Δεν είμαι ρομαντικός. Δεν είμαι καθόλου ρομαντικός. Δεν μ’ αρέσει να φαντάζομαι. Τα νηπτικά κείμενα των πατέρων της Εκκλησίας δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για τη φαντασία. Μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε δρόμους πλάνης. Ούτε και τα όνειρα μπορούν να στηρίξουν το ρεαλισμό της ορθόδοξης βιοτής.

Όλα αυτά δε μ’ εμποδίζουν να σχεδιάζω στο νου μου το επιθυμητό μέλλον της Ορθόδοξης ιεραποστολής. Επειδή όμως η λέξη «σχεδιασμός» έχει φθαρεί κάτω από τη φόρτιση των τεχνολογικών αναπτυξιακών προγραμμάτων, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιώ τη λέξη «όνειρο» και τη λέξη «ονειροπόλος» στη θέση των τεχνοκρατικών όρων «σχέδιο» και «προγραμματισμός».

Μπορώ τώρα, πλέον, να αναπτύξω, λιτά, τα ιεραποστολικά μου ονειροπολήματα.

Όνειρο α’: «Οι εργάται του θερισμού».

Ονειρεύομαι, στα πιο συγκρατημένα ονειροπολήματά μου, την ένταξη είκοσι κληρικών, στο έργο του ιεραποστολικού θερισμού στα έθνη.

Αυτό το είκοσι, πριν να το πω το μελέτησα πολύ· είναι ο οριακός αριθμός που θ’ αλλάξει άρδην τον ιεραποστολικό χάρτη της Ορθόδοξης ιεραποστολής. Μπορεί να φαίνονται ολίγοι συγκρινόμενοι με τα μεγέθη της παγκόσμιας κοινότητας. Κι όμως είναι περισσότεροι από τους αποστόλους και είναι αρκετοί για μια ουσιαστική τομή στην ιεραποστολή, αρκεί να πληρούν μια προϋπόθεση. Να κάνουν υπακοή στην Εκκλησία κι όχι στο θέλημά τους και να δεχθούν να εκπαιδευθούν για να γνωρίσουν τη σάρκα των τόπων, που θα διακονήσουν.

Εμείς αναλαμβάνουμε το δεύτερο σκέλος.

Εκείνοι, οι είκοσι, τη διάθεση για το πρώτο σκέλος.

Όνειρο β’: «Τ' ανοικτά παράθυρα στον κόσμο».

Το ανοικτό παράθυρο στέλνει πάντα ένα μήνυμα: Προετοιμάζει για την κατάλληλη ένδυση που χρειάζεται στην επικείμενη έξοδο. Η μετεωρολογική υπηρεσία απαραίτητη για την περίπτωση. Ονειρεύομαι κάποιοι ν’ αφιερώσουν χρόνο σπουδών και ειδικοτήτων σε καταξιωμένους τομείς, όπως η αφρικανολογία, η ασιολογία, η λατινοαμερικανολογία και η τριτοκοσμική γλωσσολογία.

Μερικά χρόνια σπουδών στους ίδιους τόπους θα ισχυροποιήσει τη γνώση στα μετόπισθεν.

Όνειρο γ’: «Η ενότητα και ο συντονισμός των ελεύθερων σκοπευτών».

Ονειρεύομαι, κι ας στενοχωρούνται μερικοί, την ενότητα όλων των ελευθέρων σκοπευτών των ιεραποστολικών συλλόγων, συλλογίσκων, σωματείων, οργανισμών, κέντρων, αποκέντρων, συνεργών, συμπαραστατών, φίλων και ακροβολιστών σε μια κοινή προοπτική, σε ένα κοινό έργο.

Ονειρεύομαι να μην υπάρχει η ιδιωτική προβολή του έργου, αλλά η ταπεινή προσφορά των πάντων χωρίς απαίτηση για αναγνώριση. Η ιεραποστολή θα προχωρήσει μόνο όταν δεχτούμε να υπηρετήσουμε ανώνυμα τον ένα σκοπό κι όχι επώνυμα τους δικούς μας σκοπούς.

Όνειρο δ’ «Η ιεραποστολή της σιωπής».

Ονειρεύομαι τη μεταφύτευση του ησυχασμού και του κοινοβιατισμού ορθοδόξων μοναστηριών στις χώρες της ιεραποστολής.

Ονειρεύομαι να υπάρχουν δείγματα του μοναστικού κάλλους στις χώρες του τρίτου κόσμου.

Ονειρεύομαι να μεταβούν εκεί και να διδάξουν την ασκητική σιωπή.

Ονειρεύομαι να μεταβούν εκεί και τίποτε άλλο. Μόνο να μεταβούν και να σωπαίνουν ασκητικά.

Όνειρο ε’ «Οι γιατροί της Ιεραποστολής».

Ονειρεύομαι να βρισκόμαστε παρόντες σε τόπους δυστυχίας, πόνου, επιδημιών και ανθρώπινης τραγωδίας. Κι αυτό όχι για ν’ αντιγράψουμε ή αντιπαραταχθούμε σε παράλληλες θετικές διεθνείς προσπάθειες.

Ονειρεύομαι να υπάρχουμε στους χώρους του πόνου, επειδή δε μπορώ ν’ ανεχθώ ν’ απουσιάζουμε.

Όνειρο στ’ «Διορθόδοξοι συλλογισμοί».

Ονειρεύομαι τη σύσταση διορθόδοξου οργάνου για την ιεραποστολή. Μόνο μέσα από την έκφραση της ενότητας στα μικρο - και μακρο - μεγέθη της μπορούμε να ελπίζουμε.

Όνειρο ζ’ «Ορθόδοξη παιδεία».

Ονειρεύομαι τη μετάβαση της Ορθόδοξης πανεπιστημιακής κοινότητας για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα, στους χώρους της ιεραποστολής, για την καλλιέργεια της Ορθόδοξης θεολογίας στους τόπους. Το ελλαδικό ανθρώπινο δυναμικό είναι και πλούσιο και καταρτισμένο. Προσφορά μερικών εβδομάδων σε ορθόδοξα παιδαγωγικά κέντρα στις χώρες της ιεραποστολής θα ζυμώσει τη θεολογία στους τόπους. Το ζύμωμα στους τόπους είναι πολύ πιο ουσιαστικό από τη γνωστή μορφή των σπουδών των ξένων στην Ελλάδα.

Όνειρο η’ «Τα όνειρά μου να μην μείνουν όνειρα».

Και πιστέψτε με πως στο βάθος της καρδιάς μου είμαι βέβαιος πως δεν ονειρεύομαι.

π. Κ. Σ.

Πηγή: Πάντα τα έθνη. Τριμηνιαίο ιεραποστολικό περιοδικό της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Έτος ΙΘ’, τεύχος 76, Οκτ. -Νοέμβρ. -Δεκ. 2000, σελίδα 3.