UFO – Ξένα όντα:

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7^ο.

Ανθρωποκτόνοι ψυχών αλλά και σωμάτων

Η συμπεριφορά των «ξένων» παροτρύνει τους μάρτυρες να υπνωτιστούν, ή προτείνουν κιόλας στο μάρτυρα (Ντίνο Κράσπεντον, 1953, Βραζιλία) να χρησιμοποιείται η ύπνωση στην εκπαίδευση και στην εξάλειψη της εγκληματικότητας! [1] Μερικές φορές και μόνο η θέαση των UFΟ - με την περιστρεφόμενη περιφέρεια και τα αναβοσβήνοντα φώτα ­προκαλεί ύπνωση στο θεατή [2]. Αλλά και οι ίδιοι οι ξένοι υιοθετούν τη μέθοδο αυτή, όπως και οι σατανιστές, οι μάγοι και διάφορες αιρετικές ομάδες.

            Σε περιστατικά «απαγωγών» η παρέμβαση στις λειτουργίες του νου και του εγκεφάλου είναι επιδράσεις συχνότατες στον «πειραματάνθρωπο» (αίσθηση χρονικού κενού, επιβολή σκέψεων και ενεργειών κ.α.). Ο «πειραματάνθρωπος» μετά την απαγωγή του συναισθάνεται ένα κενό διάστημα κάποιων ωρών συνήθως, για το οποίο έχει πλήρη αμνησία. Στις 25 Απριλίου του 1977 ο Armandο Valdes, ένας δεκανέας του Χιλιανού στρατού, «κατακρατήθηκε παράνομα» από ένα ΑΤΙΑ για 15 λεπτά, κατά τη διάρκεια στρατιωτικής υπηρεσίας. Ύστερα έπεσε αναίσθητος και όταν συνήλθε, μετά από μερικές ώρες, δεν θυμόταν τι είχε συμβεί [3]. Αλλά και όσοι κατέχονται προσωρινά από δαιμονικό πνεύμα, όταν συνέρχονται δε θυμούνται τίποτα.

Ας μας διαφωτίσει το περιστατικό του Οσίου Νικήτα του Εγκλείστου. Ο Νικήτας, μοναχός της μονής των Σπηλαίων (Ρωσία), παράκουσε τον ηγούμενό του και αποφάσισε να κλειστεί μόνος του σε κελί. Μετά από μερικές μέρες άκουσε μία φωνή δίπλα του και, κατόπιν δικής του παραινέσεως, εμφανίστηκε ένας φωτεινός άγγελος (δαίμονας μετασχηματισμένος). Ο Νικήτας άρχισε να βλέπει συνέχεια το δαίμονα και απέκτησε «προφητικό χάρισμα». Οι πατέρες καταλάβαιναν ότι κάτι δεν πάει καλά με το Νικήτα. Μαζεύτηκαν λοιπόν και τον επισκέφθηκαν στο κελί του. Ο Νικήτας μόλις τους είδε έγινε εκτός εαυτού, άρχισε να χτυπιέται και να ωρύεται. Όπως διαπιστώθηκε μετά, είχε ξεχάσει εντελώς την Παλαιά Διαθήκη, την οποία ήξερε απ' έξω. Είχε ξεχάσει επίσης τελείως, όχι μόνο ό,τι είχε: μάθει όσο τον κυβερνούσε το δαιμόνιο, αλλά και αυτή τη γραφή και την ανάγνωση ακόμα! Έτσι, οι πατέρες αναγκάστηκαν να τον διδάξουν από την αρχή ανάγνωση και γραφή, σα να ήταν μικρό παιδί! Ο Νικήτας στη συνέχεια όχι μόνο μετανόησε, αλλά αξιώθηκε και του θαυματουργικού χαρίσματος [4].

Η αφαίρεση γεγονότων από τη μνήμη των απαχθέντων από UFΟ είναι μία καθαρά αρνητική μέθοδος. Οι «ξένοι» δε σέβονται την ανθρώπινη ύπαρξη, δε φαίνεται να έχουν αξίες, ιδανικά. Είναι κι αυτή άλλη μία παράμετρος, που διαφαίνεται η μη υπακοή τους στο Θειο Νόμο.

Ελέγχοντας το νου μας, διαβάζοντας ενίοτε τις σκέψεις μας (νοομαντεία) και γενικά έχοντας το «πάνω χέρι» στις επαφές, φαίνεται ότι προσπαθούν να μας μειώνουν συνεχώς και να μας κάνουν να πιστεύουμε ότι είμαστε υποχείριοι «ανώτερων όντων». Να μας μεταδίδουν ένα αίσθημα κατωτερότητας, υποβιβασμού ή εξευτελισμού.

