Είναι γνωστή η μεγάλη πτώση τού Βασιλιά και Προφήτη Δαβίδ, όταν μοίχευσε με τη γυναίκα τού Ουρία, και μετά όταν την άφησε έγκυο, σκότωσε τον άνδρα της για να την πάρει αυτός. Είναι επίσης πασίγνωστη και η μεγάλη του μετάνοια, παράδειγμα σε όλους τους αιώνες, για το πώς μπορεί να πέσει ο καθένας μας, ακόμα και ένας προφήτης, και πώς μπορεί να μετανοήσει και να συγχωρεθεί ο καθένας μας, όσο μεγάλη αμαρτία και αν έκανε.

Ας θυμηθούμε την αμαρτία τού βασιλιά Δαβίδ, όπως περιγράφεται στην Αγία Γραφή σε μετάφραση στη Δημοτική από το Μασοριτικό κείμενο:

"Και προς την εσπέρα, όταν ο Δαβίδ σηκώθηκε από το κρεβάτι του, περπατούσε επάνω στην ταράτσα τού βασιλικού σπιτιού· και από την ταράτσα είδε μία γυναίκα να λούζεται· και η γυναίκα ήταν υπερβολικά ωραία στην όψη. Και ο Δαβίδ έστειλε και ερεύνησε για τη γυναίκα. Και κάποιος είπε: Δεν είναι αυτή η Βηθ-σαβεέ, η θυγατέρα του Ελιάμ, η γυναίκα τού Ουρία τού Χετταίου;

Και ο Δαβίδ έστειλε μηνυτές και την πήρε· και όταν ήρθε σ' αυτόν, κοιμήθηκε μαζί της, (επειδή, είχε καθαριστεί από την ακαθαρσία της·) και γύρισε στο σπίτι της. Και η γυναίκα συνέλαβε· και στέλνοντας μήνυμα στον Δαβίδ, ανήγγειλε και είπε: Είμαι έγκυος.

Και ο Δαβίδ έστειλε μήνυμα στον Ιωάβ, λέγοντας: Στείλε μου τον Ουρία τον Χετταίο. Και ο Ιωάβ έστειλε στον Δαβίδ τον Ουρία. Και όταν ο Ουρίας ήρθε σ' αυτόν, ο Δαβίδ ρώτησε πώς έχει ο Ιωάβ, και πώς έχει ο λαός, και πώς έχουν τα πράγματα του πολέμου. Και ο Δαβίδ είπε στον Ουρία: Κατέβα στο σπίτι σου, και πλύνε τα πόδια σου. Και ο Ουρίας βγήκε από το σπίτι τού βασιλιά· και πίσω του ήρθε μερίδιο από το τραπέζι τού βασιλιά.

Ο Ουρίας, όμως, κοιμήθηκε δίπλα στη θύρα τού σπιτιού τού βασιλιά, μαζί με όλους τους δούλους τού κυρίου του, και δεν κατέβηκε στο σπίτι του.

Και όταν ανήγγειλαν στον Δαβίδ, λέγοντας: Ο Ουρίας δεν κατέβηκε στο σπίτι του, ο Δαβίδ είπε στον Ουρία: Εσύ δεν έρχεσαι από οδοιπορία; Γιατί δεν κατέβηκες στο σπίτι σου;

Και ο Ουρίας είπε στον Δαβίδ: Η κιβωτός, και ο Ισραήλ, και ο Ιούδας κατοικούν σε σκηνές, και ο κύριός μου ο Ιωάβ, και οι δούλοι τού κυρίου μου, είναι στρατοπεδευμένοι επάνω στο πρόσωπο της πεδιάδας· και εγώ θα πάω στο σπίτι μου, για να φάω, και να πιω, και να κοιμηθώ με τη γυναίκα μου; Ζεις, και ζει η ψυχή σου, δεν θα κάνω αυτό το πράγμα.

Και ο Δαβίδ είπε στον Ουρία: Μείνε εδώ και σήμερα, και αύριο θα σε εξαποστείλω. Και έμεινε ο Ουρίας στην Ιερουσαλήμ εκείνη την ημέρα, και την επόμενη. Και ο Δαβίδ τον κάλεσε, και έφαγε μπροστά του, και ήπιε· και τον μέθυσε· και την εσπέρα βγήκε να κοιμηθεί επάνω στο κρεβάτι του μαζί με τους δούλους τού κυρίου του, πλην στο σπίτι του δεν κατέβηκε.

