Ούτε ο προφήτης Ζαχαρίας δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από το συκοφαντικό μένος των εχθρών της δικαιοσύνης. Γιατί δεν υπάρχει δίκαιος που να μη συκοφαντηθεί από τους δαιμονολάτρες, οι οποίοι δεν ανέχονται την αλήθεια.

Το αγιογραφικό κείμενο που κατά συρροήν διαστρέφουν οι Αρχαιόπληκτοι για να κατηγορήσουν τον Ζαχαρία ως "ανθέλληνα", είναι το εξής:

¨διότι ενέτεινα σε Ιούδα, εμαυτώ εις τόξον, έπλησα τον Εφραϊμ και ΕΞΑΓΕΡΩ τα τέκνα σου, Σιών, επί τα τέκνα των Ελλήνων και ψηλαφήσω σε ως ρομφαίαν μαχητού. Και Κύριος ΕΣΤΑΙ επ' αυτούς και εξελεύσεται ως αστραπή βολίς, και Κύριος παντοκράτωρ υπερασπιεί αυτούς, και καταναλώσουσιν αυτούς, και καταχώσουσιν αυτούς εν λίθοις σφενδόνης και εκπιόνται αυτούς ως οίνον και πλήσουσιν ως φιάλας θυσιαστηρίων¨ (Ζαχαρίας Θ΄13-15).

Απάντηση:

Πριν δώσουμε ερμηνεία του χωρίου, προτιμάμε εδώ να αρχίσουμε να απαντάμε με τα λόγια του καθηγητού Πανεπιστημίου Γεωργίου Μεταλληνού, στο βιβλίο του: «Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;» σελ. 35, 36, 104 - 107:

«Την ίδια κακόβουλη άγνοια έδειξε και εκείνος που έγραψε ανοικτή επιστολή στο φανατισμένο και ημιμαθές περιοδικό «Δαυλός» (137, κύριο άρθρο), ζητώντας να «λάβει ιδιάζουσα θέση» η Εκκλησία της Ελλάδος έναντι της Παλαιάς Διαθήκης και «να αποβάλη […] είτε ολόκληρη την Π.Δ. ή μέρη που στρέφονται κατά του Έθνους μας». Εννοεί, μεταξύ άλλων, το Ζαχαρίας 7/ζ΄ 13 ε. Ο προφήτης Ζαχαρίας έζησε όμως τον 7^ο π.Χ. αιώνα και, όπως έχει αποδειχθεί επιστημονικά, το δήθεν «ανθελληνικό» του χωρίο είναι παρέμβλητο. Γι’ αυτό στις κριτικές – επιστημονικές εκδόσεις (βλ. Βασιλ. Μ. Βέλλα, Το Δωδεκαπρόφητον, Αθήνα 1950, σ. 106) τίθεται στο Εβραϊκό σε αγκύλες, που σημαίνει ότι δεν είναι γνήσιο. Παρόμοια «ανθελληνικά» κείμενα προέκυψαν στην εποχή των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου και κυρίως του Αντιόχου του Δ΄ (+- 215 – 161 π.Χ.), που με τη συμπεριφορά του ανέτρεπε το έργο του Μ. Αλεξάνδρου και εξευτέλιζε τον Ελληνικό πολιτισμό (δεν σεβάστηκε την ετερότητα των άλλων λαών).

Τότε, (3^ος αιώνας και μετά), αρχίζει ένα «ανθελληνικό» ρεύμα στον Ιουδαϊσμό. Έλληνες όμως ή Εθνικοί, από την ίδια εποχή, ονομάζονται όλοι οι μη Εβραίοι. Άρα δεν έχει σαφή φυλετικό χαρακτήρα αυτή η καταφορά, ώστε να εκλαβάνεται ως φυλετικός ανθελληνισμός.

Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι οι αντιταχθέντες στους αναξίους διαδόχους του Αλεξάνδρου Μακκαβαίοι είναι άγιοι της Εκκλησίας μας και τιμώνται, μαζί με την μητέρα τους Σολωμονή, και τον πνευματικό τους πατέρα Ελεάζαρο την 1^η Αυγούστου.

