Απόψεις από την Ιεραποστολή στην Ταϊβάν
π. ΙΩΝΑΣ: Σας ευχαριστώ πολύ που με θυμάστε και σας παρακαλώ κατ’ αρχήν να διαβιβάσετε τον σεβασμό μου, την μετάνοιά μου και την αγάπη μου στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο, που με την ευλογία του και την αγάπη του εδώ μας περιβάλλει, και ενώ τοπικά είναι μακριά, η θεολογική του παρουσία είναι πάρα πολύ σημαντική στον κόσμο και την Ιεραποστολή της Ασίας… Θα προσπαθήσω να απαντήσω στις «ανακριτικές» αλλά και ωραίες ερωτήσεις σας.
Α.Κ.: Πάτερ Ιωνά, πως ενταχθήκατε στην διακονία αυτή; Πως γίνατε Ιεραπόστολος;
π. ΙΩΝΑΣ: Κατ’ αρχήν τον τίτλο του Ιεραποστόλου τουλάχιστον εγώ δεν τον έχω συνειδητοποιήσει, δε νομίζω ότι είμαι. Δεν ξέρω τι νομίζετε εσείς. Σας λέω την αλήθεια, δεν ξέρω. Ο Θεός με σκεπάζει. Ποτέ δεν το σκέφτηκα ότι είναι έτσι τα πράγματα· απλώς προσπαθώ εδώ πέρα να κάνω το καθήκον μου, να κάνω μια δουλειά, έστω κι αν αυτή δεν την κάνω κατά τον καλύτερο τρόπο.
Στην ερώτησή σας στο πως εντάχτηκα σ’ αυτή τη διακονία, δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω. Είναι μια ολόκληρη ιστορία, μάλλον δε μια ιστορία γεμάτη παράξενα πράγματα· ίσως ο Θεός από δρόμους δικούς Του οδηγεί. Θα σας απαντήσω πολύ γενικά, γιατί δε θέλω να υπεισέλθω σε προσωπικά. Με την ευχή του σεβαστού μου Γέροντα, π. Γεωργίου, Ηγουμένου της Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους, ξεκίνησα· μ’ έστειλε να πάω στην Ασία. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Νικήτας, Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ και πάσης Άπω Ανατολής, μου έδωσε την ευλογία να πάω στην Ταϊβάν. Βέβαια, και σ’ αυτόν οπωσδήποτε ανήκει η ευχαριστία, αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Βλέπετε δεν εντάχτηκα εγώ, τα’ φερε ο Θεός έτσι. Τώρα, γιατί εγώ και όχι κάποιος άλλος; Δεν ξέρω. Ίσως επειδή ήμουν πλέον ανάξιος ή για ποιον άλλο λόγο δεν ξέρω… Συνετέλεσαν και πολλοί άλλοι άνθρωποι. Ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος που μου έδωσε επίσης την ευλογία του. Δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Σεβ. Μητροπολίτη Καλύμνου που με χειροτόνησε, διότι έπαιξε έναν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου, αλλά σας είπα δε μπορώ να σας απαντήσω πως εντάχτηκα. Είναι πολλές δύσκολες και δραματικές ιστορίες. Η Χάρις του Θεού οδηγεί μέσα από παράξενους δρόμους τους ανθρώπους.
Και επίσης ήταν και άνθρωποι εδώ που προσεύχονταν χρόνια να έρθη Ιεραπόστολος. Να έρθη κάποιος άνθρωπος, τέλος πάντων, να κάνη τη Θεία Λειτουργία. Το να είναι κανείς στην ιεραποστολή, τελικά, δεν είναι δική του υπόθεση μόνο – θα ’λεγα μάλιστα είναι πολύ λιγότερο – αλλά παρά πολλών ανθρώπων. Άλλων οι οποίοι προσεύχονται και δεν τον ξέρουν καθόλου, και πολλών περιστάσεων και από πίσω κρύβεται το σχέδιο του Θεού.
Α.Κ.: Ποια η μεγαλύτερη χαρά που αισθάνεται ένας Ιεραπόστολος;
π. ΙΩΝΑΣ: Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά που αισθάνεται ένας Ιεραπόστολος… Δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω σε τέτοια πράγματα. Είστε κι εσείς Ιερέας. Δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω σε τέτοια πράγματα. Η μεγαλύτερη χαρά που αισθάνεται ένας Ιεραπόστολος δεν ξέρω ποια είναι. Εγώ αισθάνομαι το γεγονός ότι μπορεί και κάνει τη Θεία Λειτουργία και έρχεται η Χάρις του Θεού και η Βασιλεία του Θεού στη γη. Και όταν η Χάρις του Θεού και η αλήθεια της Εκκλησίας γίνεται γνωστή σε τόσους πολλούς ανθρώπους, όταν βαφτίζονται άνθρωποι· δεν είναι πολύ εύκολο να σας απαντήσω πάνω σ’ αυτό.
Α.Κ.: Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία;
π. ΙΩΝΑΣ: Επίσης δε μπορώ να σας απαντήσω μονολεκτικά. Η μεγαλύτερη δυσκολία είμαι εγώ κατ’ αρχήν. Λόγω της δικής μου προσωπικής αναξιότητος και ακαταλληλότητας και ακηδίας και των πειρασμών. Υπάρχουν κι άλλες πολλές δυσκολίες. Ίσως να σας πω μερικές. Το ότι έρχεσαι εδώ και δεν βρίσκεις κανέναν. Δεν σε περιμένει κανείς. Ξεκινάς από το μηδέν. Δεν ξέρεις τη γλώσσα, δεν ξέρεις τίποτα. Δεν έχεις λεφτά. Τι να πω. Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίση κανείς ποια είναι η μεγαλύτερη και ποια δεν είναι.
Α.Κ.: Ποια τα σημεία πρώτης επικοινωνίας με τους γηγενείς;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο όρος γηγενής, χωρίς βέβαια να είναι κακός, θυμίζει λίγο Αφρική. Οι γηγενείς εδώ, ξέρετε, είναι άνθρωποι πολύ πολιτισμένοι. Τα πρώτα σημεία επικοινωνίας με τους λεγομένους γηγενείς είναι πολύ κλασσικά και γραφειοκρατικά. Να πάρης βίζα. Δυστυχώς, στην Ελλάδα οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει Ιεραποστολή, ότι Ιεραποστολή δεν είναι μόνο λεφτά. Για να πάρω βίζα αντιμετώπισα πολλά προβλήματα, δεν είχα καμιά απολύτως βοήθεια. Έπρεπε να γραφτώ σ’ ένα Πανεπιστήμιο, για να πάρω βίζα σπουδαστική. Για να γραφτής, σ’ ένα Πανεπιστήμιο εδώ πέρα, πρέπει να κάνης εξέταση αίματος και να αποδείξης ότι δεν έχεις AIDS. Τρέχα να βρης Νοσοκομείο, να πληρώνης, να παρακαλάς να μη χάσης τις προθεσμίες. Αυτά είναι τα στοιχεία της πρώτης επικοινωνίας. Ο Ιεραπόστολος δεν είναι αυτό που νομίζει ο κόσμος, ότι με το που πήγε κανείς βγήκε σε μια πλατεία και άρχισε να κάνη κήρυγμα σε μια γλώσσα που μόνο αυτός καταλαβαίνει, δηλαδή τα ελληνικά ή και τα αγγλικά. Αυτά είναι τα σημεία της πρώτης επαφής.
Και το δεύτερο σημείο είναι να προσπαθήσης να βρης ψωμί για να κάνης Θεία Λειτουργία. Και να κάνης Λειτουργία που; Σε κάποιο μέρος… Να βρης ένα δωμάτιο να μείνης, γιατί, βλέπετε, πολλοί άνθρωποι απ’ την Εκκλησία και απ’ αυτούς που είναι αρμόδιοι μπορούν να λένε λόγια, αλλά όχι να βρουν ένα σπιτάκι για να μείνη κάποιος. Έψαχνα να βρω ένα σπιτάκι ένα μέρος που να μείνω σ’ ένα δωμάτιο ένα επί ένα, με ένα καμπινέ που το μοιραζόταν άλλα δέκα άτομα. Ήταν ένα μικρό που μέναν εκεί φοιτητές. Μπορούσα να μείνω στο Ξενοδοχείο· με τι λεφτά; Και όταν πήγα και βρήκα κάποιον που ήταν Έλληνας του είπα να κάνω Λειτουργία – γιατί που να κάνω Λειτουργία, στο δωμάτιο μόνος μου – μου είπε: «είμαι άθεος».
