Η "επίθεση φιλίας/αγάπης" και η μαιευτική απολογητική μέθοδος

Πώς οι διάφορες σέχτες και ομάδες χρησιμοποιούν τις "συμπάθειες" για να περάσουν τις απόψεις τους

Του Μ. Ρ

Οι άνθρωποι γύρω μας, πολλές φορές δεν παραδέχονται τι πραγματικά εννοούν και πιστεύουν. Φοβούνται πως θα τους κακοχαρακτηρίσεις. Φοβούνται πως είναι αλήθεια τα όσα λες. Φοβούνται πως αυτά που ισχυρίζονται θα καταρριφθούν. Οπότε;

Οπότε ορισμένοι καταφεύγουν στο επιχείρημα "ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ" ενώ δεν συμφωνούν. Ονομάζεται και επίθεση αγάπης. Ενώ λένε αντίθετα με αυτά που λες (είτε εσύ ή η πίστη μας, είτε γενικά...) λένε "μα δεν διαφωνούμε". Γιατί φοβούνται την αντιπαράθεση. Κανένας δεν θέλει την αντιπαράθεση, αλλά είναι αναγκαία και έντιμη επιλογή αν είναι να διευκρινήσουμε κάποια πράγματα. Δεν είναι έντιμο να προσποιείσαι, όταν στόχος σου δεν είναι απλά να μην στεναχωρέσεις αλλά να υπονομεύσεις την θέση του άλλου υπογείως.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Απλά λέμε την γνώμη μας. Αλλά με τρόπο -ευγενικό- ώστε να τονίζουμε τις ΔΙΑΦΟΡΕΣ με τα όσα λέει ο συνομιλητής και να ασκούμε κριτική -με ευγενικό τρόπο- στα όσα ισχυρίζεται πως συμφωνούν με τα δικά μας. Όχι μόνο αυτό να πρέπει -ήρεμα- να δείχνουμε πως δεν υπάρχει συμφωνία αλλά διαφωνία και να αναλύουμε τα κομμάτια αυτά με τρόπο ώστε να μπορεί εύκολα κάποιος να διακρίνει τις διαφορές.

Συνήθως σε τέτοια συμπεριφορά ακολουθεί από μέρος του συνομιλητή μας μικρός πανικός και αντιδράσεις οι οποίες συγκεντρωτικά είναι:

α) Προσωπικές επιθέσεις/ Ad Hominem. Αφού δεν μπορούμε να είμαστε το ίδιο θα βρω κίνητρα στην συμπεριφορά σου, θα δώσω σε όλους να καταλάβουν πως έχεις κάποιο πρόβλημα και συνεχίζεις να υποστηρίζεις την άποψη σου. Μπορεί και να έχω πρόβλημα βέβαια, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει πως είναι λάθος τα όσα λέω. (δείτε και: http://el.wikipedia.org/wiki/Ad_hominem )

β) Χειμαρρώδης ανταπάντηση. Από εκεί που ήταν "όλα καλά" αφού με πρόσχημα την -πλασματική συμφωνία ακύρωνε τον διάλογο ο συνομιλητής τώρα προσπαθεί να αντεπιτεθεί με ένταση για να σε συντρίψει. Τα επιχειρήματα εκεί δεν μετράνε ούτε γίνεται διάλογος, προσπαθεί με χειμαρρώδη τρόπο να σε αφοπλίσει. Δεν απαντάει σε τίποτα παρά μόνο για να σε "ταπώσει", να σου κλείσει το στόμα (ή το πληκτρολόγιο...). Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί με την διαρκή -ευγενική- υπενθύμιση των πραγματικών θεμάτων/ερωτημάτων/επιχειρημάτων και με την παράκληση να χαμηλώσουν οι τόνοι ώστε να μην σκιάζεται από θόρυβο η ανταλλαγή επιχειρημάτων.

