Κεφάλαιο 1

1 Πολυμερώς και πολυτρόπως πάλαι ο Θεός λαλήσας τοις πατράσιν εν τοις προφήταις, επ' εσχάτου των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν υιώ, 2 ον έθηκε κληρονόμον πάντων, δι' ου και τους αιώνας εποίησεν·

3 ος ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, φέρων τε τα πάντα τω ρήματι της δυνάμεως αυτού, δι' εαυτού καθαρισμόν ποιησάμενος των αμαρτιών ημών εκάθισεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς,

4 τοσούτω κρείττων γενόμενος των αγγέλων, όσω διαφορώτερον παρ' αυτούς κεκληρονόμηκεν όνομα.

5 τίνι γαρ είπέ ποτε των αγγέλων· υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε; και πάλιν· εγώ έσομαι αυτώ εις πατέρα, και αυτός έσται μοι εις υιόν;

6 όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει· και προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες άγγελοι Θεού.

7 και προς μεν τους αγγέλους λέγει· ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα· 8 προς δε τον υιόν· ο θρόνος σου, ο Θεός, εις τον αιώνα του αιώνος· ράβδος ευθύτητος η ράβδος της βασιλείας σου. 9 ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν· δια τούτο έχρισέ σε, ο Θεός, ο Θεός σου έλαιον αγαλλιάσεως παρά τους μετόχους σου·

10 και συ κατ' αρχάς, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου εισιν οι ουρανοί· 11 αυτοί απολούνται, συ δε διαμένεις· και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, 12 και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, και αλλαγήσονται· συ δε ο αυτός ει, και τα έτη σου ουκ εκλείψουσι.

13 προς τίνα δε των αγγέλων είρηκέ ποτε· κάθου εκ δεξιών μου έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου;

14 ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν;

Κεφάλαιο 2

1 Δια τούτο δει περισσοτέρως ημάς προσέχειν τοις ακουσθείσι, μη ποτε παραρρυώμεν. 2 ει γαρ ο δι' αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, 3 πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι δια του Κυρίου, υπό των ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη, 4 συνεπιμαρτυρούντος του Θεού σημείοις τε και τέρασι και ποικίλαις δυνάμεσι και Πνεύματος Αγίου μερισμοίς κατά την αυτού θέλησιν.

5 Ου γαρ αγγέλοις υπέταξε την οικουμένην την μέλλουσαν, περί ης λαλούμεν, 6 διεμαρτύρατο δε που τις λέγων· τι εστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού, ή υιός ανθρώπου ότι επισκέπτη αυτόν; 7 ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ' αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν. 8 πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού· εν γαρ τω υποτάξαι αυτώ τα πάντα ουδέν αφήκεν αυτώ ανυπότακτον.

Νυν δε ούπω ορώμεν αυτώ τα πάντα υποτεταγμένα· 9 τον δε βραχύ τι παρ' αγγέλους ηλαττωμένον βλέπομεν Ιησούν δια το πάθημα του θανάτου δόξη και τιμή εστεφανωμένον, όπως χάριτι Θεού υπέρ παντός γεύσηται θανάτου.

10 έπρεπε γαρ αυτώ, δι' ον τα πάντα και δι' ου τα πάντα, πολλούς υιούς εις δόξαν αγαγόντα, τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών δια παθημάτων τελειώσαι. 11 ό τε γαρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες·

δι' ην αιτίαν ουκ επαισχύνεται αδελφούς αυτούς καλείν, 12 λέγων· απαγγελώ το όνομά σου τοις αδελφοίς μου, εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε· 13 και πάλιν· εγώ έσομαι πεποιθώς επ' αυτώ· και πάλιν· ιδού εγώ και τα παιδία α μοι έδωκεν ο Θεός.

14 επεί ουν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος, και αυτός παραπλησίως μετέσχε των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τούτ' έστι τον διάβολον, 15 και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας.

16 ου γαρ δήπου αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται.

17 όθεν ώφειλε κατά πάντα τοις αδελφοίς ομοιωθήναι, ίνα ελεήμων γένηται και πιστός αρχιερεύς τα προς τον Θεόν, εις το ιλάσκεσθαι τας αμαρτίας του λαού. 18 εν ω γαρ πέπονθεν αυτός πειρασθείς, δύναται τοις πειραζομένοις βοηθήσαι.

1 Ο Θεός, τον παλιό καιρό, αφού, σε πολλά μέρη και με πολλούς τρόπους, μίλησε στους πατέρες μέσω των προφητών, σ' αυτές τις έσχατες ημέρες μίλησε σε μας με τον Υιό, 2 τον οποίο έθεσε κληρονόμο των πάντων, δια τού οποίου έφτιαξε και τους αιώνες.

3 Αυτός, που είναι ακτινοβολία της λάμψης και σταμπαρισιά τής υπόστασής του, και βαστάζει τα πάντα με τον λόγο τής δύναμής του, αφού μέσω τού εαυτού του έκανε καθαρισμό των αμαρτιών μας, κάθησε στα δεξιά τής μεγαλοσύνης στα ψηλά.

4 Τόσο ασύγκριτα ανώτερος έγινε από τους αγγέλους, όσο πιο ξεχωριστό απ' αυτούς κληρονόμησε όνομα.