Α.Κ.: Πως αρχίζετε ένα κήρυγμά σας σε ανθρώπους που ακούν πρώτη φορά για την Ορθοδοξία;
π. ΙΩΝΑΣ: Με ρωτάτε πως αρχίζω το κήρυγμα σε ανθρώπους που ακούν πρώτη φορά για την Ορθοδοξία. Δεν αρχίζω κανένα κήρυγμα. Δεν κάνω κήρυγμα. Εγώ κάνω τη Θεία Λειτουργία. Ο Χριστός κάνει κήρυγμα. Δεν έχω αυτή την έννοια του κηρύγματος, ή τουλάχιστον, δεν ξέρω πως ο κόσμος την εννοεί. Για να κάνης Ιεραποστολή εδώ, πρέπει να κάνης δημόσιες σχέσεις. Να βρης ανθρώπους να πας μαζί, να φας μαζί τους και σιγά σιγά να βρης τα κοινά σημεία του πολιτισμού τους και να πιαστής από αυτά και να τους πης για κάποιο πράγμα που θα μπορούσε να τους τραβήξη και που θα μπορούσε να τους ενδιαφέρη. Και γι’ αυτό το λόγο ένα κήρυγμα μπορεί ν’ αρχίζη από τους πιο παράξενους τρόπους. Ένα κήρυγμα μη φανταστήτε ότι είναι από έναν άμβωνα, όπου ένας Αρχιμανδρίτης ντυμένος με τα ωραία του άμφια και χωρίς να περιμένη καμμία αντίρρηση από κάτω μπορεί να λέη ό,τι θέλει είτε καλά είτε κακά. Πρέπει να είσαι πολύ ταπεινός εδώ. Σας είπα να φας μαζί τους, να ξοδέψης λεφτά, να κάνης δημόσιες σχέσεις, να πας έστω κι αν δεν σου αρέση, έστω κι αν δε μπορείς, έστω κι αν είσαι άρρωστος και σιγά σιγά να βρης. Κήρυγμα είναι η Θεία Λειτουργία, είναι η παρουσία του Χριστού στη γη· Αυτός μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων.
Α.Κ.: Έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε την εξωτερική Ιεραποστολή με τα πτωχόσπιτα της Αφρικής. Σεις εργάζεσθε σε μα ανεπτυγμένη μεγαλούπολη, σε ένα κέντρο τεχνολογίας. Ποιες οι ιδιαιτερότητες;
π. ΙΩΝΑΣ: Μ’ αρέσει πολύ αυτή η ερώτηση σας. Πραγματικά και δυστυχώς, ο κόσμος έχει μάθει να νομίζει ότι η Ιεραποστολή είναι αυτό που γίνεται με την Αφρική. Χωρίς να υποτιμώ την Αφρική, θα ήθελα να σας πω ότι κατ’ αρχήν η Ορθόδοξη Ιεραποστολή δεν έχει καμιά σχέση με την φιλανθρωπία. Και δεύτερον η Ορθόδοξη Ιεραποστολή κατ’ αρχήν είναι Θεολογία και μετάδοση και παρουσίαση της Ορθοδόξου Θεολογίας. Και ιδιαίτερα γι’ αυτό είναι μεγάλη ανάγκη να υπάρχη η Ιεραποστολή σε πολιτισμένες κοινωνίες, οι οποίες δεν έχουν ανάγκη από ένα κομμάτι ψωμί, δεν έρχονται σε σένα να σου πουν ότι εγώ βαφτίζομαι δε χρειάζονται τα πολλά λόγια, δος μου ένα κομμάτι ψωμί και τελείωσε η ιστορία, αλλά σε ανθρώπους επαναλαμβάνω οι οποίοι δεν έχουν υλική ανάγκη και έρχονται και ενδιαφέρονται μόνο για την Θεολογία σου επιλεκτικά από άλλες Θεολογίες. Και πρέπει να έχης πάρα πολύ καλή Θεολογία και να μπορείς να τους πείσεις, γιατί μπορούν και έχουν τη δυνατότητα να διαλέξουν κι άλλα πράγματα και δεν έχουν καθόλου την ανάγκη σου.
Η Ταϊ-Πέι, πρωτεύουσα της Ταϊβάν
Λοιπόν, θα σας πω για τις ιδιαιτερότητες εδώ πέρα, γιατί αυτό είναι σημαντικό. Σας επαναλαμβάνω και πάλι οι ιδιαιτερότητες είναι πολλές, ότι οι άνθρωποι εδώ μέσα ζουν σαν την Ελλάδα και είναι ακόμη καλύτερα απ’ την Ελλάδα. Σας το λέω αυτό γιατί εδώ στην Ταϊβάν ας πούμε θα δήτε βιβλιοπωλεία τα οποία δεν κλείνουν ποτέ, είναι ανοιχτά όλη τη νύχτα. Στην Ελλάδα δε νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα. Και αυτό είναι ένα σημείο του πολιτισμού που υπάρχει εδώ πέρα. Υπάρχουν επίσης και βιβλιοθήκες σε κάθε γειτονιά, οι οποίες επίσης είναι ανοιχτές όλη τη νύχτα και μπορείς να πας να διαβάσης ένα βιβλίο εκεί πέρα, να δανειστής ένα περιοδικό και να διαβάσης όλη τη νύχτα. Στην Ελλάδα ίσως είναι μόνο τα νυχτερινά κέντρα ανοιχτά. Σας λέω για να καταλάβετε τι σημαίνει και ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες.
Λοιπόν, δεν είναι μόνο η Μεγαλούπολη, όλη η Ταϊβάν είναι έτσι. Όταν λοιπόν μιλάς σ’ ένα κέντρο πολιτισμού, σ’ ένα κέντρο Τεχνολογίας, προφανώς αντιμετωπίζεις ανθρώπους μορφωμένους και θα πρέπη να είσαι πάρα πολύ καταρτισμένος, θα πρέπη επίσης να μεταφράσης τη Θεολογία όχι μόνο στη γλώσσα τους αλλά και στις συνήθειές τους και να μπορής να κάνης την Θεολογία αυτή απλή, ενδιαφέρουσα, για να τραβήξη ανθρώπους. Αντιμετωπίζει κανείς πολλών ειδών ανθρώπους· αντιμετωπίζει ανθρώπους οι οποίοι – ένας μέσος όρος των νέων ανθρώπων της Ταϊβάν των ανθρώπων της Τεχνολογίας βασικά είναι άθεοι – ακολουθούν την κινεζική παράδοση. Θα πούμε πολλά μετά. Ακολουθούν την κινεζική παράδοση, αλλά δεν την πολυπιστεύουν· έχουν ένα έντονο κριτικό πνεύμα γενικά για τις θρησκείες. Αυτό που σου λένε συχνά είναι ότι εγώ είμαι καλός άνθρωπος, δεν πειράζω κανέναν· συνεπώς δε μου χρειάζεται να είμαι σε κάποια θρησκεία. Υπάρχει όμως, όπως σας είπα, μια παράδοση, πηγαίνουν μεν στους κινεζικούς ναούς, αλλά δεν τους πολυπιστεύουν κιόλας. Κάνουν κάτι το τελείως τυπικό. Αυτό είναι θα λέγαμε το γενικό πλαίσιο. Υπάρχει έντονη κριτική διάθεση, υπάρχει όμως και ειλικρινές ενδιαφέρον, το οποίο δεν είναι το ίδιο όπως είναι στην Ελλάδα, είναι πολύ περισσότερο εδώ και πολύ πιο καθαρό.
Υπάρχει επίσης θα λέγαμε ένας διχασμός, όχι προσωπικότητος αλλά αυτής της κουλτούρας. Απ’ τη μια πλευρά το ένα μέρος είναι άνθρωποι που πραγματικά είναι επιστήμονες, δουλεύουν στα κομπιούτερ, - η Ταϊβάν επίσης στο μέλλον θα είναι πρωτεύουσα της Βιοτεχνολογίας, γιατί αναπτύσσονται φοβερά εδώ τώρα η Βιοτεχνολογία το DNA κτλ. – απ’ την άλλη πλευρά όμως οι άνθρωποι αυτοί, επειδή φέρνουνε την κινεζική ιστορία χιλιάδων χρόνων μέσα τους, παρόλο που δε θέλουν να το δείξουν, είναι φοβερά προληπτικοί με τα φαντάσματα με όλες αυτές τις ιστορίες και, ναι μεν δεν το δείχνουν φανερά, αλλά ας πούμε εάν δουν κάτι, εάν πουν μια κουβέντα και όλα αυτά τα πράγματα τους επηρεάζουν· είναι πολύ προληπτικοί. Και γι’ αυτό πάνε στο ναό. Διότι σου λέει κι αν είναι κάτι κι αν εμφανιστή κάτι κλπ. Συνεπώς οι ιδιαιτερότητες είναι ο συνδυασμός του έντονου κριτικού πνεύματος με την προκατάληψη, η παράλληλη θα λέγαμε άσκηση απ’ τη μια πλευρά της σύγχρονης αθεΐας και αδιαφορίας για τη θρησκεία και απ’ την άλλην πλευρά της έντονης προληπτικότητας. Η κριτική δηλαδή διάθεση όπως σας είπα, αλλά και ένα ειλικρινές ενδιαφέρον, για κάτι διαφορετικό.
Επίσης, λόγω του ότι το κόστος της ζωής στην Ταϊβάν είναι πολύ υψηλό, οι άνθρωποι εδώ πέρα δουλεύουνε πάρα πολύ. Δεν έχουν καμία σχέση με τον τρόπο που δουλεύουμε εμείς στην Ελλάδα. Δουλεύουν από το πρωΐ μέχρι τη νύχτα και συνεπώς, δεν έχουνε πολύ χρόνο για να κάθονται να ασχολούνται με θρησκευτικά ζητήματα. Είναι ελεύθεροι το Σαββατοκύριακο, αν και πολλές εταιρίες δουλεύουν και το Σάββατο και την Κυριακή. Στην Ταϊβάν δεν είναι αργία η Κυριακή και το Σάββατο. Βέβαια, στις εταιρίες έχει καθιερωθεί το Σαββατοκύριακο να είναι αργία, στις μεγάλες εταιρίες, αλλά όλα αυτά τα μεγάλα μαγαζιά είναι πάντοτε ανοιχτά, όπως επίσης τα μεγάλα σούπερ μάρκετ τα λεγόμενα Well Come δεν κλείνουν ποτέ, όπως επίσης στην Ταϊβάν δεν έχει περίπτερα, έχει τα λεγόμενα Seven eleven 7-11. Είναι θα λέγαμε μεγάλα, όχι πολύ μεγάλα μαγαζιά που έχουν απ’ όλα μέσα, βέβαια είδη πρώτης ανάγκης. Δε θα βρης ας πούμε πολλά τρόφιμα, αλλά έχουν εδώ τα νου ντους, διάφορα έτοιμα είδη δηλαδή σαν μακαρόνια. Του βάζεις καυτό νερό μέσα σε 5 λεπτά είναι έτοιμο και το τρως. Έχουν από όλα τα απλά πράγματα που θα ζητήσης, και δεν κλείνουν ποτέ. Είναι ανοιχτά συνεχώς.
