Το εδάφιο που θα εξετάσουμε στο άρθρο αυτό, είναι το εξής:

"25 ακούσασα γαρ γυνή περί αυτού, ης είχε το θυγάτριον αυτής πνεύμα ακάθαρτον, ελθούσα προσέπεσε προς τους πόδας αυτού· 26 η δε γυνή ην Ελληνίς, Συροφοινίκισσα τω γένει· και ηρώτα αυτόν ίνα το δαιμόνιον εκβάλη εκ της θυγατρός αυτής. 27 ο δε Ιησούς είπεν αυτη· άφες πρώτον χορτασθήναι τα τέκνα· ου γαρ εστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και τοις κυναρίοις βαλείν. 28 η δε απεκρίθη και λέγει αυτω· ναί, Κύριε· και τα κυνάρια υποκάτω της τραπέζης εσθίουσιν από των ψιχίων των παιδίων. 29 και είπεν αυτη· δια τούτον τον λόγον ύπαγε· εξελήλυθε το δαιμόνιον εκ της θυγατρός σου. 30 και απελθούσα εις τον οίκον αυτής εύρε το παιδίον βεβλημένον επί την κλίνην και το δαιμόνιον εξεληλυθός." (Μάρκος 7/ζ΄).

Το πρώτο που βρίσκουν για να κατηγορήσουν στο χωρίο αυτό, είναι το ότι ο Χριστός είπε: "δεν είναι καλό να ρίχνουμε το φαγητό των παιδιών στα σκυλάκια". Αυτό το εκλαμβάνουν ως "προσβολή" και ως "ρατσισμό". Μάλιστα χρησιμοποιούν άλλη λέξη, και αντί για "σκυλάκια" που είπε ο Χριστός, λένε ότι την είπε: "σκύλα". Μπορεί ο καθένας να καταλάβει τη σκοπιμότητα της διαστρέβλωσης αυτής. Στη σημερινή εποχή, το να πει κάποιος μια γυναίκα "σκύλα", είναι μια μεγάλη προσβολή. Γι' αυτό διαστρέφουν τα λόγια του Χριστού, για να προκαταλάβουν με δολιότητα τον αναγνώστη.

Όμως η λέξη: "σκυλάκι", είναι σε κάθε εποχή, μια λέξη αγαπητή, γιατί το "σκυλάκι" μιας οικογένειας είναι ό,τι πιο αγαπητό έχει, μετά από τα παιδιά της! Και στην πραγματικότητα, ο Θεός τους Εβραίους τους είχε ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ, γι’ αυτό τους λέει παιδιά του, ενώ οι Έλληνες υιοθετήθηκαν μετά την αμαρτία του Εβραϊκού λαού, λίγα χρόνια μετά την ανάσταση του Χριστού. Τότε, και οι Εθνικοί υιοθετήθηκαν, και έγιναν και αυτοί "τέκνα Θεού" όπως κάποτε οι Εβραίοι, οι οποίοι όμως, λίγο πριν από την υιοθεσία των εθνικών, ήδη είχαν χάσει την υιοθεσία, γιατί δεν δέχθηκαν και σταύρωσαν τον Χριστό. Φυσικά αυτό οι εχθροί του Χριστού το αποκρύπτουν, όπως αποκρύπτουν και το εξής εδάφιο, το οποίο ισχύει μετά την υιοθεσία των Εθνικών:

"27 όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. 28 ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ΄Ελλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστω Ιησού. 29 ει δε υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι" (Γαλάτας 3/γ΄).

Μετά την υιοθεσία των Εθνικών, δεν υπάρχει πλέον διαφορά Ιουδαίου και Έλληνος. Αλλά όσοι βαπτισθούν στο όνομα του Χριστού, είναι πνευματικά τέκνα τού Αβραάμ, και ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ της ουράνιας βασιλείας. Τότε όμως που τα έλεγε αυτά ο Χριστός, ακόμα δεν είχε γίνει η υιοθεσία. Και οι Εβραίοι έλεγαν τους εθνικούς "σκυλιά".

Ο Χριστός όμως, χρησιμοποιεί τη χαϊδευτική λέξη: "σκυλάκια", για να δείξει αφ' ενός στη γυναίκα ότι παρά το ότι ως εθνική οι Εβραίοι τη θεωρούσαν σκύλο, στα μάτια του Θεού ήταν ό,τι αγαπητότερο υπήρχε μετά από τα τέκνα Του. Με τον τρόπο αυτό, η προαίρεση της γυναίκας θα γινόταν φανερή. Αν ήταν καλής πάστας άνθρωπος, θα απαντούσε με ταπεινότητα, και θα κατανοούσε το χαϊδευτικό υπονοούμενο του Χριστού. Αν ήταν κακοπροαίρετη και υπερήφανη σαν τους Νεοπαγανιστές, θα παρεξηγούσε τα λόγια του και θα θύμωνε, όπως κάνουν αυτοί. Όμως η γυναίκα απάντησε με σοφία, ταπεινότητα και καλοσύνη, λέγοντας: "Ναι, Κύριε! Όμως και τα σκυλάκια χαίρονται να τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των παιδιών!" Αυτός ο λόγος σοφίας και ταπείνωσης, προκάλεσε το θαυμασμό του Χριστού, και της είπε: "Για το λόγο αυτό που είπες, πήγαινε! Το δαιμόνιο βγήκε από την κόρη σου!".

