UFO – Ξένα όντα:

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3^ο.

Τα έργα της παραμορφωτικής φαντασίας

Η άλογος και ανεξέλεγκτη φαντασία εκλαμβάνει πολλές φορές τις εικόνες που εμείς θέλουμε να δούμε. Ίσως μάλιστα να μην «αρκείται» στο πεδίο που φανταζόμαστε, αλλά να διεισδύει και στο υλικό πεδίο. Είναι ικανή δηλαδή να ενσαρκώσει, να «δώσει ζωή» σε αντικείμενα και «όντα» ή να διατηρήσει την παρουσία τους για ένα χρονικό διάστημα. Έτσι, ο «θεατής» εξαπατάται, πιστεύοντας ότι βλέπει εξωγήινους επισκέπτες η θεία οράματα, τα οποία μάλιστα μπορεί να γίνονται ορατά και από άλλα άτομα.

Eξαιρoυμένων λοιπόν των περιπτώσεων που κάποιος φαντάζεται ένα άστρο π.χ. σαν UFO (φαινόμενο που ονομάζεται αυτοκινητικό και προσβάλλει ιδιαίτερα όσους οδηγούν ή μετακινούνται και φαντάζονται ότι το άστρο κινείται κι αυτό), υπάρχει το ενδεχομενο, συνήθως από μία έντονη διανοητική επιθυμία και συναισθηματική πίεση ή φορτιση ή και από οργανική βλάβη του εγκεφάλου, η φαντασία αυτή να λάβει «σάρκα και οστά».

Ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749 - 1809) στο έργο του «Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιο» (εκδ. «Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος, σελ. 155) γράφει: «Διότι η φαντασία, όχι μόνον τυποί τα όντα, όσας δηλ. εικόνας δια των αισθήσεων έλαβεν, αλλά και εκ των εναπολειφθέντων λαμβάνουσα, πλάττει άφ' εαυτής άλλας αντ' άλλων εικόνας, κατά προσθήκην, ή αφαίρεσιν, ή αλλοίωσιν». Με την αλλοιωτική ενέργεια της φαντασίας λοιπόν εκδηλώνονται οι παραισθήσεις (όταν υπάρχει γήινο αισθητικό ερέθισμα, το οποίο η φαντασία παραλλάσσει, παρουσιάζοντας το ως UFO), και οι ψευδαισθήσεις (όταν απουσιάζει ακόμα κι αυτό, το γήινο αισθητικό ερέθισμα δηλ., και η φαντασία πλάθει μια δική της καθαρά μορφή).

Γιατί η φαντασία δεν χαλιναγωγείται εύκολα από τη λογική. Αν ψηλαφούμε με τα δάχτυλά μας το κρανίο και τα οστά ενός νεκρού και η άλογη φαντασία δεν θέλει να τα τυπώσει ως νεκρά, είναι δυνατό να επιδρά στην αίσθηση της ορασης και βλέπουμε τη ζωντανή εικόνα του νεκρού. Όταν πάλι πεθαίνει ένα οικείο μας πρόσωπο, η ψυχική προσκολλησή μας σ' αυτό και η έντονη επιθυμία μας να το ξαναδούμε, ενεργοποιούν τους μηχανισμούς της φαντασίας και κάποιες φορές εμφανίζεται με τη μορφή φαντάσματος.

Όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται για καιρό κλεισμένος στο σπίτι του ή σε απόμονωμένα μέρη, είναι πολύ πιθανο να «φαντάζεται». Ειδικά όταν η φαντασία «βιάζει» τα αισθητήρια, τότε επέρχεται η συνεργασία τους προς εμφάνιση του ποθούμενου αντικειμένου, όπως οι αντικατοπτρισμοί που βλέπουν πεζοπόροι στην έρημο (που αγωνιώντας να δουν μία οαση τη βλέπουν προσωρινά, αλλά μετά, εξαφανίζεται).

Ίδια αποτελέσματα δημιουργεί και ο, εκτός ελέγχου, φόβος (όταν είμαστε μόνοι σε ένα νεκροταφείο π.χ.). Τότε ο φόβος μήπως.., οδηγεί στη συγκατάθεση φαντασίας - αισθητηρίων και η μοιραία οπτασία έχει εμφανιστεί! Όπως και μετά από δυνατούς και καταστροφικούς σεισμούς, είναι σχεδόν αδύνατο κάποια άτομα της πληγείσας περιοχής να μην ξεγελαστούν λόγω φόβου, από την παραίσθηση ή την παρερμηνεία ενός σεισμού.

Πολλές φανταστικές εμφανίσεις βλέπουν και κάποια άτομα περιθωριακά, μοναχικά, με υποψία ψυχικών ασθενειών, που δεν εξουσιάζουν απόλυτα το λογικό και τις αισθήσεις τους. Ακόμα και η μνήμη των αγαθών ή των κακών, συνηθίζει να δίνει ξαφνικά μορφή στην αίσθηση του νου και να οδηγεί στη φαντασία, λέει ο Άγ. Γρηγόριος ο Σιναϊτης [1].

Επομένως, οι δύο κατευθυντήριες γραμμές της φαντασίας είναι οι κρυφοί πόθοι και οι φοβίες μας. Σχετικά με το ζήτημα των εξωγήινων, σε αρκετές περιπτώσεις βλέπουμε ό,τι ποθούμε (εξωγήινοι σωτήρες), ή ό,τι φόβομαστε (φρικιαστικοί εξωγήινοι, τέρατα κ.α.).

Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο

Δημιουργία αρχείου: 12-4-2005.

Τελευταία ενημέρωση: 21-4-2005.

Πάνω