Νεοπαγανιστικές απάτες

Απάντηση στις συκοφαντίες τού Νεοπαγανισμού

Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Αρχαιοειδωλολατρική Βαρβαρότητα

Αρχαία ειδωλολατρική ανθρωποθυσία στα Χανιά * Ο Ανθρωποθυσιαστής Ειδωλολάτρης Ρήτορας Λιβάνιος * Μυκηναϊκές ανθρωποθυσίες σε αρχαίους δαίμονες * Βρεφοκτονίες και εκτρώσεις θυσία στους δαίμονες * Ανθρωποθυσίες: ο κανιβαλισμός του δωδεκαθεϊσμού * Αρχαιολόγοι "τιμωρήθηκαν" από το Ελληνικό Ακαδημαϊκό κατεστημένο για την ανακάλυψη αρχαιοελληνικής ανθρωποθυσίας! * Ειδωλολατρεία, μαγεία, ανθρωποθυσίες και η αποκήρυξη του Παγανισμού από τους Έλληνες * Βασανιστήρια γυναικών για τον Μπεκρή Διόνυσο * Εκπόρνευση γυναικών από τη δαιμονική τσατσά Αφροδίτη

Ανθρωποθυσίες στην αρχαία Ελλάδα

Μήπως οι "πεφωτισμένοι" αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν και ολίγον... κανίβαλοι;

 

Πολλοί που μας μιλούν ρομαντικά για τον "αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό", έτσι αόριστα, σαν να πρόκειται για μια τέλεια κοινωνία, μπερδεύουν την υψηλή (για την εποχή εκείνη) φιλοσοφία και τέχνη με την βάρβαρη πολυθεϊστική θρησκεία τών αρχαίων ειδωλολατρών. Ποτέ δεν μας μίλησαν όλοι αυτοί για τον ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ και τις ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ τών αρχαίων μας ειδωλολατρών προγόνων!

Οι Νεοειδωλολάτρες, προσπαθούν να επιβάλλουν στη χώρα μας την αρχαιοελληνική βάρβαρη θρησκεία, που στο όνομα των δαιμονικών θεών τους, θυσίαζε, ακόμα και έτρωγε ανθρώπους! Μια ιδέα για τη βαρβαρότητα από την οποία μας ελευθέρωσε ο Ιησούς Χριστός, μπορείτε να πάρετε από τα παρακάτω μικρά παραδείγματα του ήθους και της θρησκείας των Νεοειδωλολατρών:

Στην Αχαϊα, οι τρεις οικισμοί: Αρόη, Μεσάτις και Άνθεια, κατοικήθηκαν από Ίωνες. Οι τρεις πόλεις συνδέθηκαν έχοντας κοινή λατρεία της Άρτεμης της Τρικλαρίας, που τιμούσαν κάθε χρόνο με γιορτές στο ιερό της κοντά στο ποτάμι Μείλιχο (στα μετέπειτα Συχαινά) όπου το είδε στον καιρό του ο Παυσανίας. Όπως και αλλού, πρόσφεραν στη θεά ανθρώπινα θύματα. Και επίσης όπως κι αλλού, οι ανθρωποθυσίες αντικαταστάθηκαν με θυσίες ζώων εκέι γύρω στα χρόνια του Τρωικού πολέμου (ελάφι αντί για την Ιφιγένεια στην Αυλίδα).

Στην Αχαϊα τα πράγματα έγιναν κάπως αλλιώς: Η Κομαιθώ, ιέρεια στον ναό της παρθένας θεάς, ερωτεύτηκε τον ήρωα Μελάνιππο. Οι δύο τους μετέτρεψαν τον ναό σε ερωτική φωλιά. Φυσικά και εξοργίστηκε η Άρτεμη. Οι άνθρωποι της περιοχής άρχισαν να πεθαίνουν ανεξήγητα, η γη έπαψε να καρποφορεί. Το μαντείο των Δελφών που ρωτήθηκε, απάντησε ότι το κακό θα σταματούσε μόνο αν ο Μελάνιππος και η Κομαιθώ θυσιάζονταν στην Άρτεμη και στο εξής κάθε χρόνο ένας νέος και μια παρθένα από τις ωραιότερες.

