Mart’ın 24’ünde, Tanrı’nın Annesi Panagia’nın Duyuruluşu’nun ön bayramında,  Saygıdeğer Babamız Artemon’un hatırasını kutlarız (Pisidia bölgesindeki Silisya’nın Despotu olan).

Aziz Artemon Silisya’nın Pisidia kentinde soylu bir ailede doğdu.  Aziz Havari Pavlus misyonerlik seyahatini sürdürüyorken bu kentte İncil’den vaaz vermek için durduğunda, Artemon tüm kalbiyle ona karşı konulmaz bir yakınlık duydu ve, tüm bağlılıklarını ve kaygılarını bırakıp, Havari’nin öğrencilerinin grubuna katılmaya karar verdi.  Aziz Havari Pavlus Kıbrıs’a yola çıktığında(Elçilerin İşleri 13:4), onu takip etti ve kurtuluş mesajını vaaz ederken sayısız zorluğa katlandı. Havari hapse konulup zincire vurulduğunda,  Artemon da onunla zincire vurulmuştu, ve bu memnuniyetle oldu, o da zulme uğradı ve Mesih’in yarım kalan acıları onun vücudunda tamamlanıyordu (Koloseliler 1:24).

O Mesih ile dopdolu kişiliğe ulaştığında, Havari Pavlus tarafından anayurdu Silisya’nın Piskoposu olarak atandı. Bu sırada, dulların koruyucusu, yetimlerin babası, tüm tehlikede olanlar için kurtuluş limanı, bedenler ve ruhların doktoru ve evsizler için çatı oldu, kendini herkes için her şey yaptı, öğretmeni Aziz Pavlus’un örneğinden sonra (1. Korintliler 9:22). Ruhbanlarının eğitimine özellikle dikkat gösterirdi, ve her gün cemaatiyle toplanıp Efkaristiya yapmak isterdi. Aziz Artemon tüm içtenliğiyle şunu öğütledi,  “Kendi ruhunu umursamayanlar için yortular dışında Kilise sevinçsizdir, ama bu, erdemli kişiler için, her bir normal gün yortu günü, kesintisiz bir Pazar haline gelmelidir”.

Böylece  onun erdemleri ve Elçisel öğretileriyle süslenmiş bir kilisesi oldu, Aziz Artemon ruhunu Tanrı’nın ellerine çok ileri bir yaşta teslim etti, işlerinin ödülü için ebedi bir kutsama ve cennetin krallığını, Tanrı tarafından O’nun dünyadaki vakıfları olan Azizleri için hazırlanmış cenneti aldı.