Ένας ψυχίατρος της Πενσυλβάνια (ΗΠΑ) έχει υποθέσει ότι η ανοησία που είναι παρούσα σε όλες σχεδόν τις στενές επαφές με UFO είναι στην πραγματικότητα μια υπνωτιστική τεχνική. «Όταν το άτομο είναι ενοχλημένο από το παράλογο ή το αντιφατικό, και το μυαλό του ψάχνει για νόημα, είναι εξαιρετικά ανοιχτό σε μεταβίβαση σκέψης, σε αποδοχή ψυχικής θεραπείας κ.τ.λ.»[5].

Οι μάρτυρες φαινομένων UFO, και ειδικά όταν συνοδεύονται από τους επιβάτες τους, συχνά περιγράφουν ότι «μουδιάζουν», «παραλύουν», «μυρμηγκιάζουν», «ακινητοποιούνται», «παγώνουν» και το μυαλό τους γίνεται «ακαθόριστο». Όλα είναι συμπτώματα της δαιμονοληψίας. Τον όσιο Κύριλλο το Φιλεώτη (1015-1111), του οποίου την περιπέτεια θα γνωρίσουμε αργότερα, τον είχε επισκεφθεί ένας δαίμονας με μορφή συγγενικού του προσώπου και άρχισε να του μιλά. Όσο του μίλαγε η σκέψη του θόλωνε σιγά - σιγά, μέχρι που κατάντησε σαν χαμένος [6].

Σχετικά με την παράλυση, πολύ συχνά έχει αναφερθεί ότι εκτοξεύονται από τα UFO ή τα όντα τους φωτεινές ακτίνες διαφόρων χρωμάτων, που παραλύουν τον αυτόπτη μάρτυρα. Ο Αμερικανός Ρόμπερτ Μονρόου, που έκανε πειράματα με τεχνικές διαλογισμού, είχε μια ανάλογη εμπειρία: του φάνηκε ότι χτυπήθηκε ξαφνικά από μια ακτίνα Φωτός, η οποία του προκάλεσε προσωρινή παράλυση. Αφού η αίσθηση αυτή επαναλήφθηκε αρκετές φορές, άρχισε να «αιωρείται» έξω από το σώμα του [7] (είχε δηλ. μια εξωσωματική εμπειρία). Την παράλυση επίσης επιδιώκουν και οι μάγοι για τα θύματά τους, μέσω μαγικών τεχνικών.

            Άλλοι μάρτυρες των UFO χάνουν προσωρινά τις αισθήσεις τους, όπως ένας κυνηγός, ο Ντόναλντ Σραμ, ο οποίος στις 4/9/1964 πέρασε την πιο εφιαλτική βραδιά της ζωής του. Είχε πάει για κυνήγι σε ένα δάσος κοντά στο Sacramento της Καλιφόρνια, μαζί με δύο φίλους του. Οι τρεις φίλοι χωρίστηκαν και ο φίλος μας αφότου είδε ένα UFO, ήρθε αντιμέτωπος με τρία απόκοσμα πλάσματα, εκ των οποίων το ένα, το «ρομπότ», είχε δύο κοκκινο-πορτοκαλιά μάτια που έφεγγαν και τρεμόσβηναν. Έντρομος, σκαρφάλωσε σ' ένα δέντρο και τα πλάσματα όλη νύχτα στέκονταν στη βάση του δέντρου, ανήμπορα να σκαρφαλώσουν. Το «ρομπότ» ανά διαστήματα άνοιγε το στόμα του και πέταγε προς αυτόν ένα είδος καπνού ή αερίου, που τον ζάλιζε κι έχανε τις αισθήσεις του για λίγα δευτερόλεπτα, ενώ μόλις συνερχόταν ένοιωθε αδιάθετος και έκανε εμετό. Με το πρώτο φως του ήλιου τα πλάσματα έφυγαν [8].

