• 1. Προτεσταντικές προφάσεις περί "δεισιδαιμονίας"

• 2. Τα επίμαχα χωρία

• 3. Δύο μέτρα και δύο σταθμά

• 4. Δεισιδαιμονία ή Προφητική Προτύπωση;

1. Προτεσταντικές προφάσεις περί "δεισιδαιμονίας"

Το Κανονικό και (τουλάχιστον) Θείο βιβλίο τής Αγίας Γραφής με το όνομα: Τωβίτ ή Τωβίας, δεν γίνεται δεκτό από τους Προτεστάντες, εξ αιτίας τής παραδοσιακής απόρριψής του από την αίρεση τού Προτεσταντισμού, που προτιμάει να δέχεται τον στενό Κανόνα τών απίστων Εβραίων από τον ευρύτερο Κανόνα τών Χριστιανών. Έτσι οι Προτεστάντες καταντούν ακόμα και να συκοφαντούν το Θείο αυτό βιβλίο, σε μια απελπισμένη προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την ασέβειά τους. Το συκοφαντούν μαζί με τα 9 ακόμα βιβλία που τα βγάζουν εκτός Αγίας Γραφής. Όλα αυτά τα βιβλία, τα συκοφαντούν με διάφορες προφάσεις. Και μια τέτοια πρόφαση θα δούμε και θα διαψεύσουμε στο παρόν άρθρο.

Τα χωρία στα οποία ζητούν αφορμή ασέβειας, είναι μία αφήγηση που περιγράφεται στα κεφάλαια 6,7,8 και 11. Και η ιστορία που αφηγούνται τα χωρία αυτά, είναι με λίγα λόγια η εξής:

Ο Τωβίας, γιος τού ευσεβούς Τωβίτ, στέλνεται από τον τυφλό πατέρα του σε μία αποστολή, να εισπράξει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που είχε δανείσει κάποτε σε κάποιον σε μακρινή πόλη. Ως οδηγό σε αυτό το ταξίδι, προσλαμβάνει έναν άγγελο σταλμένο σ' αυτούς από τον Θεό, που όμως τον νομίζουν απλό άνθρωπο.

Στο δρόμο ο Τωβίας με τον άγγελο πιάνουν ένα μεγάλο ψάρι στον ποταμό Τίγρη, του οποίου τρώνε το κρέας, αλλά κατά τη συμβουλή του αγγέλου φυλάνε τη χολή, το συκότι και την καρδιά. Αργότερα με το συκότι και την καρδιά ο Τωβίας θυμιατίζει διώχνοντας ένα δαιμόνιο που σκότωνε τους μνηστήρες τής μέλλουσας γυναίκας του Σάρρας, και όταν επιστρέφουν, με τη χολή αλείφει τα μάτια τού τυφλού πατέρα του, και τον θεραπεύει από την τύφλωση.

Εκείνο που σκανδαλίζει τους Προτεστάντες στη διήγηση αυτή, είναι η χρήση τών εντοσθίων τού ψαριού για θεραπεία και διώξιμο δαιμονίου. Το θεωρούν αυτό "δεισιδαιμονία" και "κομπογιαννιτισμό", ανάξιο να βρίσκεται στην Αγία Γραφή, ως πρακτική εμπνευσμένη από άγγελο. Κατ' αυτούς λοιπόν, και μόνο αυτή η ιστορία είναι αρκετή για να απορρίψουν το βιβλίο τού Τωβίτ άλλοι ως "δευτεροκανονικό" (π.χ. Πεντηκοστιανοί), και άλλοι ακόμα πιο άσχετοι (π.χ. Μάρτυρες τού Ιεχωβά) ως "απόκρυφο".

Οι τελευταίοι στις εκδόσεις τους, χρησιμοποιούν αυτή τη δικαιολογία, ως το σημαντικότερο επιχείρημά τους εναντίον τού Θείου αυτού βιβλίου τής Αγίας Γραφής, διαδίδοντας την ακόλουθη ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ τής αλήθειας: "Το βιβλίο τού Τωβίτ, που πιθανώς γράφτηκε τον τρίτο αιώνα Π.Κ.Χ., είναι ένα γεμάτο δεισιδαιμονίες διήγημα για κάποιον Ιουδαίο ονόματι Τωβία. Όπως αναφέρεται, αυτός είχε την ικανότητα να αποκτάει δυνάμεις θεραπείας και εξορκισμού χρησιμοποιώντας την καρδιά, τη χολή και το συκότι ενός τεράστιου ψαριού." ("Σκοπιά" 15 Σεπτεμβρίου 2002 σελ. 17).

Οι δε Πεντηκοστιανοί, μεταξύ άλλων, γράφουν για το βιβλίο τού Τωβία και τα εξής, με αφορμή την ιστορία αυτή: "Επιπλέον ότι ένας δαίμονας σκότωνε από ζήλια τους συζύγους της επί επτά φορές χήρας και ότι ο Τωβίτ ξέρανε και έκαψε τη καρδιά και το συκώτι ενός ψαριού για να τον υποχρεώσει να φύγει θυμίζει περισσότερο Βαβυλωνιακούς μύθους" ("Δευτεροκανονικά και Απόκρυφα - Η Μαρτυρία της αρχαίας Εκκλησίας" του Χρήστου Χαλκιά).

Εδώ λοιπόν θα απαντήσουμε στο θέμα τής υποτιθέμενης δεισιδαιμονίας, (ενώ τα υπόλοιπα επιχειρήματα των αιρετικών, περί χρόνου τού βιβλίου και Βαβυλωνιακών μύθων,  θα απαντηθούν λεπτομερέστερα σε άλλα άρθρα τής ίδιας σειράς).

Προτού όμως απαντήσουμε στο Προτεσταντικό αυτό επιχείρημα, τού κατά πόσον είναι δεισιδαιμονία ή όχι αυτή η ιστορία τού Τωβίτ, ας διαβάσουμε την ιστορία από το ίδιο το βιβλίο, για να σχηματίσει ο αναγνώστης προσωπική γνώμη για το ζήτημα αυτό:

2. Τα επίμαχα χωρία

Τα επίμαχα χωρία που οι Προτεστάντες επικαλούνται, για να κατηγορήσουν το Θείο αυτό βιβλίο τής Αγίας Γραφής, είναι τα εξής, όπως τα παραθέτουμε σε μετάφραση και κείμενο:

Τωβίτ 6/στ: 1- 19. 7/ζ: 1, 12-17. 8/η: 1-4. 11/ια: 1-12.

(Στη Δημοτική χρησιμοποιείται εδώ η Μετάφραση (και αρίθμηση) της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας «Η Αγία Γραφή Παλαιά και Καινή Διαθήκη». Έκδοση 1997).

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 6/ΣΤ

 1 Οι δε πορευόμενοι την οδόν ήλθον εσπέρας επί τον Τίγριν ποταμόν, και ηυλίζοντο εκεί.

2 το δε παιδάριον κατέβη περικλύσασθαι, και ανεπήδησεν ιχθύς από του ποταμού και εβουλήθη καταπιείν το παιδάριον. 3 ο δε άγγελος είπεν αυτω· επιλαβού του ιχθύος. και εκράτησε τον ιχθύν το παιδάριον και ανέβαλεν αυτόν επί την γην.

