Για μια χούφτα δολάρια
Του ιερομ. Π. Ιωνά
Την Κυριακή μετά τη Λειτουργία, κάθισαν όλοι μαζί να φάνε, στο μικροσκοπικό κήπο της Εκκλησίας (θέλω να πω… το μεγάλο δωμάτιο που χρησιμοποιούμε σαν… Εκκλησία της Αγίας Τριάδας…).
Είχε γίνει συνήθεια άλλωστε. Ήταν ένας τρόπος και αυτός να μιλούν, να δένονται, αλλά, κυρίως, να περνάει η διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας πιο άνετα στους ανθρώπους: Να ρωτούν… να ξεκαθαρίζουν απορίες…
Οι περισσότεροι δεν ήξεραν τίποτα από Εκκλησία!...
Είναι και η συνήθεια των κινέζικων παραδόσεων: Όλα γύρω από το τραπέζι του φαγητού.
Ήταν λοιπόν, εκείνη την Κυριακή, περίπου 20 άτομα. Κινέζοι και Δυτικοί.
- Σε παρακαλώ, μπορείς να μου εξηγήσεις τι λέει αυτό το έντυπο S/Ν65307; ρώτησε ο παπάς την Σβετλάνα, μια ρωσίδα συμμαθήτρια του στο Πανεπιστήμιο. Ξέρεις… τα κινεζικά μου δεν είναι καλά… δεν καταλαβαίνω… συμπλήρωσε με ντροπή.
Πάντα ντρεπόταν γι’ αυτό… δεν τα πήγαινε καλά με τα κινέζικα… αντίθετα, τον είχαν αφήσει στην ίδια τάξη, τον είχαν γυρίσει πίσω μερικές τάξεις – πράγμα πολύ εξευτελιστικό. Αλλά πότε και πώς να διαβάσει ένας άνθρωπος που πρέπει να τα κάνη όλα μόνος;
Οι φίλοι του οι καθολικοί και προτεστάντες ιεραπόστολοι τον παρηγορούσαν.
- Εμάς, όταν ερχόμαστε, δεν μας αφήνουν να κάνουμε τίποτ’ άλλο, παρά μόνο να σπουδάζουμε κινέζικα για τα τρία πρώτα χρόνια.
Δεν γίνεται αλλιώς να μάθεις κινέζικα. Δεν είναι σαν τις άλλες γλώσσες. Είναι ιερογλυφική γραφή με χιλιάδες σύμβολα. Θέλει ολοκληρωτική αφιέρωση για τρία χρόνια τουλάχιστον! Πρέπει να το ξέρεις αυτό.
Αν το ήξερε, λέει;;;; Αχ… τι ταπεινώσεις τράβαγε σ’ αυτό το σχολείο…
Η κοπέλα χαμογέλασε.
- Δεν πειράζει του είπε για να το δω…
- Α!... Είναι από την αστυνομία!... Σε ειδοποιούν από νωρίς… Πριν κλείσεις δυο χρόνια εδώ, στην Ταϊβάν, πρέπει να περάσεις από κει για να δηλώσεις τις δραστηριότητες σου σ’ αυτό το διάστημα.
- Δηλαδή; ρώτησε ανήσυχος ο παπάς.
- Α, τίποτα σπουδαίο… τυπικά πράγματα… Σε ρωτούν γενικά: Τι κάνεις, με τι ασχολείσαι, για να δουν αν τηρείς τις προδιαγραφές της βίζας σου. Με κάλεσαν και μένα πέρυσι… Είχα κλείσει βλέπεις δυο χρόνια…
- Και τους είπες ότι σπουδάζεις μόνο, ε;… ρώτησε χαμογελώντας ο παπάς.
