Ο Αβραάμ αποκαλείται στην Αγία Γραφή: "Φίλος Θεού". Όμως ακόμα και αυτόν τον φίλο του Θεού, οι δαιμονολάτρες Νεοπαγανιστές τον πιάνουν στο στόμα τους για κακό. Και είναι φυσικό. Γιατί οι φίλοι των δαιμόνων αντιστρατεύονται οτιδήποτε σωστό, αληθινό και δίκαιο. Κάνουν το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο. Δεν βλέπουν τους δαιμονικούς διαστροφικούς "θεούς" τους, αλλά συκοφαντούν ψευδώς τους δικαίους.

Οι Νεοειδωλολάτρες κατηγορούν ψευδώς και αναίσχυντα, τον Αβραάμ ότι δήθεν είναι μαστρωπός της γυναίκας του της Σάρρας, με βάση τα χωρία: Γένεση, κεφάλαιο 12/ιβ΄ 11-20.

Απαντάμε, ότι αυτό υπάρχει μόνο στην αρρωστημένη φαντασία των ειδωλολατρών. Αναφέρεται εκεί να έγινε καμία μοιχεία; Φυσικά όχι! Δεν συνέβη τίποτα.

Εκεί ο Αβραάμ, (όχι για να πλουτίσει, όπως λένε οι ψεύτες ειδωλολάτρες, αλλά) για να μη τον σκοτώσουν για να του πάρουν τη γυναίκα, είπε ότι είναι αδελφή του, αποκρύπτοντας ότι είναι γυναίκα του. Είναι τόσο φοβερό αυτό; Πού είναι η «μαστρωπεία»; Προφανώς μόνο στα αρρωστημένα μυαλά των Νεοειδωλολατρών, που είναι συνηθισμένοι από τα αίσχη των δαιμονικών θεών τους.

Και μάλιστα ήταν η δεύτερη φορά που το έκανε αυτό ο Αβραάμ, και το έκανε αργότερα ο Ισαάκ με τη Ρεβέκκα. Δηλαδή τι έπρεπε; Να πάνε να τους σκοτώσουνε επειδή το ήθελαν οι ειδωλολάτρες; Πολύ καλά έκαναν και ο Αβραάμ, και ο Ισαάκ. Ήταν επικίνδυνες οι εποχές τότε. Σκοτώνανε τους άνδρες και τους παίρνανε τις γυναίκες. Έτσι όμως, κατάφεραν να επιβιώσουν.

Ίσως πει κάποιος από αυτούς: "Ναι, όμως αν συνέβαινε; Αν ο βασιλιάς τελικά κοιμόταν με τη γυναίκα τους; Δεν έπρεπε ο Αβραάμ και ο Ισαάκ να διαφυλάξουν την τιμή τής γυναίκας τους;"

Απαντάμε:

Κατ αρχήν, με τα «αν» δεν γίνεται «μαστρωπεία». Δεύτερον, δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί. Ο Αβραάμ και ο Ισαάκ, ήταν ΠΡΟΦΗΤΕΣ. Γνώριζαν το θέλημα τού Θεού, και το Άγιο Πνεύμα τους οδηγούσε. Ήξεραν από πριν ότι δεν θα γινόταν τίποτα. Και στην περίπτωση που παρά λίγο να γίνει, επενέβη ο Θεός και τους φύλαξε. Αυτό ο Αβραάμ και ο Ισαάκ το ήξεραν. Είχαν καθημερινή επαφή με τον Θεό. Ο Αβραάμ ήταν ΦΙΛΟΣ τού Θεού. Ο ίδιος ο Θεός τον λέει έτσι. Και τον καθοδηγούσε και τον φύλαγε στο κάθε τι. Όταν ο Αβραάμ πήγαινε εκεί, ήξερε ότι ο Θεός θα φυλάξει τη γυναίκα του.

Ίσως πει πάλι κάποιος: "Ναι, μα αν ο Θεός τον φύλαγε, γιατί έπρεπε να πει ο Αβραάμ (και μετά ο Ισαάκ) ότι η γυναίκα του ήταν αδελφή του; Δεν μπορούσε ο Θεός να τους φυλάξει και έτσι;"

Απαντάμε:

Ναι, μπορούσε. Όμως ο Αβραάμ και ο Ισαάκ ΟΦΕΙΛΑΝ να εξαντλήσουν τις προφυλάξεις που μπορούσαν να πάρουν από μόνοι τους, και μόνο σε ό,τι δεν μπορούσαν, θα βοηθούσε ο Θεός. Οι πρόγονοί μας, έλεγαν: "Συν Αθηνά και χείρα κίνει". Στην περίπτωσή μας, αυτό συνέβη. Πήραν τις προφυλάξεις τους, και σε ό,τι δεν μπορούσαν, φρόντισε ο ίδιος ο Θεός.

