UFO – Ξένα όντα:

ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8^ο.

UFO και "στοιχειά": Βίοι παράλληλοι

Τι είναι όμως τα «τσουπακάμπρας»; Είναι κάποια φοβερά πλάσματα που βλέπουν συχνά οι κάτοικοι του Πόρτο Ρίκο και η εμφάνισή τους παραλληλίζεται με θεάσεις UFO. Τα πλάσματα αυτά ρουφούν το αίμα και τα όργανα των ζώων και τα εγκαταλείπουν σε φριχτή κατάσταση. Τα ζώα βρίσκονται ακρωτηριασμένα και οι τομές που έχουν είναι πολλές φορές χαραγμένες με ιατρική ακρίβεια, όπως ακριβώς και σε ανάλογες περιπτώσεις με UFO.

Υπάρχουν μαρτυρίες για τσουπακάμπρας που κατεβαίνουν από τον ουρανό. Έχουν μεγάλο κεφάλι, μαύρα μάτια, όπως οι «γκρίζοι» και σαυροειδή (δρακοντοειδή) χαρακτηριστικά, όπως άλλοι «τύποι» εξωγήινων. Ακούστε την περιγραφή που έκανε η Μενταλίνε Αγκόστα για ένα τσουπακάμπρα που αντίκρισε στο Πορτο Ρίκο: «Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα μάτια του. Μου έρχεται ρίγος κάθε φορά που μιλάω γι' αυτό, γιατί μου φέρνει στο νου αυτούς τους εξωγήινoυς, με τα σχιστά γκρίζα μάτια»[1].

Πολλά τέτοια πλάσματα που «δεν είναι από τον κόσμο μας» - μερικά και με τη μορφή ζώου - θεωρείται ότι έχουν άμεση σχέση με τα UFO. Πολύ περισσότερο γιατί έχουν κοινή συμπεριφορά. Στα πλάσματα αυτά προσδίδεται η ονομασία «διάβολοι» αρκετές φορές. Ένα τέτοιο πλάσμα που κατασπαράζει ζώα είναι ο «διάβολος του Νιου Τζέρσι» (ΗΠΑ) ­και ο συνδυασμος με τα δαιμόνια είναι αναπόφευκτος.

 Άλλα μυστηριώδη πλάσματα που σχετίζονται άμεσα με εμφανίσεις UFO, έχουν τη μορφή πούμα, γορίλα κι άλλων ζώων. Τέσσερις με πέντε τριχωτοί άνθρωποι, σα Μεγαλοπόδαροι και με κόκκινα σα φωτιά μάτια, βγήκαν από ένα UFO, στις 6/2/1974 στο Γιούνιον Τάουν της Πενσυλβάνια στις ΗΠΑ[2].

Λίγο νωρίτερα, στις 9/9/1973, στη Σαβάννα της Τζώρτζια, πάλι στις ΗΠΑ, θεάθηκαν να βγαίνουν μαύρα σκυλιά από UFO[3]. Οι μαύροι «σκύλοι» είναι από τα πιο γνωστά στοιχειώματα της Αγγλίας. Κάποιες φορές αυξομειώνεται το μέγεθός τους και επίσης θεωρούνται προάγγελοι θανάτου, όπως τα UFO και άλλα όντα ή οπτασίες, π.χ. οι Μοιρολογίστρες (Banshees) στην Ιρλανδία και στη Σκοτία.

Η μυθολογική οντοτητα - αρχέτυπο είναι ο Κέρβερος, ο μαύρος σκύλος - φύλακας του Κάτω Κόσμου. Γάβγιζε με μεταλλική φωνή[4], όπως οι «φωνές» πολλών εξωγήινων. Ο σκύλος και ο λύκος κατατάσσονται στις παραδοσιακές «διαολομορφές».

