Η ημέρα που αναστήθηκε ο Χριστός ήταν μια μεγάλη, ανεπανάληπτη και θριαμβευτική μοναδική ημέρα στην ιστορία, γιατί ο Χριστός μετά τον θάνατό Του στον Σταυρό, την ταφή τού αχράντου Σώματός Του στον τάφο, την κατάβαση τής ψυχής Του μαζί με την θεότητα στον Άδη, αναστήθηκε εκ νεκρών, αφού ενώθηκε πάλι η ψυχή Του και το Σώμα Του, αν και τα δύο ήταν ενωμένα με την Θεότητά Του. Τότε έγιναν σημαντικά γεγονότα, που περιγράφει το Απολυτίκιο τού πλαγίου δευτέρου ήχου που ψάλαμε σήμερα.

«Αγγελικαί δυνάμεις επί το μνήμά σου, και οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν· και ίστατο Μαρία εν τω τάφω, ζητούσα το άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τον άδην, μη πειρασθείς υπ’ αυτού· υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος την ζωήν. Ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι».

Η μετάφραση τού Απολυτικίου αυτού έχει ως εξής:

«Αγγελικές δυνάμεις, Χριστέ, ευρίσκονταν στο μνήμα Σου, και οι στρατιώτες που το εφύλασσαν έπεσαν κάτω ως νεκροί. Τότε η Μαρία η Μαγδαληνή στεκόταν στον τάφο ζητώντας το άχραντο Σώμά Σου. Συ, όμως, Κύριε κατήργησες τον Άδη χωρίς να πάθης τίποτε από αυτόν, συνάντησες την Παρθένο Μαρία και τής δώρισες την ζωή. Εσύ, Κύριε, που αναστήθηκες από τους νεκρούς είσαι δοξασμένος».

Στο αναστάσιμο αυτό Απολυτίκιο περιγράφονται με καταπληκτικό και ευσύνοπτο τρόπο όλα όσα έγιναν την ημέρα τής Αναστάσεως τού Χριστού γύρω από τον Πανάγιο Τάφο, που είναι ευλογημένος και δοξασμένος σε όλους τους αιώνες.

Ο Χριστός αναστήθηκε χωρίς να Τον καταλάβη κανείς, ούτε και οι στρατιώτες που φύλασσαν, κατόπιν εντολής τού Πιλάτου, τον τάφο. Μόνοι οι άγγελοι τους ανήγγειλαν αυτό το θριαμβευτικό γεγονός.

Τα μεγάλα γεγονότα γίνονται μυστικά, μακρυά από τα προβλήματα και την προσοχή τών ανθρώπων και τού κόσμου. Όταν γίνεται η πνευματική αναγέννηση τού ανθρώπου, ανασταίνεται ο νους μέσα στην καρδιά τού ανθρώπου και προσεύχεται μυστικά, τότε οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν κάτι ιδιαίτερο, εκτός αν τους το αποκαλύψουν οι άγγελοι.

Οι στρατιώτες έπεσαν στο έδαφος ως νεκροί, όταν είδαν τους αγγέλους, που είναι κτιστά όντα και μετέχουν τής δόξης τού Θεού, να κάθωνται στον τάφο. Εδώ φαίνεται η διαφορά μεταξύ τών στρατιωτών τής κοσμικής εξουσίας και τού ευλογημένου «στρατού» τού Θεού, που είναι οι άγγελοι.

Οι Μυροφόρες γυναίκες πληροφορήθηκαν κατ’ αρχάς το  γεγονός τής Αναστάσεως τού Χριστού από τους αγγέλους και έπειτα μερικές από αυτές είδαν τον Αναστάντα Χριστό. Η Μαρία η Μαγδαληνή, από την οποία ο Χριστός είχε βγάλει επτά ακάθαρτα πνεύματα, δηλαδή δαιμόνια, όταν πλησίασε το μνήμα τού Χριστού, το είδε άδειο και έκλαιγε θεωρώντας ότι κάποιος έκλεψε το Σώμα Του. Τότε εμφανίσθηκε ο Ίδιος ο Χριστός για να τής αποκαλύψη ότι αναστήθηκε.

Όμως, το Δεσποτικό Σώμα τού Χριστού ήταν διαφορετικό από εκείνο που γνώριζε μέχρι τον θάνατό Του. Στην αρχή Τον θεώρησε ως κηπουρό, όταν, όμως, άκουσε να την αποκαλή με το όνομά της, τότε Τον αναγνώρισε, διότι με την φωνή τού Χριστού εξήλθε μεγάλη θετική δύναμη και ενέργεια, ήταν μια αποκάλυψη και φανέρωση τής Θεότητός Του.

Στο Απολυτίκιο αυτό παρουσιάζεται και μια μεγάλη αλήθεια ότι ο αναστημένος Χριστός φανερώθηκε, όπως ήταν φυσικό, και στην Θεοτόκο Μαρία. Αυτή ήταν η Παρθένος για την οποία γίνεται λόγος στο Απολυτίκιο αυτό, «υπήντησας τη Παρθένω».

Οι Πατέρες τής Εκκλησίας, όπως αναλύει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, διδάσκουν ότι δεν ήταν δυνατόν ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του να μην εμφανισθή στην Μητέρα Του, από την οποία προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, και την οποία θέωσε αμέσως με την πρόσληψή της. Έτσι, ο Χριστός έδωσε χαρά και ζωή στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία πόνεσε πολύ πάνω στον Σταυρό και δοκίμασε τον πόνο τού θανάτου, βλέποντας τον Υιό και Θεό της να υποφέρη τόσο φρικτά.

Για όλα αυτά που έγιναν το πρωί τής Αναστάσεως τού Χριστού αισθανόμαστε την ανάγκη να Τον δοξάσουμε. Όμως, ο αναστημένος Χριστός δοξάζεται στους αιώνες, όχι μόνον γιατί νίκησε τον θάνατο και έδωσε ζωή στους ανθρώπους, στους οποίους εμφανίσθηκε μετά την Ανάστασή Του, αλλά γιατί σε όλους τους αιώνες δίνει ζωή και ανάσταση σε όσους Τον αναζητούν και θέλουν την σωτηρία τους.

Οι εσωτερικές αλλαγές και οι πνευματικές αναστάσεις γίνονται μυστικά και σήμερα μέσα στην Εκκλησία, αλλά και μέσα στο Δεσποτικό μνήμα, που είναι η καρδιά τού ανθρώπου. Εκεί είναι η Χάρη τού Βαπτίσματος και τού Χρίσματος, εκεί στο βάθος τής καρδιάς κατοικεί ο Χριστός μετά το Βάπτισμα. Όταν εμείς μετανοούμε και ζητάμε το έλεος τού Θεού, τότε μέσα στην καρδιά γίνονται μυστήρια πνευματικά και το σώμα μεταμορφώνεται. Οι κοσμικές δυνάμεις δεν μπορούν να κάνουν τίποτε κακό στον αναγεννημένο άνθρωπο, δεν μπορούν να κατανοήσουν το μυστήριο τής αναγεννήσεώς του και νεκρώνονται.

Η μυστική πνευματική ανάσταση είναι το γεγονός εκείνο που έχει μεγάλη αξία, αγγίζει την αιωνιότητα, ανοίγει τους ουρανούς, καθιστώντας τους αναστημένους ανθρώπους θεατές τών αγγέλων, τών αγίων και τού Ίδιου τού Χριστού. Πώς να μη χαιρόμαστε κάθε Κυριακή για την Ανάσταση τού Χριστού;