4 και είπεν αυτω ο άγγελος· ανάτεμε τον ιχθύν και λαβών την καρδίαν και το ήπαρ και την χολήν θές ασφαλώς. 5 και εποίησε το παιδάριον ως είπεν αυτω ο άγγελος, τον δε ιχθύν οπτήσαντες έφαγον.

6 και ωδευον αμφότεροι, έως ου ήγγισαν εν Εκβατάνοις. 7 και είπε το παιδάριον τω αγγέλω· Αζαρία αδελφέ, τι εστιν η καρδία και το ήπαρ και η χολή του ιχθύος; 8 και είπεν αυτω· η καρδία και το ήπαρ, εάν τινα οχλή δαιμόνιον ή πνεύμα πονηρόν, ταύτα δεί καπνίσαι ενώπιον ανθρώπου ή γυναικός, και ουκέτι ου μη οχληθή· 9 η δε χολή, εγχρίσαι άνθρωπον, ος έχει λευκώματα εν τοις οφθαλμοίς, και ιαθήσεται.

10 ως δε προσήγγισαν τη Ράγη, 11 είπεν ο άγγελος τω παιδαρίω· αδελφέ, σήμερον αυλισθησόμεθα παρά Ραγουήλ, και αυτός συγγενής σου εστι, και έστιν αυτω θυγάτηρ ονόματι Σάρρα· 12 λαλήσω περί αυτής του δοθήναί σοι αυτήν εις γυναίκα, ότι σοι επιβάλλει η κληρονομία αυτής, και συ μόνος ει εκ του γένους αυτής, και το κοράσιον καλόν και φρόνιμόν εστι. 13 και νυν άκουσόν μου και λαλήσω τω πατρί αυτής, και όταν υποστρέψωμεν εκ Ραγών, ποιήσομεν τον γάμον· διότι επίσταμαι Ραγουήλ ότι ου μη δω αυτήν ανδρί ετέρω κατά τον νόμον Μωυσή ή οφειλήσει θάνατον, ότι την κληρονομίαν σοί καθήκει λαβείν ή πάντα άνθρωπον.

14 τότε είπε το παιδάριον τω αγγέλω· Αζαρία αδελφέ, ακήκοα εγώ το κοράσιον δεδόσθαι επτά ανδράσι και πάντας εν τω νυμφώνι απολωλότας. 15 και νυν εγώ μόνος ειμί τω πατρί και φοβούμαι μη εισελθών αποθάνω καθώς και οι πρότεροι, ότι δαιμόνιον φιλεί αυτήν, ό ουκ αδικεί ουδένα πλήν των προσαγόντων αυτή. και νυν εγώ φοβούμαι μη αποθάνω και κατάξω την ζωήν του πατρός μου και της μητρός μου μετ ‘ οδύνης επ ‘ εμοί εις τον τάφον αυτών· και υιος έτερος ουχ υπάρχει αυτοίς, ος θάψει αυτούς.

16 είπε δε αυτω ο άγγελος· ου μέμνησαι των λόγων, ων ενετείλατό σοι ο πατήρ σου, υπέρ του λαβείν σε γυναίκα εκ του γένους σου; και νυν άκουσόν μου, αδελφέ, διότι σοί έσται εις γυναίκα, και του δαιμονίου μηδένα λόγον έχε, ότι την νύκτα ταύτην δοθήσεταί σοι αύτη εις γυναίκα. 17 και εάν εισέλθης εις τον νυμφώνα, λήψη τέφραν θυμιαμάτων και επιθήσεις από της καρδίας και του ήπατος του ιχθύος και καπνίσεις, 18 και οσφρανθήσεται το δαιμόνιον και φεύξεται και ουκ επανελεύσεται εις τον αιώνα του αιώνος. όταν δε προσπορεύη αυτή, εγέρθητε αμφότεροι και βοήσατε προς τον ελεήμονα Θεόν, και σώσει υμάς και ελεήσει. μη φοβού, ότι σοί αυτή ητοιμασμένη ην από του αιώνος, και συ αυτήν σώσεις, και πορεύσεται μετά σου, και υπολαμβάνω ότι σοι έσται εξ αυτής παιδία.

19 και ως ήκουσε Τωβίας ταύτα, εφίλησεν αυτήν, και η ψυχή αυτού εκολλήθη σφόδρα αυτή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 7/Ζ

...

12 και εκάλεσε Σάρραν την θυγατέρα αυτού, και λαβών της χειρός αυτής παρέδωκεν αυτήν Τωβία γυναίκα και είπεν· ιδού κατά τον νόμον Μωυσέως κομίζου αυτήν και άπαγε προς τον πατέρα σου· και ευλόγησεν αυτούς.

13 και εκάλεσεν Έδναν την γυναίκα αυτού· και λαβών βιβλίον έγραψε συγγραφήν, και εσφραγίσατο. 14 και ήρξαντο εσθίειν.

15 και εκάλεσε Ραγουήλ Έδναν την γυναίκα αυτού και είπε αυτή· αδελφή, ετοίμασον το έτερον ταμιείον και εισάγαγε αυτήν. 16 και εποίησεν ως είπε και εισήγαγεν αυτήν εκεί, και έκλαυσε· και απεδέξατο τα δάκρυα της θυγατρός αυτής και είπεν αυτή· 17 θάρσει, τέκνον, ο Κύριος του ουρανού και της γης δώη σοι χάριν αντί της λύπης σου ταύτης· θάρσει, θύγατερ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 8/Η

4 ως δε συνεκλείσθησαν αμφότεροι, ανέστη Τωβίας από της κλίνης και είπεν· ανάστηθι, αδελφή, και προσευξώμεθα, ίνα ελεήση ημάς ο Κύριος.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 11/ΙΑ

1 Και επορεύετο μέχρις ου εγγίσαι αυτούς εις Νινευή.

και είπε Ραφαήλ προς Τωβίαν· ου γινώσκεις, αδελφέ, πώς αφήκας τον πατέρα σου; 2 προδράμωμεν έμπροσθεν της γυναικός σου και ετοιμάσωμεν την οικίαν· 3 λαβέ δε παρά χείρα την χολήν του ιχθύος.

και επορεύθησαν, και συνήλθεν ο κύων όπισθεν αυτών.

4 και Άννα εκάθητο περιβλεπομένη εις την οδόν τον παίδα αυτής· 5 και προσενόησεν αυτόν ερχόμενον και είπε τω πατρί αυτού· ιδού ο υιος μου έρχεται και ο άνθρωπος ο πορευθείς μετ‘ αυτού.

6 και Ραφαήλ είπεν· επίσταμαι εγώ ότι ανοίξει τους οφθαλμούς ο πατήρ σου. 7 συ έγχρισον την χολήν εις τους οφθαλμούς αυτού, και δηχθείς διατρίψει και αποβαλείται τα λευκώματα και όψεταί σε.

8 και προσδραμούσα Άννα επέπεσεν επί τον τράχηλον του υιού αυτής και είπεν αυτω· είδόν σε, παιδίον, από του νυν αποθανούμαι και έκλαυσαν αμφότεροι.

9 και Τωβίτ εξήρχετο προς την θύραν και προσέκοπτεν, ο δε υιος αυτού προσέδραμεν αυτω 10 και επελάβετο του πατρός αυτού και προσέπασε την χολήν επί τους οφθαλμούς του πατρός αυτού λέγων· θάρσει, πάτερ. 11 ως δε συνεδήχθησαν, διέτριψε τους οφθαλμούς αυτού, και ελεπίσθη από των κάνθων των οφθαλμών αυτού τα λευκώματα.

