ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24^ο.

Φίλοι του Θεού

Στα προηγούμενα είδαμε πως εκείνοι που δεν έχουν καθαρίσει ακόμα την καρδιά τους, ονομάζονται: "δούλοι Θεού", μια και δεν έχουν παρρησία μπροστά στο Θεό, ως "νήπια" που φοβούνται τον πατέρα τους, δεδουλωμένοι στην αμαρτία.

Είδαμε ακόμα, πως όταν το Άγιο Πνεύμα αρχίζει να λειτουργεί στην καρδιά του πιστού με την αδιάλειπτη προσευχή, τότε ο φωτισμένος και καθαρισμένος Χριστιανός, λέγεται: "γιος του Θεού", μια και με παρρησία στέκεται ενώπιον του Θεού.

Ένα τρίτο στάδιο θα δούμε τώρα αμμέσως, επικαλούμενοι το παράδειγμα του Πατριάρχη Αβραάμ.

Ο Ιάκωβος μας λέει γι' αυτόν τα εξής:

"Βλέπεις ότι η πίστις συνήργει τοις έργοις αυτού και εκ των έργων η πίστις ετελειώθει, και επληρώθει η γραφή η λέγουσα: ΄΄επίστευσεν δε Αβραάμ τω Θεώ, και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην΄΄ και φίλος Θεού εκλήθη".

-Ιάκωβος 2/β΄ 22,23.

Γιατί ονομάστηκε ο Αβραάμ "φίλος Θεού";  Το εδάφιο είναι σαφές: Επειδή "τελειώθηκε" η πίστις του.  όταν λοιπόν κάποιος φθάνει στην τελειότητα, τότε αποκτά μια σχέση ακόμα ισχυρότερη με το Θεό.  Δεν είναι πια μόνο γιος,  μα είναι και ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Η σχέση του με το Θεό, είναι πλέον τέτοια, που ο Θεός μπορεί να μιλάει σ' αυτόν σαν σε φίλο, όπως και στον Αβραάμ.

Τέτοια ήταν η σχέση και του Ιησού Χριστού με τους μαθητές του, τους στύλους της Εκκλησίας:

"Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού.  Υμείς φίλοι μου εστε εάν ποιήτε ά εγώ εντέλλομαι υμίν.  Ουκέτι λέγω υμάς δούλους, ότι ο δούλος ουκ οίδεν τι ποιεί αυτού ο Κύριος.  Υμάς δε είρηκα φίλους, ότι πάντα ά ήκουσα παρά του Πατρός μου, εγνώρισα υμίν".

-Ιωάννης 15/ιε΄ 13-15.

Τελευταία ενημέρωση: 3-11-2004.