Οι ανθρωποθυσίες εκεί, σταμάτησαν μετά από καιρό, μετά από την πτώση της Τροίας, όταν ο Ευρύπυλος κατέθεσε εκεί τη λάρνακα με το άγαλμα του Διονύσου, κατά τη στιγμή που θυσιαζόταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι στην αχαϊκή παραλία. Από τότε, ο Ευρύπυλος τιμάτο μαζί με τον Διόνυσο ως λυτρωτής τους. (Πατριδογνωσία τεύχος 87 σελ. 3144).

Έχουμε φυσικά και το πασίγνωστο παράδειγμα ανθρωποθυσίας, που οι Σαλαμινομάχοι τού Χρυσού (;;;) Αιώνα τής αρχαίας Αθήνας, θυσίασαν πριν από τη Ναυμαχία τής Σαλαμίνας στον ανθρωποκτόνο δαίμονα Διόνυσο, τρία παλικάρια!

«Ενώ ο Θεμιστοκλής προσέφερε κοντά στη ναυαρχίδα θυσία, του έφεραν τρεις αιχμαλώτους, οι οποίοι ήταν ωραιότατοι και στολισμένοι μεγαλοπρεπώς (...) Όταν τους είδε ο μάντης Ευφραντίδης, επειδή εκείνη την ώρα υψώθηκε από τα ιερά μεγάλη και λαμπρή φλόγα, ταυτόχρονα δε κάποιο φτέρνισμα από τα δεξιά έδωσε το σημάδι, τον συμβούλευσε να αρχίσει από τους νέους αιχμαλώτους και αφού προσευχηθεί, να τους θυσιάσει όλους στον Ωμηστή Διόνυσο. Έτσι, είπε, θα εξασφαλιστεί στους Έλληνες η νίκη συγχρόνως και η σωτηρία. (...) Και ο Θεμιστοκλής εξεπλάγη, (....) αλλά το πλήθος άρχισε με ομαδικές φωνές να επικαλείται τη βοήθεια του θεού, ωδήγησε βιαίως τους αιχμαλώτους στο βωμό και επέβαλε να εκτελεστεί η θυσία, όπως συμβούλευσε ο μάντης.

Αυτά τα διηγείται εκ των ιστορικών ο Φανίας ο Λέσβιος, ο οποίος ήταν φιλόσοφος και όχι άπειρος στα ιστορικά ζητήματα» (ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ, ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, 13).

Παρατηρητέο, ότι, όπως οι ανώτεροι εκ των Ελλήνων, οι φιλόσοφοι ειρωνευόντουσαν τον παγανισμό σε αντίθεση με τον όχλο των Παγανιστών που τους εδίωκε γι' αυτό, έτσι κι εδώ, ο ανώτερος Θεμιστοκλής εκπλήσσεται με την διαταγή του μάντη, ενώ ο συνηθισμένος στην αρχαία παγανιστική φρίκη όχλος των Παγανιστών, άρον-άρον εκτελεί τη θυσία. Η δαιμονική φρίκη και δεισιδαιμονία τού αρχαιοελληνικού παγανισμού σε όλο της το μεγαλείο!

Η εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος Λάρους Μπριτάννικα» αναφέρει:

«(..) Στον Τάφο του Φιλοποιμένος θυσιάζονται Μεσσήνιοι αιχμάλωτοι (183 π.Χ.) Κορυφαία θέση έχει η θυσία βρέφους επάνω στο βωμό του Λυκαίου Διός στην Αρκαδία, κατά την οποία ακολουθούσε διανομή και βρώση των ψημένων τεμαχίων του θυσιασθέντος βρέφους. Ο Λυκούργος δια νόμου κατάργησε τις ανθρωποθυσίες που γίνονταν στη Σπάρτη προς τιμήν της Αρτέμιδος. Στη Χίο και τη Λέσβο αναφέρονται συχνές ανθρωποθυσίες που γίνονταν κάθε χρόνο για να τιμήσουν τον Δία και τον Διόνυσο(…)»

Για τις Ανθρωποθυσίες αυτές παραθέτουμε και τις αρχαίες μαρτυρίες του Παυσανία ( 2ος μ.Χ. αιώνας) από το σύγγραμμά του «Ελλάδος Περιήγησις» (οι αριθμοί σημαίνουν: Βιβλίο. Κεφάλαιο. Στίχος): Παυσανίας, Αρκαδικά 38, 7:

«Στο βωμό αυτόν προσφέρουν μυστική θυσία στον Λύκαιο Δία. Δεν είχα όμως καμιά διάθεση να μιλήσω σχετικά με αυτή τη θυσία. Ας μείνει όπως είναι κι όπως ήταν από την αρχή.»