Στα τέλη Νοεμβρίου του 1961 ο Cavalheiro Mendes βρισκόταν στην ακτή του Pinhal στη Βραζιλία, όταν, ενώ ήταν έτοιμος να κοιμηθεί, ένιωσε μια ανεξήγητη παρόρμηση να βγει από το σπίτι του και να πάει στην παραλία. Προσπάθησε να κοιμηθεί, χωρίς αποτελέσμα και τελικά υπέκυψε στην παρόρμηση. Τότε είδε ένα αντικείμενο με δύο επιβάτες. Τα πλάσματα επικοινώνησαν μαζί του και του είπαν: «Μην αντιστέκεσαι, γιατί δεν μπορείς. Είναι άσκοπο. Αν αμφιβάλλεις προσπάθησε να κινήσεις το σώμα σου». Όντως, ο Mendes ήταν σαν άγαλμα. Είχε παραλύσει [9].

Ο Μέιερ από 5 χρονών άκουγε «φωνές» στο κεφάλι του. Από 8 χρονών μια καινούργια φωνή υπερίσχυσε και του χρησίμευε σαν «οδηγος» [10].

Ο γέροντας Δανιήλ ο Κατουνακιώτης (1846-1929), είχε βοηθήσει έναν πνευματιστή να εγκαταλείψει τις επικίνδυνες ενασχολήσεις του. Ο πνευματιστής άκουγε συχνά μέσα στο μυαλό του ορισμένες φράσεις, τις οποίες και χρησιμοποιούσε όταν συζητούσε με άλλους. Πίστευε ότι ήταν προσόντα της χάριτος, αλλά κατόπιν, όταν κατάλαβε την πλάνη του πνευματισμού, εννόησε και την πανουργία του εχθρού, που τον ενοχλούσε και σε άλλες περιπτώσεις (με ψευδο-οράματα, εμφανίσεις πνευμάτων κλπ.)[11].

Την ίδια φωνή και την ίδια παρόρμηση έχουν και πολλοί σχιζοφρενείς και δολοφόνοι. Όταν απολογούνται για τις πράξεις τους λένε: «μία φωνή με παρώθησε», «δεν ήξερα τι έκανα», «ο διάολος με έβαλε». Κάποια άλλη δύναμη κάνει «κουμάντο» στο κενό χρόνου των μαρτύρων UFO, στην τηλεπαθητική επίδραση, όπως και στην επιβολή σκέψεων (στο διανοητικό έλεγχο), που εκφυλίζει την ανθρώπινη διάνοια και καταργεί το αυτεξούσιο και την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο λειτουργεί και η μαγεία. Ο μάγος επιδιώκει να επιδρά στην ελεύθερη βούληση του θύματός του, να την κατευθύνει εκεί που ο ίδιος επιθυμεί (με ερωτικά φίλτρα κτλ.).

Ο Γουίτλυ Στρίμπερ, χωρίς να παραθέτει πολλές λεπτομέρειες, αναφέρει την περίπτωση μιας γυναίκας, που τη δεκαετία του '50 ήρθε σ' επαφή με τους άγνωστους επισκέπτες. Στο τέλος έχασε τα λογικά της και πέθανε αβοήθητη. Πάνω στον παροξυσμό της τρέλας της τραβούσε τα μαλλιά της κι έσχιζε με τα νύχια της ένα σημείο του κεφαλιού της, στο οποίο την είχε αγγίξει με το ραβδί του ένας από αυτούς [12]. Θυμίζουμε εδώ τα μαγικά ραβδιά των μάγων και των ξωτικών. Παρόμοια συμπτώματα με τη γυναίκα αυτή παρουσιάζουν πολλοί δαιμόνοπληκτοι.

Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες περιλαμβάνει η δραστηριότητα και η επιρροή των «εξωγήινων» - καθώς και των υπόλοιπων οπτασιών της νύχτας - στον ψυχοσωματικό τομέα, όπως συμπεραίνει και ο Ψυχολόγος Τζων Μακ, απόφοιτος του Παν/μίου του Χάρβαρντ, ο οποίος μελέτησε δεκάδες περιπτώσεις ατόμων που έχουν «απαχθεί». Μετά την απαγωγή τους, ορισμένοι απαχθέντες βασανίζονται από εφιαλτικά όνειρα με ιπτάμενα σκάφη και εξωγήινα πλάσματα. Ο Χερμπ Σίρμερ, αφότου είχε απαχθεί από UFO το 1967 στη Νεμπράσκα των ΗΠΑ, έβλεπε εφιάλτες στον ύπνο του και ξυπνούσε προσπαθώντας να στραγγαλίσει τη γυναίκα του ή να της βάλει χειροπέδες [13]. Άλλοι, μετά την «επαφή» έχουν μία κοκκινωπή, παγερή έκφραση στα μάτια τους, όπως συνέβη σε δύο φίλους στις 27/10/1975 στο Όξφορντ του Μαίην [14]. Επίσης κόκκινα μάτια έχουν πολλές φορές οι δαιμονισμένοι, όπως ένας τον οποίον είχε θεραπεύσει ο Άγ. Ιλαρίων ο Μέγας (291-371) [15]. Περίεργα εξανθήματα, σημάδια, κοψίματα ή ουλές εμφανίζονται στο σώμα των «εξωγηινόπληκτων». Ο γνωστός παθόντας Γουίτλυ Στρίμπερ ξυπνώντας ένα πρωί είδε ότι στο αριστερό του μπράτσο τα «ξένα όντα» είχαν χαράξει δύο τρίγωνα [16]. Όμως, και μετά από δαιμονικές επιθέσεις, τα θύματα ανακαλύπτουν στο σώμα τους σημάδια σαν τατουάζ [17].

