B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο.
Σύγχυση, απάτες, προστριβές, κρυπτομανία, επίδειξη - ένα κομφούζιο
Γ. Ο "διάολος δουλειά δεν έχει..."
Γιατί τελικά οι επισκέπτες μας δεν εμφανίζονται δημόσια, καθαρά; Κάποιοι έχουν σκεφτεί αρκετά σενάρια για να τους «δικαιολογήσουν». Όμως, «παν το φανερούμενον φως εστί», όπως τονίζεται στην Aγ. Γραφή (προς Eφεσίους 5, 13). Ο Θεός είναι καθαρός, λαμπρός, φωτεινός, απλός. Η δημιουργία του Θεού, η φύση, είναι τόσο γαλήνια και ελκυστική! Απoπνέει την αγάπη.
Το αντίθετο συμβαίνει με τους «εξωγήινους». Η συμπεριφορά τους απέχει παρασάγγας από το φωτεινό αυτό κανάλι που μας έχει υποδείξει ο Πλάστης και προσομοιάζει με του «αντιθέτου». Φοράει πάντα μάσκα ο διάβολος για να μην αναγνωρίζεται: «Τοιούτος εστίν ο Δράκων. Ουδέποτε το πρόσωπον αυτού δείκνυσιν...» (Ωριγένης - 185-245 μ.Χ.), «δια να προξενώσι ημίν μεγάλην ενόχλησιν και σύγχυσιν, ώστε να μην μας αφήσωσι να προκόψωμε» (Άγ. Ιωάννης Κλίμακος –6ος αι μ.Χ.).
Πάντα «πολλοίς ενδύμασι καλύπτει την πονηρίαν» (Άγ. Nεiλος). Αποφεύγει να φαίνεται για να κάνει ανενοχλητος τη δουλειά του. Κινεί τα νήματα εκ του αφανούς ή ενεργεί μέσω «άλλων» [π.χ. των UFΟ] για λογαριασμό του, ώστε να μένουν οι άνθρωποι ανυποψίαστοι για τη δική του παρουσία. «Επειδή όλος εστί μισητός, μόνον τε φαινόμενος βάλλεται υπό πάντων, δια τούτο ο μεν εστίν αυτός, υποκρύπτει και σκέπει» (Μ. Αθανάσιος, 295-373 μ.Χ.) [1].
Αν λοιπόν οι «εξωγήινοι» είναι τα αδέρφια μας, οι Δημιουργοί μας, για τους πιο «προχωρημένους», ή αν τέλος πάντων είναι εξωγήινοι πολιτισμοί με καλές προθέσεις, γιατί δεν επικοινωνούν μαζί μας;
Κάποιοι «ειδικοί» έχουν έτοιμη την απάντηση: «Δεν εμφανίζονται δημόσια γιατί είμαστε πολεμοχαρείς, ή γιατί θα προκαλέσουν πανικό, ή γιατί ‘‘δεν είμαστε έτοιμοι’’». Έτσι τους έχουν πει οι εξωγήινοι;!;! Οι τελευταίοι όμως υποτίθεται ότι διαθέτουν όλες τις τεχνόλογικές δυνατότητες να μεταδώσουν σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων - ακόμα και τηλεπαθητικά - τους «αγνούς» σκοπούς τους, έστω και σταδιακά, όχι απότομα: έχουν όλη την άνεση να μεταδίδουν τηλεπαθητικά πληροφορίες σε μάρτυρες, ακόμα και να ελέγχουν τις νοητικές τους λειτουργίες, τη μνήμη τους κ.α. Θα μπορούσαν λοιπόν εύκολα να βρουν έναν «κώδικα επαφής», που θ' απορρέει από την ευφυΐα και την τεχνολογική τους εξέλιξη. Γιατί δεν θα το κάνουν;
Απ’ την άλλη, μπορεί να σκεφτεί κάποιος, αν ήθελαν να μας παρακολουθούν διακριτικά, θα το έκαναν χωρίς να γίνονται καν αντιληπτοί από κανέναν. Κοντολογίς, αν ήθελαν να κρυφτούν, θα κρύβονταν. Δεν θα έρχονταν μέσα στη νύχτα σαν Χριστόυγεννιάτικα λαμπερά στολίδια, με αλλόκοτους θορύβους, προκαλώντας πανικό και κάνοντας επιδείξεις στους ουρανούς.