Ο καημένος ο Παυσανίας, ντρέπεται ακόμα και να πει τι συνέβαινε στο Λύκαιο όρος, σε αντίθεση με τους σημερινούς Νεοειδωλολάτρες που τολμούν ξεδιάντροπα να αξιώνουν την λατρεία τέτοιων βδελυρών θεών.

Η εγκυκλοπαίδεια «Υδρία» αναφέρει:

«(..)Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες για ανθρωποθυσίες στην Αρχαία Ελλάδα. Τα κυριότερα κέντρα ανθρωποθυσιών ήταν: Στο Λύκαιο όρος της Πελοποννήσου όπου το ιερό του Λύκαιου Δία. Εδώ οι ανθρωποθυσίες συνεχίστηκαν ως τον 3ο μ.Χ. αιώνα (...)" .

Το «Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν του Ήλιου» αναφέρει τα εξής:

«(...) Απαντώμεν ανθρωποθυσίας επίσης εις την Μεσσηνίαν, εις την Πέλλην της Θεσσαλίας, εις την Αρκαδίαν, εις την οποίαν ο Ζευς εδέχετο ανθρώπινα θύματα και μετά την εμφάνισιν του Χριστιανισμού(...)"

Το τεύχος 84 της Πατριδογνωσίας (21 Σεπτεμβρίου 2003 σελ. 3039-3041), αφού αναφέρει το μύθο του Λυκάονα με τη βρεφοφαγία, καταλήγει με τα εξής λόγια:

«Οπωσδήποτε, το γεύμα με ανθρώπινες σάρκες, αντίστοιχο εκείνου που παρέθεσε ο Ατρέας στον Θυέστη, (βλ. «Ιστορία Αργολίδας»: Η κατάρα των Ατρειδών), ερμηνεύεται ως απόηχος παλαιότερης εποχής, κατά την οποία ίσχυαν οι ανθρωποθυσίες. Η αηδία του Δία, αντιστοιχεί στην αποστροφή των Ελλήνων της κλασικής εποχής σ αυτές τις πρακτικές των προγόνων τους».

Φυσικά προφανώς ο κειμενογράφος της Πατριδογνωσίας, αγνοεί ότι οι ανθρωποθυσίες συνεχίζονταν ως τον 3ο αιώνα μ.Χ. εκεί πάνω:

Χωρίο του Πορφυρίου, Νεοπλατωνικού φιλοσόφου εκ Τύρου, του 3ου αιώνα μ.Χ. στο έργο του Περί Αποχής των εμψύχων:

"Αφ ου μέχρι του νυν ουκ εν Αρκαδία μόνον τοις Λυκαίοις, ούδ εν Καρχηδόνι τω Κρονω, κοινή πάντες ανθρωποθυτούσι, αλλά κατά περίοδον της του νομιμου χάριν μνήμης εμφύλιον αεί αίμα φαίνουσιν προς τους βωμούς, καίπερ τοις παρ αυτοίς οσίας εξειγούσης των Ιερών, τοις περιρραντηρίοις κηρύγματι, ει τις αίματος ανθρωπείου μεταίτιος".

Παντού μας λέει ο Πορφύριος, οι αρχαίοι Έλληνες ειδωλολάτρες, έδειχναν το αρχαιοελληνικό ήθος τους και τον πολιτισμό τους, ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΤΩΝΤΑΣ! (Θεόφραστος στον Πορφύριο, Περί αποχής εμψύχων 2, 27 καθώς και: Ηρόδοτος 7, 197, Πλάτ., Μίνως 315c, Θεόφραστος στον Πορφύριο, Περί αποχής εμψύχων 2, 27).

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΑΙΩΝΑ μ.Χ!!!

Αναρωτιόμαστε αν ο κος Βλάσης Ρασιάς τού ΥΣΕΕ είχε κάτι τέτοιο υπόψιν του, όταν προσπάθησε προ ετών να αναβιώσει την αρχαία ειδωλολατρική πρακτική στο Λύκαιο Όρος!

