Το "μίσος" προς τους... συγγενείς και η "μάχαιρα"

Το "μίσος" προς τους... συγγενείς

και η "μάχαιρα"

Παρακίνησε ο Χριστός τους ανθρώπους να μισούν τους συγγενείς τους;

Ο Ιησούς Χριστός έκανε κάποιες δηλώσεις, που ακούστηκαν παράξενα όχι μόνο στην εποχή του, αλλά και μέχρι σήμερα, σε όσους δεν έχουν εμπειρία Θεού, και δεν έχουν βιώσει τις συνέπειες της εν Χριστώ ζωής. Σε μια τέτοια παράξενη δήλωση θα αναφερθούμε εδώ, την οποία οι κουτοπόνηροι εχθροί του Χριστιανικού Ευαγγελίου την έχουν κάνει "σημαία", για να κατηγορήσουν τον Ιησού Χριστό. Ας δούμε λοιπόν την πλάνη τους.

Το παράξενο εδάφιο

Τα υπό εξέτασιν λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού, είναι τα εξής:

"26 ει τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι. 27 και όστις ου βαστάζει τον σταυρόν εαυτού και έρχεται οπίσω μου, ου δύναται είναί μου μαθητής" (Λουκάς 14/ιδ: 26-27).

Το ανωτέρω εδάφιο, όταν διαβασθεί αποκομμένο από το γενικό πνεύμα της Χριστιανικής διδασκαλίας, πράγματι φαίνεται πολύ παράξενο. Πώς είναι δυνατόν κάποιος να είναι Χριστιανός και να μισεί τους άλλους, πολύ δε περισσότερο τους γονείς του και τους συγγενείς του;

Γι' αυτό οι εχθροί του ευαγγελίου το αποκόπτουν από το γενικό νόημα, και αποκρύπτουν άλλες πληροφορίες περί του εδαφίου αυτού, για δημιουργία ψευδών εντυπώσεων προς τους αφελείς και τους αμαθείς.

Η διδασκαλία της Αγίας Γραφής για την Αγάπη

Φυσικά οι άνθρωποι αυτοί, φροντίζουν να ΜΗΝ πληροφορήσουν τους αναγνώστες των κειμένων τους, ότι για το θέμα της αγάπης, η Αγία Γραφή λέει πάρα πολλά. Και στο φως αυτών, θα πρέπει να εξετάσουμε το χωρίο αυτό, ώστε να εντοπίσουμε το πραγματικό του νόημα. Δεν θα το ξεκόψουμε από την όλη Χριστιανική διδασκαλία, ώστε να δημιουργηθούν ψευδείς εντυπώσεις!

Είναι λοιπόν σαφής η μία από τις 10 εντολές, στην οποία οι Ισραηλίτες συμπολίτες του Χριστού είχαν υποχρέωση: "τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου" (Έξοδος 20/κ: 12).

Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, είχε πει επίσης: "43 Ηκούσατε ότι ερρέθη, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. 44 Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς. 45 όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. 46 εάν γαρ αγαπήσητε τους αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι; 47 και εάν ασπάσησθε τους φίλους υμών μόνον, τι περισσόν ποιείτε; ουχί και οι τελώναι ούτω ποιούσιν;" (Ματθαίος 5/ε: 43-47).

Αν είναι εντολή του Χριστού η αγάπη και προς τους εχθρούς ακόμα, πώς είναι δυνατόν να εννοεί ο Χριστός "μίσος" προς τους συγγενείς μας, με την έννοια που θέλουν να το αποδίδουν οι δόλιοι εχθροί του Χριστιανισμού; Άλλωστε, και ο Ίδιος ο Χριστός, φρόντισε να παραδώσει τη μητέρα του στον Ιωάννη να τη γηροκομίσει, κατά τη σταυρική του θυσία (Ιωάννης 19/ιθ: 26,27). Μια τέτοια φροντίδα, λίγο πριν ξεψυχίσει, δείχνει την αγάπη Του προς τη μητέρα Του, και όχι μίσος. Και μη ξεχνάμε ότι είναι προτροπή της Αγίας Γραφής να μιμούμαστε τον Χριστό (Α΄ Θεσσ. 1/α: 6).

