Οι κατά καιρούς ερμηνείες
Γ. Οι ΄΄θυγατέρες τών ανθρώπων΄΄ - ΄΄μπενόθ (χα) αδάμ΄΄
Οι τρεις θέσεις για τις οποίες ομιλήσαμε εις τα προηγούμενα, αναφέρονται κατά σειράν εις την ταύτισιν τών ΄΄υιών τού Θεού΄΄ με ΄΄άνδρες ονομαστούς για το αξίωμά τους, την καταγωγήν ή την τάξιν εις την οποίαν ανήκουν΄΄, με τούς ΄΄απογόνους τού Σηθ΄΄, με τούς ΄΄αγγέλους΄΄ ή με ΄΄υπερφυσικά όντα΄΄. Ποίες όμως είναι οι ΄΄θυγατέρες τών ανθρώπων΄΄ για τις οποίες κάνει λόγο το ιερό κείμενο;
Συμφώνως με μίαν πρώτην άποψιν, που αντιστοιχεί με την πρώτην εκείνη περί τών ΄΄υιών τού Θεού΄΄ ως ατόμων περιωπής, οι ΄΄θυγατέρες τών ανθρώπων΄΄ [μπενόθ (χα) αδάμ] είναι ΄΄γυναίκες ταπεινής καταγωγής΄΄, ΄΄γυναίκες τού λαού΄΄ ή ακόμη γενικώς ΄΄διεφθαρμένες γυναίκες΄΄ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ: “Η Παλαιά Διαθήκη κατά τούς Ο΄” έκδ. 1973, σελ. 35).
Κατά μίαν άλλην άποψιν οι ΄΄θυγατέρες τών ανθρώπων΄΄ είναι οι ΄΄Καϊνίτισσες΄΄, αυτές δηλαδή που προήλθον εκ τής αμαρτωλής γενεάς τού αδελφοκτόνου Κάιν (1). Οι ΄΄Καϊνίτισσες΄΄, λοιπόν, διέφθειρον τούς απογόνους τού Σηθ, οι οποίοι δεν πρόσεξαν ψυχικές αρετές, αλλά σωματική ωραιότητα και πλούτο. [Η λέξις ΄΄τοβάθ΄΄ (καλαί) εις το Γένεσις 6/στ΄ 2, μίαν μόνον έννοιαν δύναται να έχει, ΄΄καλές εις την εμφάνισιν΄΄, δηλαδή ΄΄όμορφες΄΄, πρβλ. την Βιβλικήν έκφρασιν: “Και συνέλαβε η γυνή και εγέννησε υιόν· ιδούσα δε αυτόν ότι ήτο εύμορφος (΄΄τοβάθ΄΄) έκρυψεν αυτόν τρεις μήνας” Έξοδος 2/β΄ 2, όρα U. CASSUTO: “A Commentary on the Book of Genesis” σελ. 244].
Οι απόψεις αυτές, που υπεστηρίχθησαν από Πατέρες τής αρχαίας Εκκλησίας (π.χ. Κλήμης Αλεξανδρείας, Χρυσόστομος, P.G. 69 και 53 αντίστοιχα) και θεολόγους παλαιοτέρων εποχών, εις τούς χρόνους μας έχουν εγκαταλειφθεί. Σήμερα γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτό, ότι η έκφρασις ΄΄μπενόθ (χα) αδάμ΄΄ και η αντίστοιχος τών Ο΄ ΄΄θυγατέρες τών ανθρώπων΄΄ δε σημαίνει ειδικά γυναίκες μίας επί μέρους φυλής (Κάιν), κοινωνικής τάξεως ή ηθικής καταστάσεως, αλλά γενικώς τις ΄΄θνητές γυναίκες΄΄ (2). Εις το συμπέρασμα αυτό καταλήγουν οι ερμηνευτές κι εκ της εννοίας που εις πολλάς περιπτώσεις έχει η λέξις ΄΄αδάμ΄΄: α) “άνθρωπος”, β) “ανθρώπινο γένος”, γ) “Αδάμ”.
Το ΄΄αδάμ΄΄ τού πρωτοτύπου (στ. 1) και οι ΄΄άνθρωποι΄΄ τών Ο΄ έχουν, ισχυρίζονται, συλλογικήν έννοιαν και σημαίνουν ΄΄γενικώς το ανθρώπινον γένος΄΄. Κατά συνέπειαν το ΄΄μπενόθ (χα) αδάμ΄΄ τού στ. 2 δε συντρέχει κανένας λόγος να έχει διαφορετικό νόημα. Δε σημαίνει, λένε, το τμήμα εκείνο τής ανθρωπότητος που απεμακρύνθη από το Θεό και ως εκ τούτου κατέστη αμαρτωλό, αλλά γενικά τις (θνητές) γυναίκες. Με αυτές οι ΄΄υιοί τού Θεού΄΄απέκτησαν απογόνους, τούς ΄΄γίγαντες΄΄.
1. ΝΙΚ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: “Ερμηνεία περικοπών Παλαιάς Διαθήκης”, τόμ. Α σελ. 179, ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: “Γένεσις” Καλάμαι 1955 σελ. 79, ΝΙΚ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ: “Η Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας” έκδ. 1985 σελ. 57.
2. ROBERT DAVIDSON: “Genesis” Cambridge University 1973, σελ. 69, JOHN SKINNER: “A Critical and Exegetical Commentary on Genesis” εις το "Διεθνές Κριτικόν Υπόμνημα", σελ. 142.