Με την εμφάνιση τών κρουσμάτων λόγω τού λεγομένου κορονοϊού (covid-19) εμφανίσθηκαν μερικοί άλλοι ιοί, όπως ο ιός τού πανικού, ο ιός τής φοβίας, τών ασθενειών, και θα μπορούσα να προσθέσω ο ιός και ο φόβος τού θανάτου. Στην ουσία ο φόβος τού θανάτου είναι εκείνος που προκαλεί και τον γενικότερο φόβο και τον πανικό.

Ο άνθρωπος πλάσθηκε για να ζη αιώνια, αλλά η αμαρτία προξένησε τον θάνατο. Δεν είναι αίτιος τού θανάτου ο Θεός, αλλά ο άνθρωπος με τις ελεύθερες επιλογές του. Από τότε ο θάνατος είναι μια πραγματικότητα που μαστίζει τον άνθρωπο και από εκεί προκαλείται τόσο ο φόβος τού θανάτου, όσο και ο πανικός τού θανάτου.

Έτσι, ο θάνατος είναι μια αδήριτη πραγματικότητα, ο μεγαλύτερος δημοκράτης, όπως έλεγε ο Γέροντάς μου Μητροπολίτης Εδέσσης Καλλίνικος, που σημαίνει ότι δεν εξαιρεί κανέναν. Οι άνθρωποι πεθαίνουν σε όλες τις ηλικίες, από βρέφη μέχρι την γεροντική τους ηλικία. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που ξεπερνούν τα εκατό χρόνια.

Η αιτία τού θανάτου είναι πολυποίκιλη, ήτοι από αρρώστιες, από ποικίλους ιούς, από παθήσεις τών διαφόρων οργάνων τού σώματος και από προβλήματα τής γεροντικής ηλικίας. Οι αρρώστιες ποικίλουν. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι θα ζήσουν αιώνια και, όμως, όσοι ζουν πολλά χρόνια αυξάνεται ο κίνδυνος να υποφέρουν από ασθένειες τής γηράνσεως τού εγκεφάλου, όπως άνοια, αλτσχάιμερ κλπ.

Έπειτα, καθημερινώς αυξάνονται οι θάνατοι στην άσφαλτο, δηλαδή από τροχαία ατυχήματα, που ξεπερνούν τους θανάτους από διάφορες ασθένειες, καθώς επίσης αυξάνονται οι θάνατοι από αυτοκτονίες. Οι πόλεμοι συνεχίζονται σε όλες τις Ηπείρους με συνέπειες θανάτους, και η πείνα θερίζει.

Επίσης, το φοβερότερο από όλα είναι ότι οι άνθρωποι σκοτώνουν τους συνανθρώπους τους. Τριακόσιες χιλιάδες περίπου έμβρυα σκοτώνονται από τις εκτρώσεις, που γίνονται με νόμο, σχεδόν μια μεγαλούπολη κάθε χρόνο, και οι «πολιτισμένοι» άνθρωποι δεν συγκινούνται, διακατέχονται, όμως, από πανικό λόγω τού κορονοϊού! Δεν είναι αυτό μια υποκρισία υψηλής στάθμης;

Πάντως, ο ιός τού φόβου τού θανάτου είναι αυτό που δημιουργεί κοινωνικά και πνευματικά προβλήματα, αυτός κάνει τον άνθρωπο δυστυχισμένο. Τον γεμίζει από πολλούς ψυχολογικούς, υπαρξιακούς και κοινωνικούς πανικούς, αλλά αυτός ο φόβος τού θανάτου είναι το βάθος όλων τών εμπαθών καταστάσεων, όπως τής φιλοδοξίας, τής φιληδονίας και τής φιλαργυρίας.

Βέβαια, πρέπει να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, σύμφωνα με την απόφαση τής Ιεράς Συνόδου τής Εκκλησίας μας, χωρίς να διαφοροποιούμαστε εμείς οι Επίσκοποι και Κληρικοί από αυτήν. Αλλά τελικά πρέπει να πιστεύουμε στον Θεό και να υπερβαίνουμε τον φόβο τού θανάτου.

Ν. Ι.