Διαφωτισμός

(Επί όλων των παρακάτω, πολύ σύντομα θα δημοσιευθούν εκτενέστατα ιστορικά άρθρα από την ΟΟΔΕ).

Σύντομος ορισμός: Το Φράγκικο εκείνο ιδεολόγημα, που διδάσκονται προπαγανδιστικά και δογματικά, όλες σχεδόν οι Δυτικού τύπου κοινωνίες από τα μαθητικά τους χρόνια. Που αν και παντελώς νυχτωμένο, παράλογο, αφιλοσόφητο, ανιστόρητο, δογματικό, αντιεπιστημονικό (στο ξεκίνημά του) και ιεροεξεταστικό, κάνει τους οπαδούς του να νιώθουν φωτισμένοι, ορθολογιστές, φιλοσοφημένοι, γνώστες της ιστορίας, αδογματικοί, επιστήμονες, και υπέρμαχοι των ανθρώπινων δικαιωμάτων, διώκοντας κάθε τι το αληθινό, και ιδιαίτερα την πίστη στον Θεό.

Λέγοντας οι οπαδοί του Διαφωτισμού για Διαφωτισμό,

Εννοούν: Ότι αυτό το κίνημα, έφερε το φως στον κόσμο, την πρόοδο, τη δημοκρατία, την επιστήμη, τη λογική, και την απεξάρτηση από τη θρησκεία.

Υπονοούν: Ότι δήθεν όλος ο κόσμος πριν από τον Διαφωτισμό ήταν σε κατάσταση σκοταδισμού και Ιεροεξεταστικής καταπίεσης, ότι στερείτο επιστήμης και ορθολογισμού, και ότι κάθε μορφή θρησκευτικής πίστης είναι σκοταδισμός και πλάνη.

Αποκρύπτουν:

1. Ότι στην πραγματικότητα ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΔΥΣΗ υπήρχε Ιερά Εξέταση, από τον Παπισμό, που είναι και αυτός τέκνο της Φράγκικης βαρβαρότητας, όπως και ο Διαφωτισμός. Γι' αυτό άλλωστε τόσο ο Παπισμός, όσο και ο Διαφωτισμός, χρησιμοποίησαν (και χρησιμοποιούν) τις ίδιες καταπιεστικές μεθόδους, και σκότωσαν αμφότεροι πολύ κόσμο, τόσο επιστήμονες, όσο και διαφωνούντες πιστούς.

2. Ότι στην Ανατολή η Ορθόδοξη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δεν έπαψε ποτέ να έχει ελευθερία, φιλοσοφία, πολιτισμό και επιστήμες, και να αναπτύσσεται σταθερά σε κάθε τομέα, ως την εποχή που (και πάλι ο Φράγκικος) Παπισμός, την διέλυσε αποδυναμώνοντάς την με ανιστόρητες δολοπλοκίες όπως η ψευδής και ανιστόρητη ονομασία "Βυζάντιο", και η καταστροφή της από τους Σταυροφόρους, που την έκανε στο μέλλον ευκολότερη λεία για τους Οθωμανούς, ώστε να την καταλύσουν οριστικά.

3. Ότι η αρχαία Ελληνική ειδωλολατρική κοινωνία, που ο Διαφωτισμός εξυψώνει, από αντίδραση προς τον Χριστιανισμό, όχι μόνο δεν ήταν ανώτερη πολιτισμικά όπως την παρουσιάζει ψευδώς, αλλά συγκριτικά με τη Χριστιανική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ήταν ένα συνοθύλευμα δεισιδαιμονιών, βαρβαρότητας, θεοκρατίας, ιεράς εξέτασης και ανηθικότητας, που δίωκε τους φιλοσόφους.

4. Ότι οποιαδήποτε επιστήμη βρήκε και ανέπτυξε ο Διαφωτισμός μετά από το πρώιμο αντιεπιστημονικό του ξεκίνημα, λήφθηκε από Ρωμιούς που είχαν καταφύγει στη Δύση, και μετέφεραν εκεί τον Ορθόδοξο Ρωμαίικο πολιτισμό ως προς τις επιστήμες και τη φιλοσοφία. (Μια και η Ορθόδοξη θρησκεία διώκετο από τους Παπικούς).

5. Ότι οποιαδήποτε πρόοδος συντελέσθηκε από τις χώρες στις οποίες κυριάρχησε ο Διαφωτισμός, στηρίχθηκε πάνω στη βία και στην αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πόρων από άλλες χώρες, στις οποίες είχαν επενδύσει με αποικιοκρατικούς σκοπούς οι εκφραγκευμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