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από παγανιστικό κείμενο για το γεγονός αυτό:

"'Αναψε πάλι η ιερή φλόγα στην ιερή και φωτεινή κορυφή του Λυκαίου όρους, όπου κατά την Αρκαδική παράδοση, γεννήθηκε στην θέση του βουνού "Κρητέα", ο κραταιός Δίας, που ονομάσθηκε Λύκαιος Δίας και τον οποίον ανέθρεψαν και προστάτευσαν οι Νύμφες Αγνώ, Νέδα και Θεισόα.

Το φωτοντυμένο Λύκαιον όρος, που βρίσκεται στο κέντρο της Πελοποννήσου, έχει μεγάλη λατρευτική, και πολιτιστική ιστορία που την καταγράφει ο Παυσανίας καί άλλοι αρχαίοι συγγραφείς αλλά και την επιβεβαιώνουν οι διάφορες ανασκαφές. Εκεί ελατρεύετο ο Λύκαιος Δίας (Φωτοδότης) και ο Αρκαδικός Θεός Παν, το δε βουνό εθεωρείτο ιερόν και ονομαζόταν ό Όλυμπος των Αρκάδων...

...Η τελετή ξεκίνησε με επιβλητική πομπή ιερέων, νεανίδων και χλαμυδοφόρων η οποία κατέληξε στο κέντρο του σταδίου όπου ο βωμός και η τράπεζα των προσφορών. Πρωθιερέας της θρησκευτικής τελετής που επηκολούθησε ήταν ο γνωστός συγγραφεύς Βλάσης Ρασιάς...

...Δυστυχώς δεν εσυνεχίσθη ο θεσμός των Λυκαίων με τον τρόπο που εξελίσσετο. Δηλαδή με το αρχαιότροπο ή καλύτερο ελληνότροπο θεοσεβικό περιεχόμενο. Αντί γι' αυτό, υπό την "δαμόκλειο σπάθη" του εβραιοχριστιανικού αφορισμού, το 2001 οι γιορτές ήταν μία φολκλορική φιέστα τουριστικού τύπου με ουδαίο πολιτιστικό περιεχόμενο και τοποτηρητή τον γιαχβίτη αντιπρόσωπο…"

Πράγματι! Οι Χριστιανοί είναι το ΕΜΠΟΔΙΟ που δεν αφήνουν τους Παγανιστές να αναβιώσουν με "αρχαιότροπο" και "ελληνότροπο" περιεχόμενό τους, τις αρχαίες κανιβαλικές τελετουργίες τών Παγανιστών. Μόνο το φως τού Χριστού εμποδίζει τους πιστούς τών δαιμόνων να θυσιάσουν και να κατασπαράξουν παιδάκια και πάλι, στον 21ο αιώνα, προς τιμήν τού δαιμονικού ανθρωποθυσιαστικού θεού τους του Δία!

Η βαρβαρότητα αυτή των ειδωλολατρών, εκθέτει διεθνώς τους σκοτεινούς αιώνες της ειδωλολατρικής Ελλάδος, όσο και αν προσπαθούν οι Νεοειδωλολάτρες να προσεταιριστούν την ανωτερότητα των Φιλοσόφων (μονοθεϊστών στην πλειονότητά τους), τους οποίους οι ίδιοι δίωξαν.

Οι πρώτες ανασκαφές στο Λύκειο όρος έγιναν στις αρχές του 20ού αιώνα από τον αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Κουρουνιώτη, ο οποίος πραγματοποίησε ανασκαφικές τομές, εντοπίζοντας μόνον οστά ζώου. Αλλά το καλοκαίρι του 2016 για πρώτη φορά βρέθηκαν ανθρώπινα υπολείμματα στο Λύκειο Όρος.

Η χρήση τού βωμού στην οποία έγινε η ανακάλυψη, τεκμηριώνεται από το 1500 π.Χ. με τις ως τώρα ενδείξεις να δείχνουν διάρκεια που φτάνει τουλάχιστον ως το 300 π.Χ.

Στο μέσο του βωμού και κοντά σε μια πλατφόρμα λαξευμένη στο φυσικό βράχο, ανασκάφηκε ανθρώπινη ταφή μάλλον ανδρική,  με προσανατολισμό από Ανατολή προς Δύση. Η εξέχουσα θέση της ταφής στο μέσο του βωμού και ο προσανατολισμός της καταδεικνύουν την ιδιαίτερη σημασία της.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ, ο σκελετός ήταν σε ύπτια θέση και σε άριστη κατάσταση διατήρησης. Είχε αποτεθεί εντός στενού ορύγματος, που δημιουργήθηκε μέσα στις επιχώσεις από την τέφρα και τα καμένα χώματα. Λείπει μόνο το κρανίο του νεκρού, ενώ σώζεται η κάτω γνάθος.