Φυσικά, πρέπει κάποιος να είναι πολύ ανόητος για να μην καταλάβει ότι τα λόγια του Χριστού έχουν ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ σημασία. Και πρέπει να είναι κάποιος πολύ κακοήθης και απατεώνας, για να χρησιμοποιήσει τα λόγια αυτά εναντίον του γλυκύτατου Ιησού της αγάπης.

Ένα παράλληλο χωρίο

Αφού λοιπόν είδαμε το γενικό πνεύμα της Αγίας Γραφής περί της αγάπης προς όλους, ακόμα και προς τους εχθρούς, είμαστε πλέον έτοιμοι να εξετάσουμε την έννοια του παράξενου χωρίου περί "μίσους" προς τους γονείς. Αλλά σε αυτό, θα μας βοηθήσει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, ο οποίος κατέγραψε τα ΙΔΙΑ εκείνα λόγια του Χριστού, με άλλες λέξεις!

"34 Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. 35 ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής· 36 και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού. 37 Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· 38 και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. 39 ο ευρών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν" (Ματθαίος 10/ι: 34-39).

Παρατηρούμε, ότι εδώ δεν μιλάει για "μίσος", αλλά ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ!!! Λέει: "ο φιλών", δηλαδή "αυτός που αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από εμένα". Αυτό δείχνει, ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, έκανε ΣΥΓΚΡΙΣΗ της αγάπης των γονέων με την αγάπη προς το πρόσωπό του, ως Κυρίου και Θεού μας!

Φυσικά αυτό το εδάφιο οι εχθροί του Ευαγγελίου φρόντισαν να το κρύψουν από το κείμενό τους, για να μη φανεί ότι η έννοια του χωρίου είναι η "σύγκριση αγάπης", και όχι το μίσος, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν για δημιουργία εντυπώσεων!

Μήπως δεν το γνώριζαν αυτό το εδάφιο;

Ασφαλώς το γνώριζαν! Επειδή το χρησιμοποιούν σε άλλα σημεία των κειμένων τους, αλλά ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ, ώστε αν το διαβάσει κάποιος αμαθής και αφελής, να μη μπορέσει να κάνει σύγκριση των δύο χωρίων, και καταλάβει την πραγματική τους έννοια!

Πού χρησιμοποιούν το δεύτερο αυτό χωρίο;

Το χρησιμοποιούν για να πουν ότι ο Χριστός είχε σκοπό να προκαλέσει πολέμους, "μάχαιρα". Το χρησιμοποιούν ακόμα για να πουν ότι ο Χριστός ήρθε να στρέψει τους Χριστιανούς εναντίον των συγγενών τους! Δηλαδή κάνουν πλήρη διαστροφή και αυτού του εδαφίου, κατά την ασεβή και κακόβουλη συνήθειά τους.

Όμως το εδάφιο είναι σαφέστατο, και για το θέμα της "μάχαιρας", και για το θέμα του διχασμού οικογενειών.

Η μάχαιρα του διχασμού και οι εχθροί του Χριστιανού

Υποστηρίζουν λοιπόν οι αντίχριστοι ψεύτες, ότι ο Χριστός εννοούσε με τα λόγια του περί "μάχαιρας", ότι σκοπό είχε να φέρει πολέμους στον κόσμο, και να στείλει δήθεν τους πιστούς του να σφάξουν τους αλλόθρησκους! Όμως το εδάφιο είναι σαφές. Προσέξτε τι λέει:

"34 Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. 35 ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής"

Αφού στο εδάφιο 34 λέει ότι ήρθε να φέρει μάχαιρα στη γη ο Χριστός, το εδάφιο 35 ξεκινάει με τα λόγια: "ήλθον γαρ". Αυτό σημαίνει: "επειδή ήρθα...". Η λέξη "επειδή", είναι επεξηγηματική. Με τη λέξη αυτή, δείχνει ότι με τα επόμενα λόγια του, ΕΞΗΓΕΙ τι εννοούσε στα προηγούμενα λόγια Του.