6. Ότι η αδυναμία των χωρών της Ανατολής να συνεχίσουν την πολιτισμική τους εξέλιξη, (όπως και των λοιπών χωρών του 3ου κόσμου), οφείλεται στην Αποικιοκρατία της Διαφωτιστικής Εκφραγκευμένης Δύσης, και στην δόλια πολιτική του: "διαίρει και βασίλευε", κυρίως μέσω του Φράγκικου Εθνικισμού, υπεύθυνου για όλες τις αιματοχυσίες των τελευταίων αιώνων. Και ακόμα, σε άλλες μετεξελίξεις των Φράγκικων αντικληρακλιστικών κατασκευασμάτων, όπως ο Προτεσταντισμός, ο Κομμουνισμός και ο Καπιταλισμός, που εξαπλώθηκαν στην ταλαιπωρημένη (από τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ δολοπλοκίες) Ανατολή, αλλοιώνοντας τον πολιτισμό της και εκκοσμικεύοντάς την κατά τα Διαφωτιστικά πρότυπα, σκοτίζοντας το φως της. Γιατί είναι εύκολο να βγάζεις πλουσίους και επιστήμονες, όταν είσαι ο καταπιεστής. Αλλά πολύ δύσκολο όταν είσαι ο καταπιεσμένος!

7. Ότι ο Διαφωτισμός ΔΕΝ ήταν επανάσταση των καταπιεσμένων του κόσμου, αλλά ανακατατάξεις της ΤΑΞΙΚΗΣ Δυτικής Ευρώπης, κατά τις ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ανάγκες τους, και κυρίως των Φράγκων, και ότι δεν είχαν ούτε χρησιμότητα, αλλά ούτε και θέση στις κοινωνίες της Ανατολής, όπου μετέφεραν αυτούσιες τις ιδεοληψίες τους, (μαζί με όλα τα μεταφυτευμένα προβλήματά τους!!!).

Φανερώνουν:

1. Την ιστορική, φιλοσοφική και Θεολογική τους άγνοια.

2. Την ξενομανία τους και την υποτέλειά τους στον Φραγκισμό.

3. Την ψωροϋπερηφάνειά τους, καθώς νομίζουν ότι είναι τόσο σπουδαίοι, που θα φωτίσουν τους συμπολίτες τους, ενώ δεν έχουν τα φόντα να φωτίσουν ούτε τον εαυτό τους!

4. Το πόσο ξένοι είναι στον Ελληνικό πολιτισμό οι εκφραγκευμένοι οπαδοί του Διαφωτισμού.

5. Την απάθειά τους για το ψεύδος και τις συκοφαντίες των Φράγκων κατά της αληθείας και της Ρωμιοσύνης.

6. Τον στείρο δογματισμό τους, τον οποίο περιφέρουν δήθεν ως "αδογματισμό".

7. Τον ανορθολογισμό τους, καθώς αδυνατούν να αντιληφθούν τις τόσες κραυγαλέες και δραματικές αντιφάσεις στις οποίες εκτίθενται αυτοί και το δόγμα τους.

8. Την κακή τους προαίρεση απέναντι στον Θεό, που είναι το κέντρο της ζωής, του φωτός, και κάθε ύπαρξης και αγαθού σκοπού στον κόσμο.

Πραγματική σημασία της λέξης "Διαφωτιστής":

"Διαφωτιστής", είναι ένας εκφραγκευμένος άνθρωπος. Ψωροϋπερήφανος που νομίζει ότι είναι κάτι σπουδαίο, και που δήθεν μπορεί να φωτίσει άλλους, ενώ δεν ξέρει την τύφλα του. Κολλημένος στην "μεγαλειότητα της Γαλλίας", και στην ανωτερότητα του Δυτικού πολιτισμού, και υποτιμητής της πολύτιμης Ρωμαίικης παράδοσης. Παπαγάλος της κάθε ιστορικής ψευτιάς που έχει δημιουργήσει η Φραγκιά από την αρχαιότητα ως σήμερα, ενάντια στη Χριστιανική Ρώμη, ενάντια στον Θεό, ενάντια στην πίστη, και υπέρ κάθε αντιχριστιανικού στοιχείου. Άνθρωπος υπόδουλος στα πάθη του και στην άγνοιά του, που όμως θεωρεί τον εαυτό του "φως" για τους άλλους, τους δήθεν "σκοτισμένους". Παράλογος και ανορθολογιστής σε τόσο ύψιστο βαθμό, που όχι μόνο δεν αντιλαμβάνεται τον παραλογισμό του, αλλά προσπαθεί να τον μεταβιβάσει και σε άλλους σκοτίζοντάς τους!

Σκοπός της λέξης "Διαφωτισμός": Να παρουσιάσουν το εκτρωματικό αυτό σκοταδιστικό ιδεολόγημα, ως κάτι δήθεν καλό και φωτεινό. Να καυκαλίζονται οι οπαδοί του ως δήθεν σπουδαίοι σωτήρες της ανθρωπότητας, όταν αποτελούν μία από τις πλέον ανόητες και χειρότερες μορφές ιδεολογίας που πέρασαν από την ιστορία.

Μοναδικό θετικό σημείο του Διαφωτισμού: Η ΟΨΙΜΗ στροφή του Διαφωτισμού προς τις επιστήμες, τις οποίες όμως συγχέει, στην προσπάθειά του να τις "αναγκάσει" να τον δικαιώσουν, αδυνατώντας έτσι να οριοθετήσει τους ρόλους τους.

Γ. Κ.

ΟΟΔΕ