Ο Carlile, Άγγλος, έγινε ένθερμος υποστηρικτής θεϊστικών και αργότερα αθεϊστικών και άλλων ριζοσπαστικών ιδεών. Ήταν ένας ενεργός δημοσιογράφος και δημοσίευε δικά του έργα καθώς και άλλων συγγραφέων. Στις αρχές του 1800, οργάνωσε μερικές από τις πρώτες ομάδες που δημοσίευσαν σκεπτιστικές απόψεις για την θρησκεία. Ήταν επίσης ένας από τους πρώτους που υποστήριξε δημοσίως τον έλεγχο γεννήσεων. Η σημασία αυτού του ανθρώπου στην ιστορία της ελεύθερης σκέψης και αθεϊσμού – μαζί με τον Robert Taylor – πιστοποιείται από την προσθήκη του ατόμου του στο έργο του Herrick, “Against the Faith: Essays on Deists, Skeptics and Atheists” (Εναντίον της Πίστης: Εκθέσεις για Θεϊστές, Σκεπτικιστές και Αθεϊστές), ένα βιβλίο που καλύπτει πολλές από τις μεγάλες φυσιογνωμίες της αθεϊστικής-αγνωστικής παράδοσης.¹

Αυτό που γνωρίζουμε για τα παιδικά χρόνια του Carlile είναι πως «ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, φοροτεχνικός, διδάσκαλος και στρατιώτης, και απ’ ότι φαίνεται, δημοσίευε εκθέσεις για τα μαθηματικά. Ήταν επιρρεπής στο ποτό, κάτι που πιθανότατα εξηγεί την ισχυρή τάση για νηφαλιότητα από τον γιό του, και απεβίωσε όταν ο Richard ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Η μητέρα του και οι μεγαλύτερες αδελφές του συντηρούσαν την οικογένεια.»²

Ο Carlile έγινε μαθητευόμενος στην τέχνη του γανωματή, όμως επαναστάτησε εναντίον του σκληρού αφεντικού του. Έτσι, έδειξε από μικρή ηλικία το ανυπάκουο ταμπεραμέντο του. Την εποχή εκείνη – γύρω στα είκοσί του χρόνια – δεν είχε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την θρησκεία ή την πολιτική. Όμως μετά το 1815 άρχισε να γράφει ριζοσπαστικές επιστολές στον Τύπο και έκτοτε έγινε ένα αυξανόμενα φανερό και ανατρεπτικό δημόσιο πρόσωπο, γνωστό για τις επιθέσεις του στην θρησκεία.
 

********************************************************************

Αντιθέτως, δεν παρατηρήσαμε τέτοιους τύπους πατέρα στις ζωές των Hume, Meslier, Nietzchem Russell, Sartrem Schopenhauer, d’Alembert, Feuerbach, Freud και τους περισσότερους άλλους αθεϊστές. Οι Ιησουίτες δάσκαλοι του Βολταίρου μπορούν να ιδωθούν ως μικρά υποκατάστατα πατέρα, και ίσως γι’ αυτό παρέμεινε θεϊστής ο Βολταίρος, και δεν έγινε ποτέ του ένας γνήσιος αθεϊστής. Υπάρχει μια υπόνοια πιθανού υποκατάστατου πατέρα στην ζωή του Albert Camus, όμως πάλι, ίσως αυτό να εξηγεί γιατί ο Camus ήταν ένας μάλλον απρόθυμος παρά μαχητικός αθεϊστής. Εν ολίγοις, η παρουσία ενός θετικού και αποδοτικού πατέρα – ή πατρικής φιγούρας – μοιάζει να είναι ένα ισχυρό αντίδοτο του αθεϊσμού.

 

Σημειώσεις

---