Γιατί λοιπόν λέει ότι ήρθε να φέρει στη γη μάχαιρα; Απαντάει: "Επειδή ήρθα ΝΑ ΔΙΧΑΣΩ τον άνθρωπο από τους συγγενείς του". Να ποια είναι λοιπόν η "μάχαιρα". Είναι Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ. Η ιδιότητα του μαχαιριού, είναι να "κόβει", να "χωρίζει", να "διχάζει". Και ο Χριστός, έφερε με την έλευσή του έναν τέτοιο διχασμό. Καμία σχέση με πολέμους και σφαγές που λένε οι ψεύτες παρερμηνευτές της Αγίας Γραφής!

Δεν είναι όμως κακό να διχάζει ο Χριστός τους ανθρώπους από τις οικογένειές τους; Δεν είναι κακό να κάνει τους Χριστιανούς εχθρούς με τους συγγενείς τους; Γιατί τα λόγια του Χριστού λένε και το εξής στη συνέχεια: "36 και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού".

Αυτό θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι παρερμηνευτές της Αγίας Γραφής. Όμως αν προσέξετε αυτά τα λόγια, θα δείτε ότι λέει ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ! Δεν λέει εδώ, ότι "ο Χριστιανός θα είναι εχθρός των συγγενών του". Λέει: "Οι οικιακοί (οι συγγενείς) θα είναι οι εχθροί του ανθρώπου (του Χριστιανού)"!!! Ο Χριστιανός δεν εχθρεύεται ΚΑΝΕΝΑΝ. Ο Χριστιανός αγαπάει και τους εχθρούς του. Δυστυχώς όμως, Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, κάνει τους άλλους εχθρούς του, ακόμα και τους συγγενείς του!!!

Το σαφέστατο νόημα των λόγων του Χριστού λοιπόν, είναι το εξής: Με την έλευσή του, (άθελά του), έφερε στη γη διχασμό. Επειδή ΟΙ ΑΛΛΟΙ μισούν τους Χριστιανούς, και στρέφονται εναντίον τους ακόμα και οι συγγενείς τους!

Γι' αυτό λέει, ότι "όποιος αγαπήσει τους συγγενείς του περισσότερο από τον Χριστό, δεν είναι άξιος να λέγεται μαθητής Του". Επειδή, αν για να μη χάσεις τους συγγενείς σου που μισούν τον Χριστό, εγκαταλείψεις τον Χριστό, τότε δεν είσαι άξιος του Χριστού, επειδή τους αγάπησες περισσότερο από τον Χριστό και τον εγκατέλειψες.

Η παρομοίωση του "μίσους" προς τους συγγενείς

Με τη βοήθεια αυτού του εδαφίου λοιπόν, που λέει τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια, αντιλαμβανόμαστε και την έννοια του εδαφίου εκείνου, που χρησιμοποιεί για τους συγγενείς τη λέξη: "μίσος".

Μιλάει ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ, και όχι για κατά γράμμα μίσος. Συγκρίνει την αγάπη του Χριστού με των συγγενών μας. Και θέλει να μας πει, ότι η αγάπη για τον Χριστό, πρέπει να είναι τόσο ανώτερη από την αγάπη προς τους συγγενείς, όσο ανώτερη είναι η αγάπη από το μίσος.