- Φυσικά… απάντησε η κοπέλα. Τι να έλεγα; Ότι παραδίδω μαθήματα αγγλικών; Για να με διώξουν; Όλοι σχεδόν οι ξένοι σπουδαστές παραδίδουν μαθήματα αγγλικών. Οι κινέζοι πληρώνουν πολλά για να μάθουν αγγλικά, τα διδάσκουν ακόμα και στα νηπιαγωγεία!! … Βέβαια… είναι παράνομο να δουλεύεις… Δηλαδή… να παίρνεις λεφτά, όταν έχεις σπουδαστική βίζα… Αν σε πιάσουν, σε διώχνουν αμέσως από την χώρα και δεν ξαναμπαίνεις… Αλλά ποιος το λογαριάζει αυτό;… Όταν, διδάσκοντας σε ένα νηπιαγωγείο, βγάζεις λεφτά δεκαπλάσια από ένα μισθό στη Ρωσία… Συντηρούνται οικογένειες έτσι…
(Πολλές φορές – ιδίως όταν πρωτοήρθε – είχε μπει στο πειρασμό να δουλέψει κι αυτός, κάνοντας μαθήματα, για να εξασφαλίσει έτσι τα χρήματα που χρειαζόταν ώστε να νοικιάσει κάποιο χώρο για να τελεί την θεία λειτουργία… Άλλωστε… και τα μαθήματα κινέζικης γλώσσας που παρακολουθούσε, κόστιζαν ένα σωρό λεφτά… αλλά... έτρεμε μήπως ζήσει τον εφιάλτη να τον διώξουν και να του στερήσουν το δικαίωμα να ξαναγυρίσει…).
- Να… κι εγώ…., ξανάπε η κοπέλα, κοντεύω τώρα τρία χρόνια εδώ, και δεν μου δίνουν άλλη σπουδαστική βίζα… Πρέπει να φύγω από την χώρα, και να ξαναμπώ την επόμενη σπουδαστική περίοδο. Και… ξέρεις… συντηρώ δυο οικογένειες στη Ρωσία…
Ναι… ήξερε… αλλά τώρα, κι εκείνος κόντευε να κλείσει τα δυο χρόνια και… σκεφτόταν το μέλλον… Άρχισε να παγώνει η καρδιά του…
Σκέφτηκε την αστυνομία.
… Τον έλουσε κρύος ιδρώτας… Τι θα έλεγε;;;…. Ότι είναι μόνο φοιτητής;;;;
- Αχ, τι να κάνω; αναρωτιόταν όταν έμεινε μόνος, εξουθενωμένος πια από τα μαθήματα και τις ερωτήσεις. Ήξερε βέβαια ότι την ιεραποστολή δεν την έκανε αυτός, την έκανε ο Θεός. Αυτό τουλάχιστον, το είχε ξεκαθαρίσει μέσα του και είχε και τρανές αποδείξεις. Άλλωστε, οι άνθρωποι που βαπτίστηκαν και έγιναν ορθόδοξοι τον βρήκαν, δεν τους βρήκε, παρόλη την προσπάθειά του.
Με συγκίνηση ξαναφέρνει στο νου του τις μορφές των πρώτων χριστιανών που ο ίδιος τους βάπτισε εκεί, στην Ταϊβάν:
Η Ιωάννα, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο, πρώην καθολική. Πήρε το χρίσμα.
Η Μαρία – Αναστασία, γλωσσολόγος.
Ο Νικόλαος – Τσινγκ – Τσουγκ, Μηχανολόγος Μηχανικός.
Η Βασιλική, Μηχανολόγος Μηχανικός κι αυτή. Οι τρεις τελευταίοι είναι κινέζοι.
Και κάποιοι άλλοι ακόμα του ζήτησαν να κατηχηθούν.
Έχουμε τώρα πια, εκκλησία της Ταϊβάν!!!... Ναι!!... Πόσα δεν οφείλει για τη δημιουργία της, στον Γιώργο τον Ασλανίδη, τον πρόεδρο του συλλόγου: Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, αλλά και στον ίδιο τον σύλλογο!!!.... Από κει δόθηκαν και δίνονται τα χρήματα για το ενοίκιο αυτού του δωματίου που σήμερα είναι η Εκκλησία της Αγίας Τριάδος στην Ταϊ – Πέι.
