Παραξενεύονται μερικοί, που δεν γνωρίζουν τι είναι "θαύμα", από το ότι στην Αγία Γραφή αναφέρεται το θαύμα του Νεφθάρ. Και παραξενεύονται, επειδή εκεί είναι ξεκάθαρο το φυσικό μέσο του θαύματος!

Θα παραθέσουμε κάποια αποσπάσματα σε ελεύθερη μετάφραση από τους Μακκαβαίους για την εποχή του Νεεμία (περίπου το 440 π.Χ.).

«Να θυμάστε επίσης τη γιορτή της φωτιάς, που καθιερώθηκε όταν ο Νεεμίας προσέφερε θυσία, αφού είχε (ξανά) χτίσει το ναό (του Σολομώντος) και το θυσιαστήριο. Εκείνο τον καιρό, όταν οι πρόγονοί μας οδηγούντο αιχμάλωτοι στην Βαβυλώνα, οι ευσεβείς ιερείς μας, πήραν κρυφά τη φωτιά του ναού (Ο΄ έλαβον από του πυρός του θυσιαστηρίου) και την έκρυψαν καλά σε κοίλωμα (δεξαμενή) και ασφάλισαν τον τόπο, ώστε κανείς να μη γνωρίζει που ήταν κρυμμένη.

«Μετά από πολλά χρόνια, όταν ο Νεεμίας επέστρεψε πίσω στην Ιερουσαλήμ, έστειλε τους απογόνους εκείνων των ιερέων να φέρουν από την κρυψώνα αυτήν την φωτιά. Αυτοί γύρισαν και του είπαν ότι δεν βρήκαν καμία φωτιά, παρά ύδωρ παχύ. Ο Νεεμίας τους παρήγγειλε να βγάλουν λίγο (απ’ αυτό το νερό) και να του το πάνε. Όταν ετοιμάστηκαν οι θυσίες, ο Νεεμίας είπε στους ιερείς, να ραντίσουν με το νερό αυτό τα ξύλα και τα σφάγια της θυσίας.

Όταν έγινε κι αυτό, λίγη ώρα μετά που ο ήλιος βγήκε, γιατί πρωτύτερα ήταν συννεφιά, άναψε μια τέτοια μεγάλη πυρά, ώστε όλοι έμειναν κατάπληκτοι. Μετά οι ιερείς άρχισαν να ψάλλουν… Όταν αποκάηκε όλη η θυσία, ο Νεεμίας διέταξε να περιχύσουν και το υπολειπόμενο ύδωρ πάνω στις μεγάλες πέτρες (του θυσιαστηρίου). Όταν δε έγινε κι αυτό, άναψαν (ξανά) φλόγες.

Μετά το γεγονός αυτό, έγινε γνωστό… ότι στον τόπο όπου οι τότε ιερείς είχαν κρύψει το ιερόν πυρ, αργότερα βρέθηκε ύδωρ, και ο Νεεμίας και οι σύντροφοί του το χρησιμοποίησαν για να ανάψουν την θυσία στο θυσιαστήριο… περιέφραξαν δε τον τόπο εκείνο ως άγιον και ο Νεεμίας και οι σύντροφοί του ονόμασαν αυτό το ύδωρ "νεφθάρ", που σημαίνει καθαρισμός, ενώ από πολλούς ονομάζεται νεφθαεί». [Ο΄ Β΄ Μακκαβαίων 1.9-36].

Αυτό ήταν το περιστατικό που παραξενεύει πολλούς. Λένε λοιπόν: "Τι θαύμα είναι αυτό, αφού γνωρίζουμε ότι έγινε με νάφθα; Με εύφλεκτο υλικό; Δεν θα έπρεπε να είναι κάτι "υπερφυσικό", και όχι κάτι τόσο κοινότοπο;"

Ας δούμε όμως μερικά πράγματα:

Η λέξη: «Νεφθάρ» (ή δημωδώς «νεφθαεί») παράγεται από το Ζενδικό ουσιαστικό «naptar», που σημαίνει «το εξαγνιστικό ύδωρ». Και φυσικά ο Θεός δεν έχει πρόβλημα να φανερώσει και τα μέσα κάποιου θαύματος, καθώς ο στόχος Του δεν είναι να εντυπωσιάσει ως θαυματοποιός, αλλά κάθε θαύμα έχει το σκοπό του. Αυτό που εντυπωσίασε τους Ιουδαίους και τον Πέρση βασιλιά, για εμάς έχει μια απλή εξήγηση, μια και ξέρουμε πώς συμπεριφέρονται τα εύφλεκτα υλικά όταν θερμαίνονται από τον ήλιο. Και στην πραγματικότητα, ΟΛΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ γίνονται με φυσικά μέσα, μια και όλη η δημιουργία είναι κτιστή, και μόνο η ουσία του Θεού είναι άκτιστη και αμέθεκτη. Άρα, ό,τι κι αν προκαλεί το θαύμα, (ακόμα και άγγελος αν είναι), ως κτίσμα, φυσικά μέσα χρησιμοποιεί.

Το να έχει ένα θαύμα εξήγηση, δεν αναιρεί το θαύμα. Γιατί θαύμα δεν είναι το ανεξήγητο, αλλά η επέμβαση του Θεού στα κτιστά. Και υπ’ αυτή την έννοια, θαύμα είναι και η ύπαρξη του παραμικρού υλικού σωματιδίου, γιατί προϊόν του Δημιουργού είναι τα πάντα. Απλώς τα περισσότερα τα συνηθίζουμε, και δεν μας κάνουν αίσθηση, παρά το ότι θαύμα είναι και η ίδια μας η ύπαρξη. Και μένουμε με το στόμα ανοιχτό, όταν βλέπουμε κάτι ασυνήθιστο και ανεξήγητο για εμάς, που όμως ίσως μετά από αιώνες, θα είναι φανερό στους απογόνους μας, και θα γελούν με την άγνοιά μας, όπως γελάμε εμείς σήμερα με τους Ιουδαίους που θαύμασαν την ανάφλεξη του εύφλεκου υγρού.

Το θαύμα λοιπόν, δεν είναι στις περιπτώσεις αυτές, το ανεξήγητο του φαινομένου, αλλά Η ΣΤΙΓΜΗ και Ο ΤΟΠΟΣ που το φαινόμενο συνέβη, ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΠΟΥ ΕΠΕΤΕΥΧΘΕΙ.

Η περίπτωση του «νεφθάρ», είναι θαύμα, όχι επειδή εξέπληξε τους καημένους τους αρχαίους Ιουδαίους λόγω της θεαματικότητάς του, αλλά επειδή το εύφλεκτο αυτό υγρό βρέθηκε ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΦΥΛΑΧΘΕΙ Η ΙΕΡΗ ΦΛΟΓΑ, ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΑΖΗΤΗΣΑΝ. Αυτό τους έδωσε τη διαβεβαίωση, ότι η Χάρις του Θεού θα επέστρεφε σε αυτούς εφ' όσον μετανόησαν, και θα ήταν μαζί τους όσο καιρό θα τηρούσαν τη διαθήκη Του.

Ο σκοπός λοιπόν αυτής της διαβεβαίωσης επετεύχθει, και αυτό είναι το θαύμα, και αυτό έχει σημασία. Το μέσο έχει μόνο ιστορική και επιστημονική αξία. ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.

Ν. Μ.