12 και ιδών τον υιόν αυτού επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού 13 και έκλαυσε και είπεν·

ευλογητός ει, ο Θεός, και ευλογητόν το όνομά σου εις τους αιώνας, και ευλογημένοι πάντες οι άγιοί σου άγγελοι· ότι εμαστίγωσας και ηλέησάς με, ιδού βλέπω Τωβίαν τον υιόν μου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6/ΣΤ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11/ΙΑ

1Ο Τωβίας βάδιζε μέχρις ότου πλησίασαν στη Νινευή.

Τότε ο Ραφαήλ του είπε:² «θυμάσαι, αδερφέ μου, σε τι κατάσταση άφησες τον πατέρα σου;³ Ας τρέξουμε πριν από τη γυναίκα σου κι ας ετοιμάσουμε το σπίτι- ετοίμασε και τη χολή του ψαριού».

Προπορεύτηκαν, λοιπόν, και το σκυλί τούς ακολουθούσε.

⁵ Η Άννα καθόταν και κοίταζε γύρω το δρόμο για το παιδί της.⁶ Όταν τον είδε να έρχεται, είπε στον πατέρα του: «Να, ο γιος σου έρχεται μαζί με το συνοδό του».

⁷ΟΡαφαήλ είπε στον Τωβία: «Εγώ ξέρω καλά ότι θ' ανοίξουν τα μάτια του πατέρα σου.⁸ Άλειψε εσύ τη χολή του ψαριού στα μάτια του κι όταν ερεθιστούν θα τα τρίψει και θα φύγουν τα λευκά στίγματα και θα σε δει.

⁹Η Άννα έτρεξε, έπεσε στο λαιμό του γιου της και του είπε: «Παιδί μου, σε είδα! Από 'δω και πέρα μπορώ πια να πεθάνω. Κι έκλαψαν κι οι δυο».

¹⁰ Ο Τωβίτ έβγαινε από την πόρτα σκοντάφτοντας, κι ο γιος του έτρεξε στον πατέρα του· ¹¹ τον έπιασε και του άλειψε τη χολή πάνω στα μάτια και του είπε: «θάρρος, πατέρα!» ¹² Όταν ερεθίστηκαν τα μάτια του, ο Τωβίτ τα έτριψε και ξεφλουδίστηκαν τα λευκά στίγματα.

¹³ Όταν είδε το γιο του, έπεσε στο λαιμό του κλαίγοντας και είπε:¹⁴

«Δοξασμένος είσαι, θεέ, και δοξασμένο το "όνομα σου για πάντα, και δοξασμένοι όλοι οι άγιοι "άγγελοί σου! Με ταλαιπώρησες αλλά με λυπήθηκες, και έκανες να ξαναδώ το γιο μου τον Τωβία».

3. Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Πριν δοθεί τελειωτική και αποστομωτική απάντηση σ' εκείνους τους βλάσφημους Προτεστάντες, που αποκαλούν το βιβλίο αυτό τής Αγίας Γραφής "δεισιδαιμονικό", ή "δευτεροκανονικό" ή "απόκρυφο", καλό είναι να δούμε κατά πόσον είναι δίκαια και ορθολογικά τα κριτήριά τους, ως προς το σημείο αυτό. Πρόκειται για μια πραγματική και δίκαιη κρίση, η σπίλωση τού αγίου αυτού βιβλίου τής Αγίας Γραφής, ή απλώς για δικαιολογία τής ασέβειάς τους; Άραγε, κρίνουν και τα άλλα βιβλία τής Αγίας Γραφής τα οποία δέχονται, με τόσο αυστηρά κριτήρια δεισιδαιμονίας, ή εκείνα τα "ξεχνάνε", κλείνοντας τα μάτια τους, και βλέποντας μόνο όσα νομίζουν ότι τους συμφέρει να βλέπουν;

Ας δούμε λοιπόν κατ' αρχήν τι τους σκανδαλίζει στο βιβλίο αυτό, με το θέμα τού ψαριού και τής χρήσης τών σπλάχνων του από τον Τωβία και τον Άγγελο:

Τι σκανδαλίζει τους Προτεστάντες:

α) Το πρώτο που τους σκανδαλίζει, είναι το ότι το συκότι και η καρδιά τού ψαριού, δεν έχουν την ιδιότητα να διώχνουν δαιμόνια, όπως γράφει το βιβλίο τού Τωβίτ.

β) Το δεύτερο που τους σκανδαλίζει, είναι ότι ούτε η χολή τού ψαριού μπορεί να θεραπεύσει την τύφλωση.

γ) Και το τρίτο, είναι ότι άγγελος τού Θεού έδωσε αυτές τις "εσφαλμένες οδηγίες", να χρησιμοποιηθούν έτσι τα σπλάχνα τού ψαριού, και παρά το ότι ήταν εσφαλμένες, κατά την αφήγηση πραγματικά "δούλεψαν", και έφυγε το δαιμόνιο, αλλά και ο Τωβίτ θεραπεύτηκε!

Πόσο σοβαρά είναι λοιπόν αυτά τα σημεία που επικαλούνται οι Προτεστάντες κατά τού αγίου αυτού βιβλίου; Τα πιστεύουν πραγματικά; Μήπως αυτά που εδώ κατηγορούν, αλλού τα αποδέχονται και τα θεωρούν σωστά; Είναι συνεπείς να αποδέχονται την υπόλοιπη Αγία Γραφή, ως δήθεν "απαλλαγμένη" από παρόμοιες "δεισιδαιμονικές" ιστορίες;

Άραγε, υπάρχει στην Αγία Γραφή κάτι παρόμοιο, στα βιβλία που οι Προτεστάντες δέχονται;

Μία συνεπή θεώρηση τής Αγίας Γραφής, ανακαλύπτει όχι ένα, αλλά πάρα πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν από κακόπιστους αναγνώστες ως "δεισιδαιμονίες". Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα από τα πολλά που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε:

α. Ο Ιακώβ παραβιάζει τους νόμους τής Βιολογίας για να αυξήσει το κοπάδι του:

"31 Κι εκείνος (ο Λάβαν) είπε: Τι να σου δώσω; Και ο Ιακώβ είπε: Δεν θα μου δώσεις τίποτε· αν μου κάνεις αυτό το πράγμα, θα βόσκω ξανά το κοπάδι σου, και θα το φυλάττω· 32 να περάσω σήμερα μέσα από όλο το κοπάδι σου, διαχωρίζοντας από εκεί κάθε πρόβατο που έχει στίγματα και κηλίδες, και κάθε μελανωπό ανάμεσα στα αρνιά και όποιο έχει κηλίδες και στίγματα ανάμεσα στα κατσίκια· κι αυτά να είναι ο μισθός μου· 33 και στο εξής, η δικαιοσύνη μου θα μαρτυρήσει για μένα, όταν έρθει μπροστά σου για τον μισθό μου· κάθε τι που δεν είναι με στίγματα και κηλίδες ανάμεσα στα κατσίκια, και μελανωπό ανάμεσα στα αρνιά, θα θεωρηθεί κλεμμένο από μένα.
34 Και ο Λάβαν είπε: Δες, ας γίνει σύμφωνα με τον λόγο σου.
35 Και την ημέρα εκείνη διαχώρισε τους τράγους τους παρδαλούς, και κηλιδωτούς, και όλες τις κατσίκες, όσες είχαν στίγματα και κηλίδες, όλα όσα ήσαν διάλευκα, και όλα τα μελανωπά ανάμεσα στα αρνιά, και τα έδωσε στα χέρια των γιων του· 36 και έβαλε έναν δρόμο τριών ημερών ανάμεσα στον εαυτό του και στον Ιακώβ· και ο Ιακώβ έβοσκε το υπόλοιπο από το κοπάδι τού Λάβαν.
37 Και ο Ιακώβ πήρε για τον εαυτό του χλωρές ράβδους από λεύκη, και καρυδιά, και πλάτανο, και τις ξελέπισε με άσπρα λεπίσματα, ώστε φαινόταν το άσπρο, που ήταν επάνω στις ράβδους· 38 και έβαλε τις ράβδους, τις οποίες ξελέπισε, στα αυλάκια τού νερού, στις ποτίστρες, όπου τα κοπάδια έρχονταν να πίνουν για να συλλαμβάνουν τα κοπάδια, ενώ έρχονταν να πίνουν. 39 Και τα κοπάδια συλλάμβαναν καθώς έβλεπαν τις ράβδους και γεννούσαν πρόβατα παρδαλά, με στίγματα, και κηλιδωτά.
40 Και ο Ιακώβ διαχώρισε τα αρνιά, και έστρεψε τα πρόσωπα των προβάτων τού κοπαδιού τού Λάβαν προς τα παρδαλά, και προς όλα τα μελανωπά· και έβαλε χωριστά τα δικά του κοπάδια, και δεν τα έβαλε μαζί με τα πρόβατα του Λάβαν. 41 Και κατά την εποχή που τα πρώιμα πρόβατα έρχονταν σε σύλληψη, ο Ιακώβ έβαζε τις ράβδους στα αυλάκια μπροστά στα μάτια τού κοπαδιού, για να συλλαμβάνουν βλέποντας προς τις ράβδους· 42 και όταν τα πρόβατα ήσαν όψιμα, δεν τα έβαζε· και έτσι τα όψιμα ήσαν του Λάβαν, και τα πρώιμα του Ιακώβ.
43 Και ο άνθρωπος αυξήθηκε σε υπερβολικά μεγάλον βαθμό, και απέκτησε πολλά κοπάδια, και δούλες, και δούλους, και καμήλες και γαϊδούρια" (Γένεσις 30/λ).

Γνωρίζετε πολλούς τσοπάνηδες να κάνουν τα πρόβατά τους να γεννούν παρδαλά ζώα, βάζοντάς τα να βλέπουν παρδαλά πράγματα; Πιστεύετε ότι αυτή τη μέθοδο τη θεωρεί η Βιολογία σωστή; Εάν όχι, πώς στην ευχή ο Ιακώβ την εφάρμοσε, και ΠΕΤΥΧΕ; Και πώς η Αγία Γραφή μας γράφει τέτοιου είδους δεισιδαιμονίες; Πολύ δε περισσότερο, πώς τις περιγράφει να... πετυχαίνουν; Και πώς οι Προτεστάντες, δεν είδαν αυτή τη δεισιδαιμονία τής Γενέσεως, και δεν την πετούν έξω από τον Κανόνα τής Αγίας Γραφής, όπως έκαναν με τον Τωβίτ; Μήπως βλέπουν μόνο όσα θέλουν να βλέπουν;

β. Η γυναίκα τού Ιακώβ χρησιμοποιεί Μανδραγόρες και... μείνει έγκυος:

"14 Και ο Ρουβήν πήγε τις ημέρες τού θερισμού τού σιταριού, και βρήκε μανδραγόρες στο χωράφι, και τους έφερε στη Λεία τη μητέρα του. Και η Ραχήλ είπε στη Λεία: Δώσε μου, παρακαλώ, από τους μανδραγόρες τού γιου σου.
15 Κι εκείνη της είπε: Μικρό πράγμα είναι ότι πήρες τον άνδρα μου; Και θέλεις να πάρεις και τους μανδραγόρες τού γιου μου; Και η Ραχήλ είπε: Λοιπόν, ας κοιμηθεί μαζί σου αυτή τη νύχτα για τους μανδραγόρες τού γιου σου.
16 Και ο Ιακώβ ήρθε το βράδυ από το χωράφι, και η Λεία βγαίνοντας σε συνάντησή του, είπε: Μέσα σε μένα θα μπεις, επειδή σε μίσθωσα με μισθό, τους μανδραγόρες τού γιου μου. Και κοιμήθηκε μαζί της εκείνη τη νύχτα.
17 Και ο Θεός εισάκουσε τη Λεία· και συνέλαβε, και γέννησε στον Ιακώβ πέμπτον γιο" (Γένεσις 30/λ).

Δεν λέτε σε κανέναν Μαιευτήρα, ή σε κανέναν Γυναικολόγο αυτή τη μέθοδο με... Μανδραγόρες, για να σας κατατοπίσει πόσο... επιστημονική μέθοδος είναι; Πώς η Αγία Γραφή γράφει κάτι τέτοιο; Ακόμα και αν αυτή είναι μία απλή αναφορά σε εσφαλμένη δεισιδαιμονία τών γυναικών τού Ιακώβ, πώς στην ευχή ο Θεός "εισάκουσε" αυτή τη δεισιδαιμονική μέθοδο και... ευλόγησε; Αυτό δεν το είδαν οι Προτεστάντες; Γιατί έχουν ακόμα τη Γένεση μεταξύ τών βιβλίων τής Αγίας Γραφής, ενώ τον Τωβίτ όχι; Γιατί βλέπουν μόνο το ένα ως δεισιδαιμονία, και όχι και το άλλο;

γ. Ο Ελισσαιέ θεραπεύει έναν ασθενή με... νεράκι:

"9 Τότε, ήρθε ο Νεεμάν μαζί με τα άλογά του και με την άμαξά του, και στάθηκε στη θύρα τού σπιτιού τού Ελισσαιέ. 10 Και έστειλε σ' αυτόν ο Ελισσαιέ έναν μηνυτή, λέγοντας: Πήγαινε, βουτήξου μέσα στον Ιορδάνη επτά φορές, και θα επανέλθει η σάρκα σου σε σένα, και θα καθαριστείς.
11 Ο Νεεμάν όμως θύμωσε, και αναχώρησε, και είπε: Δέστε, εγώ έλεγα: Σίγουρα θα βγει έξω σε μένα, και θα σταθεί, και θα επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου τού Θεού του, και θα κινήσει το χέρι του επάνω στον τόπο, και θα γιατρέψει τον λεπρό· 12 ο Αβανά και ο Φαρφάρ, τα ποτάμια τής Δαμασκού, δεν είναι καλύτερα, περισσότερο από όλα τα νερά τού Ισραήλ; Δεν μπορούσα να βουτηχτώ μέσα σ' αυτά, και να καθαριστώ; Και αφού στράφηκε, αναχώρησε με θυμό.
13 Πλησίασαν, όμως, οι δούλοι του, και του μίλησαν, και είπαν: Πατέρα μου, αν ο προφήτης σού έλεγε ένα μεγάλο πράγμα, δεν θα το έκανες; Πόσο μάλλον τώρα, όταν σου λέει: Βουτήξου μέσα, και καθαρίσου;
14 Τότε, κατέβηκε, και βυθίστηκε επτά φορές στον Ιορδάνη, σύμφωνα με τον λόγο τού ανθρώπου τού Θεού· και η σάρκα του αποκαταστάθηκε σαν τη σάρκα μικρού παιδιού, και καθαρίστηκε" (Β΄ Βασιλέων 5/ε).