Ας δούμε τώρα, μερικά παραδείγματα, που δείχνουν με ποιους τρόπους μπορεί κάποιος να δείξει "μίσος" για την οικογένειά του, παρά την αγάπη του προς αυτήν:

Στο εδάφιο που εξετάζουμε, βλέπουμε ότι ο Χριστός δεν μίλησε μόνο για "μίσος" προς την οικογένειά του, αλλά και για "μίσος" προς την ψυχή του. Και αυτό επίσης μας βοηθάει να κατανοήσουμε την ακριβή έννοια των λόγων Του. Το εδάφιο είναι το εξής:

"ει τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι."

Η λέξη ψυχή στην Αγία Γραφή έχει τρεις κυρίως έννοιες: Τη φύση, την υπόσταση, και τη ζωή. Πώς λοιπόν κάποιος ακόλουθος του Χριστού δείχνει «μίσος» για ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ;

Στους 3 πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, (και όχι μόνο), υπήρξαν εκτενείς διωγμοί. Ο καλύτερος τρόπος για να σώσει κάποιος τη ζωή του, ήταν να θυσιάσει απλώς στα είδωλα ή στον αυτοκράτορα. Όποιοι αγαπούσαν την ψυχή τους, με μια απλή θυσία γλίτωναν από τα λεοντάρια ή το κάψιμο. Όμως, κάποιος που δεν το έκανε αυτό, έδειχνε για τον Χριστό μια αγάπη, τόσο ανώτερη από την αγάπη της ψυχής του, που να θυμίζει μίσος. Γιατί με την άρνησή του να θυσιάσει στα είδωλα, γινόταν Ο ΙΔΙΟΣ αιτία πεθάνει. Για σκοτώσει κάποιος έναν άνθρωπο, πρέπει συνήθως να τον μισεί. Έτσι και εδώ, για να αποδεχθεί κάποιος έναν θάνατο τόσο βασανιστικό και ατιμωτικό, είναι σαν να μισεί την ψυχή του, ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ με την αγάπη προς τον Κύριο Ιησού.

Απλούστερα τώρα, πέραν από τους διωγμούς, εμείς τα βιολογικά όντα, φερόμαστε από τις δυνάμεις της ψυχής. (Τις επιθυμίες του σώματος και τα έστικτα). Είμαστε κατά την Αγία Γραφή «ψυχικοί». Και κατά την Αγία Γραφή, ο ψυχικός άνθρωπος, ζητάει τα αντίθετα από τον πνευματικό. Όμως ο πνευματικός άνθρωπος, ΣΤΕΡΕΙ την ψυχή του από τα πράγματα αυτού του κόσμου που επιθυμεί, λες και τη μισεί. Και το κάνει για να κερδίσει τα ανώτερα του μέλλοντος αιώνος. Γιατί σίγουρα υπάρχουν πολλές απολαύσεις στον κόσμο αυτό, που ένας Χριστιανός αρνείται και μισεί. Μισεί τον «ψυχικό» του εαυτό. (Περισσότερα για την έννοια του «ψυχικού» στο σχετικό μας άρθρο).

Το ίδιο συμβαίνει και με τα μέλη της οικογενείας μας. Σε έναν διωγμό, όταν ο αυτοκράτορας απειλούσε τον άνδρα (ή τη γυναίκα), και μπροστά στα μάτια του σκότωνε τη γυναίκα ή το παιδί του με φριχτούς τρόπους, επειδή δεν θυμίασε στα είδωλα, ο άνθρωπος αυτός με μια του λέξη, μπορούσε να σταματήσει το μαρτύριο της οικογενείας του. Όμως «τους μίσησε», για χάρη του Κυρίου. Για χάρη του Κυρίου, αρνήθηκε τη λατρεία των ειδώλων, και άφηνε τα μέλη της οικογενείας του να γίνονται βορά των θηρίων ή να καίγονται και να βασανίζονται με πολλούς τρόπους. Ενώ μπορούσε με μια απλή λέξη να τους ελευθερώσει. Δεν θυμίζει μίσος όλο αυτό;