Η κ. Άννα Καραπαναγιώτου, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αρκαδίας είπε για την ταφή:

«Φανταστείτε ότι έχουμε την κορυφή ενός υψώματος η οποία έχει διαμορφωθεί ως ένας βωμός τέφρας, που είναι το καμένο χώμα από τις θυσίες. Είναι μια αρκετά μεγάλη έκταση, η οποία δεν έχει πλήρως ερευνηθεί. Στην κορυφή αυτού του υψώματος όπου διαμορφώνεται ο βωμός, στο κέντρο του κυκλικού χώρου, βρέθηκε αυτή η ταφή... Παρότι οι πηγές μιλούν άμεσα ή έμμεσα για ανθρωποθυσίες, δεν είχαμε βρει ανθρώπινα οστά. Και ήρθε αυτός ο σκελετός να ανοίξει νέους ορίζοντες έρευνας... Στους βωμούς αναμένουμε να βρούμε καμένα οστά ζώων, αφιερώματα, καμένα ή όχι, προϊόντα από τα γεύματα ή τις τελετουργίες που ακολουθούσαν πάνω στον βωμό και οι οποίες ουσιαστικά αποτελούσαν μια προσφορά προς τον θεό. Το ερωτηματικό λοιπόν είναι αν κι αυτή η ταφή ήταν μια προσφορά στον θεό».

 

Παράδειγμα της διεθνούς έκθεσης των ειδωλολατρών από τις βαρβαρότητές τους, μπορούμε να βρούμε στο παρακάτω αρχαιολογικό κείμενο:

Το 1979, σε μια αρχαιολογική αποστολή στην Κνωσό, στην Κρήτη, ο καθηγητής της αρχαιολογίας με το όνομα Peter Warren ανακάλυψε σπίτια όπου το ταβάνι τους είχε πέσει στο πάτωμα. Ανακάλυψε μερικά σπιτικά αντικείμενα όπως και ένα μεγάλο βάζο που περιείχε κατάλοιπα από τροφές, καμένη γη και οστά ανθρώπου (σπόνδυλο) με σημάδια από κοψίματα.

Ερευνώντας περισσότερο στο διπλανό δωμάτιο, ανακάλυψαν 251 οστά από ζώα (πρόβατα, γουρούνια, σκύλους, κ.λ.π.) μαζί με 371 ανθρώπινα κόκαλα και θραύσματα από κόκαλα, όλα όμως ήταν κόκαλα παιδιών. Όλα αυτά τα κόκαλα είχαν σημάδια από κοψίματα.

Ο Warren συμπέρανε πως επρόκειτο για κάποιο είδος καvνιβαλισμού, μιας και τα σημάδια των οστών έμοιαζαν με εκείνα που παρουσιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να αφαιρέσει το κρέας από αυτά. Κάποιο μακάβριο είδος λατρείας, με τον θάνατο και το φάγωμα των παιδιών για θρησκευτικούς σκοπούς, έδινε υπόσταση στο μύθο του ανθρωποφάγου Μινώταυρου.

Επίσης, πολλά στοιχεία βρέθηκαν που υποστήριζαν την άποψη ότι οι Μινωίτες συμμετείχαν σε ταυρομαχίες για θρησκευτικούς σκοπούς κατά τις οποίες ακροβάτες προσπαθούσαν να πηδήξουν πάνω από τους επιτιθέμενους ταύρους χωρίς να κτυπήσουν στα κέρατά τους. Ο Λαβύρινθος θα μπορούσε να είχε εμπνευστεί στο παλάτι της Κνωσού το οποίο αποτελούνταν από ένα μεγάλο σύμπλεγμα από αλληλοσυνδεόμενα προαύλια και διαμερίσματα. (Πηγή: Ancient Mysteries by Peter James and Nick Thorpe)

 