Τύφλα να 'χει ο... Χάνσεν, και οι γιατροί και τα αντιβιοτικά! Νεράκι τού Ιορδάνη! Το καλύτερο γιατρικό για τη Λέπρα! Και όχι ό,τι κι ό,τι νεράκι, αλλά ΜΟΝΟ τού Ιορδάνη! (Ας το αναλύσουν αυτό οι Χημικοί μας, να δούμε τι παραπάνω έχει!) Αλλά ούτε αυτό το είδαν οι Προτεστάντες ως "δεισιδαιμονία" εφαρμοσμένη και ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ και αυτή! Και εξακολουθούν να δέχονται το βιβλίο Β΄ Βασιλέων ως Θεόπνευστο, στον Κανόνα τής Αγίας Γραφής, που μιλάει για θεραπείες με μπανάκι στον Ιορδάνη. Το βιβλίο τού Τωβίτ όμως, που μιλάει για χολή, τους πείραξε! Και το πέταξαν έξω από τον Κανόνα! Δηλαδή, τι διακρίσεις είναι αυτές; Γιατί νεράκι και όχι και χολή; Α, ρε υποκριτές!

δ. Ο Χριστός θεραπεύει έναν ασθενή με... νεράκι, σάλιο και λάσπη:

"6 Αφού είπε αυτά, έφτυσε χάμω, και από το φτύσιμο έκανε πηλό, και άλειψε τον πηλό επάνω στα μάτια τού τυφλού· 7 και του είπε: Πήγαινε, νίψου στη μικρή λίμνη τού Σιλωάμ, (που μεταφράζεται: Αποσταλμένος). Πήγε, λοιπόν, και νίφτηκε, και γύρισε βλέποντας" (Ιωάννης 9/θ).

Σάλιο, χώμα και πλύσιμο στη λίμνη τού Σιλωάμ! Να το φάρμακο για τους τυφλούς! Τι κάνουν οι γιατροί; Γιατί δεν το εφαρμόζουν να σώσουν όλους τους τυφλούς; Ή μήπως είναι δεισιδαιμονία; Και μάλιστα από ποιον; Από τον Χριστό! Από τον Υιό τού Θεού! Και οι Προτεστάντες εξακολουθούν να δέχονται το βιβλίο τού Ιωάννη στην Αγία Γραφή ως Θεόπνευστο, που θεραπεύει την τύφλωση με λάσπη και νεράκι. Γιατί (λένε), αυτό ήταν ΘΑΥΜΑ! Αλλά τού Τωβίτ η τύφλωση που θεραπεύτηκε με χολή, ΔΕΝ είναι θαύμα, αλλά... δεισιδαιμονία! Θαύματα περιγράφονται μόνο στα βιβλία που τους συμφέρει αυτούς να θεωρούν Θεόπνευστα. Όχι στα υπόλοιπα. Εκεί δεν είναι θαύμα, αλλά δεισιδαιμονία! Έξω το βιβλίο τού Τωβίτ από τον Κανόνα!

Πώς ερμηνεύουν τη "δεισιδαιμονία" τού Τωβίτ, και πώς τις άλλες "δεισιδαιμονίες" τής Αγίας Γραφής οι Προτεστάντες;

Τι λένε λοιπόν οι Προτεστάντες προς τους απίστους, όταν τους επιστείουν την προσοχή σε αυτές τις Αγιογραφικές "δεισιδαιμονίες";

Φυσικά λένε ότι "δεν πρόκειται για ενέργεια τής δεισιδαιμονίας, ούτε για δράση τού νερού, ούτε τής Βιολογίας, ούτε τού σάλιου, ούτε τού πηλού, ούτε τού Μανδραγόρα, αλλά πρόκειται για ΘΑΥΜΑ που έκανε ο Θεός, άσχετο με το μέσο. Το οποίο μέσο, είτε ήταν δεισιδαιμονικό, είτε απλά συμβολικό".

Σύμφωνοι! Καλώς απαντούν σ' αυτό οι Προτεστάντες. Πώς όμως γίνεται, να βλέπουν το θαύμα στα βιβλία που δέχονται αυτοί, και ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ στο βιβλίο τού Τωβίτ που ΔΕΝ δέχονται; Γιατί εκεί κλείνουν τα μάτια τους και την καρδιά τους; Γιατί είναι τόσο καλόπιστοι στα άλλα βιβλία τής Αγίας Γραφής, αλλά τόσο ΚΑΚΟΠΙΣΤΟΙ στο βιβλίο τού Τωβίτ; Γιατί μετρούν με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Πού είναι η λογική τους; Πού είναι η δικαιοσύνη τους;

Γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να κατανοήσουν σωστά και στο βιβλίο τού Τωβίτ, ότι "ούτε το συκότι, ούτε η καρδιά, ούτε η χολή τού ψαριού ήταν αυτά που θεράπευσαν και έδιωξαν το δαιμόνιο, αλλά απλώς ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ μέσα, δια τών οποίων ο Θεός έκανε το θαύμα του να θεραπεύσει τον Τωβίτ και να διώξει το δαιμόνιο"; Και γιατί δεν ανοίγουν την καρδιά τους, για να κατανοήσουν την ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΠΡΟΤΥΠΩΣΗ που ο Θεός τους δίνει στο προφητικό αυτό βιβλίο, για τον Κύριο και Θεό μας τον Ιησού Χριστό, αιώνες πριν γεννηθεί Αυτός εδώ στη γη;

Μήπως δεν το αναφέρει άραγε σαφώς το βιβλίο τού Τωβίτ, ότι Ο ΘΕΟΣ ήταν Αυτός που έκανε τα θαύματα αυτά, και ΟΧΙ τα σπλάχνα τού ψαριού; Δεν λέει για το δαιμόνιο ότι: "έδησεν αυτό ο άγγελος" (κεφ. 8/η: 3) Πού το είδαν ότι έφυγε μόνο από τα σπλάχνα τού ψαριού και όχι από θαύμα; Δεν είδαν την προσευχή τών δύο νέων στο εδάφιο 8/η: 4; Αν εμπιστεύθηκαν τη σωτηρία τους στα σπλάχνα τού ψαριού και όχι στον Θεό, γιατί άραγε προσευχήθηκαν; Μήπως δεν διάβασαν τις προσευχές και τη δικαιοσύνη του Τωβίτ; Μήπως δεν διάβασαν τα λόγια τού Αγγέλου για τη θεραπεία τού Τωβίτ, ότι θα γινόταν από τον Θεό δια της επιστασίας τού Αγγέλου, και όχι από το ψάρι; "επίσταμαι εγώ ότι ανοίξει τους οφθαλμούς ο πατήρ σου"; (κεφ. 11/ια: 6).

