Ουνία Πρόσωπο και Προσωπείο. Δ. Ψήφισμα τού Τμήματος Θεολογίας τής Θεολογικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών

	Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας Έρευνα για το κτιστό και το Άκτιστο	Βιβλία

Δ. Ψήφισμα τού Τμήματος Θεολογίας τής Θεολογικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών

Το Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών παρακολουθεί με ιδιαίτερη ανησυχία τις προγραμματισμένες προσπάθειες του Βατικανού να ενεργοποιήσει τα ιστορικά κατάλοιπα της Ουνίας στην Ουκρανία, στη Μολδαβία, στη Γιουγκοσλαβία, στην Αλβανία και στην Τσεχοσλοβακία εναντίον των εμπερίστατων Ορθοδόξων λαών, για να επιβάλει την κυριαρχία του Παπισμού στην ανατολική Ευρώπη. Το Βατικανό απωφελείται, ως μη ώφειλε, από την καιρική σύγχυση τών δυτικοευρωπαϊκών κρατών ενώπιον των ραγδαίων εξελίξεων στους λαούς τής ανατ. Ευρώπης, για να εκβιάσει πιεστικές καταστάσεις εις βάρος των Ορθοδόξων.

Οι απερίγραπτες δολιότητες και βιαιότητες εναντίον των Ορθοδόξων στις περιοχές αυτές:

Ανασύρουν στη μνήμη της Ορθοδόξου Εκκλησίας τις τραγικές εμπειρίες από το σταυροφορικό και αποικιοκρατικό σύνδρομο του Παπισμού στο ιστορικό παρελθόν.

Τροφοδοτούν με ανεξέλεγκτη και ανεξάντλητη έκρηξη φανατισμού και μισαλλοδοξίας λαούς, οι οποίοι χρειάζονται τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ηρεμία και ομοψυχία, καίτοι η ηγεσία του Βατικανού θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η θρησκευτική μισαλλοδοξία δεν θα εξαντληθεί βεβαίως μόνο στον πρώτο γύρο των ουνιτικών βιαιοτήτων.

Επιβεβαιώνουν τη γνωστή υποκριτική στάση του Βατικανού έναντι τής Ορθοδόξου Εκκλησίας γενικότερα, αφού ο παπικός θρόνος αποδοκιμάζει μεν στον διάλογο την Ουνία ως οδό προς την Ενότητα, αλλά συγχρόνως κατευθύνει τη βίαιη δράση των Ουνιτών σε κάθε συγκεκριμένη περιοχή.

Εξανεμίζουν τους καρπούς των θετικών πρωτοβουλιών του διαλόγου της Αγάπης και τού επισήμου Θεολογικού διαλόγου μεταξύ τών δύο εκλησιών.

Καταστρέφουν με κοντόφθαλμη και μη ρεαλιστική εκκλησιαστική πολιτική την οδό για μια μελλοντική συνέχιση τής ειλικρινούς και ανυπόκριτης κοινής πορείας προς την ενότητα, για την οποία καταβλήθηκαν μέχρι σήμερα τόσοι κόποι και από τις δύο πλευρές, και, τέλος,

Αποκαλύπτουν σαφέστερα τη βαθύτατη σύγχυση τού Βατικανού μεταξύ της μεσαιωνικής ταυτότητας και τών σύγχρονων εκκλησιαστικά ουτοπικών και εκκλησιολογικά απαράδεκτων αναζητήσεων τού παπικού θρόνου.

Το Τμήμα Θεολογίας τής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη σημερινή του συνεδρία (20. 1. 1992) ομοφώνως:

Καταγγέλλει την πολιτική αυτή του Βατικανού στους εμπερίστατους Ορθοδόξους λαούς,

Καταδικάζει με αποστροφή τη χρησιμοποίηση τής πολιτικής επιρροής και της τυφλής βίας για την παρεμπόδιση και αυτής ακόμη της θείας Λατρείας των Ορθοδόξων στις συγκεκριμένες περιοχές,

Αποδοκιμάζει την κινητοποίηση δολίων διπλωματικών μέσων εκεί όπου θα έπρεπε να λειτουργεί μόνο το πρωτείο της Χριστιανικής αγάπης, και, τέλος,

Επισημαίνει ειδικότερα την απαράδεκτη προσπάθεια τού Βατικανού να προσεταιρισθεί δια τής εκκλησιαστικής Ιεραρχίας και με αθέμιτα μέσα την περιστασιακά απεσχισμένη και απομονωμένη Ορθόδοξη Εκκλησία της περιοχής των Σκοπίων, προβάλλοντας μία μεταπολεμική νεοφανή, και κατασκευασμένη εθνότητα και γλώσσα για να αμφισβητήσει την επί 3.000 χρόνια αστασίαστη Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Το Βατικανό σπείρει ανέμους και θα θερίσει θύελλες.

Για το Τμήμα Θεολογίας

Ο Πρόεδρος Χρήστος Σπ. Βούλγαρης