Στις λαϊκές μας δοξασίες τα «στοιχειά» ή τα «δαιμονικά» παίρνουν συχνά τη μορφή διαφόρων ζώων. Με μορφή σκύλου εμφανίζονταν οι ψυχοπομποί δαίμονες, οι καλικάντζαροι και οι συνοδοί του Χάρου. Μαύρος σκύλος γινόταν ο διάβολος στις δοξασίες της Κεφαλλονιάς[5]. Αλλά και οι δοξασίες άλλων λαών δε διαφέρουν από τις αντίστοιχες ελληνικές. Για τους Κινέζους, π.χ. τα κακά πνεύματα απασχολούν τη φαντασία με διάφορες μορφές λύκων, αλεπούδων, τίγρεων και φιδιών. Περιπαίζουν και βασανίζουν τους άμοιρους ανθρώπους[6].

Στην Ιβηρική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, στο Άγ. Όρος, ένας δόκιμος μοναχός έβλεπε τις νύχτες έξω απ' το παράθυρο του κελιού του ένα δαίμονα με μορφή αγριόγατας. Η παράδοση λέει ότι, όταν ο μοναχός εξομολογήθηκε ένα φόνο που είχε διαπράξει και τον κρατούσε κρυφό, ο δαίμονας έπαψε να εμφανίζεται[7].

Μία άλλη ιστορία με ένα πλάσμα σαν αγριόγατα μας έρχεται από τη Δ. Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Ο επονομαζόμενος «γάτος με το σακάκι» είχε την ικανότητα να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται κατά βούληση και ν' απογειώνεται.

Το βράδυ της 18ης Ιουνίου του 1907 ο πάτερ Τζων Χατ­φιλντ είχε έρθει σε στενή επαφή με το «γάτο με το σακάκι» αλλά και με... UFO, απ' ότι φαίνεται. Ας προσέξουμε την περιγραφή του: «Χθες βράδυ γυρνούσα στο Φλάτγουντς από το Χήτερς, όταν είδα την αυτού Σατανική Μεγαλειότητα, που οι νεαροί ονομάζουν "γάτο με το σακάκι". Το άλογο με κλώτσησε και παραλίγο να με ρίξει κάτω. Μετά σταμάτησε, χλιμίντρισε και γύρισε το κεφάλι του προς το δάσος. Εκεί είδα το Γέρο - Δαίμονα να παίρνει τη μορφή της ίδιας της Εκκλησίας. Είχε πολλά φωτισμένα παράθυρα, εμπαίζοντας τους Πλούσιους οίκους που μας έχει υποσχεθεί ο Κύριος μας. Η φωνή του έμοιαζε με το μεγάλο άνεμο, αλλά βούλωσα τ' αυτιά μου να μην ακούσω αυτό που ήθελε να μου πει και παρακάλεσα το Θεό να με γλιτώσει. Ο Σατανάς δεν άντεξε στη μεγάλη Δύναμη της Προσευχής και έφυγε πετώντας»[8].

Ο διάβολος μία νύχτα είχε εξαπολύσει εναντίον του Μ. Αντωνίου στην έρημο θηρία και αμέτρητες ύαινες, που τον απειλούσαν. Τους είπε τότε: «Αν πήρατε εξουσία εναντίον μου είμαι έτοιμος να φαγωθώ από εσάς. Εάν σας έβαλαν όμως οι δαίμονες μη χασομεράτε, αλλά φύγετε από εδώ γιατί εγώ είμαι δούλος του Χριστού». Και ενώ τα έλεγε αυτά ο Άγιος, έφυγαν εκείνες καταδιωγμένες από το μαστίγιο του λόγου.

Λίγες μέρες μετά είδε ένα θηρίο που έμοιαζε με άνθρωπο στο σώμα μέχρι τους μηρούς, ενώ τα σκέλη και τα πόδια του ήταν σαν του γαϊδάρου. Τότε ο Αντώνιος σφράγισε τον εαυτό του με το σημείο του Σταυρού και είπε:

            - Είμαι δούλος του Χριστού. Αν είσαι σταλμένος εναντίον μου εδώ είμαι.

