطا
فرمود. به طرز شگفت انگیزی، خدا آنها را از بردگی در
مصر آزاد کرد، به مدت 40 سال آنها را با مَنا تغذیه
کرد، آنها را از دشمنانشان محافظت کرد و سرزمینی آزاد
برای زندگی به آنان داد. با قانونی که خداوند به
اسرائیل داد، آنها می توانستند با شادی زندگی کنند و
خداوند را جلال دهند. اما آنها اغلب خدای واقعی را رها
کرده و بت ها را پرستش می کردند. خداوند به آنها کمک
کرد تا به او بازگشت نمایند، پیامبرانی مانند الیاس،
الیشع و بسیاری دیگر را فرستاد. اما اسرائیلی ها به
جای گوش دادن به آنان و توبه کردن، پیامبران را نفرین
می کردند. نخستین شهید استیفان، این نکته را در شورای
یهودیان که علیه او برگزار شده بود عنوان کرد: "کدام
یک از انبیاست که پدران شما بدو جفا نکرده اند؟"
(اعمال رسولان 7: 52). پولس رسول در رساله به عبرانیان
از وضع پیامبران و دیگران در میان مردم عهد عتیق، می
گوید؛ "آنها شکنجه شده اند ... دیگران با استهزاها و
تازیانه ها آزموده شدند ... سنگسار شدند (مانند
ارمیا)، و با اره دوپاره گشتند (مانند اشعیا). تجربه
کرده شدند، و به شمشیر کشته شدند "، همانند میکا و
زکریا (عبرانیان 11: 36-37).
همه این مصیبت های غم انگیز یهودیان (که در نهایت منجر به
قتل شرم آور پسر خدا در خارج از شهر اورشلیم شد
همانطور که در نبوت پیشگویی شده بود) در
تمثیل کشاورزان بد خلاصه شده است. عیسی، خدا را به مالک زمین
تشبیه کرد؛ و ملت اسرائیل را به تاکستانی که کاشته شده
بود؛ و رهبران یهودیان توسط خداوند با کشاورزانی
مقایسه شده اند که سفیران صاحبخانه را به قتل رساندند.
پسر خدا، یعنی خودش که این
تمثیل را می
گوید، به عنوان پسر صاحبخانه، که کشاورزان او را
گرفته و کشتند، بیان شده است.
همه به خاطر سقوط این افرادی که به طور خاص از خدا بهره می
بردند، شوکه می شوند. شاید شما فکر می کنید: آنچه که
یهودیان انجام دادند، چه ربطی به ما دارد؟ اگر این
موضوع خیلی سودمند نبود، کلیسای ما این امکان را برای
خواندن این
تمثیل در هر سال، در یکشنبه ای، مثل امروز، فراهم نمی ساخت که
همه آنرا بشنوند !
پدران مقدس کلیسا، در تفسیر این
تمثیل، به ما می گویند که حتی در حالی که ما مسیحی هستیم، اگر
ما دقت نکنیم، ممکن است ما نیز سرنوشت کشاورزان بد را
متحمل شویم. یهودا یکی از دوازده رسول بود و به مسیح
خیانت کرد. دیماس یکی از همکاران برجسته پولس رسول
بود. اما او این را درک نکرد و پولس، مسیح و کلیسا را
رها کرد، زیرا او این جهان پر گناه را دوست می داشت
(نگاه کنید به دوم تیموتائوس 4: 10). متأسفانه، برخی
مسیحیان هستند که فراموش می کنند آنان زمانی با عشق به
مسیح آغاز کرده اند و بعدها دشمنان مسیح و کلیسا می
شوند. به همین دلیل است که پولس رسول تاکید می کند:
"بنابراین، هر کسی که فکر می کند استوار است، توجه
داشته باشد مبادا که سقوط کند" (اول قرنتیان 10: 12).
از بت های گوناگون زمان ما فاصله بگیرید که انسان را
فریب می دهند و او را از خدای واقعی دور می کنند.
برادران و خواهران عزیز من، شما متوجه خواهید شد افرادی
وجود دارند که حتی تعمید یافته اند، اما ارتباط خود را
با کلیسا و مسیح قطع کرده اند. آنها خودشان را خودکفا
احساس می کنند. هر گونه عطایای ذهنی یا فیزیکی که آنها
دارند، هر کالای مادی که از آن لذت می برند، همه آنها
را به عنوان دستاوردهای خودشان در نظر می گیرند. آنها
متوجه نیستند که همه آنها عطایای خداوند هستند که به
آنها داده شده است تا از آنها استفاده کنند. آیا آنها
برای آنچه که هستند و آن چیزی که دارند، خدا را خشنود
می سازند؟ آنها در مورد این چیزها فکر نمی کنند! آه!
اگر ما می توانستیم، با نمونه ی روشن خودمان، آنها را
از حفره روحانی که در آن هستند، بیدار کنیم! غم انگیز
است که مانند کشاورزان بد مَثَل، از دست بروند! چه
برکتی خواهد بود اگر آنان به غیرت آیند و دوباره به
مسیح بپیوندند، همانطور که شاخه انگور با تاک متحد می
باشد! به طوری که آنها نیز بتوانند میوه های روحانی از
قدردانی خود را به خدا ارائه دهند، و به عنوان فرزندان
حقیقی او ستایش و پرستش کنند!
~ متروپولیتن پیسیدیه، ساتیریوس