Και πόσα δεν οφείλονται σε απλούς ανθρώπους, όπως η κ. Μ., ο Β., ο Α…. και τόσοι άλλοι, γνωστοί και άγνωστοι, που προσφέρουν απ’ το υστέρημά τους… Κι άλλοι που έστειλαν τα ιερά σκεύη, τα άμφια, τα βιβλία, τις φωτογραφίες, τις εικόνες… Έτσι έγινε αισθητή η παρουσία της Αγίας Τριάδος εδώ. Όλοι αυτοί, χωρίς να είναι επίσημοι, χωρίς γραφειοκρατίες, αθόρυβα, στερέωσαν την Εκκλησία εδώ. Για όλους αυτούς ένοιωθε απέραντη ευγνωμοσύνη ο παπάς, όχι μονάχα εκείνη τη δύσκολη ώρα αλλά και πάντα…
Πέρασε έτσι κάμποση ώρα μόνος, χωρίς να ξέρει τι να κάνει από δω και πέρα… Η μόνη λύση που έβρισκε, ήταν ν’ απευθυνθεί σε δικηγόρο.
Αλλά κι αυτή η λύση ήταν για γέλια: Πως αυτός, ένας άνθρωπος εντελώς μόνος, που καλά-καλά δεν ήξερε την κινέζικη γλώσσα, χωρίς να ξέρει καλά-καλά που πάει, χωρίς λεφτά, πώς να βρει δικηγόρο κινέζο, να τον ρωτήσει για τη νομιμοποίηση της ορθόδοξης εκκλησίας της Ταϊβάν;;;;;
- Θεέ μου, βόλεψέ τα Εσύ… παρακάλεσε… Και ησύχασε.
Σιγά-σιγά, λειτουργία στην λειτουργία ήρθαν κάποιοι προτεστάντες και άρχισαν να ελκύονται από την θεία λατρεία. Ένας προτεστάντης πάστορας ερχόταν πιο συχνά. Συγκινήθηκε πολύ από την ακολουθία κι άρχισε η Χάρη του Θεού να ενεργεί μέσα του. (Άλλωστε, η ορθόδοξη ιεραποστολή, έχει σαν κέντρο την Θεία λειτουργία και μετά έπονται όλα τα άλλα: οι συζητήσεις που έκαναν, το φαγητό που έτρωγαν πολλές φορές μαζί, κλπ.).
Αργά κάποιο βράδυ, ο πάστορας χτύπησε την πόρτα της εκκλησίας. Ο παπάς κοιμόταν σε ένα μικρό δωματιάκι, πρώην γκαράζ του νηπιαγωγείου, για να κάνη οικονομία στο νοίκι.
- Θέλω να βοηθήσω, του είπε, έχω ένα φίλο δικηγόρο, είναι προτεστάντης πάστορας κι αυτός. Θα σε δεχτεί, χωρίς να σου πάρει λεφτά και θα σε βοηθήσει.
Του έκλεισε ραντεβού για την επόμενη εβδομάδα.
Ανακούφιση!!!...
Γιατί έτσι κι αλλιώς το θέμα αυτό έπρεπε να λυθεί. Βέβαια, στην Ταϊβάν υπάρχει δημοκρατία και ελευθερία συνειδήσεως. Όμως, για να είναι κανείς νόμιμος, πρέπει να δηλώσει την εκκλησία του στο κράτος, όπως σε κάθε άλλη χώρα. Αλλιώς αποτελεί μια θρησκευτική ομάδα, όπως τόσες άλλες προτεσταντικές ομάδες εδώ (περίπου 80!!). Πολλοί μάλιστα, για διάφορους λόγους ίδρυσαν την δική τους προσωπική εκκλησία – είναι τόσο εύκολο – χωρίς όμως τη δημοσιότητα που πήρε η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Πήγε στον δικηγόρο… Χτύπησε αργά την πόρτα…..