…Για τα «ανθελληνικά αποσπάσματα της Π.Δ.» και κυρίως «τα 4 εν τω συνόλω τους ανθελληνικώτατα βιβλία των Μακκαβαίων» (το 4^ο είναι ψευδεπίγραφο), που επισημαίνει ο κ. Λάμπρου (του Δαυλού), έχουν από πολλούς γραφεί πολλά. Είναι γνωστό το ιστορικό κλίμα, στο οποίο συντάχθηκαν τα βιβλία των Μακκαβαίων (β΄ αιώνας π.Χ.), μέσα σε έντονες αντιθέσεις με τους όχι πάντα άξιους διαδόχους – επιγόνους του Μ. Αλεξάνδρου κυρίως τον Αντίοχο Δ΄, 175 – 164 π.Χ.).

Από πλευράς ιστορικής, ως πηγές μιας εποχής και τα βιβλία αυτά έχουν τη θέση τους στην Π.Δ. και την ιστορία της πίστεώς μας. Οι επτά δε Μακκαβαίοι Παίδες τιμώνται για την αγιότητά τους και πνευματικότητά τους, και τους αγώνες τους εναντίον της ειδωλικής πλάνης, με βάση τον εθνικό, αλλά και «υπερεθνικό» χαρακτήρα της Πίστεώς μας, όπως και παραπάνω ανέπτυξα.

Ο κ. Λάμπρου επιμένει ιδιαίτερα – και δίκαια – στο επίμαχο κείμενο του Προφήτου Ζαχαρίου (κεφ. 9, στ. 12 ε.: «Και εξαρώ το αίμα των αλλοφύλλων…»). Πράγματι, όταν γράφει το κείμενο «και εξεγερώ τα τέκνα σου, Σιών, επί τα τέκνα των Ελληνων…», προκαλεί τον μη έχοντα σχέση με την επιστήμη της Π.Δ. και κρίνοντα επιφανειακά. Έχω δηλώσει επανειλημένως ότι οι στίχοι αυτοί περιέχονται στο Εβραϊκό πρωτότυπο, αλλά και σ’ αυτό «οβελίζονται», τοποθετούνται σε αγκύλες, κριτικά, διότι ΔΕΝ ανήκουν στην Προφητεία του Ζαχαρίου, που εγράφη στον ΣΤ΄ αιώνα προ Χριστού, αλλά προστέθηκαν στην εποχή των αγώνων των Εβραίων (Μακκαβαίων) εναντίον των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου (4^ος αιώνας π.Χ. και εξής) και κυρίως του Αντιόχου Δ΄ (175-164 π.Χ.) που επεδίωξε τον βίαιο εξελληνισμό τους, δηλαδή την υπόταξή τους στην ειδωλολατρία. Στις επιστημονικές όμως εκδόσεις πρέπει να περιέχονται στο προφητικό κείμενο εντός αγκυλών οι στίχοι – παρά τη μη γνησιότητά τους – και αυτό πρέπει να το γνωρίζει ο κύριος Λαμπρόπουλος ως επιστήμων.

Παρόλο που η πνευματική ερμηνεία του χωρίου αυτού δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, όπως και η σύνδεσή του με ιστορικά γεγονότα του απωτάτου παρελθόντος, δεν θα είχα αντίρρηση προσωπικά για την «φειδώ των ασθενών» που έλεγε και ο Λούθηρος, και την αποστόμωση των αναζητούντων αφορμές, για να πολεμήσουν και συκοφαντήσουν την Ορθόδοξη πίστη μας, να αφαιρεθεί το κείμενο από τη μετάφραση των Ο΄, ή έστω να τίθεται και εδώ σε αγκύλες ως παρέμβλητο. Η «τόλμη» όμως του κ. Λ. φθάνει τόσο μακριά, ώστε να αναφέρεται στο κλασικό έργο Δωδεκαπρόφητον του παγκοσμίως αναγνωρισμένου παλαιοδιαθηκολόγου και εβραιολόγου Βασιλείου Βέλλα με τη φράση: «κάποια έκδοση ενός ιδιώτου»! Αληθινά ισχύει (και) εδώ το «ει γαρ έγνω, ου κατέγνω»… Ίσως ο Δαυλός έχει χάσει κάθε επαφή με την επιστήμη, ασχολούμενος μόνο με μυθολογίες!…