Μήπως τελικά οι Προτεστάντες δεν διάβασαν τίποτα απ' αυτά, και απέρριψαν το άγιο αυτό βιβλίο τής Αγίας Γραφής, μόνο και μόνο επειδή έτσι τους δίδαξαν οι ασεβέστατοι ηγέτες τους; Μήπως δεν γνωρίζουν καν τα βιβλία τής Αγίας Γραφής, για την οποία κόπτονται;

4. Δεισιδαιμονία ή Προφητική Προτύπωση;

Αφού λοιπόν δείξαμε την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ και την ΤΥΦΛΩΣΗ τών Προτεσταντών, που μιλούν για "δεισιδαιμονία" στον Τωβίτ, ας δούμε προσεκτικά τα μεγάλα θαύματα που έκανε ο Θεός (και όχι τα σπλάχνα τού ψαριού), για να κατανοήσουμε κάτι βαθύτερο: Να κατανοήσουμε για ποιο λόγο ο Θεός διέταξε τον Άγγελο Ραφαήλ, να χρησιμοποιήσει αυτά ειδικά τα σπλάχνα τού ψαριού, και όχι κάτι άλλο. Γιατί μια τέτοια κατανόηση, όχι μόνο βάζει τα πράγματα στη θέση τους, αλλά εκθέτει ανεπανόρθωτα τους Προτεστάντες που απορρίπτουν το άγιο αυτό βιβλίο τής Αγίας Γραφής. Πώς είναι δυνατόν να απορρίπτουν ως "δεισιδαιμονικό" ένα βιβλίο τής Αγίας Γραφής, που ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ; Ποιος άραγε ενέπνευσε την προφητεία αυτή για τον Κύριο, αν όχι ο Θεός;

Α. Ο ΙΧΘΥΣ

Ας ξεκινήσουμε από το ψάρι. Γιατί άραγε ο Θεός έκανε τα θαύματά του αυτά μέσω ενός ψαριού;

Θυμηθείτε: Τι ρόλο έπαιξε το ψάρι (= ΙΧΘΥΣ στα αρχαία), στην πρώτη Χριστιανική Εκκλησία; Οι κατακόμβες και οι αρχαίες Χριστιανικές Εκκλησίες, είναι γεμάτες με το σύμβολο αυτό, (όπως τής διπλανής εικόνας), τού οποίου τα γράμματα τού ονόματος, σχηματίζουν τη φράση: "Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ". Χρησιμοποιώντας λοιπόν το ψάρι για τη θεραπεία, κατ' εντολήν τού αγγέλου Ραφαήλ, δίνει το βιβλίο τού Τωβίτ ένα πρώτο μήνυμα: "Η Θεραπεία, και η νίκη κατά τών Δαιμόνων, δίνεται μόνο δια του Ιησού Χριστού, Θεού Υιού, Σωτήρος".

Β. Έφαγαν τη σάρκα

Μία δεύτερη προφητική προεικόνιση δίνεται από τη χρήση που έκαναν στη σάρκα τού ψαριού που έπιασαν. Λέει το κείμενο: "τον δε ιχθύν οπτήσαντες έφαγον" (Τωβίτ 6/στ: 5). Κατά τον λόγο τού Κυρίου Ιησού Χριστού: "η γαρ σαρξ μου αληθώς εστι βρώσις" (Ιωάννης 6/στ: 55).

Γ. Η καρδιά και το συκότι

Ποιος είναι ο ρόλος τής καρδιάς και τού συκοτιού; Μα φυσικά η άντληση και το φιλτράρισμα τού ΑΙΜΑΤΟΣ! Τα δύο αυτά όργανα είναι τα κατ' εξοχήν όργανα που ασχολούνται με το αίμα! Γι' αυτό και επιλέχθηκαν από τον Άγγελο αυτά ειδικά τα όργανα τού ψαριού. Γιατί ο Θεός είναι Αυτός "ο Οποίος μας ελευθέρωσε από την εξουσία τού σκότους, και μας μετέφερε στη βασιλεία τού αγαπητού Υιού του· στον οποίο έχουμε την απελευθέρωση διαμέσου τού αίματός του" (Κολοσσαείς 1/α: 13,14). Και αυτή η απελευθέρωση, προεικονίσθηκε από την απελευθέρωση τής Σάρρας, από τον δαίμονα που την κρατούσε δέσμια στην εξουσία τού σκότους! Δια τού Ιχθύος Ιησού Χριστού λοιπόν, προεικονίσθηκε η δια τού Χριστού ελευθερία! Και ακόμα δεν πρέπει να μας διαφεύγει η σχέση τής καρδιάς με την αγάπη, και εδώ μάλιστα με την αγάπη τού Χριστού, που έφθασε μέχρι αίματος: "Αυτόν που μας αγάπησε, και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα του" (Αποκάλυψη 1/α: 5).

Δ. Το θυμίαμα

Όμως με την καρδιά και με το συκότι έγινε επίσης θυμιάτισμα! Γιατί άραγε; Δεν λέει η Γραφή: "θυμιάματα, που είναι οι προσευχές των αγίων"; (Αποκάλυψις 5/ε: 8) Δεν δείχνει αυτό, ότι Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ σώζει τους αγίους από τη εξουσία τού Σατανά, δια τού αίματος τού Ιησού Χριστού; Δεν είναι ο καπνός σύμβολο τού Αγίου Πνεύματος; "και οι ιερείς δεν μπορούσαν να σταθούν για να υπηρετήσουν, εξαιτίας τής νεφέλης· επειδή, η δόξα τού Κυρίου γέμισε τον οίκο τού Θεού" (Β΄ Χρονικών 5/ε: 14). Δεν είναι λοιπόν το θυμίαμα, προεικόνιση τής εν Αγίω Πνεύματι προσευχής τών Αγίων, που γίνεται εν Χριστώ Ιησού;

Ε. Η χολή

Αλλά και η θεραπεία τού τυφλού Τωβίτ, δεν είναι άραγε προεικόνιση τών λόγων τής Αγίας Γραφής, που επανέλαβε ο Χριστός για τον εαυτό Του;: "Πνεύμα Κυρίου είναι επάνω μου· γι' αυτό με έχρισε· με έστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τούς συντριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τούς ψυχικά τσακισμένους σε ελευθερία, για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο τού Κυρίου."; (Λουκάς 4/δ: 18,19). Δεν είναι η ιστορία τού Τωβίτ, μια ιστορία ανάβλεψης, απελευθέρωσης, παρηγοριάς προς τους συντετριμμένους και χαρμόσυνων νέων στους φτωχούς; Και όλα αυτά δια του ΙΧΘΥΟΣ Χριστού;

Προσέξτε λοιπόν: Αυτό το Ευαγγέλιο τής σωτηρίας, απελευθέρωσης και θεραπείας τού Χριστού, προς όλους αυτούς, προτυπώθηκε με θαυμάσιο τρόπο από τη χολή τού Ιχθύος. Θυμηθείτε τι λέει για τις εξαγγελίες τού Ευαγγελίου η Αγία Γραφή: "Και πήγα προς τον άγγελο, λέγοντας σ' αυτόν να μου δώσει το μικρό βιβλίο. Και μου λέει: Πάρε, και φά' το όλο· και θα πικράνει την κοιλιά σου, όμως στο στόμα σου θα είναι γλυκό σαν μέλι. 10 Και πήρα το μικρό βιβλίο από το χέρι τού αγγέλου, και το έφαγα ολοκληρωτικά· και στο στόμα μου ήταν γλυκό σαν μέλι· και όταν το έφαγα, πικράθηκε η κοιλιά μου. 11 Και μου λέει: Πρέπει πάλι να προφητεύσεις για λαούς και έθνη και γλώσσες και πολλούς βασιλιάδες." (Αποκάλυψη 10/ι: 9-11).