Οι απαχθέντες παρουσιάζουν αιμορραγίες σε διάφορα σημεία του σώματος τους. Τυραννιούνται από αϋπνία ή υπνηλία, από διάφορες φοβίες, όπως κλειστοφοβία, φοβία για σεξουαλική επαφή, για το σκοτάδι, τις πτήσεις, τα ζώα [18]. Επίσης ταλαιπωρούνται ιδιαίτερα από άγχος, εγκεφαλικές βλάβες (π.χ. κρίσεις επιληπτικού τύπου), πονοκεφάλους και νευρικές διαταραχές (μάλλον λόγω της ιδιάζουσας σχέσης των ξένων με το νου. Ειδικά ο πονοκέφαλος είναι πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα σε επαφή με δαιμονικά πνεύματα [a].

Ανιχνεύοντας περιστατικά με UFO ξεχωρίσαμε το ακόλουθο, το οποίο συνθέτει ένα παραλήρημα από εξωφρενικές Ψυχο-σωματικές επιδράσεις. Πρωταγωνίστριες τρεις γυναίκες, στο Στάνφορντ του Κεντάκι στις ΗΠΑ, την 6η του Γενάρη του 1976. Οι γυναίκες καθώς ταξίδευαν νύχτα με το αυτοκίνητο, εντόπισαν ένα παράξενο, έντονα κόκκινο πύρωμα στον ουρανό, που γρήγορα μετασχηματίστηκε σε δίσκο. Κατά τη διάρκεια της επαφής, το αυτοκίνητο δεν υπάκουσε στην οδηγό, παρά κινιόταν με σταθερή ταχύτητα (85 μίλια την ώρα) και πήγαινε όπου το κατηύθυνε η ξένη διάνοια.

Επακολούθησε ένας μαραθώνιος τρόμου για τις γυναίκες που περιλαμβάνει επιδράσεις όπως μυρμήγκιασμα, σκέψεις ναρκωμένες και ακαθόριστες, σφυρόκοπημα από πονοκέφαλο, πόνοι, εγκαύματα, βλάβες σε ρολόγια και μηχανές, κενό χρόνου («απαγωγή»), δερματίτιδα (το δέρμα της μίας έμοιαζε με λέπια του ψαριού, προσωρινή τύφλωση, νεύρα, μείωση της όρεξης, αύξηση του καπνίσματος κι άλλα. Η μία γυναίκα, κάθε φορά που πλησίαζε τον παπαγάλο της, τον έβλεπε να φτεροκοπάει απεγνωσμένα. Ο παπαγάλος ψόφησε λίγες μέρες μετά [19].

Μία άλλη, κοινή με των δαιμόνων, σωματική επίδραση, δοκίμασαν δύο φίλοι, στις 20/10/58 κοντά στο Domsten της Σουηδίας. Μετά από μία συνάντηση που είχαν με ένα UFO και το πλήρωμά του, ταράζονταν από ισχυρές και εξαιρετικά γρήγορες δονήσεις [20].

Όταν βρέθηκε το ιερό λείψανο του Αγ. Πέτρου του Αθωνίτη στο Άγ. Όρος, θεραπεύτηκε ένας δαιμονισμένος που ήταν παρών. «Όλο το σώμα του συγκλονιζόταν, τα χέρια τα προέκτεινε ατάκτως, τα πόδια κινούσε κατά τον ίδιο τρόπο και διέστρεφε τα μάτια κατά τρόπο φοβερό και όχι ανθρώπινο». Το δαιμόνιο βγήκε από το στόμα του σαν καπνός [21]. Στη Στεμνίτσα της Αρκαδίας, νεράιδες είχαν απαγάγει έναν κάτοικο του χωριού. Μετά από λίγες μέρες απουσίας αυτός επέστρεψε στο χωριό, αλλά από τότε έτρεμε για το υπόλοιπο της ζωής του [22].