Δείτε τι μεγάλη διαφορά είχε η σοφή αυτή γυναίκα, με τους ανόητους κατηγόρους του Χριστού! Που όχι μόνο δεν διδάσκονται από το παράδειγμά της, αλλά προσπαθούν να διαστρέψουν την αφήγηση! Δείτε τι σαφές κριτήριο κακοπιστίας και καλοπιστίας ήταν τα λόγια τού Χριστού για τα σκυλάκια! Ένα εργαλείο που κάνει να εκδηλωθεί η καλοσύνη ή η κακία μιας ανθρώπινης καρδιάς! Ένα αψευδές εργαλείο δοκιμής της προαίρεσης του ανθρώπου!

Όμως οι ψευδοκατήγοροι τού Χριστού, επίμονα μας ρωτούν:

"Μα τι χρειαζόταν ο Χριστός τη δοκιμασία της γυναίκας; Δεν ήξερε ως Θεός την προαίρεση της καρδιάς της; Γιατί έπρεπε λοιπόν να τη δοκιμάσει;"

Όμως δεν σημαίνει αυτό η δοκιμασία. Δοκιμασία σημαίνει να δοθεί στον άνθρωπο η ευκαιρία να αποδείξει πρώτα - πρώτα στον εαυτό του την πίστη του. Η πράξη είναι και για τον ίδιο επιβεβαίωση  της πίστης του. Είναι μύηση στη ζωή του Θεού, με την έμπρακτη συμμετοχή του σε έργα πίστης, και όχι σε λόγια μόνο. Ο Χριστός μπορούσε να ξέρει τι θα έκανε η γυναίκα αυτή. Όμως ήθελε να την οδηγήσει στην έμπρακτη απόδειξη της πίστης της.

Και δεύτερον, η Θεϊκή του φύση ήξερε ότι αυτά όλα θα καταγραφούν. Το παράδειγμα αυτής της γυναίκας, καταγράφτηκε ως λαμπρό και τιμητικό παράδειγμα για όλη την ανθρωπότητα, για να τιμάται η γυναίκα αυτή για πάντα από όλους τους Χριστιανούς, για την ταπεινότητά της, και για την πίστη της.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΝΤΡΟΠΙΑΖΕΙ η γυναίκα αυτή, όλους αυτούς τους θρασείς και κακοήθεις ειδωλολάτρες, που αντί να παραδειγματισθούν με την πίστη της, προσπαθούν να βρουν ψευδείς κατηγορίες κατά του αναμάρτητου Θεού μας του Ιησού Χριστού. Με την ιστορία αυτή, ο Χριστός κάνει τους κακοπροαίρετους συκοφάντες να γίνουν φανεροί, να ξεσκεπαστούν και να εκτεθεί η κακή τους προαίρεση.

Λένε οι ειδωλολάτρες: «Ήθελε απλά να την ταπεινώσει γιατί  ήταν ένας κοινός ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ και ΑΝΘΕΛΛΗΝ Εβραίος και αυτή ήταν Ελληνίδα».

Πρώτα όμως να πούμε ότι το κείμενο λέει ότι η γυναίκα αυτή ήταν «Ελληνίς Συροφοινίκισσα τω γένει». Και αυτό σημαίνει, ότι ήταν ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΗ, ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΣΣΑ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ. Ήταν ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ ΣΥΡΟΦΟΙΝΙΚΙΣΣΑ. Τα λόγια είναι σαφέστατα. Όμως οι αγράμματοι Νεοειδωλολάτρες, θέλουν να τη βγάλουν σώνει και καλά Ελληνίδα, για να παρουσιάσουν τον Χριστό ανθέλληνα, για να φανατίσουν τους αμαθείς εθνικιστές, και να τους φανατίσουν κατά των Ελλήνων. Δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ Συροφοινίκισσας και Ελληνίδας!!!

Δεύτερον, για να δείξουμε την κακοήθεια την τελευταίας αυτής φράσης, ότι δήθεν ο Χριστός ήθελε να την ταπεινώσει, θα συνεχίσουμε εδώ για να δείξουμε τι έγινε στη συνέχεια της ιστορίας, που ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ οι ψεύτες δωδεκαθεϊστές. Και θα το δείξουμε από άλλος ευαγγελιστή, τον οποίο φυσικά απέφυγαν, επειδή δεν τους σύμφερε:

Ματθαίος 15/ιε΄ 27,28: «Η δε ειπεν: "Ναι Κύριε και γαρ τα κυνάρια εσθίει από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών". Τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτή: "Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις! Γενηθήτω σοι ως θέλεις" Και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης».

Βλέπετε τη συνέχεια που αποκρύπτουν οι ψευδοκατήγοροι ειδωλολάτρες; Η ίδια η γυναίκα δεν παρεξηγήθηκε, δείχνοντας το ήθος της. Και ο Χριστός τη θαύμασε, και ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ διώχνοντας τους δαίμονες. Είναι αυτό κακό; Είναι αυτό δείγμα ρατσισμού, το να διώξεις τους δαίμονες από ένα άρρωστο κορίτσι;

Ίσως γι' αυτό οι ειδωλολάτρες διέστρεψαν αυτή την ιστορία. Επειδή ο Χριστός έδιωξε από την κόρη της γυναίκας αυτούς που λατρεύουν: Τους δαίμονες!

Ν. Μ.

ΕΠΑΝΩ