Aziz Ağapios, kamıştan sepetler yaparak geçimini sağlayan, ve Rab'e tüm yüreğiyle iman eden ve tapan, alçakgönüllü ve sevgi dolu bir insandı. Aynı zamanda maddi durumu iyi değildi.

Gülerden bir gün, aziz Ağapios yaptığı sepetleri satmak amacıyla pazara inmişti. Sepetleri sattığı yerin yanında bir adam duruyordu. Fakir görünümlüydü de. Aziz Ağapios sepetleri satmaya başlayınca adam ona: “ihtiyacım var bana sattığın sepetlerin parasını verebilirmisin?” diye sordu.

Ağapios imanlı biri olduğu için hiç süphe etmeden parayı ona verdi.
Daha sonra sepetleri satmaya devam etti. Adam ondan gene sattığı sepetlerin parasını istedi ve Ağapios gene teredüt etmeden parayı adama verdi.

Adamın talepleri, sepetler bitene kadar devam etti. En sonunda Ağapios'un elinde hiç para kalmadı. Evine geri dönmeye hazırlandı ama adam ona: “Yürüyemiyorum gideceğim yere kadar beni taşıyabilir misin?” diye sordu.

Ağapios yine de isyan etmeden alçakgönüllülükle adamı sırtına aldı ve yürümeye başladı. Adam çok ağırdı. Birden bir ses duydu:

-Güvenimi boşa çıkarmadın Ağapios Rab'in Egemenliğindeki yerin hazır! dedi.
Ağapios arkasına baktığında  kimseyi görmedi çünkü o adam Rab'in bir meleğiydi.