Βορειοδυτικά των Αρχανών σε απόσταση 5 xλμ. στους βόρειους πρόποδες του όρους Γιούχτα στη θέση Ανεμοσπηλιά ανασκάφηκε μικρό οικοδόμημα, μινωικό ιερό με τρία δωμάτια στο νότιο μέρος του και μακρύ διάδρομο. Το πιο ενδιαφέρον δωμάτιο είναι το δυτικό όπου βρέθηκαν τρεις ανθρώπινοι σκελετοί, ένας γυναικείος ένας ανδρικός με κοσμήματα ίσως ιερέως και ένας τρίτος νέου ανδρός πάνω σε ένα βωμό με ένα χάλκινο εγχειρίδιο καρφωμένο στο στήθος. Κατά τους ανασκαφείς πρόκειται για ανθρωποθυσία η πρώτη στο Αιγαίο - Κρήτη. Το ιερό καταστράφηκε γύρω στα 1700 π.Χ. Η ανθρώπινη θυσία έλαβε χώρα την ώρα της καταστροφής, και έτσι αποθανατίστηκε παρέχοντας ατράνταχτη μαρτυρία για τη βαρβαρότητα τών ειδωλολατρών τής αρχαίας Ελλάδος.

Πειστήρια του εγκλήματος όσα βρέθηκαν στο δυτικό δωμάτιο του ναού στα Aνεμοσπηλιά: η χάλκινη λόγχη, το αγγείο με την πλαστική μορφή του ταύρου, το ξόανο, και κυρίως η στάση του νεκρού ήταν σε τέτοια θέση που θα πρέπει να ήταν δεμένα τα πόδια του.

Οι ιατροδικαστές αναγνωρίζουν στη λόγχη το όργανο της θυσίας. Φαντάζονται πως ο τοποθετημένος στο βωμό δεμένος άνθρωπος σκοτώθηκε με ένα χτύπημα στην αριστερή πλευρά του λαιμού, στην καρωτίδα. Δεν συγχρονίζουν όμως την ανθρωποθυσία με την καταστροφή του ναού και με το θάνατο των άλλων ατόμων που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο, γιατί παρατηρούν πως ο ιερέας που σκοτώθηκε δίπλα στο βωμό, βρίσκεται στη θέση του θύτη και πλάι κάδοι για τη συλλογή του αίματος, όπως γινόταν για κάθε θυσία.

 

Βρέθηκαν επίσης ενδείξεις ανθρωποθυσίας και στη βόρεια οικία της Κνωσσού. ( «Η αρχαιολογία και η κοινωνική ταυτότητα του φύλου, προσεγγίσεις στην αιγαιακή προϊστορία» σελ. 111, Δήμητρα Κοκκινίδου, Μαρία Νικολαΐδου. Εκδ. Βάνιας, Θεσσαλονίκη 2003.

Δεν είναι οι πρώτοι αρχαιολόγοι του προϊστορικού Aιγαίου που γράφουν ότι ανέσκαψαν μια ανθρωποθυσία. Πρώτος ο X. Tσούντας έγραψε πως σε δύο σημεία των Mυκηνών σημείωσε, πολλαπλές μάλιστα, ανθρωποθυσίες κι ακολούθησαν πολλοί άλλοι, Eλληνες και ξένοι ανασκαφείς. Και αναφέρονται οι: A.J.B. Wace στις Mυκήνες, C. Blegen στην Πρόσυμνα, Vollgraff στο Άργος, A. Persson στα Δενδρά, E. Πρωτονοταρίου-Δεϊλάκη στην Kαζάρμα, ενώ στους πεπεισμένους συγκαταλέγεται και ο M. Aνδρόνικος, ο οποίος μάλιστα "θεωρεί πιθανότατο πως οι ίδιοι οι Mηκυναίοι εισήγαγαν το έθιμο της ανθρωποθυσίας στην Kύπρο, όπου επανειλημμένως έχει διαπιστωθεί ανασκαφικά".

Μετά από όλα αυτά, έρχονται κάποιοι σήμερα, στη Χριστιανική εποχή του φωτός, να μας μιλήσουν για αρχαίους δαίμονες. Έρχεται ο κύριος Ρασιάς και το ΥΣΕΕ να ξαναφέρουν σε λειτουργία τις "αρχαιοπρεπείς" λατρείες τού Λυκαίου Δία! Χόρτασε όμως εδώ και αιώνες η Ελλάδα από τους φόνους τους και το μισάνθρωπο σκοτάδι τών ειδωλολατρών, και είναι ελεύθερη από αυτό το κανιβαλικό σκοτάδι 17 αιώνες!

Γ. Κ.

Δημιουργία αρχείου: 24-6-2004.

Τελευταία μορφοποίηση: 16-6-2017.

ΕΠΑΝΩ