Στο μυαλό του ερχόταν το τραγούδι του Λοΐζου:
Έχει κι ο ξενιτεμένος φίλους απ’ τον ουρανό
όταν χάσει από τα χρόνια και το φίλο τον στερνό
Για πρώτη φορά συνειδητοποίησε πόση αλήθεια έκρυβε αυτό το τραγούδι… Ήταν σ’ ένα cd – το μοναδικό που είχε – και του το ‘δωσε ο μόνος έλληνας κάτοικος της Ταϊβάν, που ερχόταν στην εκκλησία.
Τα χρειαζόταν τα μουσικά cd ο παπάς, γιατί δίδασκε – δωρεάν φυσικά – τα νέα ελληνικά σε μερικούς κινέζους, και αρχαία ελληνικά σε κάποιους άλλους – προτεστάντες κυρίως – που ήθελαν να μάθουν την γλώσσα του ευαγγελίου, ώστε να μπορούν να το διαβάζουν στο πρωτότυπο. Βέβαια, μαζί μ’ αυτά, προσπαθούσε να περάσει υποσυνείδητα την αλήθεια την εκκλησίας, μέσ’ απ’ την ελληνική γλώσσα, μέσ’ απ’ τον ελληνικό δημοκρατικό τρόπο σκέψης, που κρίνει και ερευνά τα πάντα. (Οι κινέζοι θεωρούν αδιανόητη την κριτική. Στα σχολεία, ακόμα και στα πανεπιστήμια, θεωρείται αγένεια να κάνης ερωτήσεις και, προπάντων, ν’ αμφισβητήσεις τον καθηγητή!! Δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους – π.χ. ποτέ δε θα πουν σ’ αγαπώ, σ’ αυτήν που θα παντρευτούν… Έτσι είναι ο πολιτισμός της ανατολής).
Προσπαθούσε λοιπόν με τα τραγούδια, με κάποια φωτογραφικά άλμπουμ που τρεις συνεργάτες του έστειλαν, με τα βιβλία που ανακάλυψε εδώ, μεταφρασμένα στα κινεζικά, να τους γνωρίσει έναν άλλο πολιτισμό, έναν άλλο τρόπο ζωής.
Ο δικηγόρος τον δέχτηκε εγκάρδια. Ήταν δικηγόρος, αλλά και πάστορας όπως είπαμε. Του είχε έτοιμο και τον νόμο σε φωτοτυπία.
- Για να νομιμοποιηθείς, του είπε, υπάρχουν τρεις τρόποι:
1) ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑΝ ΑΡΙΘΜΟ ΠΙΣΤΩΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΪΒΑΝ.
Ας το ξεχάσουμε καλύτερα…, γέλασαν και οι δυο.
2) ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ (που σημαίνει αποδεδειγμένες καταθέσεις εκατομμυρίων στην Τράπεζα) Ή ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ (ας πούμε Ελληνικών).
Άστο καλύτερα, είπε πικραμένος ο παπάς. Αφού η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιά διπλωματική εκπροσώπηση εδώ… Και με τρόμο σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή τι θα γινόταν, αν ποτέ έχανε το διαβατήριό του.
3) ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ. Ένα απλό διαμερισματάκι στην Ταϊβάν, το δηλώνεις σαν έδρα, κάνεις τα σχετικά χαρτιά – υπάρχει γραφειοκρατία αλλά – τελικά αναγνωρίζεσαι, είτε στην τοπική κυβέρνηση, είτε σε κρατικό επίπεδο.
- Και πόσο κάνει ένα διαμερισματάκι; ρώτησε ο παπάς με αγωνία.
- Χμ… γύρω στα 3.000.000 δολάρια Ταϊβάν (περίπου 30.000.000 δρχ.). φυσικά, όχι μέσα στην Ταϊ-Πέι.
