B΄ Μέρος: Η συσχέτιση του φαινομένου των UFO με τη δράση των σκοτεινών πνευματικών δυνάμεων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο.
UFO και "στοιχειά": Βίοι παράλληλοι
Γ. Οι λεγεώνες των "ξένων" και των δαιμόνων και η πολυμορφία τους
Δύο απόστρατοι αξιωματικοί της Αμερικανικής Αεροπορίας, ο Νέλσον Πατσέκο και ο Τόμας Μπλαν, στο βιβλίο τους «Unmasking the enemy» («Ξεσκεπάζοντας τον εχθρό», εκδ. Bendan Press, Arlinghton, Virginia), κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: «Το φαινόμενο αυτό (τα UFO), πρέπει να είναι υπερφυσικό, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ανήκει στον κόσμο μας, αλλά αλληλεπιδρά μ' αυτόν. Και αυτό βέβαια βρίσκεται πολύ κοντά στο χώρο της παραδοσιακής θρησκείας. Πιστεύουμε πως αυτό που βλέπουμε ταιριάζει απόλυτα με τις θρησκευτικές δοξασίες για τους δαιμονικούς αγγέλους».
Ο Τζων Κηλ καταθέτει τη δική του γνώμη στο έργο του «ΑΤΙΑ - Επιχείρηση Δούρειος Ίππος»: «Ο διάβολος και οι δαίμονές του μπορούν, σύμφωνα με την παράδοση, να παρουσιάζονται με κάθε σχεδόν μορφή και μπορούν να μιμηθούν στην εμφάνιση τα πάντα, από αγγέλους μέχρι τρομακτικά τέρατα με μάτια που λάμπουν»[1α].
Τη σκυτάλη παίρνει τώρα ο Μ. Αντώνιος: «Οι δαίμονες πλάθουν φαντάσματα και προσπαθούν να μας εκφοβίσουν, υποκρινόμενοι διάφορες μορφές και εμφανίσεις. Μιμούνται γυναίκες, θηρία, ερπετά και πλήθος στρατιωτών ή αλλάζουν τα μεγέθη των πραγμάτων. Αλλ' ούτε και τότε πρέπει να δειλιάζουμε με τα φαντάσματά τους αυτά. Γιατί δεν είναι τίποτε και γρήγορα εξαφανίζονται, εάν μάλιστα ο καθένας μας οχυρώνει τον εαυτό του με την πίστη και το σημείο του Σταυρού»[1β].
Σε πολλές αναφορές για «εξωγήινους», αυτοί παρομοιάζονται με «φαντάσματα», λόγω και των πνευματιστικών ικανοτήτων τους (εξαϋλώσεις κλπ.).
«Εάν είχαν τη δυνατότητα», συνεχίζει ο Μ. Αντώνιος, «δεν θα έρχονταν τόσοι πολλοί, σαν όχλος, ούτε θα έκαναν φαντάσματα, ούτε θα μηχανεύονταν πώς ν' αλλάζουν διαρκώς μορφές και τρόπους εμφανίσεως, αλλά θ' αρκούσε να έρθει ένας και μόνο, για να μας κάνει αυτό που και μπορεί και θέλει. Πολύ περισσότερο, διότι όποιος έχει την εξουσία, δε σκοτώνει με φαντάσματα, ούτε φοβερίζει με το πλήθος του, αλλά, ευθύς ως το θελήσει, κάνει κατάχρηση της εξουσίας του.
Αλλά οι δαίμονες, επειδή δε μπορούν να κάμουν τίποτε, παίζουν σαν ηθοποιοί επί σκηνής, αλλάζουν τις μορφές τους και φοβίζουν τα μικρά παιδιά με τη φαντασία του πλήθους τους και με τις εναλλαγές μορφών, πράγματα δηλαδή, από τα οποία οφείλουμε περισσότερο να τους καταφρονούμε, σαν αδύνατους». Αν παρουσιάζονταν με μία μόνο μορφή θα την είχαμε συνηθίσει και δεν θα φοβόμασταν τόσο. Το άγνωστο όμως, το καινούργιο, φοβίζει και αυτό εκμεταλλεύονται.
Οι «λεγεώνες» λοιπόν των δαιμονίων (Λουκά 8, 30) είναι πολυπληθείς και παρουσιάζονται με απίστευτη ποικιλία μορφών. Ο Μέγας Αντώνιος περιγράφει κάποιους δαίμονες, που «μπορούν και παρουσιάζονται ψηλοί, φθάνοντας μέχρι τη στέγη και τεράστιοι σε μέγεθος»[2], όπως και οι δράκοντες. Μας παραπέμπει έτσι σε ανάλογους τύπους «εξωγήινων», όπως το γιγαντόσωμο ανθρωποειδές που εμφανίστηκε μέσα σε άσπρο σύννεφο, στη Χρυσόπετρα του Κιλκίς (30/6/1989) .
