UFO – Ξένα όντα:

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8^ο.

UFO και "στοιχειά": Βίοι παράλληλοι

Στις εμφανίσεις UFO, αλλά και σε περιστατικά δαιμονικής δραστηριότητας, τα ζώα σχεδόν πάντα τρομοκρατούνται ή φέρονται αλλόκοτα. Δεν έχουμε βρει ούτε μία περίπτωση (σε αντιδιαστολή με τις πολυάριθμες άλλες περιπτώσεις), που το ζώο (ένα σκυλί π.χ.) να ενθουσιάστηκε από τον ερχομό ενός UFO ή ενός ξένου όντος, και να πήγε κουνώντας την ουρά του προς αυτό! Πολύ σπάνια τα ζώα μένουν αδιάφορα από την παρουσία ενός UFO ή του πληρώματος του. Και αυτό θα πρέπει να βάλει τους δύσπιστους σε υποψίες (είναι δυνατόν όλοι σχεδόν οι μάρτυρες να παρουσιάζουν στις υποτιθέμενα ψευδείς ή ευφάνταστες ιστορίες τους, την περίεργη αυτή επίδραση στα ζώα;)

Μπορεί να γραφτεί ένα αφιέρωμα ολόκληρο για την αφύσικη συμπεριφορά των ζώων κατά τη διάρκεια - ή και μετά - των εμφανίσεων ΑΤΙΑ. Σκυλιά γρυλίζουν, άλογα αφηνιάζουν, αγελάδες τρέχουν πανικόβλητες και σταματούν να βγάζουν γάλα, πουλιά σταματούν να κελαηδούν, και άλλα τραγελαφικά συμβαίνουν, αλλά δε σπανίζουν και οι περιπτώσεις που ζώα εξαφανίζονται (τα κλέβουν ίσως, όπως οι εξωγήινοι κλεφτοκουνελάδες (!) στο Isola της Ιταλίας στις 14/11/54)[1]. Στις 6 Νοεμβρίου 1957 ένας «εξωγήινoς» που επισκέφτηκε με το σκάφος του τον John Trasco στο Everittstown του Ν. Τζέρσεϋ (ΗΠΑ), του είπε σε σπασμένα αγγλικά: «Είμαστε φιλήσυχοι άνθρωποι. Θέλουμε μόνο το σκυλί σου»![2]

Η αποθέωση της φρίκης όμως είναι τα ζώα που βρίσκονται σφαγμένα ή κατακρεουργημένα. Από τα ζώα αυτά συχνά λείπουν τα εσωτερικά τους όργανα και έχουν εγχειριστεί με τόσο ακριβή και εξελιγμένο τρόπο, που εμείς δεν γνωρίζουμε. Μάλλον οι εταιρίες προστασίας ζώων πρέπει να κινητοποιηθούν άμεσα εναντίον και των εξωγήινων...!

Από κάποια ζώα έχουν αφαιρεθεί τα έμβρυα. Άλλα ζώα πάλι βρίσκονται με ρουφηγμένο όλο το αίμα. Ύστερα από ένα κύμα εμφανίσεων UFO το 1978 στην Κορνουάλη, στην Αγγλία, οκτώ σκοτωμένα ζώα βρέθηκαν με τρόπο που «κανείς άνθρωπος δεν μπορούσε να ενεργήσει». Όλα τα ζώα ήταν αποστεγνωμένα από αίμα και δίχως κεφάλια, ενώ υπήρχαν και ενδείξεις ραδιενέργειας[3]. Τα υπόλοιπα ζώα δεν πλησιάζουν ποτέ το κρέας των ζώων που βρίσκονται σε τέτοια φριχτή κατάσταση.

Στη Βραζιλία υπάρχουν μαρτυρίες για μακάβριους ακρωτηριασμούς και θανάτους ανθρώπων από «εξωγήινους», όπως ακριβώς και στις περιπτώσεις ακρωτηριασμού και τεχνολογικής αφαίρεσης οργάνων από ζώα[a].

Οι ξένοι επισκέπτες μας λοιπόν, όπως και οι υπόλοιπες εκφάνσεις του Σκότους, δε σέβονται καθόλου τη φύση και τα πλάσματα της δημιουργίας. Δε συντονίζονται με τις γλυκές μελωδίες της φύσης. Τα ζώα, που διαθέτουν την έκτη αίσθηση, φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται την κακόβουλη προέλευση και τα κίνητρά τους. Γι' αυτό, πολλές φορές και πριν από την εκδήλωση του φαινομένου, δυσανασχετούν με νευρικότητα και πανικό.

Αν τα UFO ήταν απλά, έστω και εξωγήινης προέλευσης, υλικά σκάφη, τα ζώα δεν θ' αντιδρούσαν κατ' αυτόν τον τρόπο. Εξάλλου από πάνω μας περνούν κάθε τόσο ποικίλης μορφής γήινα σκάφη (αεροπλάνα, ελικόπτερα κτλ.). Πως τα ζώα ξεχωρίζουν τόσο εύκολα ένα «ξένο διαστημόπλοιο» από ένα γρήγορο δικό μας αεροπλάνο και αντιδρούν τόσο παράλογα[4];

Εντελώς διαφορετική, σαν τη μέρα με τη νύχτα, είναι η συμπεριφορά των ζώων απέναντι στις εκφράσεις του Ζωοδοτη Θεού. Κατά τη γέννηση του Σωτήρια στη φάτνη, ακόμα και τα ζώα συμμετείχαν στην κατανυκτική, χαρούμενη ατμόσφαιρα.

Προστάτης των βοσκών είναι ο παιδομάρτυρας Άγιος Μάμας (260-275 μ.Χ.). Εικονίζεται με ένα ελαφάκι στην αγκαλιά. Ο Άγ. Μάμας έζησε για ένα διάστημα σ' ένα βουνό. Εκεί, μακριά από τους ανθρώπους, του κράταγαν συντροφιά τα αγρίμια του βουνού και με αγγελική απλότητα τα άρμεγε, και με το γάλα τους έφτιαχνε τυρί, που ήταν και η τροφή του, μαζί με τα χόρτα. Το Άγιο παιδί μαρτύρησε σε ηλικία 15 ετών, αφού όμως έμεινε ανέγγιχτο από αβάσταχτα βασανιστήρια. Όταν μάλιστα αμόλησαν άγρια και πεινασμένα θηρία για να τον κατασπαράξουν, αυτά, μόλις έφτασαν κοντά του, έσκυψαν, κουνούσαν χαρούμενα την ουρά τους, και γονάτισαν μπροστά στα πόδια του, σα να τον προσκυνούσαν[5].

Άλλο ένα παράδειγμα όπως του Αγ. Μάμαντος, ήταν ο Άγ. Μακάριος ο Ρωμαίος, που έζησε σε μία σπηλιά, σε άγρια κατάσταση, μαζί με δύο λιοντάρια[6].

Ζώα ακρωτηριασμένα, ζώα που ανακαλύπτονται χωρίς αίμα, χωρίς κεφάλι... Όλα αυτά θυμίζουν έντονα τη δράση των σατανιστών, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα ζώα σε διάφορες τελετές - θυσίες τους και μερικές φορές αφαιρούν τα εντόσθια τους χωρίς να παραλείπουν να πίνουν και το... αίμα τους!

Γιατί όμως και οι «εξωγήινοι» ενεργούν μ' αυτούς τους βίαιους τρόπους για να μελετήσουν τάχα τον κόσμο μας; Δεν το καταλαβαίνουν ότι οι τρόποι τους αυτοί είναι λίγο... αποκρουστικοί; Αν το καταλαβαίνουν, γιατί συνεχίζουν; Και να τους δικαιολογήσουμε ότι έρχονται για κάτι χρήσιμο, πάει στο καλό... Όπως έρχονται όμως, έτσι φεύγουν συνήθως, χωρίς καμία λογική αιτία, χωρίς κανένα φανερό σκοπό. Και αφήνουν πίσω τους συντρίμμια... και πτώματα!

Στις λαϊκές δοξασίες της χώρας μας εντοπίζουμε το δαίμονα των κοπαδιών, που έφερνε πρώτα τον πανικό κι έπειτα την αρρώστια και το θάνατο, επειδή βάτευε (μτφ. συνουσιαζόταν), τα ζωντανά. Το κρέας ή και το αίμα τους μελάνιαζε, ενώ στο δέρμα τους δεν υπήρχαν αμυχές (κοινό φαινόμενο με τους θανάτους των ζώων έπειτα από εμφανίσεις UFO). Στον Παρνασσό, οι βοσκοί πίστευαν ότι ζούσε ένας δαίμονας που χάραζε στο αυτί τα ζώα για να τα γνωρίζει[7]. Η τακτική αυτή θυμίζει τα εμφυτεύματα (μικροτσίπ) των «εξωγήινων» στους ανθρώπους, όπως επίσης και το χάραγμα του θηρίου στις μέρες της κυριαρχίας του.

Ο δαίμονας των κοπαδιών - ή αλλιώς ποιμενικός δαίμονας - ονομάστηκε στις λαϊκές δοξασίες χαμοδράκι ή σμερδάκι. Τα χαμοδράκια ή σμερδάκια ταυτίστηκαν με τα τελώνια (δαιμόνια) και έγιναν πνεύματα που προκαλούσαν κακό στους ζωντανούς[8], Το 1979 ο βοσκός Τάκης Παραβάντης στον Αχλαδόκαμπο της Αρκαδίας περιέγραφε ένα σμερδάκι ως εξής: «Ήταν ένα πράγμα σαν κοντός άνθρωπος με μεγάλο κεφάλι. Ξαφνικά ακούστηκε ένας μεγάλος κρότος και το ξωτικό εξαφανίστηκε, σα να άνοιξε η γη και το κατάπιε. Η πόρτα του μαντριού μας έγινε κομμάτια...»[9]. Το μόνο που λείπει από την αναφορά αυτή, ώστε το σμερδάκι να θεωρηθεί «εξωγήινος», είναι η παρουσία ενός σκάφους ή φωτός.

Στον ίδιο νόμο, στο χωριό Περθώρι, ένα σμερδάκι «καβάλησε» κάποιον Λάμπρο Παφίλια, όπως γράφουν οι Παραδόσεις του Πολίτη, και του προκάλεσε τόσο πόνο, που κόντευε να πεθάνει. Το σμερδάκι ήταν σαν ένα μικρό παιδί, κόκκινο σαν τη φωτιά[10].

Αιγοβάτης ή χιμαιροβάτης ήταν στην αρχαιότητα ο Πάνας, που συχνά στα μνημεία της αρχαίας τέχνης βατεύει μία κατσίκα. Ο τραγόμορφος Πάνας αργότερα ταυτίστηκε με τον διάβολο, αφού η όψη τους ήταν σχεδόν παρόμοια, όπως και των Σατύρων, των τραγόμορφων δαιμόνων. Ο υπερφυσικός τρόμος που προκαλούσαν ονομάστηκε πανικός. Οι ποιμενικοί δαίμονες υπήρχαν από την αρχαιότητα και πέρασαν σιγά - σιγά και στη νεώτερη εποχή.

Οι κάτοικοι της Τυφλής Επαρχίας (Κιορ Καζά), στη θρακική παραλία του Εύξεινου Πόντου, ταύτιζαν απόλυτα τους ποιμενικούς δαίμονες με τους βρικόλακες. Σε πολλά ζώα που πέθαιναν υπήρχαν αποτυπώματα από τα πόδια και τα νύχια του δαίμονα[11].

Ένα «εξωγήινο ον» τερατώδους μορφής είχε την... τύχη να συναντήσει τον Ιούλιο του '68 ο 30χρονος Τζένιγκς Φρέντερικ στη Δ. Βιρτζίνια (ΗΠΑ). Το πλάσμα τον πλησίασε λέγοντας του: «Μη με φοβάσαι, είμαι φίλος». Μετά από λίγο όμως τα μυτερά δάχτυλά του μπήχτηκαν στο χέρι του Φρέντερικ, ρουφώντας του το αίμα! Ήταν σα να επιτέθηκε ένας ποιμενικός δαίμονας - βρικόλακας στον Φρέντερικ![12]

Την ίδια και... χειρότερη τύχη με τον Φρέντερικ είχε ο νεαρός Jesus Paz, στο San Carlos της Βενεζουέλας (16/12/1954): ένα τριχωτό ον του προξένησε μεγάλες και βαθιές γρατσουνιές κατά μήκος της σπονδυλικής του στήλης[13].

Και στα δύο συμβάντα που αναφέραμε, τα «όντα» επιβιβάστηκαν στα «σκάφη» τους και εξαφανίστηκαν. Σημειώνουμε ότι γαμψά και μακριά νύχια έχουν και πολλά αιμοβόρα πλάσματα, όπως τα τσουπακάμπρας (κατσικο­ρουφήχτρες ελληνιστί).

Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο

Δημιουργία αρχείου: 17-5-2005.

Τελευταία ενημέρωση: 1-6-2005.

Πάνω