Λοιπόν, οι άνθρωποι δουλεύουν πάρα πολύ και δεν έχουν χρόνο να κάθονται να φιλοσοφούν, όπως έχουμε το χρόνο εμείς φιλοσοφώντας στις καφετιέρες ή τέλος πάντων στο σπίτι μας. Το κόστος της ζωής είναι υψηλό. Στην Ταϊβάν δεν υπάρχει δωρεάν παιδεία· επίσης η κοινωνική περίθαλψη δεν είναι όπως στην Ελλάδα. Δηλαδή, όταν γεράσης πρέπει να έχης μαζέψει μερικά λεφτά, γιατί τα λεφτά που σου δίνει το κράτος είναι πολύ λίγα, δε σου φτάνουν, οπότε ο καθένας δουλεύει από τώρα πάρα πολύ, για να μπορέση να εξοικονομήση κάποια χρήματα για το μέλλον του και για τα παιδιά του. Άλλωστε, το ιδανικό στη κινεζική παράδοση ήταν πάντα το να βγάλης λεφτά, το να έχης λεφτά κάπου για να μπορής να ακουμπήσης. Είναι λοιπόν και αυτό κάτι το οποίο είναι πολύ χαρακτηριστικό. Ένα άλλο επίσης ειδικό σε ένα κέντρο Τεχνολογίας είναι ότι υπάρχει από τους ανθρώπους η διάθεση να βοηθούν, δηλαδή να μπορούν να εξαγοράσουν μία χάρη από το Θεό, και θα σας εξηγήσω αργότερα τι σημαίνει αυτό. Ας πούμε οι άνθρωποι που είναι στην Τεχνολογία πολύ εύκολα συνεισφέρουν σε βουδιστικούς ναούς και σε παρόμοια πράγματα, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο παίρνουν κάποια credits, παίρνουν κάποιους βαθμούς θα λέγαμε, τους οποίους ο Θεός θα τους αποδώση στην άλλη ζωή ή όταν θα έχουν μετεμψύχωση. Δίνουν λοιπόν πολλά λεφτά σε τέμπλες κλπ. Φυσικά όχι σε δική μας εκκλησία. Θα σας εξηγήσω μετά και το γιατί.
Α.Κ.: Όσοι γίνονται Ορθόδοξοι, γιατί γίνονται; Τι τους οδηγεί στην αναζήτηση της Ορθοδοξίας;
π. ΙΩΑΝΑΣ: Δεν είναι εύκολο να σας απαντήσω. Γίνονται Ορθόδοξοι γιατί… Η Ορθόδοξη Θεολογία κατ’ αρχήν τώρα γίνεται γνωστή, δεν υπάρχει στην Ταϊβάν. Πώς να υπάρχη, δηλαδή, αφού δεν υπάρχει ούτε ο όρος, αλλά δεν υπάρχουν ούτε ορθόδοξα βιβλία στην κινεζική γλώσσα. Και το λέω αυτό επίσης με πολύ πόνο ψυχής και πολλή ντροπή. Υπήρχαν μερικά ορθόδοξα βιβλία εδώ και εκατό χρόνια και παραπάνω, επειδή οι Ρώσοι είχαν δημιουργήσει στη Βόρεια Κίνα μια Ιεραποστολή, αλλά επειδή η κινεζική γλώσσα αλλάζει, όπως και η ελληνική άλλωστε αλλάζει, είναι μεταφρασμένα τα βιβλία σε αρχαία κινεζική γλώσσα την οποίαν ουδείς καταλαβαίνει σήμερα.
Νεοφώτιστη της Ταϊβάν
Το μοναδικό βιβλίο που υπάρχει είναι αυτό που μεταφράστηκε εδώ, φυσικά όχι από μένα, του αειμνήστου πατρός Αλεβιζοπούλου, «Η Ορθόδοξη Εκκλησία». Είναι ένα βιβλίο Κατήχησης, είναι ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο, είναι απλή και μπορεί να χρησιμοποιηθή επίσης και σαν τεξτ ακόμα και σε Πανεπιστήμιο εδώ πέρα, τουλάχιστον σε κάποιες θεολογικές σχολές, οι οποίες υπάρχουν πάρα πολλές, φυσικά των Προτεσταντών και των Καθολικών. Σας επαναλαμβάνω, εμείς κοιμόμαστε.
Λοιπόν, τι τους οδηγεί; Τους αρέσει πάρα πολύ η Ορθόδοξη Θεολογία, διότι πρώτη φορά καταλαβαίνουν πολλά πράγματα. Όπως θα δήτε παραπέρα, η έννοια του Θεού που έχουμε εμείς δεν είναι η ίδια με την έννοια που τους δίνουν αυτοί ή που τους δίνουν στην κινεζική θρησκεία ή στο Βουδισμό. Επίσης τους οδηγούν μερικές φορές πρακτικοί λόγοι. Ας πούμε επειδή είναι κάποιες γυναίκες ή άνδρες παντρεμένοι με Έλληνες ή Ελληνίδες αντίστοιχα και θέλουν να γίνουν Ορθόδοξοι. Στην περίπτωση αυτή εγώ, τουλάχιστο σε μια περίπτωση που έγινε αυτό το πράγμα, είπα σε μια γυναίκα ότι, εάν θέλης να βαπτιστής, επειδή θες να παντρευτής, να σου δώσω εγώ χαρτί ότι είσαι Ορθόδοξη, παρά να σε βαπτίσω και να μην το πιστεύης. Γιατί δεν ήθελα να κάνω ένα Μυστήριο, εφ’ όσον ο άλλος ήθελε να κάνη ένα γάμο και τίποτα άλλο. Όμως μου είπε: «Όχι θέλω να δω και θα σου πω». Όταν είδε μου είπε: «Ανακάλυψα έναν καινούριο κόσμο. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ τόσο όμορφη ζωή».
Α.Κ.: Είναι εύκολο να διακρίνουν μεταξύ Ορθοδοξίας και άλλων Ομολογιών;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα έλεγα είναι εύκολο και είναι δύσκολο. Είναι εύκολο γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Θεολογία της, έχει χαρακτηριστικά τα οποία είναι μοναδικά. Την έννοια της Αγίας Τριάδος αλλά όχι με τις συγχύσεις κλπ. που έχουν οι άλλοι. την έννοια του Ακτίστου Φωτός, που δεν την έχουν οι Καθολικοί και αυτό δημιουργεί πολύ όμορφη Θεολογία, ότι πιο ωραίο υπάρχει. Έναν Θεό που δεν είναι τύραννος να περιμένη και να γράφη τις αμαρτίες σου. Η Κόλαση δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά το Άκτιστο Θείο Φως που άλλοτε φωτίζει άλλοτε καίει και πολλά άλλα πράγματα τα οποία κάνουν τους ανθρώπους να ελπίζουν.
Με ρωτάτε όμως αν είναι εύκολο να διακρίνουν. Για να διακρίνουν πρέπει να ξέρουν. Που να ξέρουν την Ορθόδοξη Θεολογία; Από που; Από τα βιβλία; Αφού δεν υπάρχουν! Στην Ελλάδα βλέπετε κάθε χωριό, κάθε ενορία βγάζει περιοδικό. Στον κινεζικό κόσμο δεν έχουμε τίποτα. Είναι εύκολο να διακρίνουν επίσης φυσικά από τη Θεία Λειτουργία και από πολλά άλλα πράγματα. Αλλά πως, αφού είμαστε ανύπαρκτοι.
Α.Κ.: Υπάρχουν κοινά στοιχεία της παραδόσεώς τους και της Ορθοδοξίας;
π. ΙΩΝΑΣ: Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη ερώτηση. Για μένα αυτό πιστεύω ότι είναι έργο της ζωής μου, όση μου δώσει ο Θεός. Βεβαίως και υπάρχουν και μάλιστα ειδικά για τους Κινέζους η Ορθοδοξία είναι η πιο κοντινή θρησκεία σε αυτούς. Θα’ πρεπε να γραφτούν βιβλία για να σας απαντήσω σ’ αυτό. Θα σας απαντήσω σε μερικά πράγματα. Γενικά οι άνθρωποι που είναι εδώ έχουν την αυτόχθονη κινεζική θρησκεία. Υπάρχει βέβαια και ο Βουδισμός, αλλά δεν είναι ακριβώς Βουδιστές και ο Ταοϊσμός που είναι ένα είδος γηγενούς θρησκείας. Δεν είναι ακριβώς γνήσιοι Βουδιστές π.χ. τρώνε κρέας. Πας ας πούμε στα λεγόμενα τεμπλς, στους ναούς τους και δε βλέπεις αγάλματα μόνο του Βούδα, αλλά βλέπεις διαφόρων τοπικών θεοτήτων, πολύ άσχημα βέβαια.