Πολλά από τα άτομα που έχουν απαχθεί από τα άγνωστα όντα ταλαιπωρούνται από συμπτώματα κατάθλιψης, ύστερα από την τραυματική εμπειρία της απαγωγής τους. Αρκετοί δε, έχουν φτάσει στα πρόθυρα της τρέλας ή της αυτοκτονίας. Κατάθλιψη που μπορεί να οδηγήσει μέχρι την αυτοκτονία, παραλογισμός, διαταραχές του νευρικού συστήματος και εφιάλτες στον ύπνο είναι χαρακτηριστικές ψυχικές επιδράσεις σε άτομα που έχουν τυλιχθεί στη μαγεία ή το σατανισμό.

Οι Θεϊκές Δυνάμεις σε απειροελάχιστες περιπτώσεις έχουν προκαλέσει βλάβες στο σώμα των ανθρώπων - πόσο μάλλον στην ψυχή. Και σ' αυτές τις απειροελάχιστες περιπτώσεις όμως, υποθάλπεται η ωφέλεια της ψυχής. Ο Χριστός και οι ενωμένοι μ' Αυτόν άνθρωποι πολύ συχνά θεράπευαν σωματικές ασθένειες των ανθρώπων (π.χ. Άγιοι Ανάργυροι). Ήταν γιατροί ψυχών και σωμάτων. Αντίθετα, τα απάνθρωπα και φθονερά πνεύματα επιδιώκουν να παραμορφώνουν ή και να ακρωτηριάζουν το σώμα μας, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος (Κορινθίους Α' 6, 19) και τα μέλη μας, που είναι μέλη Χριστού (Κορινθίους Α' 6, 15).

Στο βιβλίο αυτό δεν έχουμε τη διάθεση να κρύψουμε τίποτα. Θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, σεβόμενοι εσάς τους αναγνώστες. Έχουν ακουστεί λοιπόν, έστω ελάχιστες φορές, περιπτώσεις, που τα όντα αυτά έχουν θεραπεύσει κάποιους ανθρώπους από αρρώστιες, όπως την Αμερικανίδα Ντόλορες Κάλβιν, που τον Οκτώβριο του '89 ένας «εξωγήινος» τη θεράπευσε από αρθρίτιδα. Η Κάλβιν θεωρούσε τον εξωγήινο ως «σωτήρα» της...[23]

 Ακόμα κι αν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα οι περιπτώσεις αυτές, δεν πρέπει να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα περί «καλών εξωγήινων ή αγγέλων». Το σώμα μας είναι το προσωρινό περίβλημα της αθάνατης ψυχής μας. Oι «εξωγήινοι» μπορεί όντως να θεράπευσαν το σώμα κάποιου ανθρώπου στην ψυχή όμως τι αντίκτυπο είχαν; «Κάποιο λάκκο μπορεί να έχει η φάβα» και εδώ...

Και με τη μαγεία οι άνθρωποι γίνονται καλά κάποιες φορές. Και ο Αντίχριστος θα φέρει την ειρήνη για να παραπλανήσει. Είναι ψευτο-θεραπείες λοιπόν, όπως πολύ σωστά διακηρύττει ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης: «ει δε και υποθέσωμεν ότι ιατρεύουν το σώμα οι δαίμονες κατά παραχώρησιν Θεού. Όμως ήξευρε ότι το ιατρεύουν με σκοπόν δια να θανατώσουν την ψυχήν σου. Πώς; Χωρίζοντας σε από την πίστιν του Χριστού και τραβίζοντές σε εις το να πιστεύης και να λατρεύης εκείνους». «Να χαθεί τοιαύτη υγεία!»[24]. Πολύ σωστά, ξέχωρα από το ότι η αρρώστια επιστρέφει... δριμύτερη πολλές φορές, μετά από τέτοιες «θεραπείες».

Ας δούμε όμως μία παράξενη ιστορία επί του θέματος, που διηγήθηκε ο Δανός Χανς Λοριτζεν. Ο Λοριτζεν υπέφερε από ηπατίτιδα και στις 7/12/1967 σ' ένα δάσος κοντά στην Κοπεγχάγη είδε δύο μεγάλα ΑΤΙΑ. Ο Λοριτζεν τότε υπνωτισμένος πλησίασε το αντικείμενο και συνομίλησε τηλεπαθητικά με τα άγνωστα όντα (πλήρης έλεγχος – καθοδήγηση του φαινομένου από τα όντα αυτά).