Και το πρωί ο Δαβίδ έγραψε μια επιστολή στον Ιωάβ, και την έστειλε δια χειρός τού Ουρία. Και στην επιστολή έγραψε, λέγοντας: Βάλτε τόν Ουρία απέναντι στη σκληρότερη μάχη· έπειτα, συρθείτε απ' αυτόν, για να χτυπηθεί και να πεθάνει.

Και αφού ο Ιωάβ παρατήρησε την πόλη, διόρισε τον Ουρία σε θέση, όπου ήξερε ότι ήσαν άνδρες δύναμης. Και βγήκαν οι άνδρες τής πόλης, και πολέμησαν με τον Ιωάβ· και έπεσαν από τον λαό μερικοί από τους δούλους τού Δαβίδ· θανατώθηκε δε και ο Ουρίας ο Χετταίος." (Β΄ Σαμουήλ 11: 2-17).

Τότε ο Θεός γνωρίζοντας τη δυνατότητα μετανοίας του, τού έστειλε έναν προφήτη, να τον οδηγήσει με ένα παράδειγμα σε μετάνοια, όπως περιγράφεται στη συνέχεια:

"Και ο Κύριος έστειλε τον Νάθαν προς τον Δαβίδ. Και ήρθε σ' αυτόν, και του είπε:

Ήσαν 2 άνδρες σε κάποια πόλη, ο ένας πλούσιος και ο άλλος φτωχός. Ο πλούσιος είχε κοπάδια και μάντρες από βόδια υπερβολικά πολλές. Και ο φτωχός δεν είχε άλλο, παρά μία μικρή αμνάδα, που αγόρασε και έθρεψε· και μεγάλωσε μαζί του, και μαζί με τα παιδιά του· έτρωγε από το ψωμί του, και έπινε από το ποτήρι του, και κοιμόταν στον κόρφο του, και του ήταν σαν θυγατέρα.

Ήρθε δε στον πλούσιο κάποιος διαβάτης, και λυπήθηκε να πάρει από τα κοπάδια του, και από τις μάντρες των βοδιών του, για να ετοιμάσει στον οδοιπόρο, που είχε έρθει σ' αυτόν, και πήρε την αμνάδα τού φτωχού, και την ετοίμασε για τον άνθρωπο που είχε έρθει σ' αυτόν.

Και άναψε η οργή του Δαβίδ υπερβολικά ενάντια στον άνθρωπο· και είπε στον Νάθαν:

Ζει ο Κύριος, άξιος θανάτου είναι ο άνθρωπος, που το έκανε αυτό· και θα πληρώσει την αμνάδα στο τετραπλάσιο, επειδή έπραξε αυτό το πράγμα, και επειδή δεν σπλαχνίστηκε.

Και ο Νάθαν είπε στον Δαβίδ:

Εσύ είσαι ο άνθρωπος. Έτσι λέει ο Κύριος, ο Θεός τού Ισραήλ: Εγώ σε έχρισα βασιλιά επάνω στον Ισραήλ, και εγώ σε ελευθέρωσα από το χέρι τού Σαούλ· και σου έδωσα τον οίκο τού κυρίου σου, και τις γυναίκες τού κυρίου σου στον κόρφο σου, και σου έδωσα τον οίκο Ισραήλ και του Ιούδα· και αν τούτο ήταν λίγο, θα σου πρόσθετα παρόμοια και παρόμοια·

Γιατί καταφρόνησες τον λόγο τού Κυρίου, ώστε να πράξεις το κακό στα μάτια του; Τον Ουρία τον Χετταίο πάταξες με ρομφαία, και πήρες τη γυναίκα του στον εαυτό σου ως γυναίκα, κι αυτόν τον θανάτωσες με τη ρομφαία των γιων Αμμών·

Τώρα, λοιπόν, ρομφαία δεν θα αποσυρθεί από την οικογένειά σου· επειδή, με καταφρόνησες, και πήρες τη γυναίκα τού Ουρία τού Χετταίου για να είναι γυναίκα σου.

Έτσι λέει ο Κύριος: Δες, θα ξεσηκώσω εναντίον σου κακά μέσα από την οικογένειά σου, και θα πάρω τις γυναίκες σου μπροστά από τα μάτια σου, και θα τις δώσω στον πλησίον σου, και θα κοιμηθεί με τις γυναίκες σου μπροστά σ' αυτόν τον ήλιο· επειδή, εσύ έπραξες κρυφά· εγώ, όμως, θα κάνω αυτό το πράγμα μπροστά από ολόκληρο τον Ισραήλ, και κατάντικρυ στον ήλιο.