Αφού είπε αυτό, το θηρίο έφυγε τόσο γρήγορα, που, από τη μεγάλη βιασύνη της φευγάλας του, έπεσε και σκοτώθηκε![9]

Άλλα «στοιχειά» που επίσης συνηθίζουν να ρουφάνε το αίμα των ζώων, αλλά ενίοτε και των ανθρώπων είναι οι λάμιες. Λάμια ή Λαμώ σημαίνει καταβροχθίζω. Στα Μεσόγεια της Αττικής είναι - λέγανε - κάτι θεόρατες αεράτες γυναίκες με κοφτερά δόντια. Μπορούσαν όμως να πάρουν και τη μορφή τέρατος. Πολλοί υποστήριζαν ότι πατέρας τους ήταν ο διάολος[10]. Άλλου οι λάμιες έχουν μορφή διάφορων θηρίων, πολλές φορές με ανάμεικτα χαρακτηριστικά γυναικών και ζώων ή ερπετών.

Παράξενες δοξασίες υπάρχουν από παλιά για τα «γούρια» ή «στοιχειά» των σπιτιών. Οι οιωνοσκόποι[α] σφάζουν ζώα στα θεμέλια των σπιτιών που χτίζουν, για να έχει το σπίτι τους ένα «καλό στοιχειό».

Λένε ότι τα «καλά» πνεύματα - στοιχειά κάνουν τις δουλειές του σπιτιού, προειδοποιούν για κινδύνους και ζητούν μόνο λίγη στοργή ή λίγο γάλα ή γλυκά. Όταν όμως κάποια στιγμή αρχίζουν και ζητάνε λίγο... αίμα (όπως οι «ιμπ» στην Αγγλία και στη Σκοτία)[11], ή προκαλούν ενοχλητικούς θορύβους, τότε κάτι αρχίζουμε να υποψιαζομαστε... οι δαίμονες είναι δαίμονες και είναι απρόβλεπτοι στη συμπεριφορά.

Ένας πνευματικός ονόματι Νικηφόρος, που ασκήτευε κοντά στη Μονή του Αγ. Παντελεήμονος στο Άγ. Όρος, είχε συνάψει φιλία με ένα τεράστιο φίδι που τον επισκεπτόταν στο ησυχαστήριό του κάθε μέρα. Πίστευε μάλλον ότι είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο αγιότητας, ώστε να μπορεί να το δαμάζει. Μία μέρα όμως το φίδι αυτό, που έμοιαζε με δράκοντά, τον φύσηξε στο πρόσωπο και τον σκοτωσε... Από τότε, το φίδι δεν ξαναφάνηκε[12].

Τα παλιά χρόνια, οι δράκοντες (ή δράκοι) ήταν κάποια παράξενα, φοβερά πλάσματα, που ταλαιπωρούσαν και άρπαζαν ανθρώπους και ζώα. Είχαν τις μορφές τεράστιας σαύρας, βόα, κροκοδείλου κτλ.

Ο πρώτος κλασικός δράκος ανήκε στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία. Ήταν ο Τυφώνας, που η παρουσία του σχετιζόταν με ηφαίστεια και δυνατούς ανέμους.

Οι δράκοι παραδοσιακά λογίζονται ως «στοιχειά» που φυλάνε θησαυρούς. Πολλές τοπωνυμίες στην Ελλάδα έχουν στο συνθετικό τους τη λέξη δράκος: Δρακονέρα (στο Μαραθώνα π.χ.), Δρακολίμνη (στο Σμόλικα), ενώ υπάρχουν και τα περίφημα δρακόσπιτα, όπως αυτό στην κορυφή του βουνού Όχη, στη Ν. Εύβοια (βλ. φωτο), όπου ο θρύλος λέει ότι κατοικούσε εκεί ένας δράκος ­ άνθρωπος μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση - που διεκδικούσε ερωτικά μία κοπέλα ενός κοντινού χωριού. Ήταν γνωστή η αδυναμία των δράκων στις κοπέλες.

Οι δράκοι έχουν στενή σχέση με το στοιχείο του αέρα. Ή απαίσια μάγισσα της μυθολογίας Μήδεια, αφού δολοφόνησε τα παιδιά που είχε κάνει με τον Ιάσονα, ανέβηκε στους ουρανούς πάνω σε άρμα, που έσερναν δύο φτερωτοί δράκοι.