Μετά από την εμπειρία του, ο Λοριτζεν έκπληκτος άκουσε τους γιατρούς να του λένε ότι είχε θεραπευτεί. Μετά από λίγες μέρες όμως ένιωσε ότι κάτι απλωνόταν μέσα στο σώμα του. «Κάτι ανέβαινε στη σπονδυλική μου στήλη, από το κάτω μέρος προς το λαιμό, και το πίσω μέρος του κεφαλιού μου». Πρόσθεσε ότι ένιωθε ν' απλώνεται σ' ολόκληρο το νευρικό του σύστημα.

Ν' αναφέρουμε εδώ και την περίπτωση ενός ανθρώπου που είχε χτυπηθεί στο χέρι και σ' όλο το βραχίονα του από δαίμονα και κατέφυγε στο «δαιμονιοφάγο» Άγ. Θεόδωρο το Συκεώτη. Το χέρι του ανθρώπου είχε παραλύσει και είχε πρηστεί, και όταν ο Άγιος ανέλαβε τη θεραπεία, το δαιμόνιο άρχισε να κινείται μέσα στο βραχίονά του. Ο Άγιος τότε σφράγισε με το σημείο του σταυρού τον ώμο του για να μην προχωρήσει πιο πάνω και τον καταστρέψει. Τότε άρχισε το χέρι του ανθρώπου να στρέφεται μια από δω και μια από κει από την ενέργεια του δαίμονα, και τελικά, αφού ο Άγιος επιτίμησε το ακάθαρτο πνεύμα, σταμάτησε να κουνιέται [25].

Επιστρέφουμε όμως στο περιστατικό μας: Τότε, ο Λοριτζεν κατάλαβε ότι η ελεύθερη βούλησή του δεν λειτουργούσε. Συχνά του έρχονταν παράξενες σκέψεις, αρνητικές και καταστροφικές. Κατάλαβε ότι κάτι είχαν κάνει στο μυαλό του. Δεν μπορούσε πια να ξεχωρίσει το καλό απ’ το κακό (επακόλουθο και στα θύματα της μαγείας).

Κάθε φορά που σκεφτόταν να πει την αλήθεια γι' αυτό που του είχαν κάνει, ένιωθε αβάσταχτους πόνους στη σπονδυλική στήλη, το λαιμό και το κεφάλι του. Ο Λοριτζεν πίστευε ότι αυτός είναι ο λόγος που μερικοί αυτόπτες μάρτυρες των ΑΤΙΑ λένε πάντα καλά λόγια γι' αυτά [μήπως έτσι εξηγείται και το ότι πολλοί απαχθέντες αλλάζουν γνώμη και θεωρούν ότι τα ΑΤΙΑ έχουν θετική προέλευση;]

Τελικά ο Λοριτζεν ανακάλυψε ότι ο έλεγχος αυτός από τα ξένα όντα λειτουργούσε μόνο όταν σκεφτόταν τα ΑΤΙΑ με έντονα συναισθήματα. Αν καθόταν σκεπτόμενος κάτι άλλο και έγραφε για τα ΑΤΙΑ χωρίς κανένα συναίσθημα, τότε ο έλεγχος του πόνου δεν λειτουργούσε. Έτσι, ο Χάνς Λοριτζεν μπόρεσε και έδωσε στη δημοσιότητα την εκπληκτική ιστορία του [26].

Μήπως ο Λοριτζεν, λόγω «ατυχήματος», ξέφυγε από την εποπτεία των «εξωγήινων»; Μήπως πράγματι πολλά άτομα σ' όλον τον κόσμο, αυτόπτες μάρτυρες και μη, ελέγχονται από τα «ξένα όντα», που, όπως όλα δείχνουν μπορούν και επηρεάζουν συνειδήσεις αθόρυβα και αποτελεσματικά, αφού δεν έχουν ίχνος συνείδησης...;

[a]Για τις επιδράσεις και τις προσβολές των δαιμόνων στα ανθρώπινα σώματα βλέπε σε διάφορα έργα, όπως π.χ. του Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ, Τα κρίνα του αγρού, Ι. Μ. Παρακλήτου, 1996, σελ. 111-117.

Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο

Δημιουργία αρχείου: 17-5-2005.

Τελευταία ενημέρωση: 18-5-2005.

Πάνω