Και ο Δαβίδ είπε στον Νάθαν:

Αμάρτησα στον Κύριο.

Και ο Νάθαν είπε στον Δαβίδ:

Και ο Κύριος παρέβλεψε το αμάρτημά σου· δεν θα πεθάνεις". (Β΄ Σαμουήλ 12: 1-13)

Ο Θεός που γνωρίζει τις καρδιές, είδε την ειλικρινή μετάνοια τού Δαβίδ, και μαζί με τις συμφορές που άφησε να του συμβούν προς θεραπεία τής ψυχής του, τού έδωσε συγχώρεση, και τον έκανε διαχρονικό παράδειγμα για όλους μας.

Γράφει λοιπόν ο Δαβίδ στους Ψαλμούς του, γι' αυτή την αμαρτία:

"Την αμαρτίαν μου εγνώρισα και την ανομίαν μου ουκ εκάλυψα· είπα· εξαγορεύσω κατ' εμού την ανομίαν μου τω Κυρίω· και συ αφήκας την ασέβειαν της καρδίας μου. (διάψαλμα). 6 υπέρ ταύτης προσεύξεται προς σε πας όσιος εν καιρώ ευθέτω" [Ψαλμός 31: 5,6. (32: 5,6 κατά το Μασοριτικό)].

Τι σημαίνουν άραγε τα λόγια τού Δαβίδ: "Υπέρ ταύτης προσεύξεται πας όσιος εν καιρώ ευθέτω";

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο: "Ερμηνεία εις τους ΡΝΑ΄ Ψαλμούς τού Προφητάνακτος Δαβίδ":

"Επειδή... μόνος του ο Δαβίδ αποφάσισε, γι' αυτό αμέσως συγχωρήθηκε βέβαια για τον θάνατο (δηλαδή δεν επετράπη να πεθάνει, όπως ο ίδιος απεφάσισε) εξ αιτίας της θερμής και εγκάρδιας εξομολογήσεώς του, τον δε κανόνα (ζημία) ζητήθηκε να εκπλήρωση με τις συμφορές που του συνέβησαν στην συνέχεια, σύμφωνα με την δική του απόφαση· αυτό έγινε με σκοπό εντελώς και γρήγορα ελευθερωμένος, να μη λησμονήσει την αμαρτία που έκανε, και πέσει για δεύτερη φορά πάλι σε άλλη.

Το "υπέρ ταύτης" εννοείται εδώ αντί του: "από αυτήν την δική μου αμαρτία παρακινούμενος, θα παρακάλεση τον Θεό κάθε θεοσεβής. Διότι αυτός μαθαίνοντας ότι εγώ, αφού εξομολογήθηκα, συγχωρήθηκα αμέσως, θα μιμηθεί έμενα τον καιρό της μετάνοιας του"· διότι "αυτόν τον καιρό" αποκαλεί εύθετο και κατάλληλο και "η αμαρτία μου αυτή θα γίνει παράδειγμα στους οσίους να μετανοούν"· διότι ο ανόσιος άνθρωπος, αυτός δεν μετανοεί.

Μπορεί όμως να το εννοήσει κανείς αυτό και με άλλον τρόπο· ότι, δηλαδή, ο Δαβίδ προφητεύει για τους Χριστιανούς, οι οποίοι "εν καιρώ ευθέτω" δηλαδή "στον καιρό μετά την έλευση του Χριστού και μετά το κήρυγμα του ευαγγελίου, ψάλλοντας τους Ψαλμούς του Δαβίδ, αυτούς που αναφέρονται στην αμαρτία, κατά κάποιον τρόπο φαίνονται ότι προσεύχονται και παρακαλούν τον Θεό για την αμαρτία του", σύμφωνα με τον Θεοδώρητο".

Στον πολυδιάστατο λόγο τής Αγίας Γραφής, και οι δύο ερμηνείες ισχύουν και είναι θεραπευτικές για όλους εμάς που διαβάζουμε αυτά τα λόγια. Επειδή, όχι μόνο όλοι μας παραδειγματιζόμαστε από την πτώση και τη μετάνοια τού Δαβίδ προς δική μας ωφέλεια, αλλά παράλληλα διδασκόμαστε να μη λησμονούμε στις προσευχές μας και όλους όσους (όπως ο Δαβίδ), έπεσαν σε κάποια αμαρτία, όσο σοβαρή και αν είναι, αλλά παράλληλα έχουν και την ταπείνωση, αλλά και την πρόθεση να μετανοήσουν και να συνεχίσουν τον αγώνα τους προς το καθ' ομοίωσιν τού Θεού.