Τα βασικά χαρακτηριστικά της κινεζικής θρησκείας είναι ότι πρώτα πρώτα λατρεύουν ό,τι έχει δύναμη, γι’ αυτό έχουν φιλοτεχνήσει ακόμα και τον Τσάκαϊν Τσεκ σε κάποιο τέμπλο, του έχουν αφιερώσει κάποιο τέμπλο. Ακόμα και τον Μάο Τσε Τουγκ θεοποιήσανε στην Κίνα, παρόλο που το Κομμουνιστικό Κόμμα διαμαρτύρεται γιατί τον έκαναν θεό, όμως το έκαναν επειδή είχε δύναμη, ας πούμε. Το βασικό χαρακτηριστικό της κινεζικής θρησκείας είναι η λατρεία των προγόνων. Ο άνθρωπος θεωρείται ότι έχει τρεις ψυχές· η μία ψυχή μένει στον τάφο, η δεύτερη ψυχή πηγαίνει στον ουρανό, αλλά μετά μετεμψυχώνεται, όταν θα έρθη η σειρά του, η τρίτη ψυχή μένει στο τραπέζι που έχουνε σπίτι. Σε κάθε σπίτι λοιπόν υπάρχει ένα τραπέζι πολύ μεγάλο και ωραίο κλπ. που έχει από πάνω τους θεούς. Εκεί βάζεις τη φωτογραφία του πατέρα, της μάνας, όλων των πεθαμένων προγόνων. Και κάθε 15 μέρες – πάει με το φεγγάρι αυτό – πρέπει να κάνης εκεί το λεγόμενο μπάϊ-μπάϊ, δηλαδή να κάνης τη θυσία. Παίρνει ας πούμε αυτά τα κεράκια που έχουν μυρωδικά και προσφέρεις διάφορα φαγητά, φρούτα κλπ. Επίσης έξω από το σπίτι, για να μην πάρης φωτιά έχει ένα πραγματάκι που είναι όχι σαν μαγκάλι που είχαμε παλιά, αλλά σαν κατσαρόλα με τρύπες, που καις εκεί το paper money. Το paper money είναι φωτοτυπίες χρημάτων, διότι η ψυχή χρειάζεται χρήματα. Όπως δηλαδή εδώ πέρα δε γίνεται να μην έχης λεφτά, γιατί πως θα ζήσης, έτσι και η ψυχή χρειάζεται χρήματα και γι’ αυτό καις τα χρήματα. Αγοράζεις διάφορα μάτσα από τα seven eleven , τα well come είτε από τα τεμπλς και έξω από το σπίτι σου κάθε 15 μέρες βγάζεις ένα μικρό τραπεζάκι, βάζεις εκεί τα τρόφιμα τα οποία μπορεί να είναι και καφές ακόμα ή ο,τιδήποτε και καις paper money για την ψυχή των πεθαμένων σου. Εν συνεχεία τα τρόφιμα αυτά τα τρως. Δεν τα τρώνε βέβαια οι πεθαμένοι, δε μπορούν να τα φάνε. Εάν δεν το κάνης ή εάν δεν το κάνης σωστά, ή αν δεν κάνης σωστή κηδεία, η ψυχή του πεθαμένου, πατέρα, μάνας κλπ., θα γίνη χάγκρυ γκοστ, θα γίνη πεινασμένο φάντασμα και θα σε κυνηγάη σ’ όλη σου τη ζωή και δε θα δης άσπρη μέρα.
Έχουμε πάρα πολλά κοινά στοιχεία, κι εμείς τιμούμε τους νεκρούς, και μάλιστα εκπλήσσονται όταν τους λέω ότι τους τιμούμε περισσότερο από αυτούς. Βρήκα ένα βιβλίο εδώ πέρα που είναι διδακτορική διατριβή και έχει στοιχεία από διάφορες άλλες διδακτορικές διατριβές. Οι Κινέζοι, όταν γίνη η κηδεία, κρατούν τον πεθαμένο μπορεί και μέχρι 3 μήνες και 4 μήνες στο σπίτι, μέχρι να είναι το κατάλληλο φογκ σουέϊ, δηλαδή οι συνθήκες που θα πη ο γερομάντης, δηλ. το φεγγάρι να είναι κατάλληλο, η ημερομηνία να είναι κατάλληλη για να ταφή, γιατί αν δεν είναι κατάλληλη θα γίνη φάντασμα. Η κηδεία γίνεται μεγάλη, παίρνουν μέχρι και μοιρολογίστρα, καλούν το βουδιστή ιερέα ή τον ταοϊστή και κάνουνε διάφορα. Οι συγγενείς φοράνε άσπρα, τρώνε διάφορα και μετά τον πάνε στο νεκροταφείο για να τον θάψουν. Κάνουν κάποια τελετή μετά από 49 μέρες, όπως κάνουμε εμείς μετά τα 40, έχουμε σχεδόν τα ίδια. Μετά βγάζουν τα κόκκαλα και τα βάζουν σε κάποιο τεμπλ και πληρώνουν πάρα πολλά λεφτά για να κάνη κάθε τόσο προσευχή εκεί ο ιερέας τους.
Μόνο εμείς έχουμε τόσα κοινά στοιχεία με αυτούς στο θάνατο. Δηλαδή το ότι θάβουμε τους ανθρώπους στο νεκροταφείο, το ότι πηγαίνουμε, το ότι έχουμε κεριά, έχουμε λιβάνι, ότι δίνουμε κόλλυβα, που μοιάζουν σαν τις τροφές τους. Εκπλήσσονται, όταν τους λέω ότι μετά από τρία χρόνια σχεδόν κάνουμε ανακομιδή, βάζουμε τα οστά στην εκκλησία. Σε μια διδακτορική διατριβή που είδα, ακόμα και τα μανιάτικα μοιρολόγια είναι ακριβώς τα ίδια με τα μοιρολόγια που λένε οι γυναίκες. Πληρώνονται οι μοιρολογίστρες. Τα λόγια είναι ακριβώς τα ίδια. Είναι εκπληκτικό. Το σημειώνει ο συγγραφέας πως τα λόγια από τα μανιάτικα μοιρολόγια είναι τα ίδια με τα λόγια που μοιρολογάνε οι μοιρολογίστρες τους Κινέζους. Και ευτυχώς για μας, όταν ένα Κινέζος γίνεται Ορθόδοξος δεν χάνει τις παραδόσεις του. Φυσικά, του εξηγούμε, ότι εμείς δεν πιστεύουμε ότι η ψυχή θα γίνη χάγκρυ γκοστ ούτε ότι θα μετεμψυχωθή ούτε ότι χρειάζεται χρήματα. Όμως το να αποδώσης τιμή είναι πολύ σημαντικό. Το λέω αυτό γιατί; Γιατί οι Προτεστάντες, ας πούμε, μη έχοντας καμία Θεολογία για το θάνατο, δεν ξέρουν τίποτα γι’ αυτόν και γι’ αυτό όλοι οι Προτεστάντες γενικά δεν κάνουν ούτε μνημόσυνα, ούτε τέτοια πράγματα. Όταν γίνη ένας Κινέζος Προτεστάντης, χάνει όλες τις παραδόσεις του και όλη η άλλη οικογένεια του τον μισεί.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία εδώ, η οποία έχει μεγάλη παράδοση, έχει κάνει πελώριο έργο. Επιτρέπει – και εγώ το συνιστώ – όταν ας πούμε κάποιος πεθάνη, να μπορή κανείς να πάρη το λιβάνι, να προσφέρη στον άνθρωπο λιβάνι, όπως προσφέρουμε εμείς, αλλά το δικό τους το λιβάνι, όπως και φρούτα, όπως προσφέρουν αυτοί, ξέροντας και ξεκαθαρίζοντας ότι το κάνει για να αποδώση τιμή στο νεκρό, πράγμα που κάνουμε κι εμείς άλλωστε. Φυσικά δεν μπορεί να το κάνη αυτό στους θεούς. Δηλαδή είναι άλλο το να προσφέρης στο νεκρό και είναι άλλο να προσφέρης στους θεούς. Αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έγιναν παλιά, όταν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, τον 17ο αιώνα, ήταν στην Κίνα, όπου μεγάλα κομμάτια της Κίνας είχαν γίνει χριστιανικά και, επειδή δεν το έκαναν αυτό, ζημιώθηκε ο Χριστιανισμός στην Κίνα. Ένας φίλος μου Ιάπωνας, ο οποίος είναι Καθολικός, μου είπε ότι τον 17ο αιώνα, τον 16ο αιώνα μεγάλα, κομμάτια της Ιαπωνίας ήταν χριστιανικά. Καθολικά. Δυστυχώς, λόγω των Προτεσταντών που συκοφάντησαν τους Καθολικούς στον Αυτοκράτορα, ότι είναι κατάσκοποι και λόγω του ότι επίσης δεν χειρίστηκαν καλά το θέμα της προσαρμογής με τις τοπικές συνήθειες, χάθηκαν οι λαοί αυτοί.
