Hristiyanlık tarihinin ilk 300 senesi boyunca Hristiyanlar zulüm gördüklerinden ve pagan ilahlara adanmış binalarda toplanmayı reddetiklerinden dolayı ibadet için evleri kullanılardı. Tipik bir Roma evi, merkezi bir avlu ve bu avlunun yanlarında bulunan odalardan oluşurdu. Bir ev kiliseye çevrildiğinde odalar farklı işlevler kazanırdı. Meseala bir oda ibadet için, bir oda vaftizler için, bir oda dua için, bir oda ortak paylaşılan ve bağışlanan mallar için, vs. Bu ev kilisesi yapısının günümüze ulaşan en eski örneği Dura-Europos ev kilisesi kalıntısıdır.

Dura-Europos 3. yüzyılda Roma ve Part imparatoluğu sınırları arasında yer alan küçük bir kentti. Günümüzün Suriye sınırları içinde bulunan kent M.S. 256 yılında Partlılar tarfından işgal edilmeden terk edildi ve bugüne 3. yüzyıldan kalma adeta bir hayalet kasaba olarak ulaştı. Elbette yörenin kurak iklimi bir çok bina kalıntısının günümüze kadar ulaşmasını da sağlamıştır. Dura Europos’un geriye kalan binalar arasında ise en ilginç olanı şüphesiz bugüne kadar keşfedilen en eski ev kilisesi kalıntısıdır. Arkeolojik kazılardan anladığımız kadırıyla bu ev 233 ve 256 seneleri arasında aktif bir kilise cemaati tarafından kullanılmış. Evin büyük odası toplantı salonu olarak kullanlmış, bir başka odası ise vaftizhaneye çevrilmiş. Vaftizhane olarak kullanılan odada bir çok fresk keşfedilmiş. Aralarında İyi çoban, felçlinin iyileştirilmesi, İsa ve Petrus’un su üstünde yürümesi, üç Meryem’in İsa’nın mezarına ziyareti, ve Samiryeli kadının hikayesini konu alan resimler mevcut. Bir diğer ilginç keşif ise evin içinde keşfedilen el yazmaları. Bunların ilki özellikle Didake ile bir çok benzer yönü bulununan ve Rabbin sofrası veya “evkarisitiya” da edilecek duaların bir rehberi olan bir belge. İkinci belge kalıntısı ise Diatessaron (yani Tatian’ın 4 müjdenin ahengi olarak bildiğimiz kitap) stiline benzeyen fakat Diatessaron’dan bağımsız olan bir 4 müjde (Matta-Markos-Luka-Yuhanna) ahengi.