Χρησιμοποιούν οι εχθροί της αληθείας το εξής χωρίο παρερμηνεύοντάς το:

"Και ιάθησαν τα ύδατα έως της ημέρας ταύτης κατά το ρήμα Ελισαιέ, ό ελάλησε. Και ανέβη εκείθεν εις Βαιθήλ. Και αναβαίνοντος αυτού εν τη οδώ και παιδάρια μικρά εξήλθον εκ της πόλεως και κατέπαιζον αυτού και είπον αυτώ: "Ανάβαινε, φαλακρέ, ανάβαινε". Και εξεύνευσεν οπίσω αυτών και είδεν αυτά, και κατηράσατο αυτοίς εν ονόματι Κυρίου. Και ιδού εξήλθον δύο άρκοι εκ του δρόμου και ανέρρηξαν απ' αυτών τεσσαράκοντα και δύο παίδες. Και επορεύθη εκείθεν εις το Καρμήλιον κακείθεν επέστρεψεν εις Σαμάρειαν." (Δ' Βασιλειών 2/β' 22-25)

Λένε λοιπόν με κακοήθεια οι ψευδολόγοι εχθροί της αληθείας: "Τι προφήτης είναι αυτός που πιστεύετε; Που σκότωσε τα παιδάκια επειδή τον έλεγαν φαλακρό;"

Όμως ξεχνούν μερικές λεπτομέρειες στη φανατική τους αντιχριστιανική μανία:

1. Πουθενά δεν λέει ότι ο προφήτης σκότωσε τα παιδιά. Ο προφήτης τα καταράσθηκε μεν, αλλά δεν τα σκότωσε όπως ψευδώς λένε.

2. Τι είναι η κατάρα; Κατάρα είναι Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ από τον ένοχο. Αυτό ακριβώς συνέβη. Ο προφήτης τιμώρησε τους ενόχους με την απόσυρση της προστασίας του Θεού την οποία ΔΕΝ ΑΞΙΖΑΝ κοροϊδεύοντας τον φορέα του Αγίου Πνεύματος. Δεν θεωρείται λοιπόν αδικία το να στερήσει ο Θεός το δώρο του από κάποιον που δεν το αξίζει. Δικό Του δώρο είναι, και το δίνει εκεί που θέλει, και εκεί που το εκτιμούν.

3. Τους ενόχους δεν τους σκότωσε ούτε ο Ελισαιέ, ούτε ο Γιαχβέ. Τους σκότωσαν ΟΙ ΑΡΚΟΥΔΕΣ. Φταίει ο Θεός γι' αυτό ή ο Ελισαιέ; Ας ήταν άξιοι της προστασίας Του για να την είχαν. Μάλιστα, όσον αφορά τους Νεοπαγανιστές, μια και κατηγορούν άδικα, ας βάλουν στο μυαλό τους ότι τους νέους τους σκότωσε Η ΦΥΣΗ, αυτή δηλαδή που κατά τους Παγανιστές αποτελεί "θεότητα". Αν λοιπόν πρέπει κάποιος θεός να κατηγορηθεί για το θάνατό τους, είναι όχι ο Γιαχβέ που τους έπλασε και τους προστάτευε τόσα χρόνια, αλλά η παγανιστική "θεά"-φύση που χωρίς την προστασία του Γιαχβέ προς τους ανθρώπους είναι ΦΟΝΙΚΗ και άλογη.

4. Αυτοί που τιμωρήθηκαν ΔΕΝ ήταν καν "παιδάρια" όπως κακώς μεταφράσθηκε στα Ελληνικά. Στο εβραϊκό κείμενο υπάρχει η φράση neurim qetanim της οποίας η καλύτερη μετάφραση είναι "νεανίες". Η ίδια φράση χρησιμοποιείται για τον δεκαεπτάχρονο Ιωσήφ (Γένεσις 37/λζ 2) και μεταφράζεται στα ελληνικά ως "νεαρός".

 

5. Πέρα όμως από την ηλικία τους, άξιζαν αυτό που έπαθαν. Η συμμορία αυτή των νεαρών ήρθε από την Βαιθήλ (στ. 23), μια πόλη του ειδωλολατρικού βασιλείου του Ισραήλ. Αυτή η πόλη ήταν σπουδαίο κέντρο της παιδοθυσιαστικής λατρείας του Βάαλ - Διονύσου (Γ' Βασιλειών 12/ιβ 29). Οι νεαροί αλήτες λάτρεις του Βάαλ-Διονύσου ήθελαν να χλευάσουν τον Κύριο μέσω του προφήτη Ελισαίου και προφανώς ετοιμάζονταν να επιτεθούν στον προφήτη. Μήπως έπρεπε εκείνος να λυπηθεί τη συμμορία των νεαρών; Αυτοί γιατί δεν λυπόντουσαν τα νήπια που έκαιγαν ζωντανά προς τιμήν του Βάαλ; Ή είναι δύσκολο καμιά πεντηνταριά αλήτες που έπιναν αίμα και έψηναν παιδάκια να επιτεθούν σ' έναν άοπλο προφήτη του Γιαχβέ;

Τόσο εκείνοι οι αλήτες όσο και οι κριτικοί της Αγίας Γραφής, θέλουν να ξεχνούν ότι ο Ελισαίος έκανε μια τεράστια ευεργεσία στην Ιεριχώ. Επιπλέον οι συκοφάντες αποσιωπούν μεταξύ άλλων θαυμάτων την θεραπεία του ΣΥΡΟΥ αξιωματούχου Νεεμάν από τον "σιωνιστή" Ελισαίο, και την ανάσταση ενός παιδιού και ενός άνδρα... (Δ' Βασιλειών 5/ε΄ 1-19 4/δ΄ 31 - 37. Δ΄ Βασιλέων 13/ιγ΄ 20, 21 κλπ)

Και έχουμε τέλος να ρωτήσουμε: Στάθηκε καθοριστικός παράγων η κατάρα του Ελισαιέ για το θάνατο εκείνων των αλητών; Αν ναι, τότε ήταν πράγματι προφήτης, και όσοι τον κατηγορούν, γίνονται θεομάχοι. Αν όχι, και όλα αυτά είναι "μύθοι" όπως λένε μερικοί, τότε εκλείπει και η αιτία της κατηγορίας τους προς τον Ελισαιέ. Γιατί αν δεν ήταν προφήτης, ούτε η κατάρα του επέδρασε στους αλήτες εκείνους. Με άλλα λόγια, είτε δεν τίθεται θέμα κατηγορίας του, είτε πράγματι ήταν προφήτης και οι κατήγοροί του ΕΙΝΑΙ ΑΣΕΒΕΙΣ ΘΕΟΜΑΧΟΙ.

Ο Θεός και προφήτες του δεν είναι υπαίτιοι για τη δική μας κακία. Ο εχθρός των ανθρώπων, που στερεί την προστασία του Θεού από τους κακοήθεις και αναξίους, είναι πάντα Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ. Και τα θύματά της είναι πάντα άξια των δεινών της κακίας τους.