Μιλάω με πόνο και ντροπή ως Ορθόδοξος, διότι οι Προτεστάντες εδώ και οι Καθολικοί έχουν Πανεπιστήμια, έχουν αγίους ανθρώπους, έχουν αληθινούς Ιεραποστόλους και εμείς είμαστε γνωστοί, γιατί την εποχή του Ιουστινιανού κλέψαμε το μετάξι! Στην Ελλάδα – θα ήθελα να σας πω και ντρέπομαι γι’ αυτό -, έχουμε πολλή μεγάλη υπερηφάνεια, πολύ φουσκωμένη υπερηφάνεια και νομίζουμε ότι εμείς είμαστε όλος ο κόσμος. Θα έπρεπε να έχουμε ντροπή γιατί δεν έχουμε Ιεραποστολή. Και να διδασκόμαστε από τους άλλους και να τους κοιτάμε με πολύ σεβασμό για το έργο που κάνουν. Διότι θυσιάζουν τη ζωή τους, είναι καλύτεροι άνθρωποι και έχουν κάνει πάρα πάρα πολλά. Εμείς μείναμε κλεισμένοι μέσα στους καθρέπτες όπου κοιτάμε τα μεγαλεία μας και τα ωραία μας ράσα.
Α.Κ.: Ποια στοιχεία της προηγούμενης ζωής – πίστης τους είναι δύσκολο να τα αποβάλουν;
π. ΙΩΝΑΣ: Δεν είναι εύκολο να σας πω. Θα έλεγα τις προλήψεις που έχουνε για τους πεθαμένους και για τα φαντάσματα. Εδώ στον κινεζικό κόσμο τα πάντα είναι φαντάσματα. Έχω δη πολλούς ανθρώπους που μου είπαν ότι είδαν. Πολλές ασθένειες θεωρούνται ότι είναι από φαντάσματα. Ας πούμε, βλέπετε πολυκατοικίες που φτιάχνουν εδώ, τις φτιάχνουν με ατσάλι, με σίδερο κλπ. Πολύ καλύτερες από την Ελλάδα. Μια μέρα μπορεί να μη δουλεύουν οι εργάτες και να έχουν ένα μεγάλο βαρέλι και να καίνε πέϊπερ μάνεϊ, δηλαδή χρήματα, γιατί κάποιος απ’ αυτούς είδε φάντασμα. Και, όπως καταλαβαίνετε, σταματάει η δουλειά. Δεν το κάνουνε για πλάκα. Είδε φάντασμα. Τώρα, μπορεί να ήταν κάτι διαβολικό, μπορεί να μην ήτανε, μπορεί να ήταν η ιδέα του, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ήταν... Αλλά αυτό όμως είναι πολύ κοινό. Λοιπόν, να αποβάλουν την έννοια αυτή, όπως επίσης να αποβάλουν την έννοια πως ό,τι κάνεις τώρα θα το πληρώσης και ότι θα έχης μετεμψύχωση κλπ.
Οι μορφές των θεών είναι δαιμονικές
Αυτά, το ότι θα πληρώσης βασικά αυτό είναι πολύ σημαντικό πράγμα, το ότι θα πληρώσης, δηλαδή ό,τι κάνεις κάπου γράφεται. Η έννοια της μετάνοιας, της εξομολόγησης, που τα εξαλείφει όλα ο Θεός, δε θέλει την πληρωμή μας. Όταν εξομολογούμαστε δεν υπάρχει πληρωμή, υπάρχει απλώς συγχώρεση και ο Θεός τα σβήνει όλα. Αυτό είναι κάτι το λυτρωτικό γι’ αυτούς, αλλά είναι δύσκολο.
Α.Κ.: Ποια στοιχεία της προηγούμενης ζωής – πίστης τους είναι επικίνδυνο να παραμείνουν ως συγκρητιστικά;
π. ΙΩΝΑΣ: Νομίζω σας απάντησα στο προηγούμενο. Φυσικά μη νομίσετε ότι είναι τόσο εύκολο να έχη κανείς την καθαρή πίστη. Άλλωστε αυτό το πράγμα δεν ξέρω ποιος το έχει τελικά. Πάντοτε, όταν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που δεν είναι σαν την Ελλάδα που, ας πούμε, υπάρχει Ορθόδοξη Εκκλησία βασικά και τίποτε άλλο, στο εξωτερικό υπάρχει πάντοτε. Συγκρίνεις. Και γι’ αυτό θα πρέπη πάντοτε να έχης μια ζωντανή Θεολογία και να διδάσκης συνεχώς τους ανθρώπους σου και να μην τους αφήνης.
Α.Κ.: Ποια η σχέση Ορθοδόξων Ιεραποστόλων και άλλων Ομολογιών;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα εννοήτε προφανώς Ορθοδόξων Ιεραποστόλων και μη Ορθοδόξων Ιεραποστόλων. Να με συγχωρήτε πολύ. Θα σας απαντήσω κάτι. Οι Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι είναι πολύ περήφανοι. Δεν έχουν καν συνειδητοποιήσει ότι οι άλλοι είναι ήρωες. Ότι οι άλλοι έδωσαν την ζωή τους, αιώνες, και ότι εμείς κοιμόμαστε καλά! Για μένα αυτή είναι η σχέση. Θεολογικά βέβαια. Επίσης λέτε Ορθοδόξων Ιεραποστόλων. Που είναι; Εάν δήτε στον κόσμο της Ν.Α. Ασίας, της Κίνας, οι Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι είναι πόσοι; Μπορώ να σας πω είναι πολύ μετρημένοι. Στην Μητρόπολή μου, η οποία έχει το μισό πληθυσμό της γης, είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικήτας, είναι ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως επίσης στο Χογκ Κογκ, είναι επίσης ο π. Φώτιος, ο π. Ιγνάτιος στις Ινδίες, από Έλληνες δηλαδή Ιεραποστόλους, και η αναξιότης μου εγώ, στην Ταϊβάν. Που είναι οι Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι; Αυτή είναι λοιπόν η σχέση. Διότι εμείς κοιμόμαστε και οι άλλοι είναι ήρωες. Και παίζουν με τη ζωή τους κι έχουν παίξει πολλά χρόνια. Εμείς καθόμαστε στους καθρέφτες μας.
Εγώ τουλάχιστον λέω στους ανθρώπους ότι δεν ήρθα εδώ, για να μεταπείσω κανέναν. Ο σκοπός μου δεν είναι να προσηλυτίσω. Σέβομαι τις πεποιθήσεις των άλλων και γι’ αυτό το λόγο εκπλήττονται, όταν τους λέω ότι δε θέλω ν’ αλλάξω κανέναν, απλώς να πω, πρώτον να κάνω την Θεία Λειτουργία, που αυτό για μένα είναι το παν. Να έρθη ο Θεός στη γη, σ’ αυτόν τον τόπο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο από τη Θεία Λειτουργία σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Και το δεύτερο είναι να δείξω την Ορθόδοξη Θεολογία και να πω: «Κοιτάξτε έχουμε αυτό, αν θέλετε μπορείτε να πάρετε κάτι, αν θέλετε μπορείτε να το πάρετε και όλο». Και να δω επίσης με πολύ σεβασμό τη δική τους παράδοση και να δω τι κάνουν.
Υπάρχουν κι άλλοι, οι οποίοι γυρίζουν με μια Βίβλο (αυτό το κάνουν πολλοί Προτεστάντες). Χτυπάνε την πόρτα σου λένε Καλημέρα – Καλημέρα. – Έχω να σας πω κάτι. – Λέει, τι θέλετε. – Ξέρετε θα πάτε στην Κόλαση. Λέει ο άλλος – Μα γιατί; Πρώτη φορά ακούω τέτοιο πράγμα! – Το λέει αυτό εδώ στο βιβλίο. – Ποιο βιβλίο; - Η Βίβλος. – Και τι μ’ ενδιαφέρει εμένα η Βίβλος, εγώ έχω τη δική μου Βίβλο, τον Κομφούκιο!... Έτσι. Υπάρχουν και τέτοια πράγματα. Οι Καθολικοί δεν είναι βέβαια έτσι. Είναι πολύ καλύτεροι, σαφώς πολύ καλύτεροι από τους Προτεστάντες. Δεν υπάρχει σύγκριση.
Υπάρχουν και οι Μορμόνοι, οι οποίοι πάντοτε γυρίζουν δύο-δύο με ποδήλατα, ντυμένοι άψογα, γράφοντας και την ετικέτα τους ο καθένας. Ξέρουν άψογα κινεζικά, τους έχουν μάθει. Έχουν μάθει απ’ έξω ένα βιβλίο και προσπαθούν να πιάσουν τους Κινέζους. Και τους πιάνουν βέβαια.
Επίσης είναι χαρακτηριστικό το ότι, ειδικά για τους Προτεστάντες, σύμφωνα με την εντολή του Θεού – έχουν αποδώσει πολύ μεγάλη σημασία στην εντολή του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης – πρέπει να αποδώσης το 10% των χρημάτων σου στην Εκκλησία. Αν δεν το δίνης, δεν ανήκεις πια στην Εκκλησία. Είναι η φορολογία που πρέπει να δώσης στον Θεό. Δεν ξέρω αν θεωρούν και απόδειξη για το 10%, αλλά είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό. Και εγώ γελάω. Για μας τους Έλληνες είναι πρωτοφανές. Ποιος το είπε αυτό το πράγμα. Κι όταν κάποιος, ας πούμε, Ορθόδοξος μεν, που ήταν κάποτε Προτεστάντης θέλησε να μου δώση χρήματα, το 10%. Του λέω: - Γιατί 10%; Ο Χριστός δε θέλει 10%! Γιατί δε μου δίνεις 20, γιατί δε μου δίνεις 5%; - Μα το λέει η Βίβλος. – Του είπα να πάρης και δεύτερη γυναίκα, γιατί η Βίβλος λέει μπορείς να έχης και δύο και τρεις γυναίκες. Και ένας από τους λόγους που στο μέλλον μπορώ να κινδυνεύσω εδώ είναι και το εξής: Εάν ένας Προτεστάντης γίνη Ορθόδοξος, η εκκλησία του θα χάση τα λεφτά. Και φυσικά θα βρω τον μπελά μου εγώ, όπως θα δήτε παρακάτω.