Για μας είναι σαφές ότι τα UFΟ «την κάνουν τη δουλειά τους». Τους αρέσει τελικά η... δημοσιότητα, επιδιώκουν να τα βλέπουμε και αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις αποστολές των Μαυροντυμένων (ΜΙΒ), που θέλουν να βουλώνουν το στομα κάποιων μαρτύρων, αλλά στο τέλος... μαθαίνονται όλα. Όπως και με τις νυχτερινές «κρυπτο - εμφανίσεις» τους. Μύλος η υποθεση... Γι' αυτό, το φαινόμενο των ΑΤΙΑ είναι ίσως το πιο μπερδεμένο, αντιφατικό και χαοτικό μυστήριο της σύγχρονης εποχής. Η αποθέωση του παραλόγου! Δύσκόλα βγάζει κανείς άκρη, αλλά αυτήν θα κυνηγήσουμε να «τσακώσουμε».
Οι UFΟναύτες φαίνεται ότι πάσχουν από επιδειξιμανία. Στις περισσότερες εμφανίσεις τους είναι έκδηλο το στοιχείο της επίδειξης. Ο Μ. Αντώνιος προειδοποιεί ότι στις εμφανίσεις των δαιμόνων παρατηρούνται επιδεικτικές παραστάσεις [2].
Τα UFΟ λοιπόν αναπτύσσουν ώρες - ώρες ασύλληπτες ταχύτητες, εκσφενδονίζονται απότομα, αστράφτουν, πετούν ακτίνες ακινητοποιώντας ανθρώπους, κάνουν φανταστικούς ελιγμούς κοντά στα αεροπλάνα μας και τα ακολουθούν, προκαλώντας βέβαια πανικο στους πιλοτους, αλλάζουν σχήματα, εξαϋλώνονται κτλ.
Πολλοί χειριστές τους πάλι, καυχώνται στους μάρτυρες για την υπερεξελιγμένη τεχνολογία τους, για τις γνώσεις τους, ενώ χρησιμοποιούν και επιδεικτικές τεχνικές, όπως η τηλεκίνηση, η τηλεπάθεια κ.α.
Η επίδειξη πηγάζει συνήθως από τον κομπασμό. Τα περήφανα πνεύματα έτσι λειτουργούν. Όπως τα UFΟ, με μία «κούφια» επίδειξη, με έναν εντυπωσιασμό, αλλά ουσία μηδέν.
«Εισί γαρ πνεύματα δαιμονίων ποιούντα σημεία» (είναι σημεία θαυμαστά από πνεύματα δαιμονίων για να προκαλούν την έκπληξη και να παραπλανούν τους ανθρώπους), γράφεται στην Αποκάλυψη (16, 14), για τις τερατουργίες του θηρίου στις έσχατες μέρες. Γιατί στην επίδειξη, στα ορατά και υλικά σημάδια (στον αέρα ίσως), θα βασιστεί το θηρίο για να πραγματοποιήσει τους βρώμικους σκόπους του.
Τα υπερήφανα και επιδεικτικά πνεύματα καθοδηγούν και πολλούς μάγους και θαυματοποιούς της εποχής μας, όπως ο Ντ. Κοπερφιλντ ή ο Γιούρι Γκέλλερ. Ο τελευταίος μάλιστα ισχυριζόταν ότι τις δυνάμεις του τις έδιναν «ανώτερα εξωγήινα όντα». Οι δυνάμεις αυτές του εξασφάλιζαν μία σειρά από απίθανα πνευματιστικά κόλπα, που του απέφεραν και τα ανάλογα κέρδη. Όμως, όλα αυτά τα «θαύματα» ξεπερνούν τα όρια της ψυχαγωγίας και μεταδίδουν στο κοινο επικίνδυνες τάσεις μιμητισμού, μαζί με έναν αλαζονικό - βλάσφημο τρόπο σκέψης.