Η χολή είναι πικρή. Αλλά η ενέργειά της στον Τωβίτ ήταν γλυκιά θεραπεία. Έτσι και το Ευαγγέλιο τού Κυρίου Ιησού Χριστού που κηρύττουμε. Θεραπεύει, απελευθερώνει, παρηγορεί, σώζει. Γλυκό Ευαγγέλιο στο στόμα, Ευαγγέλιο παρηγοριάς, θεραπείας, απελευθέρωσης... Όμως πικρό για όσους το αφομοιώσουν, και προσαρμόσουν τη ζωή τους με αυτό, γιατί είναι γραμμένο ότι: "όλοι όσοι θέλουν να ζουν με τρόπο ευσεβή εν Χριστώ Ιησού, θα διωχθούν" (Β΄ Τιμόθεον 3/γ: 12). Ένα Ευαγγέλιο που κηρύττεται: "με πολλή υπομονή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες, με ραβδισμούς, με φυλακές, με ακαταστασίες, με κόπους, με αγρυπνίες, με νηστείες" (Β΄ Κορινθίους 6/στ: 4,5). Ένα Ευαγγέλιο θεραπευτικό και θαυματουργικό, που όμως οι εχθροί του προσπαθούν να το φιμώσουν, όπως τότε, έτσι και τώρα, και ως τη συντέλεια τού αιώνος: "Και αφού τους κάλεσαν, τους παρήγγειλαν να μη μιλούν καθόλου ούτε να διδάσκουν στο όνομα του Ιησού. 19 Ο δε Πέτρος και ο Ιωάννης, αποκρινόμενοι σ' αυτούς, είπαν: Αν είναι δίκαιο μπροστά στον Θεό, να ακούμε εσάς μάλλον παρά τον Θεό, κρίνετέ το εσείς. 20 επειδή, εμείς δεν μπορούμε να μη λέμε όσα είδαμε και ακούσαμε. 21 Και εκείνοι, αφού τους απείλησαν ξανά, τους απέλυσαν" (Πράξεις 4/δ: 18-21).

Η χολή τού Ιχθύος, προτυπώνει το Ευαγγέλιο τού Χριστού, που αν και πικρό κατά κόσμον, αντίθετα κατά Θεόν, για τους Ευαγγελιζομένους, γλυκαίνει με τη θεραπεία του τους δικαίους και τους φωτίζει τα μάτια σαν του δικαίου Τωβίτ, "ώστε να φωτιστούν τα μάτια τού νου σας, στο να γνωρίσετε ποια είναι η ελπίδα τής πρόσκλησής του, και ποιος ο πλούτος τής δόξας τής κληρονομιάς του στους αγίους" (Εφεσίους 1/α: 18).

ΣΤ. Η θεραπεία τής κτίσεως και η αποστολή τού Υιού εκ τού Πατρός

Και τι θα πούμε για την φαινομενικά "χαριτωμένη" και "ασήμαντη" λεπτομέρεια που μας δίνει το βιβλίο τού Τωβίτ, για το σκύλο τού σπιτιού, που ακολούθησε τον Τωβία σε όλη του την περιπέτεια; Θυμηθείτε τι λέει: "και είπε Ραφαήλ προς Τωβίαν· ου γινώσκεις, αδελφέ, πώς αφήκας τον πατέρα σου; 2 προδράμωμεν έμπροσθεν της γυναικός σου και ετοιμάσωμεν την οικίαν· 3 λαβέ δε παρά χείρα την χολήν του ιχθύος. και επορεύθησαν, και συνήλθεν ο κύων όπισθεν αυτών" (Τωβίτ 1/α: 1-4). Ας το δούμε και στη Δημοτική: "και είπε ο Ραφαήλ προς τον Τωβία: "Δεν ξέρεις αδελφέ πώς άφησες τον πατέρα σου; Ας προχωρήσουμε μπροστά από τη γυναίκα σου και ας ετοιμάσουμε το οίκημα. Και πάρε στο χέρι τη χολή τού ψαριού". Και πορεύθηκαν, και ήλθε μαζί τους ο σκύλος πίσω τους". Προσέξτε τη διατύπωση, και σκεφθείτε το σχήμα: "Πατήρ, Υιός, Άγγελοι, Ευαγγέλιο, Νύμφη, Κτίσις". Τι έχουμε λοιπόν εδώ;

Δείτε κι εδώ την προφητική απεικόνιση:

α. Άγγελος ενισχύει και παροτρύνει τον Υιό να επιστρέψει στον Πατέρα Του,

κατά το: "Και βρισκόταν εκεί μέσα στην έρημο 40 ημέρες πειραζόμενος από τον σατανά· και ήταν μαζί με τα θηρία· και οι άγγελοι τον υπηρετούσαν" (Μάρκος 1/α: 13). και κατά το: "Πατέρα, αν θέλεις, να απομακρύνεις από μένα τούτο το ποτήρι· όμως, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου ας γίνει. Και φάνηκε σ' αυτόν ένας άγγελος από τον ουρανό ενισχύοντάς τον" (Λουκάς 22/κβ: 42). Όπως ο Τωβίας ενισχύθηκε από τον Άγγελο Ραφαήλ και νίκησε σε αυτή την περιπέτεια, κατανικώντας τον δαίμονα και θεραπεύοντας και κηρύττοντας ελπίδα, έτσι και ο Χριστός ενισχυόμενος από Αγγέλους, διένυσε την επίγεια πορεία του μεταξύ ανθρωπόμορφων θηρίων και δαιμονίων, στην επίγεια πνευματική έρημο, και ως το τέλος, ως την τελευταία του αγωνία στο Όρος τών Ελαιών, παρακινήθηκε από άγγελο να επιστρέψει νικητής στον Πατέρα Του.

β. Ετοιμασία τής οικίας για τη Νύμφη,

κατά το: "Στο σπίτι τού Πατέρα μου υπάρχουν πολλά οικήματα· διαφορετικά θα σας το έλεγα! Πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο. 3 Και αφού πάω και σας ετοιμάσω τόπο, έρχομαι πάλι, και θα σας παραλάβω κοντά σε μένα, για να είστε κι εσείς, όπου είμαι εγώ." (Ιωάννης 14/ιδ: 2,3). Και ποια είναι η γυναίκα του Χριστού; "Οι άνδρες, αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη της" (Εφεσίους 5/ε: 25). Έτσι και ο Τωβίας αγάπησε τη Σάρρα, και ΤΟΛΜΗΣΕ να την παντρευτεί, γνωρίζοντας ότι κινδυνεύει θανάσιμα από τον δαίμονα που τη φρουρούσε αιχμάλωτη. Παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη της και την έσωσε, και τώρα την αφήνει πίσω προσωρινά και προπορεύεται απ' αυτήν, για να προετοιμάσει την οικία. Κατά τον ίδιο τρόπο ο Χριστός, παρέδωσε τη ζωή του χάριν τής Εκκλησίας, και πορεύθηκε πριν απ' αυτήν στον Πατέρα, για να της ετοιμάσει τόπο, "και έτσι, θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριο" (Α΄ Θεσσ. 4/δ: 17).