Σας εξηγώ λοιπόν μερικά τέτοια πράγματα. Ο Ορθόδοξος Ιεραπόστολος θα έπρεπε να απελευθερώνη τους ανθρώπους απ’ τον φόβο, απ’ τον κίνδυνο, απ’ την έννοια της ενοχής και να τους δείχνη τη χαρά του Παραδείσου, την Παρουσία του Θεού και τη χαρά της Θείας Λειτουργίας. Και να δίνη ένα νόημα στη ζωή τους. Και όχι να τους γεμίζη με άγχη και να τους φοβερίζη με Κολάσεις και με τέτοια πράγματα.
Α.Κ.: Είναι εύκολο να διακρίνουν μεταξύ Ορθοδοξίας και άλλων Ομολογιών;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα έλεγα είναι εύκολο και είναι δύσκολο. Είναι εύκολο, γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Θεολογία της, έχει χαρακτηριστικά τα οποία είναι μοναδικά. Την έννοια της Αγίας Τριάδος, αλλά όχι με τις συγχύσεις κλπ που έχουν οι άλλοι. Την έννοια του Ακτίστου Φωτός, που δεν την έχουν οι Καθολικοί και αυτό δημιουργεί... πολύ όμορφη Θεολογία, ό,τι πιο ωραίο υπάρχει. Έναν Θεό που δεν είναι ένας τύραννος, που περιμένει και γράφει τις αμαρτίες σου. Η Κόλαση δεν είναι αυτό που νομίζουμε, αλλά το Άκτιστο Θείο Φως που άλλοτε φωτίζει, άλλοτε καίει και πολλά άλλα πράγματα τα οποία κάνουν τους ανθρώπους να ελπίζουν.
Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία
Με ρωτάτε όμως αν είναι εύκολο να διακρίνουν. Για να διακρίνουν πρέπει να ξέρουν. Που να ξέρουν την Ορθόδοξη Θεολογία; Από που; Από τα βιβλία; Αφού δεν υπάρχουν. Στην Ελλάδα βλέπετε κάθε χωριό, κάθε ενορία βγάζει περιοδικό. Στον κινεζικό κόσμο δεν έχουμε τίποτα. Είναι εύκολο να διακρίνουν επίσης φυσικά από τη Θεία Λειτουργία και από πολλά άλλα πράγματα. Αλλά πως, αφού είμαστε ανύπαρκτοι.
Α.Κ.: Έχουμε ακούσει πως οι ανατολικές θρησκείες είναι μυστικιστικές. Πως αντιμετωπίζουν τον ορθόδοξο ησυχασμό και πως αντιμετωπίζετε εσείς τυχόν συγχύσεις;
π. ΙΩΝΑΣ: Γελάω λιγάκι, συγγνώμη, με αυτά που μου λέτε, γιατί απ’ αυτό θα νομίζετε ότι εδώ είμαι κάποιος εγώ – και δεν εννοώ το πρόσωπό μου αλλά την Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν έχετε συνειδητοποιήσει, στην Ελλάδα η Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή δεν έχει ας πούμε αντίπαλο, νομίζει κανείς ότι είναι τα πάντα, αλλά εδώ δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δεν υπάρχουμε. Η Εκκλησία εδώ δεν είναι ρέτζιστερ, δεν είναι νόμιμη, και εγώ δεν αντιμετωπίζω συγχύσεις, γιατί που να τις καταλάβω και που να τι βρω. Οι ανατολικές θρησκείες σαφώς είναι μυστικιστικές, προ Χριστού μάλιστα. Έχουν μια βαθύτατη φιλοσοφία, μια βαθύτατη Θεολογία, δεν έχουν καμία σχέση βέβαια με την Αφρική, έχουν πολύ βαθύτερη φιλοσοφία, όχι με την έννοια της φιλοσοφίας της κριτικής σκέψεως, γιατί οι Κινέζοι δεν έχουν την κριτική σκέψη με την φιλοσοφική έννοια που λέμε εμείς, αλλά έχουν πάρα πολύ την αρμονία με τη φύση, τη μυστικιστική προσευχή, όλα, ο τελευταίος υπάλληλος και αυτά, είναι γεμάτοι από αυτή την έννοια που λέμε μυστικισμός.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει, όχι φυσικά μυστικισμό, ξέρω ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου μου έστειλε ένα γράμμα, φυσικά έχει απόλυτο δίκαιο. Εμείς θα λέγαμε η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει την αληθινή αίσθηση. Δε μιλάει για το Θεό, αλλά έχει το Θεό. Έχει την αληθινή αίσθηση του Θεού. Δεν είναι ο μυστικός δηλαδή που κλείνει τα μάτια και βγαίνει εκτός του εαυτού του, αλλά βλέπει το Θεό μέσα του και ενώνεται με το Θεό μέσα του. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα πράγματα που έχουμε να δώσουμε.
Για συγχύσεις δεν το θεωρώ, γιατί οι άνθρωποι δεν ξέρουν την Ορθόδοξη Θεολογία, για ποιες συγχύσεις μου μιλάτε. Δεν τίθενται τέτοια θέματα εδώ πέρα και αυτά είναι πολυτέλειες. Αυτά θα ήταν πολύ ωραία, αν ήξεραν οι άνθρωποι, και μακάρι να έκαναν συγχύσεις, μόνον ας ήξεραν! Δεν υπάρχει, γι’ αυτό και έδωσα να μεταφραστή, δυστυχώς η μετάφραση δεν ήταν καλή και τώρα ξαναγίνεται από το Πανεπιστήμιο Φουρέν, το Καθολικό Πανεπιστήμιο φυσικά, γιατί θαύμασαν οι άνθρωποι το πολύ ωραίο βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου «Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους», το οποίο θα κυκλοφορήση τελικά, φυσικά τυπωμένο από τον Σεβασμιώτατο, από το Μοναστήρι, και γι’ αυτό σας λέω και πάλι ότι μπορεί ο Σεβασμιώτατος να μην είναι εδώ με το σώμα του, αλλά είναι εδώ με τη Θεολογία του, η οποία τελικά κατά τη γνώμη μου, όπως και η Θεολογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου του κ. Ιωάννου Ζηζιούλα, φυσικά και η Θεολογία του αειμνήστου και αγίου, όχι επισήμως αγίου βέβαια ακόμα, αλλά θα γίνη, του πατρός Σωφρονίου από το Έσσεξ, θα είναι ό,τι καλύτερο θα έχη παρουσιάση η Εκκλησία μας και ό,τι πιο αρμόδιο και ό,τι πιο ωραίο για τον Κινεζικό κόσμο. Για να γίνη αυτό, επαναλαμβάνω, θα πρέπη να μεταφραστή. Και ας γίνουν οι συγχύσεις μετά.
Εγώ λοιπόν πως το αντιμετωπίζω; Πως ν’ αντιμετωπίσω, αφού δεν ξέρουν οι άνθρωποι. Με κάλεσαν στο Πανεπιστήμιο Φουρέν πολλές φορές γι’ αυτό. Το Πανεπιστήμιο Φουρέν είναι από τα καλύτερα Πανεπιστήμια της Ταϊβάν, έχει ιδρυθή από Καθολικούς, έχει όλες τις Σχολές, έχει και Θεολογικά Σχολή, και επειδή είναι ανεξάρτητο μαθαίνεις όλες τις θρησκείες, δεν είναι όπως στην Ελλάδα η Θεολογική Σχολή που μαθαίνεις μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά έχει και το Theologate μετά παράλληλα όπου γίνεσαι Καθολικός ιερέας ή μαθαίνεις Καθολική Θεολογία κλπ. Με κάλεσαν επανειλημμένως και θα με καλέσουν ξανά, για να τους μιλήσω για τη Θεία Λειτουργία, να τους δείξω, να τους πω για τον Ησυχασμό κλπ. Με καλέσαν επίσης από ένα Πανεπιστήμιο Βουδιστών σε μια άλλη πόλη, όπου κι εκεί είναι Πανεπιστήμιο, αλλά έχουν Βουδιστικές σπουδές. Και στο μέλλον θα γινόμαστε πολύ πιο γνωστοί και θα με καλέσουν και σε άλλα Πανεπιστήμια, όπως μου είπαν. Λοιπόν, και εκπλήσσονται οι άνθρωποι, όταν τους λέω γι’ αυτό το πράγμα. Δέχονται με πολλή ευχαρίστηση αυτό που είναι νοερά Προσευχή, το καταλαβαίνουν, φυσικά δεν καταλαβαίνουνε τελείως, γιατί έχουν κι αυτοί τα δικά τους. Οι Βουδιστές έχουν τα δικά τους κομποσχοίνια, επαναλαμβάνουν τη λέξη άμι τόφου – άμι τόφου, δηλαδή Βούδα του ελέους, Βούδα ελέησέ με κλπ. Έχουμε πάρα πολλά κοινά, εξωτερικά, στοιχεία. Και γι’ αυτό θα έπρεπε όλα αυτά να τα εκμεταλλευτούμε.