Στο εξωτερικό, μια από τις πιο τρομακτικές παρουσίες ήταν ο πανύψηλος εξωγήινος - τέρας (4 με 5 μ. ύψος) που εμφανίστηκε στις 12 του Σεπτέμβρη του 1952 στο Flatwoods της Δ. Βιρτζίνια (ΗΠΑ). Είχε ένα κόκκινο σαν αίμα πρόσωπο και λαμπερά πράσινο - πορτοκαλιά μάτια. Βρώμαγε με μία αηδιαστική μυρωδιά και κινήθηκε σα φάντασμα. Το ον το αντίκρισε μία μεγάλη παρέα ατόμων, πολλοί από τους οποίους αρρώστησαν άσχημα μετά το περιστατικό[3].
Ένας δαίμονας, τον οποίο έβλεπαν παλιά οι μάγισσες, είχε τη μορφή ενός ψηλού άντρα με πρόσωπο «κόκκινο σαν τη φωτιά που βγαίνει από το φούρνο»[4]. Ακριβώς όπως ο εξωγήινος του Φλάτγουντς. Ο άντρας αυτός συχνά είχε έξι κεραίες σ' ένα διπλό πρόσωπο (θυμίζει άλλους τύπους εξωγήινων) .
Πολλοί «διαστημικοί επισκέπτες» έχουν υπερφυσικές σωματικές ικανότητες (κάνουν μεγάλα πηδήματα, στρέφουν εξ ολόκληρου το κεφάλι τους κ.α.). Ο Σατανάς κάποτε είχε παρουσιαστεί με τη μορφή μοναχού σ' ένα μοναχό, το γέρο Ερμόλαο, σ' ένα δάσος του Άθωνα, κοντά στη Μονή Μεγίστης Λαύρας. Πήδαγε από τον ένα βράχο στον άλλο, μία απόσταση μεγαλύτερη από δέκα μέτρα, και παρακίνησε το γέρο - Ερμόλαο να κάνει το ίδιο[5] (ώθηση προς υπερεκτίμηση δυνατοτήτων και υπερηφάνεια).
Πολλοί μάρτυρες, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο - και όχι πάντα «θρησκόληπτοι χωρικοί» - έχουν παρομοιάσει τα εξωγήινα «όντα» με δαίμονες, βασικά λόγω της όψης τους, αλλά και του φόβου που προκαλούν, της αντανάκλασης δηλαδή στον ψυχικό κόσμο του μάρτυρα.
Έχουν θεαθεί και «εξωγήινοι» που η όψη τους πλησιάζει πολύ στην κλασική, παραδοσιακή εικόνα του διαβόλου. Ακλόνητο παράδειγμα, ο εξωγήινος της Βαρτζίνια (σκίτσο), ένα πλάσμα με γλοιώδη όψη, πύρινα μάτια και.. τρία κέρατα στο κεφάλι (Βραζιλία, 20/1/1996). Τα τρία κορίτσια που αντίκρισαν με έκπληξη και τρόμο το πλάσμα, πίστεψαν ότι είδαν τον ίδιο το διάβολο. Τα γεγονότα επιβεβαιώθηκαν εκτός από πολίτες και από στρατιωτικούς. Επίσης, τις προηγούμενες μέρες υπήρχαν αναφορές για άγνωστα φώτα στον ουρανό.
Ο Ζακ Βαλλέ στο βιβλίο του «Οι Ιπτάμενοι Δίσκοι» (Εκδ: Ηλιάδης, σελ. 150), παραθέτει την περίπτωση μιας Αγγλίδας, η οποία είχε δει έξω από την Οξφόρδη ένα UFO και λίγο αργότερα την επισκέφτηκε «ο Σατανάς». Τα μάτια του δεν είχαν κόρες, ήταν όπως αυτά των «Γκρίζων» κι άλλων «εξωγήινων», καθώς και των μυγών. Σε τεχνικές μαγείας επιχειρείται η κόρη του ματιού (το μαύρο) να γεμίσει όλη την ίριδα (όπως τα μάτια των «εξωγήινων»). Και τα λαμπερά, πύρινα, κακόβουλα μάτια πολλών «εξωγήινων» (με τα μάτια αυτά υπνωτίζουν κιόλας), ευνόητο είναι ότι τα συναντάμε και στους δαίμονες δράκους, χαμοδράκια κτλ.).