γ. Με το Ευαγγέλιο ανά χείρας,

Λέει ο άγγελος στον Τωβίτ: "πάρε στο χέρι τη χολή τού ψαριού. Και πορεύθηκαν" (Τωβίτ 11/ια: 3).

κατά το: "πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, 20 διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος" (Ματθαίος 28/κη: 19,20). Πράγματι, όπως ο Τωβίτ κατά την αναχώρησή του έλαβε στα χέρια του τη χολή, (το σύμβολο τού Ευαγγελίου), έτσι και ο Υιός λαμβάνοντας και παραδίδοντας στους μαθητές του το Ευαγγέλιο, αναχωρεί, παραγγέλλοντάς τους να κηρύξουν σε όλη την οικουμένη.

δ. Και η κτίση ακολουθεί

Και όπως ο πιστός τους σκύλος τους ακολουθούσε σε όλη τη διάρκεια τής περιπέτειάς τους, έτσι και η κτίση ακολουθεί την ενδόξαση τού ανθρώπου, όταν τελευταία, κατά τον μέλλοντα αιώνα, μετέχει κι αυτή στις Θείες Ευλογίες, κατά το:

"η μεγάλη προσδοκία τής κτίσης προσμένει τη φανέρωση των παιδιών τού Θεού. 20 Επειδή, η φύση υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι θεληματικά, αλλά εξαιτίας εκείνου που την υπέταξε, 21 με την ελπίδα ότι, και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς, και θα μεταβεί στην ελευθερία τής δόξας των παιδιών τού Θεού." (Ρωμαίους 8/η: 19-21).

Το σκυλί βαδίζει με λαχτάρα πίσω από τον άγγελο και τον άνθρωπο, ακολουθώντας τους χαρούμενο στη μέλλουσα να αποκαλυφθεί χαρά και δόξα τού σπιτικού τού Τωβίτ, και να συμφάγει μαζί τους στο πλούσιο γεύμα τής χαράς τους. Έτσι και η κτίση, μετά τους αγγέλους και τους ανθρώπους, ακολουθεί και αυτή το δρόμη τής αφθαρσίας και τής ευλογίας, στο σπιτικό του Πατρός. Αυτή είναι η σειρά: Προπορεύονται οι άγγελοι, δείχνοντας το δρόμο και βοηθώντας, κατά το: "ο λόγος που ειπώθηκε διαμέσου αγγέλων" (Εβραίους 2/β: 2), και κατά το: "Δεν είναι όλοι λειτουργικά πνεύματα, που αποστέλλονται προς υπηρεσία, για εκείνους που πρόκειται να κληρονομήσουν σωτηρία;" (Εβραίους 1/α: 14). Γιατί οι άγγελοι θύμισαν στον Παλαιοδιαθηκικό άνθρωπο: "ου γινώσκεις, αδελφέ, πώς αφήκας τον πατέρα σου;" (Τωβίτ 11/ια: 2), κατά το πρότυπο τού "Ασώτου υιού", που μετά χρόνου επέστρεψε προς τον Πατέρα. Έτσι οι άγγελοι κατά τον καιρό τής Παλαιάς Διαθήκης προβάδιζαν παρακινώντας τον άνθρωπο προς τη σωτηρία, υπενθυμίζοντάς του την απομάκρυνση τού Αδάμ από τον Πατέρα, και δια Ιησού Χριστού ο άνθρωπος εισάγεται και πάλι στην οικία τού Πατρός. Και η κτίση ακολουθεί τον άνθρωπο προς την αφθαρσία, σαν το πιστό σκυλί τού Τωβία.

Πρόκειται για μια προφητική εικόνα που ήδη εξ αρχής τού βιβλίου τού Τωβίτ έχει δοθεί, και σε άλλο χωρίο τού Τωβίτ, όπου ο πατήρ λέει προς τον υιό:

""έτοιμος γίνου προς την οδόν· και ευοδωθείητε". Και ητοίμασεν ο υιος αυτού τα προς την οδόν. Και είπεν αυτώ ο πατήρ αυτού: "Πορεύου μετά του ανθρώπου τούτου, ο δε εν τω ουρανω οικών Θεός ευοδώσει την οδόν υμών, και ο άγγελος αυτού συμπορευθήτω υμίν". Και εξήλθαν αμφότεροι απελθείν και ο κύων του παιδαρίου μετ' αυτών." (Τωβίτ 5/ε: 17). Η ίδια εικόνα: Ο Πατήρ αποστέλλει τον Υιόν να λάβει αυτό που του ανήκει, και τον καλεί "να πορευθεί μετά τού ανθρώπου". Στην πορεία αυτή τού σχεδίου τής σωτηρίας τού Θεού, προπορεύθηκαν οι άγγελοι, ακολουθούν οι άνθρωποι, και τελευταία εισέρχεται στη δόξα τής αφθαρσίας τη κτίση.

Λοιπόν; Τι έχουν να πουν για όλα αυτά οι βλάσφημοι αρνητές τού Θείου αυτού βιβλίου τής Αγίας Γραφής; Μπορεί άραγε ο διάβολος, ή η ανθρώπινη σοφία, να δώσει τέτοιες προεικονίσεις για τον Κύριο; Ή μήπως η πώρωση τής καρδιάς τους είναι πλέον τέτοια, που τους οδηγεί στην άρνηση ακόμα και τών προφητειών για τον Κύριο Ιησού Χριστό, προκειμένου να διαφυλάξουν την αιρετική τους τοποθέτηση; Δεν γίνονται και αυτοί έτσι, όμοιοι με τους αρνητές τού Χριστού, που αρνούνται τις προφανείς προφητείες τής Αγίας Γραφής, μόνο και μόνο χάριν απιστίας; Ποια η διαφορά τους προς αυτούς;

Αγαπητοί Προτεστάντες, συνέλθετε! Το βιβλίο αυτό που συκοφαντείτε και θέτετε εκτός Αγίας Γραφής, παραδόθηκε από τον Θεό δια της Εκκλησίας την οποία εσείς αρνείσθε. Πώς εξηγείτε τις προφητείες για τον Χριστό σε ένα "δεισιδαιμονικό" (κατ' εσάς) βιβλίο; Πώς εξηγείτε την τύφλωσή σας σε όλες αυτές τις υπέροχες προφητείες; Γιατί λέει η Γραφή: "Από τούτο γνωρίζεται το Πνεύμα τού Θεού: Κάθε πνεύμα που ομολογεί τον Ιησού Χριστό ότι έχει έρθει με σάρκα προέρχεται από τον Θεό" (Α΄ Ιωάννου 4/δ: 2). Πώς θα μπορούσαν αυτές οι προφητείες για τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, να μην είναι εκ Θεού; Και πώς εσείς οι Προτεστάντες, μπορείτε να αρνείσθε το προφητικό αυτό βιβλίο, που ομολογεί και προφητεύει "Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί", και να το λέτε "απόκρυφο", και "δεισιδαιμονικό", και "εκτός κανόνος" τής Αγίας Γραφής; Γιατί βασφημείτε το Πνεύμα το Άγιο; (Μάρκος 3/γ: 22-29).

Ν. Μ.