Το γκρέμισμα τής αρχαιοελληνική ουτοπίας

Δύο είναι οι κύριες προσπάθειες τών Νεοπαγανιστών:

1. Να παρουσιάσουν την προχριστιανική κοινωνία ως τέλεια, ως χώρα τής ουτοπίας, και

2. Να παρουσιάσουν τη μεταχριστιανική Ελληνική κοινωνία ως μη Ελληνική, και να τη φορτώσουν με όση λάσπη μπορέσουν.

Έτσι θα πείσουν τα θύματά τους, ότι δήθεν ο Χριστιανισμός κατέστρεψε έναν μοναδικό και ανεπανάληπτο αρχαίο πολυθεϊστικό πολιτισμό, και ότι ο Χριστιανισμός είναι καταστροφή τής ανθρωπότητας.

Βεβαίως όπως σε κάθε ζήτημα που υποστηρίζουν, η αλήθεια είναι πάντα ΑΝΤΙΘΕΤΗ από αυτά που λένε. Γιατί όχι μόνο η αρχαία Ελλάδα δεν ήταν καθόλου ουτοπική, όχι μόνο η Χριστιανική εποχή υπήρξε κλάσεις ανώτερη τής αρχαιοελληνικής, αλλά επιπλέον υπήρξε στην πραγματικότητα συνέχεια και μετεξέλιξη εκείνης τής αρχαίας κοινωνίας, διασώζοντας όσα άξιζαν, και καταργώντας κάθε βαρβαρότητα τού πολυθεϊσμού. Έτσι, κανείς δεν αρνείται τις σωστές θέσεις αρκετών φιλοσόφων. Ούτε την εξαίσια αρχαία τέχνη. Όμως η δικαιοσύνη απαιτεί να δείξουμε και τα μελανά σημεία, τα οποία αποκρύπτουν έντεχνα όσοι έχουν συμφέρον να παρουσιάσουν την αρχαία Ελλάδα ως την τέλεια κοινωνία. Και εφόσον τα καλά σημεία είναι γνωστά και προβάλλονται επαρκώς, εμείς θα δείξουμε τα μελανά που αποκρύπτονται.

Όσο κι αν μας θλίβει το γκρέμισμα τού ουτοπικού αυτού ονείρου, είμαστε υποχρεωμένοι να χαλάσουμε τα δόλια σχέδια των παγανιστών για να φανεί η αλήθεια.