Και απλούστερα τώρα, ένας μοναχός για παράδειγμα, που εγκαταλείπει τους γονείς και συγγενείς του για να μονάσει, δεν θυμίζει αυτή η εγκατάλειψη «μίσος»; Ιδιαίτερα όταν οι οικείοι ενός Χριστιανού είναι αντίθετοι με την πίστη του, δεν τους τσακίζει καθημερινά ψυχικά, επιλέγοντας τη Χριστιανική οδό που αυτοί μισούν; Αλλά και Χριστιανοί να είναι, μια οικογένεια απαιτεί χρόνο. Το ένα μέλος, δαπανάται στις υποχρεώσεις του προς τα άλλα μέλη. Και μόνο αν τα μισεί κάποιος τα παραμελεί και εγκαταλείπει τις υποχρεώσεις του αυτές. Όμως ένας Χριστιανός ολόψυχα δοσμένος στο έργο του Ευαγγελίου, ΠΑΡΑΜΕΛΕΙ την οικογένειά του. Γιατί η αγάπη του για τον Χριστό υπερβαίνει αυτή της οικογενείας του.

Επικολλάμε εδώ απόσπασμα από κείμενο Χριστιανού, που εκφράζει αυτή ακριβώς την αλήθεια και έννοια που εννοεί ο Κύριος:

«Χρυσά χέρια και πολλά χαρίσματα μου έδωσε ο Κύριος. Δεν τα μεταχειρίσθηκα να αποκτήσω υλικά αγαθά, μήτε χρήματα, μήτε δόξα, μήτε κανενός είδους καλοπέραση. Τα μεταχειρίσθηκα προς δόξαν του Κυρίου και της Ορθοδοξίας.

Όχι μόνο τον εαυτό μου παράβλεψα, μα και τους δικούς μου, τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου τα αδίκησα, κατά το πνεύμα του κόσμου. Κανένας άνθρωπος δεν στάθηκε τόσο ανίκανος να βοηθήσει τους συγγενείς του, όσο εγώ. Μ' όλο που είχα ένα όνομα και πολλούς θαυμαστές, ποτέ δεν μεταχειρίσθηκα για ωφέλεια μου, τόσο, ώστε ν' απορούν οι γνωστοί μου κι οι ξένοι. Ήμουνα προσηλωμένος στο έργο που έβαλα για σκοπό μου, και στον σκληρόν αγώνα για την Ορθόδοξη πίστη μας. Για τούτο τυραννιστήκαμε και τυραννιόμαστε στην ζωή μας. Φτωχός εγώ, φτωχά και τα παιδιά μας. Βιοπάλη σκληρή». (Από το βιβλίο «Μυστικά Άνθη» του Φώτη Κόντογλου).

Και όταν λόγω του ΔΙΧΑΣΜΟΥ που επέρχεται σε μια οικογένεια όταν κάποιος γίνεται Χριστιανός, βλέπει καθημερινά τους δικούς του που είναι άπιστοι, να αντιμετωπίζουν χίλια δυο ψυχολογικά προβλήματα ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ, και όμως αυτός συνεχίζει να τους τα δημιουργεί πιστεύοντας, ενώ ταυτόχρονα βασανίζεται και ο ίδιος από τους ίδιους λόγους, δεν είναι σαν να μισεί και αυτούς και τον εαυτό του χάριν του Χριστού; Και δεν απέχει η αγάπη του προς αυτούς, από αυτή την ανώτερη αγάπη για τον Χριστό, όσο η αγάπη από το μίσος;

Τα λόγια του Χριστού είναι σαφέστατα για τους καλοπροαίρετους πιστούς. Θα παραμένουν όμως πάντοτε σκανδαλιστικά και "κλεισμένα", για όσους κλείνουν την καρδιά τους και τη διάνοιά τους στη Χάρη Του.

Ν. Μ.