- Φυσικά… είπε με ψεύτικη αξιοπρέπεια ο παπάς, αλλά τι γίνεται τώρα; Είμαι παράνομος;
- Όχι ακριβώς είπε ο δικηγόρος. Είσαι ελεύθερος να κάνης ό,τι θέλεις στο σπίτι σου. Όμως δεν μπορείς επίσημα να το λες εκκλησία, εφ’ όσον φυσικά δεν παίρνεις δωρεές εδώ στην Ταϊβάν. Δηλαδή, αν έπαιρνες, έπρεπε να κόβεις αποδείξεις, να πληρώνεις φόρους κτλ., που σημαίνει αναγνώριση. Δεν μπορείς να έχεις βίζα ιεραπόστολου, δεν μπορείς να λέγεσαι ιεραπόστολος ούτε βέβαια παπάς. Δηλαδή, τυπικά, είσαι στο περιθώριο, άλλωστε σ’ αυτούς που θα βαπτισθούν δεν θ’ αρέσει να μην ανήκουν σε μια αναγνωρισμένη εκκλησία.
- Έχεις δίκιο, είπε ο παπάς.
- Και κάτι άλλο: είπε ο πάστορας. Τη φοιτητική βίζα, αύριο μπορεί να σου την κόψουν. Πες ότι αλλάζει ο νόμος, πες ότι κάτι σου τυχαίνει και δεν μπορείς να παρακολουθείς ταχτικά το σχολείο, άλλωστε δεν μπορείς να είσαι συνέχεια με φοιτητική βίζα.
- Ναι, ξέρω μουρμούρισε ο παπάς.
- Λοιπόν, βρες διαμέρισμα είπε ο δικηγόρος με την χαρακτηριστική προφορά του νότου – ήταν από το Τέξας. Δεν είναι πολλά τα λεφτά για το επίπεδο της Ταϊβάν… Μια χούφτα δολάρια είναι μόνο… Κι έπειτα, τα ξαναλέμε.
- Ευχαριστώ είπε ο παπάς και ,σχεδόν ψιθυριστά, ρώτησε: Τι χρωστάω;
Ο δικηγόρος τον κοίταξε με αγάπη.
- Τίποτα του είπε. Του έσφιξε το χέρι πολύ ζεστά… Είμαστε κι οι δυο για το Χριστό εδώ, είμαστε αδέλφια. Ό,τι θέλεις, θα έρχεσαι σε μένα. Είμαι ο δικηγόρος σου.
- Ο Θεός να σ’ ευλογή είπε συγκινημένα ο παπάς κι έφυγε χαρούμενος. Να που έχουμε και δικηγόρο σκέφτηκε, προσπαθώντας να μην κοιτάη τη χούφτα του, που ήταν πάντα άδεια.
Με τη χάρη του Θεού, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας άρχισε να γίνεται γνωστή σε ολόκληρη τη χώρα – πράγμα παράδοξο για μια τόσο μικρή Εκκλησία που δεν είχε κλείσει δυο χρόνια εδώ. Δυο εφημερίδες η Chinapost και η Taiwan News, αφιέρωσαν ολόκληρη σελίδα για την Εκκλησία μας. Η πρώτη είχε συνέντευξη με τον παπά, σε καφετερία φυσικά, που αλλού; (Τότε ήταν αρχή ακόμα, δεν υπήρχαν λεφτά για να νοικιάσουμε χώρο για εκκλησία). Εκεί, πίνοντας καφέ, άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά στον έκπληκτο δημοσιογράφο, ο κόσμος της Ορθοδοξίας.
