Το βιβλίο του «Βαρούχ», είναι βιβλίο που περιλαμβάνεται στους κανόνες τους σχετικούς περί του κανόνα των βιβλίων της  Αγίας Γραφής. Η Αγία Πενθέκτη Οικουμενική ενέκρινε έξι από τους πολλούς κανόνες για τα βιβλία της Αγίας Γραφής. Ο κανόνας δημιουργήθηκε μετά απόμακράν πορεία, και δεν υπήρχε εξ αρχής. Τον 4^ο αιώνα καθορίστηκε συνοδικώς από την Εκκλησία. Ως τότε, δεν υπήρχε κάποιος επίσημος κανόνας, παρά μόνο «συλλογαί», και όπως μας ενημερώνει ο ιστορικός Ευσέβιος, πριν τον σχηματισμό του κανόνα, υπήρχε διχογνωμία για ορισμένα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Επίσης, ο σχηματισμός του κανόνα λειτούργησε και ως μέσο άμυνας κατά των κακοδόξων. Όλα αυτά δείχνουν την μεγάλη επιμέλεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως επίσης και την αυθεντία της σε σχέση με την Αγία Γραφή, και ότι η Εκκλησία είναι που δίνει εγγύηση για αυτά τα βιβλία. Έτσι λοιπόν, το βιβλίο του «Βαρούχ», περιλαμβάνετε στον 60 κανόνα της συνόδου της Λαοδίκειας,  η οποία έδωσε έναν ''ανοιχτό κανόνα'',  μαζί με το προφητικό βιβλίο του Ιερεμία, στον 32 κανόνα της τελευταίας χρονικά συνόδου, αυτής της Καρθαγένης, που έκλεισε τον κανόνα, και στον κανόνα του Μ. Αθανασίου, ο οποίος έδωσε κανόνα με κανονιζόμενα βιβλία, ο οποίος το βάζει μαζί με τον βιβλίο του Ιερεμία. Οι διάφοροι κανόνες γενικά ποικίλουν, διότι αναφέρονται σε διαφορετικές «ποιότητες» βιβλίων, και άλλοι είναι «ανοιχτοί», δηλαδή επιδέχονται προσθήκης και άλλων βιβλίων.

Η προφητεία του Βαρούχ, έχει ως εξής:

«Ούτος ο Θεός ημών, ου λογισθήσεται έτερος προς Αυτόν. Εξεύρε πάσαν οδόν επιστήμης και έδωκεν αυτήν Ιακώβ τω παιδί Αυτού και Ισραήλ τω ηγαπημένω υπ’ Αυτού· μετά τούτο επί γης ώφθη και εν τοις ανθρώποις συνανεστράφη»

(Βαρούχ, 3:36-38).

Δηλαδή, «Αυτός είναι ο Θεός μας, δεν θα λογιστεί άλλος προς Αυτόν. Ξέρει κάθε επιστήμη, και την έδωσε στον Ιακώβ το παιδί του, και στον Ισραήλ τον αγαπημένο του. Μετά από αυτό, φάνηκε στην γη και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους».

Είναι μια ξεκάθαρη προφητεία ότι θα έρχονταν στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία, που ο Θεός θα συναναστρεφόταν με τους ανθρώπους. Θα έμπαινε μέσα στον χρόνο, θα γίνονταν εξωτερικά, όμοιος με αυτούς, λαμβάνοντας «δούλου μορφή», χωρίς να πάψει να είναι Θεός. Ο Ισραήλ λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Είναι ο κατά σάρκα Ισραήλ, και ο πνευματικός Ισραήλ.

Ο Μ. Αθανάσιος, στον 2^ο Λόγο του «Κατά Αρειανών», ερμηνεύει τα χωρία αυτά και τα αποδίδει στον Χριστό. Ότι ο Χριστός, δεν κατατάσσεται στα κτίσματα από τις Γραφές. Συγκεκριμένα, γράφει: «Δια τούτο λοιπόν αι Γραφαί δεν τον κατατάσσουν μεταξύ των κτισμάτων [..] ο δε Βαρούχ· ‘’ Ούτος ο Θεός ημών, ου λογισθήσεται έτερος προς Αυτόν’’. Διότι ο μεν Λόγος κτίζει τα δε κτίσματα κτίζονται, και ο μεν είναι γνήσιος Λόγος και Σοφία του Πατρός, τα δε κτίσματα, ενώ δεν υπήρχαν προηγουμένως, έχουν δημιουργηθεί δι’ Αυτού του Λόγου» (ΕΠΕ 2, σελ. 353).

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αν και δεν παραπέμπει άμεσα στην προφητεία, εντούτοις αναφέρεται έμμεσα σε αυτήν, στον «Δεκάλογο της κατά Χριστό νομοθεσίας», ως εξής: «Διότι όλα είναι κτίσματα του μόνου Θεού, που κτίστηκαν εν αγίω Πνεύματι δια του Υιού και Λόγου του, ο οποίος Λόγος του Θεού στους τελευταίους αιώνες πήρε σάρκα από παρθενική κοιλιά,φάνηκε πάνω στη γη και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους για την σωτηρία των ανθρώπων, πέθανε και αναστήθηκε, ανέβηκε στους ουρανούς μαζί με το σώμα και κάθισε υψηλά στα δεξιά της μεγαλοσύνης, με το οποίο σώμα θα έλθει πάλι με δόξα να κρίνει ζώντας και νεκρούς» (ΕΠΕ 8, σελ. 487).

Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, στο 3^ο Βιβλίο του «Κατά των βλασφημιών του Νεστορίου», παραθέτοντας τα χωρία, σχολιάζει: «Και ο θεσπέσιος βέβαια Βαρούχ, υποδεικνύοντας τον Λόγο του Θεού, ο οποίος έχει γίνει ήδη άνθρωπος και είναι όμοιος με εμάς» (ΕΠΕ 10, σελ. 329).