Α.Κ.: Συνδέουν την Ορθοδοξία με την Ελλάδα; Πως αντιμετωπίζετε εσείς, ως Ιεραπόστολος, το θέμα αυτό;
π. ΙΩΝΑΣ: Κατά κάποιο τρόπο ξέρουν την έννοια Greek Orthodox, εγώ μισώ αυτή τη λέξη. Στην εκκλησία δεν υπάρχει τίποτα που να λέη γκρηκ όρθοδοξ, λέει Orthodox Church of Taiwan, και ποτέ όσο ζω εγώ, δεν θα επιτρέψω να συνδέεται η Ορθοδοξία με την Ελλάδα. Ή να βαφτίσω ανθρώπους, όπως κάποιοι τέλος πάντων μαύροι φέρουν το όνομα όπως Χαρίλαος, το οποίο ποτέ δε χρησιμοποιούν. Λοιπόν. Αντίθετα, τους εξηγώ ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι εθνική Εκκλησία, ότι οι Απόστολοι χρησιμοποίησαν την ελληνική γλώσσα γιατί έτυχε εκείνη την εποχή, έτσι τα’ φερε ο Θεός τα πράγματα, αν ερχόταν τώρα θα είχε χρησιμοποιήσει την αγγλική γλώσσα ή την κινεζική, εφ’ όσον στο μέλλον η κινεζική θα είναι η πιο μεγάλη γλώσσα του κόσμου και στο Ίντερνετ και παντού. Συνεπώς προσπαθώ να μην συνδέω την Εκκλησία με την Ελλάδα. Και γι’ αυτό και λειτουργώ στα αγγλικά προς το παρόν, γιατί ακόμα και η Λειτουργία δεν είναι μεταφρασμένη, δυστυχώς, στα κινεζικά, και με πολλή ντροπή το λέω αυτό, και δεύτερον ακόμα και να ήταν η προφορά μου δεν είναι καλή, διότι δεν αρκεί μόνο να πης μια λέξη, αλλά στα μάνταριν, επειδή είναι διάφορες διάλεκτοι, η βασική διάλεκτος που είναι το μάνταριν, κάθε συλλαβή, οι κινεζικές λέξεις είναι μονοσύλλαβες, έχει τέσσερις διαφορετικούς τόνους. Συνεπώς δεν αρκεί π.χ. θα σας πω τη λέξη «μα» είναι άλογο, αν πης μάα είναι μητέρα, αν πης μα είναι σε μαλώνω κι αν πης μα είναι ρωτάω. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, εάν δεν προσέξω την έννοια, βγαίνει εντελώς διαφορετική λέξη και γι’ αυτό και λειτουργώ στα αγγλικά. Δεν λειτουργώ στα ελληνικά. Μόνο αν είναι καμιά καθημερινή ή είναι μια Ελληνίδα, που καμιά φορά έρχεται και με βοηθάει ή κανένας άλλος, τότε μπορεί. Δεν θέλω να συνδέσω αυτό το πράγμα. Λέω το Ευαγγέλιο στα ελληνικά και μετά στα αγγλικά και τους εξηγώ όχι επειδή είμαι Έλληνας, αλλά επειδή εδώ οι άνθρωποι κάνουν στα Πανεπιστήμια – και αυτό είναι επίσης ντροπή μας -, αρχαία ελληνικά, διότι όσοι θέλουν να κάνουν θεολογικές σπουδές πρέπει να ξέρουν αρχαία ελληνικά. Γι’ αυτό υπάρχουν πολύ ωραίες Γραμματικές και Συντακτικά, αρχαία ελληνικά με κινεζικά. Σας το λέω με πολύ πόνο ψυχής και ντροπή σαν Έλληνας. Και γι’ αυτό λοιπόν και το εκτιμούν αυτό το πράγμα. Καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ότι εγώ δεν είμαι ένας Έλληνας ιερέας, εγώ είμαι ένας ιερέας, και όχι ένας Έλληνας ιερέας και στο μέλλον, εάν με βοηθήση ο Θεός και μου δώση ζωή και είμαι εδώ, θα αποκτήσω διαβατήριο μόνο της Ταϊβάν. Φυσικά νομικά δεν μπορώ να το κάνω αυτό τώρα.
Α.Κ.: Συνδέουν την Δύση αποκλειστικά με τον αμερικανικό τρόπο ζωής;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα έλεγα: Ναι, απολύτως, τουλάχιστον εδώ στην Ταϊβάν. Και είναι πολύ άσχημο να βλέπης Κινέζους ή Κινέζες που είναι όμορφοι με τα μαύρα μαλλιά να βάφουν τα μαλλιά τους ξανθά ή κόκκινα ή να ακούς τα αμερικάνικα τραγούδια, φυσικά εδώ υπάρχουν τα μακ ντόναλντς υπάρχουν τα πάντα σαν να είναι Αμερική, με αμερικάνικη μουσική και τέτοια.
Α.Κ.: Έχουμε ακούσει ότι πολλοί προτιμούν την Ορθοδοξία, διότι τους ελευθερώνει από τα μάγια, κάτι που δεν γίνεται από τις άλλες Ομολογίες. Είναι αληθινό αυτό; Έχετε κάτι περισσότερο να μας πείτε πάνω σε αυτό;
π. ΙΩΝΑΣ: Τα μάγια πιο πολύ είναι στην Αφρική. Εδώ δεν είναι τα μάγια, είναι τα πνεύματα. Είναι τα φαντάσματα, είναι τα φαντάσματα που σε κυνηγάνε. Δεν προσέρχονται γι’ αυτό το λόγο, γιατί δεν ξέρουν Ορθοδοξία οι άνθρωποι. Δεν ξέρουν! Καταλαβαίνετε τι σημαίνει δεν ξέρουν; Ο μεγαλύτερος πληθυσμός του κόσμου όλη η Ν.Α. Ασία δεν ξέρει για την Ορθοδοξία! Συνειδητοποιείστε το αυτό το πράγμα! Δεν προσέρχονται γιατί δεν ξέρουν! Θα τους άρεσε τρομερά η Ορθόδοξη Θεολογία με τους ελάχιστους ανθρώπους που έτυχε να συνομιλήσω, γιατί δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από την Ορθόδοξη Θεολογία. Αλλά αφού δεν την ξέρουν! Ναι. Ελευθερώνει όχι από τα μάγια, αλλά από τις μετεμψυχώσεις, δηλαδή το ότι είσαι καταδικασμένος να γυρνάς σε έναν αιώνιο τροχό επαναφορών – μετεμψυχώσεων, και από τα φαντάσματα που σε κυνηγάνε.
Α.Κ.: Π. Ιωνά, μεταγλωττίζονται οι όροι της πίστεώς μας; Υπάρχουν δηλαδή κατάλληλοι όροι στην κινεζική γλώσσα;
π. ΙΩΝΑΣ: Θα μου επιτρέψετε σ’ αυτό με χαμόγελο να σας απαντήσω. Φυσικά εγώ δε μπορώ να σας απαντήσω, όπως καταλαβαίνετε, γιατί η γλώσσα μου, οι γνώσεις μου στην κινεζική είναι σχεδόν μηδενική. Θα σας απαντήσω όμως με το πελώριο έργο που έχουν κάνει οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, σας πληροφορώ, να γίνη μια τέτοια μεταγλώττιση. Εντούτοις όμως, φυσικά, δεν είναι και αδύνατον, διότι όπως ξέρετε η γλώσσα κάθε λαού κουβαλάει και το πολιτιστικό περιεχόμενο, τον πολιτισμό του και τον τρόπο σκέψεώς του. Ο τρόπος σκέψης των Κινέζων είναι τελείως διαφορετικός από τον τρόπο σκέψεως των Δυτικών. Θα σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε όχι τους όρους της πίστεως, αλλά πολύ πιο απλά πράγματα. Εμείς, όταν λέμε Χριστιανοί, εννοούμε Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Προτεστάντες. Και όταν λέμε Θεός έχουμε αυτή την έννοια Θεός. Για τους Κινέζους όμως, επειδή η κινεζική γλώσσα δεν έχει γενικές έννοιες, αλλά έχει ειδικές έννοιες, πολύ ειδικές έννοιες, αλλά όχι γενικές, ο Θεός, οι μεν Προτεστάντες τον λένε «σαν τι», δηλαδή θα λέγαμε ο Βασιλιάς του Ουρανού, «σαν» είναι επάνω, ο επάνω βασιλιάς οι δε Καθολικοί τον λένε «τίεν τσου». «Τίεν» είναι ο ουρανός «τσου» είναι αυτός που κατοικεί στον ουρανό, αυτός που έχει το σπίτι του στον ουρανό. Και είναι δύο διαφορετικοί όροι, δεν τους συγχέουν.
Επίσης οι Καθολικοί λέγονται «τίεν τσου τσιάο», δηλαδή «τσιάο» είναι η θρησκεία, η διδασκαλία κλπ. Οι δε Προτεστάντες λέγονται «τσι του τσιάο», δηλαδή Χριστιανοί. Συνεπώς, όταν λες εδώ Χριστιανός λένε είσαι Προτεστάντης.