Η δεύτερη συνέντευξη δόθηκε στην Εκκλησία μας, με φωτογραφίες από την Αγία Τράπεζα, το δισκοπότηρο κτλ. Φυσικά στην εφημερίδα δημοσιεύτηκαν τα τηλέφωνα και η ιστοσελίδα της εκκλησίας στο διαδίκτυο. (Ο Θεός ξέρει με τι αγώνα έγινε αυτή η ιστοσελίδα, που περιέχει θεολογικά βιβλία στα αγγλικά και στα κινεζικά. Μάλιστα, το πρώτο σοβαρό βιβλίο κατήχησης στα κινεζικά, Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, του αείμνηστου Π. Αντ. Αλεβιζόπουλου, μεταφρασμένο μετά από τόσους κόπους, τόσα παρακάλια και ικεσίες – ξοδεύοντας βέβαια και πολλά λεφτά – θα τυπωθεί και σε βιβλίο σε λίγο καιρό).
Σιγά-σιγά συνειδητοποιεί κανείς την απέραντα ματαιόδοξη κενότητά μας, όταν, στην Ελλάδα ακόμα και ενορίες σε χωριά, έχουν δικά τους περιοδικά, ενώ στην κινεζική γλώσσα, που την μιλά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης, δεν έχουμε σχεδόν τίποτα…
Ο παπάς είχε αγοράσει και δεύτερο υπολογιστή: έτσι, τώρα, με δυο υπολογιστές, που δούλευαν μερόνυχτα, στάλθηκαν χιλιάδες email διαφημιστικά για την εκκλησία. Όπως του είπε ένας φίλος, που είχε σπουδάσει μάρκετινγκ, δε θα ‘πρεπε ν’ ανησυχεί για τ’ αποτελέσματα: Θα φαινόταν σ’ ένα χρόνο…
Βέβαια, πιο σημαντικές ήταν οι ραδιοφωνικές εκπομπές.
Στην πρώτη μονολόγησε ο δημοσιογράφος. Συζήτηση δεν έγινε, γιατί τα κινεζικά του παπά ήταν, βέβαια, λίγα.
Στη δεύτερη όμως στο ICRT, που ήταν στα αγγλικά, τα πήγε μια χαρά: Ο δημοσιογράφος, βουδιστής. Οι ερωτήσεις βροχή. Πάλι άρχισε να ξετυλίγεται το φως της ορθόδοξης θεολογίας σε χιλιάδες ακροατές της Ταϊβάν, αλλά και στο διαδίκτυο, γιατί μεταδιδόταν την ίδια στιγμή από εκεί σε όλο τον πλανήτη. Άκουσαν έκπληκτοι για την αγία Τριάδα που είναι αγάπη, για μια διαφορετική ποιότητα ζωής από αυτήν που ήξεραν, από αυτή που είχαν ακούσει από τον βουδισμό, πολύ πιο βαθειά, πολύ πιο ανθρώπινη.
Για πρώτη φορά ακούστηκε πως ο Θεός είναι Ένας αλλά δεν είναι μόνος: θεολογία του Γρηγορίου του θεολόγου: Επειδή έχει Υιό μπορώ να τον λέω Πατέρα. Άκουσαν για το Άκτιστο Θείο Φως και για τον Θεό που όχι μόνο πηγάζει την αγάπη, αλλά είναι η Αγάπη… Οι ερωτήσεις συνέχιζαν να πέφτουν βροχή… Η συνέντευξη ήταν για λιγότερο από μισή ώρα και κράτησε 50 λεπτά… Και πάλι δόθηκαν στον αέρα τα τηλέφωνα και η διεύθυνση της ιστοσελίδας.
Όλα καλά μέχρις ότου έγινε η μοιραία ερώτηση:
- Και… έχετε καιρό που έχετε νομιμοποιηθεί; Σας βοηθά το κράτος;
Ο παπάς ξεροκατάπιε. Πήγε ν’ απαντήσει στα κινέζικα για να μην καταλάβουν τι θα πει, αλλά θυμήθηκε ότι δεν ήταν στην Ελλάδα που δεν ξέρουν κινέζικα. Έμπλεξε λοιπόν τα αγγλικά του.
- Ξέρετε… δηλαδή… πως …βεβαίως… προσπαθούμε… δηλαδή όχι ότι… αλλά….
