"Πρώτον, αν και η ελληνική παιδεία δεν κρίθηκε ποτέ, ούτε από τον Χριστό ούτε από τους Αποστόλους του ως θεόπνευστη, οπωσδήποτε δεν απορρίφθηκε από αυτούς ως βλαβερή. Δεύτερον, πολλοί από τους Έλληνες φιλοσόφους δεν απέχουν πολύ από τη γνώση του αληθούς Θεού" (Σωκράτης ο Βυζάντιος, 5ος αι.).

"Αν υπάρχει κάποια ομοιότητα μεταξύ των ειδωλολατρικών κειμένων και των χριστιανικών, θα μας ήταν χρήσιμη η γνώση και των δύο. Και στην αντίθετη περίπτωση όμως, η παράλληλη και συγκριτική μελέτη και γνώση της διαφοράς τους δεν είναι ασφαλώς μικρή ωφέλεια για την αναγνώριση με βεβαιότητα της καλύτερης και ανώτερης απ' τις δυο". (Μέγας Βασίλειος," Προς τους νέους, για την επωφελή μελέτη των ελληνικών κειμένων").

«Νομίζω ότι όλοι όσοι είναι μυαλωμένοι ομολογούν ότι η παιδεία είναι το πρώτιστο αγαθό μας. Και δεν εννοώ μόνο την ευγενέστερη δική μας παιδεία, δηλαδή τη Χριστιανική, αλλά και την Εθνική, την οποία πολλοί από τους Χριστιανούς, κακώς γνωρίζοντες τα πράγματα, απορρίπτουν ως επίβουλη και εσφαλμένη και απομακρύνουσα από το Θεό. Δεν πρέπει να μην τιμάμε την παιδεία, όπως νομίζουν μερικοί, τους οποίους πρέπει να θεωρούμε σκαιούς και απαίδευτους». (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Επιτάφιος εις Μ. Βασίλειον κ., 11 Migne Ε. Π. 36, 508)

«Προσήκει μη καμείν πανταχόθεν ανιχνεύοντας την αλήθειαν» (Περί της Εξαημέρου, PG 44, 27A)

«Ει γαρ και μη καθώς προσήκε περί αναστάσεως φιλοσοφούσιν άπαντες [οι αρχαίοι φιλόσοφοι], αλλ’ όμως περί της κρίσεως και της κολάσεως και των εκεί δικαστηρίων άπαντες συμφωνούσιν, ότι έσται τις των ενταύθα γινομένων αντίδοσις εκεί» (Εις Λάζαρον, 4,4, PG 48, 104 Ιωάννης Χρυσόστομος).

«Ήν μεν ουν προ της του Κυρίου παρουσίας εις δικαιοσύνην Έλλησιν αναγκαία φιλοσοφία, νυνί δε χρησίμη προς θεοσέβειαν γίνεται προπαιδεία τις ούσα τοις την πίστην δι’ αποδείξεων καρπουμένοις» (Άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Στρωματείς Α’, 5).
 

Από τα παραπάνω είναι προφανές, ότι όταν οι Πατέρες μιλούσαν κατά της "ελληνικής πλάνης", εννοούσαν την ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΠΛΑΝΗ, ανθρώπων σαν αυτούς που διαστρέφουν τα κείμενα, για να προωθήσουν τις απάτες τους. Και είναι προφανής ο λόγος γιατί οι πατέρες έγραφαν εναντίον τέτοιων απατεώνων.