Τα hoax (ψευδείς πληροφορίες), δεν είναι βέβαια σύγχρονο φαινόμενο. Κυρίως όταν μια ψευδής πληροφορία βολεύει κάποιους για ιδεολογικούς λόγους, συχνά τέτοιες πληροφορίες ανακυκλώνονται επί αιώνες!

Μια τέτοια ψευδής πληροφορία, που στις ημέρες μας ανακυκλώνεται στην Ελλάδα κυρίως από Νεοπαγανιστές, (ποιους άλλους;), είναι ο ψευδής ισχυρισμός, ότι δήθεν η Χριστιανική σύνοδος τής Μακόν εξέτασε το αν οι γυναίκες έχουν... ψυχή!

Αν και σε παλαιότερα άρθρα έχουμε δείξει το παράλογο ενός τέτοιου ισχυρισμού, σε αυτό το άρθρο, (τα στοιχεία του οποίου πήραμε από την Αγγλική Βικιπαίδεια), θα δούμε ποιοι είναι οι δημιουργοί τού παραμυθιού αυτού, και τι συνέβη στην πραγματικότητα σε αυτή τη Χριστιανική σύνοδο.

Ακολουθεί το μεταφρασμένο απόσπασμα με σκούρο μπλε:

Τρίτη σύνοδος

Η τρίτη σύνοδος έλαβε χώρα το 585. Ανάμεσα στα κύρια θέματα που μελέτησε η σύνοδος ήταν το ζήτημα της Δεκάτης, το οποίο η σύνοδος νομιμοποίησε επίσημα.

Ο θρύλος για την επιχειρηματολογία περί γυναικείων ψυχών

Από την πρώιμη μοντέρνα περίοδο, φαίνεται να έχουν υπάρξει δηλώσεις πως η σύνοδος του 585 "αρνήθηκε πως οι γυναίκες έχουν ψυχή".

Αυτή η παράδοση μπορεί να εντοπισθεί σε κάποιον Γιοχάννες Λέηζερ (1631-1685), πάστορα από την Hesse ο οποίος είχε εκδώσει εργασία υπέρ της πολυγαμίας,  "Polygamia Triumphatrixin" 1676, όπου είχε γράψει - αναφορικά με την σύνοδο της Μακόν - "Μέσα στους αγίους πατέρες υπήρχε ένας ο οποίος επέμενε πως οι γυναίκες δεν είναι δυνατόν, και δεν θα έπρεπε, να ονομάζονται 'ανθρώπινα όντα' (δηλαδή 'άνθρωποι').

Η πληροφορία αυτή δήθεν βασίσθηκε πάνω σε μια ιστορία που αφηγήθηκε ο Άγιος Γρηγόριος Τουρώνης στο έργο του "Η ιστορία τών Φράγκων". Ο Γρηγόριος μιλάει για "κάποια σύνοδο" (που ίσως να ήταν ή να μην ήταν από εκείνες της Μακόν), όπου συζητήθηκε η έννοια της Λατινικής λέξης "homo". Η Λατινική λέξη αυτή κυρίως σημαίνει "ανθρώπινο ον", αλλά και "ενήλικας άρρεν".

Ο Γρηγόριος έγραψε τα εξής στα Λατινικά, τα οποία μεταφράσθηκαν από τον (Ιστορικό) Paul Halsall ως εξής:

"Παρουσιάσθηκε στην Σύνοδο αυτή κάποιος επίσκοπος ο οποίος υποστήριζε πως η γυναίκα δεν θα μπορούσε να συμπεριληφθεί κάτω από τον όρο "άνθρωπος". Όμως, δέχθηκε την λογική των άλλων επισκόπων και δεν επέμεινε στον ισχυρισμό του, αφού το άγιο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης μας λέει πως στην αρχή, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, "άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς, και κάλεσε το όνομα αυτών Αδάμ", που σημαίνει γήινος άνθρωπος. Παρά ταύτα, ονόμασε την γυναίκα Εύα, αν και για τους δύο χρησιμοποίησε την λέξη "άνθρωπος".

Ο ισχυρισμός πως μια Καθολική σύνοδος αρνήθηκε πως "οι γυναίκες είναι άνθρωποι" υιοθετήθηκε από τον (Καλβινιστή Προτεστάντη) Pierre Bayle (1647 - 1706) στα φυλλάδιά του εναντίον του Καθολικισμού, και τα έργα του Μπέηλ χρησιμοποιήθηκαν σε αντι-Καθολικά έργα, στην επαναδιατύπωση γλωσσικών ερωτημάτων (η Λατινική λέξη homines  συμπεριλαμβάνει τις γυναίκες;)

Σε ό,τι αφορά το ερώτημα αν οι γυναίκες έχουν ψυχή, αυτό μάλλον αποδίδεται σε κάποιον M. Aime-Martin.

Συμπέρασμα

Συνεπώς, αυτό που συζητήθηκε στη σύνοδο, από έναν μόνο συγκεκριμένο επίσκοπο, ήταν κατά πόσον η λατινική λέξη: "χόμο", μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις γυναίκες, αφού σημαίνει επίσης: "ενήλικας άρρεν", κάτι που συνέχισε φυσικά να χρησιμοποιείται και για τις γυναίκες, όπως το: "άνθρωπος", και στα Ελληνικά χρησιμοποιείται και για τις γυναίκες, αν και είναι αρσενικού γένους.

Στη συνέχεια ένας Καλβινιστής Προτεστάντης, για ιδεολογική προπαγάνδα, ισχυρίσθηκε ψευδώς ότι δήθεν η Σύνοδος αρνήθηκε ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι, και ακολούθως, ένας τρίτος, διαστρέβλωσε ακόμα περισσότερο το παραμύθι, ισχυριζόμενος δήθεν η σύνοδος εξέτασε το αν οι γυναίκες έχουν ψυχή!