Ο δημοσιογράφος κοίταξε απορημένα, αλλά τον έσωσε ο ραδιοσκηνοθέτης. Παρασυρμένοι απ’ τη συζήτηση, είχαν ξεχάσει τα διαφημιστικά της εκπομπής. Είχαν αργήσει πολύ, έπρεπε να τελειώσουν….
Σώθηκε!!!!....
Κάτι παρόμοιο έγινε και στο φημισμένο πανεπιστήμιο Φουρέν, από τα καλύτερα της χώρας που ιδρύθηκε και διευθύνεται από την καθολική εκκλησία της Ταϊβάν.
Κάλεσαν τον παπά να κάνει ένα μάθημα για την Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία. Οι φοιτητές της θεολογίας, με πολύ ενδιαφέρον άκουσαν για την Ορθόδοξη Λειτουργία, είδαν τα ιερά σκεύη και τα άμφια που είχε μαζί του ο παπάς, έκαναν ερωτήσεις.... Ήταν πραγματικά κάτι πολύ συγκινητικό. Μερικοί καθηγητές μάλιστα εντυπωσιάστηκαν από τα βιβλία που τους έδωσε ένας άλλος ιερέας Ορθόδοξης Θεολογίας (του τα είχαν στείλει δυο απλοί άνθρωποι απ’ την Ελλάδα).
Εντυπωσιάστηκαν ιδίως από την δογματική της Ορθοδοξίας, και πιο πολύ από την θεολογία του Σεβασμιωτάτου Ιωάννου Ζηζιούλα, Μητροπολίτου Περγάμου. Ο ιερέας αυτός, καθηγητής του εν λόγω πανεπιστημίου, πρότεινε στον παπά μας, το νέο ακαδημαϊκό έτος να οργανώσουν κάτι σαν σπουδαστήριο όπου θα προσπαθούν να μάθουν την Ορθόδοξη θεολογία....
Όλα καλά και δω, μέχρι που, κάποιος σπουδαστής ζήτησε τα ακριβή στοιχεία της Ορθόδοξης εκκλησίας της Ταϊβάν, για να τα βάλει στην ιστοσελίδα του, και, φυσικά, ζήτησε τον αριθμό εγκρίσεως από την κυβέρνηση, θεωρώντας αυτονόητο ότι η εκκλησία είναι νόμιμη.
Εκεί, ο παπάς, με κομμένη ανάσα ψιθύρισε ότι τώρα τελειώνουν τα χαρτιά για την υποβολή της αιτήσεως. Ένας καθηγητής, πολύ ευγενικά, τον έσωσε στην κυριολεξία, αλλάζοντας το θέμα.
Βέβαια, η ιεραποστολή δεν είναι μόνο ένα άθροισμα επιτυχιών, αλλά, τουλάχιστον στην συγκεκριμένη, δική του περίπτωση, ένα άθροισμα λαθών.
Το ήξερε... Ένας απλός άνθρωπος ήταν, κατώτερος των περιστάσεων. Είχε κάνει τόσα λάθη... Μερικά τα αναγνωρίζει κιόλας... Το μυαλό του βρισκόταν κυριολεκτικά εν αιχμαλωσία... Οι αμαρτίες του... η μοναξιά του.... οι παλιές πληγές που άνοιγαν ξανά... κι άλλες, νέες... Ήξερε ότι τα λάθη και οι αποτυχίες ήταν πιο πολλές αλλά δεν φαίνονταν. Και δεν ήταν εύκολο να περιγραφούν... Να, ήταν κάποιος που ζήτησε να γίνει ορθόδοξος, και... μετά από κάποια μαθήματα... τίποτα... Κάποια άλλη... τα ίδια...
Πίκρες και απογοητεύσεις πολλές....
Οι αμαρτίες του τον κρατούσαν να μην μπορεί να αποδώσει καλά....