Ένα θείο όραμα της Παναγίας στην περιοχή Βίγλα του Αγ. Ορους, αποκάλυψε την πονηρία και το δόλο των επιδεικτικών πνευμάτων. Το όραμα αξιώθηκε να δει ένας μαθητής του Αγ. Γρηγορίου του Σιναϊτη, ο Μάρκος. Είδε λοιπόν προς ανατολάς ένα χρυσόκτιστο πύργο, με ένα θρονο, πάνω στον οποίο καθόταν η Υπεραγία Θεότοκος, έχοντας στην αγκαλιά της το Χριστό. Γύρω - γύρω την περιστοίχιζαν οι δώδεκα Απόστολοι, άγγελοι και Αγιορείτες πατέρες, αλλά και ένα πλήθος Χριστιανών, που δοξολογούσαν το Θεό.
Και καθώς βλέπει αυτό το υπέρλαμπρο όραμα, γυρίζει δυτικά και βλέπει μια «τσιγγάνα» ή «γύφτισσα», η οποία έκανε διάφορα σκέρτσα, αστεία, θεατρικές κινήσεις, ξεγυμνώματα και άλλες επιδεικτικές παραστάσεις. Τότε, με φρίκη παρατήρησε πως, λίγοι - λίγοι από τους Χριστιανούς, και καλόγεροι ακόμα, άρχισαν, από σατανική περιέργεια, να εγκαταλείπουν την πάμφωτη Παναγία, τους Αγίους και τα Ουράνια Τάγματα των Αγγέλων και να πηγαίνουν στη «γύφτισσα», συνεπαρμένοι από τα κόλπα της. Στις Ουράνιες Δυνάμεις παρέμειναν σταθεροί πολύ λίγοι από τους αρχικούς Χριστιανούς και Αγιορείτες πατέρες. Ένα αληθινά προφητικό δράμα για την εποχή μας, αφού οι άνθρωποι γοητεύονται από τις τσιγγάνες, τις χαρτορίχτρες, τους επίδοξους θαυματοποιούς και τα UFΟ! Τα τερτίπια αυτού που «πλάνα την οικουμένη όλη»... (Απόκάλυψη 12,9) [3].
Τα UFΟ λοιπόν επιδιώκουν να γίνεται «ντόρος» γι' αυτά, ίσα-ίσα για να επικρατεί η σύγχυση και το σκοτάδι. Χρησιμοποιούν δηλαδή, όπως είπαμε προηγουμένως, το λεγόμενο «χαοτικό όριο». Και μάλλον όλα αυτά επιδιώκουν (και όσα θα διαβάσετε στη συνέχεια), γιατί τα UFΟ έχουν το «πάνω χέρι» στις επαφές τους μαζί μας. Εμείς, τις πιο πολλές φορές, αρκούμαστε στο να παρακολουθούμε ανίσχυροι, «μαρμαρωμένοι», τα καμώματα τους, το θέατρο τους που παίζεται γύρω μας και μέσα μας...
[1] Νικήτα Βουτυρά, Πατρικές εμπειρίες, εκδ. Ζωή, 1992, σελ. 133-134.
[2] Γ. Β. Μελέτη, Τι γίνεται μετά το θάνατο; εκδ. Ζωή, 1986, σελ. 210.
[3] Αγιορείτου μοναχού Ανδρέου - Χαραλάμπους Θεοφιλόπουλου, Γεροντικό του Αγίου Όρους, τόμος Α σελ. 201.
Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο
Δημιουργία αρχείου: 12-4-2005.
Τελευταία ενημέρωση: 21-4-2005.