…Δυστυχώς όμως βρίσκομαι στην πολύ δυσάρεστη θέση να κατηγορήσω τον κ. Λάμπρου, ότι συκοφαντεί σκαιότατα και ανέντιμα την πίστη μας για πράγματα που αγνοεί πλήρως, διότι του λείπει κάθε «εκ των ένδον» σχέση με τη λατρεία μας και κάθε βιωματική επαφή με την εκκλησιαστική πραγματικότητα. Γράφει: «…ο Δαυλός, όταν δημοσίευσε το αιμοβόρο αυτό ανθελληνικό κείμενο (σημ. Γ.Δ.Μ.: του Ζαχαρίου), το έλαβε από επίσημη έκδοση της Π. Διαθήκης κυρωμένη με έγκριση μητροπολιτών, αλλά και από τα λειτουργικά βιβλία, που αναγινώσκονται και σήμερα στις εκκλησίες και τα μοναστήρια της Ελλάδος, όπου δεν υπάρχουν αγκύλες». Ποίόν σε έπος (τέκνον) φύγεν έρκος οδόντων;» Περικοπές από το βιβλίο του πρ. Ζαχαρία διαβάζονται λειτουργικά: Την Παρασκευή της Τυροφάγου μετά την Τριθέκτη – Η΄, 7-17. Εις τον Εσπερινόν – Η΄, 19-23. Στην Α΄ Ώρα της Μ. Παρασκευής – ΙΑ΄, 10-13 και στον Μ. Εσπερινό της Αναληψεως – ΙΔ΄, 4-11. Όλες οι περικοπές αυτές έχουν θεολογικό περιεχόμενο. Παρακαλώ τον κ. Λάμπρου να μας κάνει γνωστό πότε και πού διαβάζεται λειτουργικά το επίμαχο χωρίο. Εγώ του λέγω, ως κληρικός και θεολόγος, ότι δεν χρησιμοποιείται ΠΟΤΕ αυτό το κείμενο ως λειτουργικό ανάγνωσμα στην εκκλησιαστική μας λατρεία. Ο ίδιος ψεύδεται!

Αλλά δεν θα προχωρήσω σε άλλα σχόλια. Περιμένω να δω αν θα έχει την Ελληνική λεβεντιά να ζητήσει συγγνώμη όχι από εμέ, αλλά από τον Ελληνισμό, τον οποίο δεν τιμά ασφαλώς ψευδόμενος. Η τυχόν δε επίκληση «αγνοίας» κάνει το έγκλημα έτι βαρύτερο!»

Επειδή όμως εγώ ο γράφων το άρθρο αυτή της ΟΟΔΕ δεν είμαι τόσο ευγενικός όσο ο π. Γεώργιος Μεταλληνός με τους ψευδοκατήγορους, θα προχωρήσω πιο πέρα από αυτόν, σε θέματα που προφανώς δεν θέλησε να θίξει από λεπτότητα. Ας τα θίξω λοιπόν εγώ:

Το εν λόγω εδάφιο του Ζαχαρία, μπορεί να είναι ψευδεπίγραφο, δεν παύει όμως να μας παραδόθηκε από την Εκκλησία του Ισραήλ, όσο ακόμα δεν είχαν απορρίψει τον Χριστό, άρα ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΩΣ ΜΕΡΟΣ ΤΗΝ Π.Δ., είτε σε αγκύλες, είτε όχι.