Ήρθε μετά η νωθρότητα... η νέκρωση... η ακηδία... Ούτε στο διαδίκτυο δεν μπορούσε να μπει... Δεν ήθελε....
Κι όμως ο Θεός υπάρχει κι εξακολουθεί να ενεργεί. Με την Χάρη Του, εκεί, στην Ταϊβάν, είχαν βαφτιστεί άνθρωποι...
Και να που γνωρίστηκε με κάποιους ανθρώπους από το μουσείο των θρησκειών. Είδε την τεράστια αφίσα τους στον πελώριο σιδηροδρομικό σταθμό της Ταϊ-Πέι, τους έστειλε ένα email και απάντησαν θερμά. Ζήτησαν να τους μιλήσει για την Ορθόδοξη εκκλησία. Δεν ήξεραν τίποτα. Μια ρωσική παλιά εικόνα είχαν μόνο... που... δεν ήξεραν τι σημαίνει. Τους έδωσε τα άμφια του. Σήμερα βρίσκονται στο μουσείο και τα βλέπουν χιλιάδες άνθρωποι. Έβαλαν τεράστιες φωτογραφίες του με τα Άγια σκεύη, στο ύψος του τοίχου, όπως είχαν κάνει με άλλους ιερείς από όλες τις θρησκείες. Τους μίλησε για τη νοερά προσευχή. Ο ιδρυτής του μουσείου, ένας βουδιστής μοναχός, που έζησε 15 χρόνια κάνοντας διαλογισμό μέσα σ’ ένα τάφο, έμεινε έκπληκτος από την Ορθόδοξη πνευματικότητα!!!... Ο παπάς, του χάρισε ένα σταυρό αρχιμανδρίτη και ο βουδιστής τον φόρεσε... Αργότερα, του είπε ότι τον φυλάγει ευλαβικά στο κελί του!!!... Οργανώνουν βραδιά με φωτογραφίες και σλάιτς για τον Ορθόδοξο μοναχισμό – σλάιτς που η μοναδική συνεργάτις κ. Μ. έστειλε. Ο Θεός να ευλογεί τους τόσους λίγους ανεπίσημους που αυτοί πράγματι κάνουν την ιεραποστολή εδώ.
Στα εγκαίνια του μουσείου ήλθε ο ίδιος ο πρόεδρος της Ταϊβάν, υπουργοί κλπ.
Ο παπάς έδωσε την κάρτα του σε μεγάλους και τρανούς.... ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ... έγραφε η κάρτα. Και μέσα του ευχόταν να μην κοιτάξουν στα χαρτιά της αστυνομίας και δουν πως δεν υπάρχει νόμιμη Ορθόδοξη εκκλησία εδώ... για μια χούφτα δολάρια...
Όλα καλά, μέχρι που ήρθε αυτό το χαρτί της αστυνομίας. Γιατί, τι θα τους πει τώρα σε τρεις μήνες; Ότι σπουδάζει μόνο κινέζικα;
Το ξέρει όλη η Ταϊβάν ότι έχει ιεραποστολικές δραστηριότητες...
- Αχ Θεέ μου..., σκεφτόταν... Μην αφήνεις να χαθεί η Ορθόδοξη εκκλησία της Ταϊβάν... για μια χούφτα δολάρια...
Μεσάνυχτα.... Κοίταξε να μαζέψει όσες δυνάμεις του απόμεναν γι’ απόψε, ν’ αντιγράψει κάτι για το αυριανό διαγώνισμα στα κινέζικα... Για την άδεια, είχε μπροστά του τρεις μήνες καιρό...
Για κείνη τη μια χούφτα δολάρια θα φρόντιζε ο Θεός, που ποτίζει διαρκώς το δέντρο της Ορθοδοξίας, σε κάθε γωνιά της γης...
Ταϊ-Πέι Taiwan 19/8/2002
Ιερομ. π. Ιωνάς
Δημιουργία αρχείου: 26-4-2005.
Τελευταία ενημέρωση: 26-4-2005.