Μονόφθαλμοι γεροδεμένοι «εξωγήινοι» προσπάθησαν να σύρουν στο διαστημόπλοιό τους έναν άντρα, το 1965 στη Ν. Αμερική[6] και ένας άλλος «εξωγήινος», μόνοφθαλμος, σαν ρομπότ, εμφανίστηκε στις 18 Αυγούστου 1972 στη Ν. Αφρική[7]. Μονόφθαλμες μορφές, σαν τους Κύκλωπες ή τους πολεμοχαρείς Αρίμασπους του Πλίνιου, περιλαμβάνονται και στη μεγάλη γκάμα των δαιμονικών οντοτήτων, όπως εικονίζονται σε βιβλία, αγιογραφίες και εικόνες.
Στις 16/11/1963 δύο αγόρια είδαν ένα ακέφαλο πλάσμα με φτερά νυχτερίδας στο Kent της Αγγλίας, λίγο μετά την προσγείωση ενός φωτεινού αντικειμένου[8]. Με φτερά νυχτερίδας εικονίζονται και πολλοί δαίμονες. Η ιρλανδική παράδοση μιλά για ένα ακέφαλο στοιχειό, το Dullahan. Το έχουν δει συχνά να οδηγεί ένα μαύρο αμάξι (όπως οι μαυροντυμένοι - Μ.Ι.Β.). Είναι επίσης κακός οιωνός. Προαναγγέλλει το θάνατo[9].
Ένας άλλος «εξωγήινoς» που είχε δει ο συγγραφέας Γουίτλυ Στρίμπερ, μαζί με έξι άτομα ακόμα, είχε ένα κεφάλι σαν αετού[10]. Στο Κάψο, στα πλαίσια ενός τελετουργικού μαγείας στο οποίο λάμβανε μέρος ο αρχιμάγος Άλιστερ Κρόουλυ (1875-1947), εμφανίστηκε ένας δαίμονας με κεφάλι γερακιού[11]. Μάλιστα, ο Κρόουλυ το 1919 είχε έρθει σε τηλεπαθητική επαφή και με μία «οντότητα από το Σείριο». Η μορφή της ήταν όμοια μ' αυτή των «γκρίζων»[12].
Έτσι, οι δαίμονες θα λέγαμε ότι αντλούν τα ανεξάντλητα αποθέματα των μορφών τους από την «Κόλαση», το Χάος, έναν απερίγραπτο και τρομερό «τόπο»... Έναν «τόπο» στον οποίο η ποικιλία των ζωόμορφων και τερατόμορφων «υπάρξεων» δεν έχει τέλος...
[1α] Brinsley Ιe Pοer Trench, Μυστηριώδεις επισκέπτες, εκδ. Κονιδάρη, σελ. 72 (από το Οperatiοn Trοjan Hοrse του Jοhn Keel).
[1β] Τα παραπάνω λόγια του ισχύουν για τους πιστούς ανθρώπους
[2] Ο Μέγας Αντώνιος, εκδ. Ρηγόπουλου, σελ. 65,75,66.
[3] Cοral and Jim Lοrenzen, Η παγκόσμια Ιστορία των UFΟ, εκδ. Μπαρμπουνάκης, σελ. 61.
[4] Rοland Villeneuνe, Το δαιμονικό σύμπαν, εκδ. Αστέρι, 1979, σελ.294.
[5] Αγιορείτου μοναχού Ανδρέου - Χαραλάμπους Θεοφιλόπουλου, Γεροντικό του Αγίου Όρους, τόμο Β', σελ. 128-132.
[6] Ντόναλντ Κήχοου, Ξένοι από το διάστημα, εκδ. Ωρόρα, σελ. 151.
[7] Γ. Μπαλάνος, Όντα από το διάστημα, σελ. 61.
[8] Ανεξήγητο,τομ.1, 1982, σελ. 286-288.
[9] Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς, Παραμύθια και παραδόσεις της Ιρλανδίας, εκδ. Εστία, σελ. 27.
[10] Περιοδ. Strange, Νο 11,σελ. 31.
[11] Π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, Ο απόκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας, τεύχη 16-20, Μαγεία, σελ. 357.
[12] Εrik Daνis, Techgnοsis, εκδ. Αρχέτυπο, 2001., σελ. 327.
[13] Ανεξήγητο, τομ. 3, 1982, σελ. 688.
Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο
Δημιουργία αρχείου: 1-6-2005.
Τελευταία ενημέρωση: 1-6-2005.