5 Επειδή, σε ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ: «Εσύ είσαι Γιός μου, εγώ σήμερα σε γέννησα;» Και πάλι: «Εγώ θα είμαι σ' αυτόν Πατέρας, κι αυτός θα είναι σε μένα Γιός;»

6 Και όταν πάλι εισαγάγει τον πρωτότοκο στην οικουμένη, λέει: «Και ας προσκυνήσουν αυτόν όλοι οι άγγελοι του Θεού».

7 Και για μεν τους αγγέλους λέει: «Αυτός που κάνει τους αγγέλους του πνεύματα, και τους λειτουργούς του φλόγα φωτιάς»· αλλά για τον Γιό, λέει: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι στον αιώνα τού αιώνα· σκήπτρο ευθύτητας είναι το σκήπτρο τής βασιλείας σου. 9 Αγάπησες δικαιοσύνη, και μίσησες ανομία· γι' αυτό σε έχρισε Θεέ, ο Θεός σου, με λάδι αγαλλίασης περισσότερο από τους μετόχους σου».

10 Και: «Εσύ, Κύριε, καταρχάς, θεμελίωσες τη γη, και οι ουρανοί είναι έργα των χεριών σου. 11 Αυτοί θα απολεστούν, εσύ όμως παραμένεις· και όλοι θα παλιώσουν σαν ρούχο, 12 και θα τους τυλίξεις σαν περικάλυμμα, και θα αλλαχτούν· εσύ, όμως, είσαι ο ίδιος, και τα χρόνια σου δεν θα εκλείψουν».

13 Και ακόμα, προς ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ: «Κάτσε στα δεξιά μου, μέχρι να βάλω τους εχθρούς σου κάτω απ' τα πόδια σου;».

14 Δεν είναι όλοι λειτουργικά πνεύματα, που αποστέλλονται προς υπηρεσία, για εκείνους που πρόκειται να κληρονομήσουν σωτηρία;

Κεφάλαιο 2

1 Γι' αυτό, εμείς πρέπει να προσέχουμε περισσότερο σε όσα ακούσαμε, για να μη ξεπέσουμε ποτέ. 2 Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, 3 πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία; Η οποία, αφού άρχισε να διακηρύσσεται διαμέσου τού Κυρίου, βεβαιώθηκε σε μας από εκείνους που άκουσαν, 4 και ο Θεός έδινε επιπρόσθετη μαρτυρία με σημεία και τέρατα, και με ποικίλες δυνάμεις, και με διανομές τού Αγίου Πνεύματος, κατά τη θέλησή του.

5 Επειδή, δεν υπέταξε σε αγγέλους τη μελλοντική οικουμένη, για την οποία μιλάμε. 6 Μάλιστα, κάποιος έδωσε κάπου μαρτυρία, λέγοντας: «Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να τον θυμάσαι· ή ο γιος τού ανθρώπου, ώστε να τον επισκέπτεσαι; 7 Τον ελάττωσες λίγο κατώτερο από τους αγγέλους· με δόξα και τιμή τον στεφάνωσες· 8 όλα τα υπέταξες κάτω από τα πόδια του»· επειδή, καθώς υπέταξε σ' αυτόν τα πάντα, δεν άφησε τίποτε ανυπότακτο σ' αυτόν.

Τώρα, όμως, δεν βλέπουμε να είναι ακόμα τα πάντα υποταγμένα σ' αυτόν· 9 βλέπουμε όμως τον Ιησού λίγο πιο ελαττωμένο από τους αγγέλους για το πάθημα του θανάτου, στεφανωμένο με δόξα και τιμή, για να γευτεί θάνατο με τη χάρη τού Θεού, υπέρ πάντων.

10 Επειδή, έπρεπε σ' αυτόν, για τον οποίο υπάρχουν τα πάντα, και μέσω τού οποίου έγιναν τα πάντα, που έφερε σε δόξα πολλούς γιους, να ολοκληρώσει τον αρχηγό τής σωτηρίας τους μέσω παθημάτων. 11 Επειδή, κι αυτός που αγιάζει και οι αγιαζόμενοι είναι όλοι από έναν·

Γι' αυτή την αιτία δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδελφούς, 12 λέγοντας: «Θα απαγγείλω το όνομά σου στους αδελφούς μου, μέσα σε εκκλησία θα σε υμνήσω». 13 Και πάλι: «Εγώ θα έχω την πεποίθησή μου επάνω σ' αυτόν». Και πάλι: «Να εγώ και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός».

14 Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έγιναν κοινωνοί σάρκας και αίματος, κι αυτός παρόμοια έγινε μέτοχος από τα ίδια, για να καταργήσει μέσω τού θανάτου, αυτόν που έχει το κράτος τού θανάτου, δηλαδή, τον διάβολο, 15 και να απαλλάξει αυτούς, όσους με φόβο θανάτου ήσαν σε ολόκληρη τη ζωή ένοχοι δουλείας.

16 Επειδή, βέβαια, δεν καταπιάσθηκε με αγγέλους, αλλά καταπιάσθηκε με το σπέρμα τού Αβραάμ.

17 Γι' αυτό, όφειλε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας σ' αυτά που αφορούν τον Θεό, στο να καλύψει τις αμαρτίες τού λαού. 18 Επειδή, σε ό,τι αυτός έπαθε, όταν πειράσθηκε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται.