Δυστυχώς πολλοί Ορθόδοξοι, (και ιερείς ακόμα), επηρεασμένοι από τις δυτικές Προτεσταντικές απόψεις, κάνουν το λάθος να συγχέουν τη Θεοπνευστία της Αγίας Γραφής με το "αλάθητο". Ας δούμε λοιπόν, τι γράφει για το θέμα αυτό ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, όπως το παραθέτει ο σεβ. Ιερόθεος Βλάχος στο βιβλίο του: "Η Αποκάλυψη του Θεού" σελ. 62:

Βέβαια, όταν λέμε ότι ο άγιος γίνεται θεόπνευστος και απλανής, δεν εννοούμε ότι απέκτησε το αλάνθαστο για όλα τα θέματα, επιστημονικά κ.λπ. Όχι. Ενδέχεται ακόμη, πολεμούμενος από τον διάβολο, να φανερώνει μερικές αδυναμίες, αλλά στα θέματα τα δογματικά είναι απλανής και θεόπνευστος. Παρέλαβε την Παράδοση από το Πανάγιο Πνεύμα.

"Το να φυλάττεταί τις όμως από πνευματικήν ή θεολογικήν πλάνην και να είναι κεχαριτωμένος και θεόπνευστος, δεν σημαίνει ότι αποκτά απλανή γνώσιν περί της κτιστής αληθείας εν ταις επιστημονικαίς λεπτομερείαις αυτής, αλλά μόνον περί της σχέσεώς της και εξαρτήσεώς της εκ της ακτίστου αληθείας, ήτις είναι η δόξα της ανθρωπίνης φύσεως του Χριστού εν ή συγκατοικούν και συμβασιλεύουν οι άγιοι.

Ο ούτως ευρεθείς εν θεωρία θεούμενος και θεόπνευστος δεν γίνεται απλανής φιλόσοφος ή επιστήμων, αλλ' απλανής θεολόγος. Περί Θεού ομιλεί απλανώς, αλλά δεν καθίσταται αλάθητος περί της δομής και των μυστηρίων του σύμπαντος. Γνωρίζει τους λόγους των όντων δι' ευχής, αλλ' ουχί την ουσίαν και φύσιν των όντων.

Εντός των τοιούτων πλαισίων οφείλομεν να αντιληφθοώμεν την θεοπνευστίαν των προφητών, αποστόλων και αγίων, ως και της Αγίας Γραφής και των Συνόδων και το απλανές αυτών." (Ιωάννου Ρωμανίδου: Κριτική θεώρησις των εφαρμογών της θεολογίας, σελ. 434).