Σε παλιές παραδόσεις, μάγοι διέσχιζαν τους αιθέρες καβάλα σ' ένα δράκο (αν δεν ήταν δράκος ήταν σκούπα, μαγικο χαλί, τζίνι κτλ.). Οι Γερμανοί πίστευαν σ' ένα δράκο που εμφανιζόταν σαν πύρινο ραβδί στον αέρα, κουβαλώντας θησαυρό[13].

Απ’ όλα αυτά αντιλαμβανόμαστε τη μεγάλη σχέση των δράκων με τα UFO και τους «εξωγήινους». Το βασίλειο του αέρα είναι κοινό και στους δύο, όπως και οι σκοποί τους. Μάλιστα, κάποιοι «εξωγήινοι» που είχε δει ο αστυνομικός Χερμπ Σίρμερ στις 3/12/1967 στο Ashland της Nebraska (ΗΠΑ) , φορούσαν ολόσωμες φόρμες που έφεραν το έμβλημα ενός φτερωτού ερπετού[14]. Πολλοί «εξωγήινοι» και δράκοι επίσης έχουν δέρμα με λέπια, φολιδωτό.

Ο ίδιος ο διάβολος ονομάζεται από τους Αγίους Πατέρες «όφις πολύμορφος». Παρουσιάζεται ως σωματοποιημένος δράκων, με ουρά, νεύρα κτλ[15]. Στην Αποκάλυψη (12: 7-9) αποκαλείται «ο δράκων, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος». Στη Δεύτερη Ευχή Εξορκισμού του Μ. Βασιλείου (329-379 μ.Χ.) αναφέρονται οι μορφές του διαβόλου: «δρακοντοειδής», «θηριοπρόσωπος» και «ως ατμίς ή καπνός φαινόμενος».

Οι δρακόντειοι δαίμονες είναι υλοποιημένα πνεύματα με μορφή φιδιών, δράκων και ερπετών, σαν τον αρχαίο όφη που πλάνησε την Εύα. Θαλάσσια τέρατα επίσης έχουν τη μορφή δράκου - τεράστιου φιδιού - διαβόλου.

Οι δράκοι εξοντώνονταν από τους αγίους της Ορθοδοξίας, όπως ο Αγ. Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος (275-303 μ.Χ.). Ο διάβολος είχε επισκεφθεί μία νύχτα στη φυλακή την Αγ. Μαρίνα (270-286 μ.Χ.) με μορφή δράκοντα. Έβγαζε φωτιά από τα μάτια, σφύριζε και έκανε περίεργους ήχους. Η Αγία προσευχήθηκε, σχημάτισε το σημείο του Σταυρού και λυτρώθηκε. Ο δράκοντας έσκασε με κρότο και εξαφανίστηκε[16].

Κι αν η Αγ. Μαρίνα έδιωξε ένα δράκοντα - οπτασία, η Αγ. Παρασκευή (αρχές 2ου αι. μ.Χ.) με την ίδια μέθοδο εξόντωσε έναν υλικό, ορατό από όλους, δράκοντα, ένα δαιμονικό ενσαρκωμένο θηρίο. Ο φοβερός όφις στριφογύρισε, έσκασε και κόπηκε στα δύο[17]. Με την προσευχή νίκησε έναν ίδιο δράκοντα και ο Άγ. Δονάτος, επίσκοπος Ευροίας Ηπείρου (4ος αι. μ.Χ.)[18]. Τέλος, μια δέσμη φωτός, σαν αστραπή, που εκτινάχθηκε από την αρχαιότερη εικόνα της Ορθοδοξίας, την Παναγία τη Σπηλαιώτισσα, κεραυνοβόλησε και νέκρωσε ένα τεράστιο δράκοντα, ένα πελώριο φίδι, που απείλησε δύο αδέρφια, τους Αγ. Συμεών και Θεόδωρο, τη στιγμή ακριβώς που είχαν ανακαλύψει την εικόνα[β].

Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο

Δημιουργία αρχείου: 1-6-2005.

Τελευταία ενημέρωση: 1-6-2005.

Πάνω