 Και μας παραδόθηκε χάριτι Θεού, για να μας θυμίζει ΤΟ ΗΘΟΣ των βαρβάρων ειδωλολατρών απογόνων του Μ. Αλεξάνδρου, και ιδίως του Αντιόχου του Επιφανούς. (Γι' αυτόν θα πούμε πολλά σε άλλο άρθρο). Μια απλή ανάγνωση στην ιστορία, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο, για την ηθική κατάπτωση, την τυραννία, την ασέβεια, και την κακία του ανθρώπου αυτού και του Ελληνικού στρατού του. Τι θέλατε λοιπόν κύριοι ειδωλολάτρες να κάνουν οι Εβραίοι; Να πουν: «καλά μας κάνετε»; Να πουν: «περάστε κύριοι κατακτητές! Βεβηλώστε τον Ναό μας, υβρίστε τον Θεό μας, απαγορέψτε μας να πιστεύουμε την πάτρια πίστη μας, Σκοτώστε μας!» Αυτό θέλατε να πουν, επειδή είσαστε κι εσείς ειδωλολάτρες όπως εκείνοι οι βάρβαροι Έλληνες κατακτητές; Δηλαδή έτσι είπατε στον Χίτλερ όταν ήρθε να κατακτήσει την Ελλάδα; Μου αρέσει που κόπτεστε για την «ελευθερία» των Ελλήνων από τους Τούρκους! Όταν οι κατακτητές ήταν οι Έλληνες, όταν στη θέση του Χίτλερ ήταν ο Αντίοχος ο Επιφανής, και στη θέση των θυμάτων του ήταν οι Ιουδαίοι, αυτό δεν σας πειράζει; Γιατί άραγε; Επειδή εκεί ο Χίτλερ της εποχής ήταν Έλληνας και τα θύματα ήταν Εβραίοι;

Υποκριτές και ρατσιστές! Μόνο με τους Γκεσταπίτες και τα Ες Ες μπορεί κάποιος να σας ταυτίσει!

Μήπως κάνω λάθος; Αν κάνω λάθος, ενώστε κι εσείς τη φωνή σας με το ψευδεπίγραφο χωρίο που πρόσθεσαν οι υπόδουλοι Εβραίοι στον Ζαχαρία, και διαλαλήστε, ότι ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Και ακόμα χειρότερα. Όταν οι κατακτητές είναι Έλληνες, όταν λερώνουν με τα έργα τους ένα τέτοιο ευλογημένο έθνος όπως το Ελληνικό, όχι μόνο Εβραίοι αξίζει να τους εκθέσουν και να τους χτυπήσουν, αλλά κάθε λαός που πιστεύει στην ελευθερία και την αυτοδιάθεση των λαών.

Και οι Ιουδαίοι, με το επίμαχο χωρίο, εναντίον ενός αρχαίου Ελληνικού Τρίτου Ράιχ ύψωσαν τη φωνή τους. Και στο τέλος και το τόξο τους. Και εκπλήρωσαν την προφητεία αυτή, έστω και αν δεν ανήκε στον Ζαχαρία. Την εκπλήρωσαν τσακίζοντας τα Ελληνικά στρατεύματα του κατακτητή Αντιόχου, εκείνου του ανθρωπόμορφου κτήνους που τολμούσε να αποκαλείται Έλληνας.

Λοιπόν, δεν πειράχτηκαν οι νεοειδωλολάτρες από τα «Χιτλερικά» Ελληνικά στρατεύματα κατοχής σε ξένη χώρα, και την ανθελληνική τακτική τους, αλλά πειράχτηκαν επειδή οι δύστυχοι οι υπόδουλοι κατηγόρησαν τους διώκτες τους και τους απώθησαν! Αφού ήταν Έλληνες οι κατακτητές τους, τι θέλατε δηλαδή να τους αποκαλέσουν; Εσκιμώους; Σαν να θεωρούν οι Γερμανοί τους Έλληνες «αντιγερμανούς» επειδή θεωρούμε τον Χίτλερ «τέρας», και να αξιώνουν να μην μιλάμε για τα κατορθώματα των Γερμανών στον πόλεμο, που αιματοκύλισαν τον κόσμο όπως ο Αντίοχος.

Συμφωνήστε λοιπόν με το επίμαχο χωρίο, ή αναφωνήστε: «Ζήτω ο Χίτλερ!». Δεν υπάρχει μέση λύση. Κάθε προσπάθεια υπεκφυγής είναι ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.

Γ. Κ.