Ίσως πάλι να πει κάποιος: "Μα δεν ήταν ψέμα να πουν ότι η γυναίκα τους ήταν αδελφή τους;"

Απαντάμε:

Όχι! Δεν ήταν ψέματα. Η Σάρρα ήταν αλήθινά αδελφή τού Αβραάμ, και η Ρεβέκκα ήταν αλήθεια ξαδέλφη τού Ισαάκ. Κάνω μια στάση στη λέξη: "ξαδέλφη". Τότε, όπως ξέρουν όσοι έχουν μελετήσει τα έθιμα του τόπου και της εποχής, τους συγγενείς τους έλεγαν: "αδελφούς", ανεξαρτήτως βαθμού συγγενείας. Είπε ο Αβραάμ στον Λωτ, όταν χωρίζανε: "Άνδρες αδελφοί είμαστε". Όμως ήταν θείος του, όχι αδελφός του. Τον είπε όμως αδελφό του, επειδή ήταν κοντινοί συγγενείς. Το ίδιο και ο Ισαάκ, δεν έλεγε ψέματα, γιατί η Ρεβέκκα ήταν πραγματικά εξαδέλφη του. Και ο Αβραάμ, ακριβολογούσε. Η Σάρρα ήταν αδελφή του.

Τέλος, ίσως να πει κάποιος: "Μα δεν ήταν αιμομιξία να παντρευτεί ο Ισαάκ την εξαδέλφη του, και ο Αβραάμ την αδελφή του;"

Απαντάμε:

Όχι! Τότε δεν ήταν. ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ στους Μεσοποτάμιους λαούς, και μάλιστα ως κάτω στην Αίγυπτο. Τότε όχι μόνο δεν θεωρείτο κακό να παντρευτείς την αδελφή σου και την εξαδέλφη σου, αλλά ΘΕΩΡΕΙΤΟ ΑΣΕΒΕΙΑ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ ΞΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. Έπρεπε να παντρευτούν συγγενείς τους, γιατί έδιναν μεγάλη σημασία στην κοινή καταγωγή, και ήθελαν να αυξάνουν ως ενιαίος λαός, και να μη διασπαρούν ανάμεσα στους άλλους λαούς. Ας θυμηθούν όσοι γνωρίζουν, (όχι οι άσχετοι ειδωλολάτρες), την ιστορία πώς ο Αβραάμ έστειλε τον δούλο του να βρει νύφη ΑΠΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ! Πώς ο Ιακώβ πήγε να παντρευτεί την εξαδέλφη του τη Ραχήλ, και πώς η μητέρα του η Ρεβέκκα πικράθηκε όταν ο άλλος ο γιος της πήρε γυναίκα που δεν ήταν συγγενής τους!

Δεν μπορούμε να κρίνουμε λαούς τού 2000 π.Χ. με νόμους και έθιμα τού 2000 μ.Χ. Αυτό είναι όχι μόνο χαζό, αλλά και απαράδεκτο. Τότε, το να παντρεύεται κάποιος την αδελφή του και την εξαδέλφη του, δεν ήταν αιμομιξία, αλλά ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ. Τότε ανήθικο ήταν να πάρει κάποιος ξένη!

Την αιμομιξία την καθιέρωσε ως παράνομη αρχικά ως ένα βαθμό ο Ιουδαϊσμός, και τέλος ο Χριστιανισμός, πολλούς αιώνες πριν. Και είναι ανόητο να κατηγορείται κάποιος για κανόνες που δημιουργήθηκαν χιλιάδες χρόνια αργότερα. Και ακόμα πιο ανόητο να κατηγορείται ο ίδιος ο νομοθέτης, (π.χ. οι Χριστιανοί), για παραβίαση ανύπαρκτων κανόνων, και ειδικά για κανόνες που οι ίδιοι διέδωσαν ΑΡΓΟΤΕΡΑ.

Η δική μας συμβουλή προς τους Νεοειδωλολάτρες, είναι να πάψουν να πιάνουν στο στόμα τους, αγίους, προφήτες και δικαίους της Χριστιανικής πίστης, και να κοιτάξουν το χάλι των δαιμονικών "θεών" τους.

Γ. Κ.