γ) Προσπάθεια για συμμαχία με άλλους. Συνήθως αυτό γίνεται συνδυαστικά με το β και με τρόπο ώστε να φανεί σε τρίτους πως είστε απομονωμένος. ειδικά ΣΕΧΤΕΣ (αλλά και γκρουπ προώθησης ιδεολογιών που ανθούν στο facebook και στο ineternet γενικότερα) χρησιμοποιούν τα μέλη τους για να το εφαρμόσουν. Θέλει προσοχή γιατί εσείς ή και άλλοι που παρακολουθούν μπορεί να μην γνωρίζετε ποιοι ανήκουν σε τέτοιες ομάδες. Πάντοτε πρέπει να είστε ήρεμος και με συγκροτημένα επιχειρήματα. Αν δεν μπορείτε να είστε ήρεμος, αποχωρείστε. Δεν πειράζει. Η ζημιά θα είναι λιγότερη από μία κρίση οργής.

δ) Αποχώρηση και ηθική αυτοδικαίωση. Αν δεν μπορεί να απαντήσει στα αντεπιχειρήματα και οι προηγούμενοι τρόποι δεν λειτούργησαν, τότε αφήνει κάποιο απαξιωτικό σχόλιο (μπορεί να είναι και σε φιλικό τόνο...) και αποχωρεί για να "δείξει ανωτερότητα". Αυτή η "ανωτερότητα" που στην πραγματικότητα είναι έμμεσος τρόπος να υπονομεύσει τον συνομιλητή του είναι η τελική του αντίδραση.

ε) Γελοιοποίηση. Αν δεν μπορεί να σας απαντήσει ο συνομιλητής και βλέπει πως "χάνει" στις εντυπώσεις, θα προτιμήσει να αλλάξει τον τόνο αστειευόμενος και γελοιοποιώντας όλη την συζήτηση. Με αυτό τον τρόπο στα μάτια τρίτων ο συνομιλητής σας δείχνει ένα πρόσωπο πολύ περισσότερο φιλικό, ενώ μέσα από το αστείο προσπερνάει τα όποια επιχειρήματα και έτσι δεν δίνει κανένας σημασία στην προηγούμενη συζήτηση. Αν μάλιστα συνδυαστεί με το γ) καταφέρνει να αλλάξει εντελώς το θέμα και κάνει να φαίνεται η προηγούμενη συζήτηση ως άνευ σημασίας. Εσείς αφού γελάσετε με τα καλοπροαίρετα (υποτίθεται) αστεία του, θα πρέπει να συνεχίσετε με την επιχειρηματολογία σας. Μόνο με επιμονή και υπομονή θα καταφέρετε να αντιμετωπίσετε τέτοιους ανθρώπους.

Προσοχή σε όποιον σας προσεγγίζει με ιδιαίτερα "καλές" προθέσεις. Αν κάποιος σας "πάει" πραγματικά δεν θα σας κάνει "επίθεση φιλίας". Η Επίθεση Φιλίας είναι τεχνική τών σεχτών και την χρησιμοποιούν για να σας χειραγωγήσουν. Κάποιος που ενδιαφέρεται με γνήσιο τρόπο για εσάς δεν θα είναι πιεστικός με το ενδιαφέρον του. Πιεστικό ενδιαφέρον δείχνει κάποιος που περιμένει είτε ανταλλάγματα είτε αποδοχή (και αυτή αντάλλαγμα είναι) είτε υποστήριξη. Πάντως δεν έχει κίνητρο καθαρό. Πολλές φορές συνοδεύεται και με μεταφορά ευθυνών (εσύ φταις που διαφωνείς, δεν προσέχεις αρκετά...) και δημιουργία ενοχών (γιατί διαφωνείς; δεν μ' αγαπάς;).

Η "Επίθεση Φιλίας" ΔΕΝ είναι δείγμα αγάπης αλλά χειραγώγησης του συνομιλητή. Αν δεν επιλέξετε να πέσετε θύμα της συνήθως στο τέλος πέφτουν οι μάσκες, γιατί αυτός που κάνει "επίθεση αγάπης /φιλίας" δεν αγαπά πραγματικά. Προσφέρει ένα ομοίωμα φιλίας και αγάπης ώστε να έχει το ποθούμενο αποτέλεσμα. Είναι άνθρωποι χειριστικοί και βαθειά προβληματικοί, ακόμα και αν φαίνονται καλοσυνάτοι ή/και ευχάριστοι στην παρέα. Ειδικά οι τελευταίοι μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι γιατί κρύβονται πολύ καλά πίσω από την -ανθρώπινη- δίψα για ανθρώπινη σύνδεση.