«Η Μαντόνα των Βράχων» 

Μια από τις πιο χονδροειδείς γκάφες που εντοπίσθηκαν μέσα στο βιβλίο του Νταν Μπράουν είναι εκείνη που σχετίζεται με τον διάσημο πίνακα του Ντα Βίντσι που ονομάζεται «Virgin of the Rocks» (Η Παρθένος των Βράχων).  Το πρώτο σφάλμα  ήταν που ο Μπράουν άλλαξε το όνομα του πίνακα, σε «Madonna of the Rocks» (η Κυρία των Βράχων). Και ο λόγος που το έκανε αυτό, ήταν αποκλειστικά και μόνο για να μπορέσει να σχηματίσει ένα αναγραμματισμένο μήνυμα. Ο λεκτικός γρίφος επάνω στον πίνακα της Μόνα Λίζα, ο οποίος έλεγε:  «So dark the con of man» (=τόσο σκοτεινή η εξαπάτηση του ανθρώπου) και που ο Ρόμπερτ αναφέρει ακατάπαυστα, υπονοεί πόσο η εκκλησία έχει εξαπατήσει την ανθρωπότητα.  Στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά ο αναγραμματισμός των λέξεων «Madonna of the Rocks» (η Κυρία των Βράχων).  Να υποθέσω, πως ο Νταν Μπράουν δεν μπόρεσε να φτιάξει κάποιο αναγραμματισμό με τις λέξεις «Virgin of the Rocks» (Η Παρθένος των Βράχων);

 

«Η Παρθένος των βράχων»

Canvas Version - Louvre 1483

Wood Version - London 1503

 

Σχετικά με τους Πίνακες

Κάποιοι άνθρωποι ισχυρίζονται πως ο πίνακας είναι στην πραγματικότητα ένας πίνακας πάνω σε ξύλινη βάση, συνεπώς ο Νταν Μπράουν έκανε λάθος όταν τον περιέγραψε ως καμβά.  Πρέπει να μάθετε, πως στη πραγματικότητα υπάρχουν ΔΥΟ πρωτότυπα του πίνακα αυτού.  Ο ένας, που είναι επί ξύλου, βρίσκεται στο Λονδίνο. Στις φωτογραφίες  που παραθέτουμε, μπορείτε να δείτε τις διαφορές ανάμεσά τους – στα πρόσωπα των ανθρώπων και στον ίδιο τον Χριστό-βρέφος, και επίσης στον καλαμένιο Σταυρό.  Ο Λεονάρδος είχε ζωγραφίσει τον πίνακα πάνω σε καμβά το 1483.  Προέκυψαν κάποια προβλήματα με την συμφωνία, έτσι ζωγράφισε τον δεύτερο πίνακα το 1503, δηλαδή, ΠΟΛΛΑ χρόνια μετά.  Ο πίνακας πάνω σε καμβά βρίσκεται μέσα στο Λούβρο.  Στο σημείο αυτό, ο Νταν Μπράουν ήταν σωστός.

Ο Νταν Μπράουν λέει πως ο πίνακας ξαναφτιάχτηκε επειδή οι παραγγέλλοντες ήσαν «έξω φρενών» με την πρώτη εκδοχή του πίνακα. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για μια αρκετά βαρετή σύμβαση που ουσιαστικά υποχρέωσε τον Λεονάρδο να τον ξαναζωγραφίσει.

 

«Η Παρθένος των Βράχων» μέσα στο Λούβρο

Όταν πήγα στο Λούβρο για να δω αυτόν τον πίνακα, διαπίστωσα πως ήταν κρεμασμένος στην Μεγάλη Γαλαρία. Στο βιβλίο, ο Ρόμπερτ βρίσκεται κοντά στην Μόνα Λίζα, σε μια παράπλευρη αίθουσα, την Salle des Etats (Αίθουσα των Εθνών). Ο φύλακας τον κρατά καθηλωμένο, με προτεταμένο όπλο, όταν ο ίδιος αντιλαμβάνεται την Σόφι να τριγυρίζει στην ίδια αίθουσα. Και μάλιστα, ο φύλακας είναι σε απόσταση περίπου είκοσι μέτρων από την είσοδο ως την αίθουσα, και δεν πιάνει καλό σήμα με το υπηρεσιακό τηλέφωνο, λόγω των μέτρων ασφαλείας της αίθουσας.  Εκείνη την στιγμή, η Σόφι…αρπάζει τον πίνακα.  Εδώ, μάλλον πρόκειται για ταχυδακτυλουργία, καθ’ ότι ο πίνακας αυτός δεν βρίσκεται καν μέσα στην αίθουσα εκείνη.  Είναι έξω, στην Μεγάλη Γαλαρία!

 

Σόφι: η Κόρη της… Ασπίδας

Η Σόφι τότε χρησιμοποιεί τον πίνακα «Madonna of the Rocks» (η Κυρία των Βράχων), σαν μια ασπίδα… καμβαδένια, προκειμένου να πείσει τον φύλακα να πετάξει το όπλο του κάτω. Φυσικά, αυτή η σκηνή είχε σκοπό να προξενήσει πόνο και αγωνία στους απανταχού της γης φιλότεχνους.  Συγκεκριμένα, η Σόφι μόλις έχει αποσπάσει το κλειδί από το πίσω μέρος της κορνίζας του πίνακα, και τώρα, απειλεί τον φύλακα με την καταστροφή του έργου αν εκείνος δεν αφήσει κάτω το πιστόλι του.

Ο Μπράουν μας λέει λοιπόν πως η Σόφι σήκωσε αυτόν τον πίνακα – που είχε ύψος περίπου 1,5 μέτρο - και άρχισε να τον κουνάει απειλητικά πέρα-δώθε.  Μάλλον χρειαζόμαστε μια γερή δόση… ευπιστίας, για να φαντασθούμε μια γυναίκα να ανεμίζει ένα τέτοιου μεγέθους πίνακα. Σκεφτείτε λοιπόν τώρα, πως ο πίνακας αυτός είναι στην πραγματικότητα σχεδόν 2 μέτρα σε ύψος, και με μια κορνίζα ΤΕΡΑΣΤΙΑ.  Αποκλείεται η Σόφι να μπορούσε να τον κουνήσει, ούτε στο ελάχιστο, τον πίνακα αυτό… πόσο μάλλον να τον ανέμιζε και πέρα-δώθε σαν ασπίδα!

Τράβηξα βιαστικά μια φωτογραφία του πίνακα, στα κρυφά, όταν ήμουν στο Λούβρο. Είναι δύσκολο να έχει κανείς την αίσθηση μεγέθους από την φωτογραφία εδώ, αλλά μπορείτε να καταλάβετε, από τους αντικατοπτρισμούς κάποιων ανθρώπων στο κάτω μέρος του τζαμιού του πίνακα.  Πρόκειται για ένα ΠΟΛΥ μεγάλο πίνακα.  Η κορνίζα του είναι από ατόφιο ξύλο.  Για να μετακινηθεί το έργο, θα χρειαζόταν η δύναμη ενός αρσιβαρίστα.