Τώρα εμείς λεγόμαστε «τζεν τσιάο», υποτίθεται Ορθόδοξοι, «τζεν» είναι αληθινοί. Ορθόδοξος Εκκλησία, αλλά όταν είπα έτσι δεν μας ξέρανε. Θα νομίσουν ότι εισάγεις νέα θρησκεία στην Ταϊβάν, γιατί είναι πολύ εύκολο να έχης δική σου θρησκεία εδώ πέρα. Όποιος θέλει μπορεί να αρχίση τη δική του. Και συνεπώς «ντον τσεν τσιάο», Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Έτσι καταλαβαίνουν τι γίνεται περίπου. Φυσικά δεν ξέρουν την Ελλάδα, ξέρουν την Ρωσία. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και στο Πανεπιστήμιο Φουρέν ακόμα, μετά από πολλά χρόνια, αλλάζουν και τους όρους, τους δογματικούς όρους, γιατί βρίσκουν καλύτερους. Γιατί πρέπει να διαλέξης πολλά. Να σας πω μόνο το εξής. Επειδή η κινεζική γλώσσα αποτελείται από μονοσύλλαβες λέξεις μία λέξη όμως έχει έναν ήχο, αν δης ένα λεξικό, ας πούμε θα βρης τη λέξη «σι», μπορεί να έχη 50 διαφορετικές λέξεις που γράφονται διαφορετικά, αλλά προφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Συνεπώς πρέπει να συνδυάσης αυτή τη λέξη με κάποια άλλη που να είναι συνώνυμη είτε αντίθετη, για να δείξης μια έννοια, αλλιώς δεν έχει νόημα, αφού δεν ξέρει τι από όλα είναι. Γι’ αυτό καταλαβαίνετε λοιπόν συνδυάζοντας λέξεις πρέπει να βρης τους κατάλληλους όρους. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνη αυτό το πράγμα. Εγώ διαλέγω τους καθολικούς όρους και όχι τους προτεστάντικους.
Θα ήταν πολύ κωμικοτραγικό να μιλάμε για Ορθόδοξη Θεολογία. Ποιος να την κάνη στην Κίνα; Όπως σας εξήγησα, εμείς γυρίζουμε το άλλο μας πλευρό στην Ελλάδα και συνεχίζουμε τον ωραίο μας ύπνο! Εγώ διαλέγω τους καθολικούς όρους, γιατί είναι κοντύτερα σε μας. Αυτά και να με συγχωρείτε για την πικρία. Μακάρι όμως να την έχετε κι εσείς και να καταλάβετε τι σας λέω.
Α.Κ.: Ποια κατηχητικά βοηθήματα υπάρχουν;
π. ΙΩΝΑΣ: Αφού σας είπα δεν υπάρχουν. Για ποια κατηχητικά βοηθήματα μου μιλάτε. Να, αυτό που κάναμε τώρα ας πούμε. Υπάρχει από τη Μητρόπολη Χογκ Κογκ ένα φυλλάδιο, ένα μικρό βιβλιάριο γραμμένο από κάποιον γενικά για τις Ακολουθίες κλπ. Το σοβαρό είναι αυτό του π. Αλεβιζόπουλου, που μεταφράστηκε επίσης. Πληρώνω ένα σωρό λεφτά. Τώρα θα μεταφραστούν κι άλλα.
Ήδη έχουν μεταφραστεί πολλά άρθρα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου από το βιβλίο για το θάνατο. Μεταφράζω κομμάτια που είναι ενδιαφέροντα και σιγά σιγά θα μεταφραστή όλο. Για το Άκτιστο Θείο Φως, για την Κόλαση, για τι ψυχές, γιατί ενδιαφέρονται τρομερά οι Κινέζοι.
Στο site (σάϊτ) που έχω φτιάξει, το θεολογικό site, και λυπάμαι γιατί δε βρήκα ανθρώπους να με βοηθήσουν για το site, δυστυχώς. Υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που ξέρουν, αλλά βλέπετε ούτε μεγαλόσχημοι μοναχοί δεν ήταν έτσι. Θέλουν ευλογία μήπως αλλάξουν εκείνο το κόμμα, που έχω εκεί και δεν το βάλουν στο χρώμα εκείνο, αλλά το βάλουν σε μια άλλη θέση και από την ευλογία της ευλογίας δε με βοήθησαν δυστυχώς καθόλου. Και κάθισα μόνος μου να το φτιάξω και αυτό σε τσακίζει και σε σκοτώνει. Βλέπετε η Ιεραποστολή δεν είναι μόνο λεφτά. Δε μιλάω για ανθρώπους της Εκκλησίας της Ελλάδος. Σας εξήγησα, δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, αλλά τουλάχιστον για το site μπορούσαν να μου το φτιάξουν. Οι άνθρωποι εδώ έχουν Ίντερνετ και ψάχνουν στο Ίντερνετ και βρίσκουν. Και φυσικά να βρουν τους Ορθοδόξους τι. Να μη συνεχίσω καλύτερα.
Α.Κ.: Δεν υπάρχουν τοπικοί άγιοι;
π. ΙΩΝΑΣ: Στην Ταϊβάν δε γνωρίζω. Υπάρχουν όμως στην Κίνα. Έχει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικήτας φτιάξει, όχι ο ίδιος προσωπικά, αλλά με τις οδηγίες του, μια υπέροχη εικόνα με τους αγίους που μαρτύρησαν στην Κίνα, στην Επανάσταση των Μπόξερς, τον προηγούμενο αιώνα, 1900. Ο ιερέας Μητροφάνης Τσιν Τσον, η σύζυγός του, η οικογένειά του, σφάχτηκαν όλοι και πολλοί άλλοι.
Α.Κ.: Πόσους Ενορίτες έχετε;
π. ΙΩΝΑΣ: Φυσικά δεν θα εννοήτε όλους τους Ορθοδόξους. Έρχονται την Κυριακή περίπου γύρω στα 20 άτομα. Καμιά φορά 25. Και κάνουμε τη Θεία Λειτουργία, τρώμε μαζί, παραγγέλλουμε πίτσα και την πληρώνω εγώ, για να ζήσουμε μαζί, να είμαστε λίγο μαζί. Αν δεν την πληρώσω εγώ, δε θα την πληρώσει κανείς. Και οι Κινέζοι είναι χαρακτηριστικό ότι η ζωή τους κινείται πάντα γύρω από το φαγητό. Συνεπώς δεν θα ερχόταν κανείς. Είναι ένας τρόπος να τους κρατήσω και είναι ένας τρόπος επίσης να μιλήσουμε μετά. Δεν υπάρχει η έννοια ενορίτης, όπως μου λέτε. Διάφοροι άνθρωποι έρχονται, μερικοί ξαναέρχονται, μερικοί δεν ξαναέρχονται, κάποιοι καινούριοι έρχονται κλπ.
Α.Κ.: Ποιες οι πρακτικές δυσκολίες στο έργο σας (γραφειοκρατία, τοπικές αρχές, οικονομικό πρόβλημα, ιδιοκτησία Ενορίας κλπ.);
π. ΙΩΝΑΣ: Θα έπρεπε την ερώτηση αυτή να την κάνετε πρώτη! Δεν είναι απλές. Φυσικά είναι πάρα πολύ μεγάλες. Στην Ελλάδα, σας είπα, δε μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει ένας άνθρωπος έρχεται μοναχός του εδώ πέρα. Μα δε λέω να του δώσουν λεφτά. Κάποιος μου είπε φάρμακα, κάποιος μου είπε να στείλω εικονίτσες… να γράφουν από πίσω και το τροπάριο του αγίου… Του είπα ποιος θα το διαβάση στα ελληνικά.
Φυσικά και υπάρχουν δυσκολίες. Ήρθα μόνος κι έρημος εδώ. κανείς δε με βοήθησε να βρω ένα σπίτι, που να μείνω. Κανείς δε με βοήθησε για τη βίζα. Τώρα κάθε τρεις μήνες εάν αρρωστήσω και κάνω πάνω από 35 απουσίες, μου κόβουν τη βίζα. Δεν υπάρχει τίποτα. Και σας είπα, οι άνθρωποι της Εκκλησίας νομίζουν ότι όλα είναι ωραία και καλά. Δεν είναι ακριβώς έτσι.
Έχω λοιπόν πρόβλημα βίζας. Αν αύριο το Σχολείο μου πη δεν σου δίνω άλλο, εγώ τι κάνω. Διότι η Εκκλησία εδώ δεν είναι ρέτζιστερ, δεν υπάρχει, δεν είναι νόμιμη, δεν είναι δηλαδή Π.Ι.Δ. (Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου), πρέπει εγώ να την κάνω. η Καθολική Εκκλησία είναι, η Προτεσταντική είναι και διάφορες άλλες, όχι όλες, αλλά είναι. Λοιπόν για να την κάνω όμως εγώ νόμιμη και για να έχω ιεραποστολική βίζα θα πρέπει να κάνω ορισμένα πράγματα. Πριν όμως τα κάνω όλα αυτά, όπως όμως.
Η πρώτη Ανάσταση στην Ταϊ-Πέι
Αυτό που έχω Εκκλησία – και το λέω αυτό γιατί ευτυχώς και φώτισε ο Θεός τον Γιώργο τον Ασλανίδη από τον Σύλλογο «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», και μου δίνει λεφτά για να νοικιάσω ένα μέρος, γιατί ποιος θα μου έδινε τα λεφτά; Ποιος μου δίνει τα λεφτά; Η Εκκλησία της Ελλάδος που μου δίνει 50.000 το μήνα; Δε θέλω να πω περισσότερα. Ας κρίνη κανείς και ας καταλάβη. Ας είναι καλά, λοιπόν, που φώτισε ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους και εξ αιτίας αυτών έχουμε τη λεγόμενη Εκκλησία, που είναι ένα δωμάτιο βασικά, ήταν πρώην Νηπιαγωγείο, και κάνω τη Θεία Λειτουργία σ’ αυτό το δωμάτιο και έχω βαφτίσει, όσους ανθρώπους έχω βαφτίσει. Που θα το κάναμε στο δρόμο; Είναι εύκολο να λέμε μεγάλα λόγια και να μη πράττουμε τίποτα.
Είμαι παράνομος λοιπόν, διότι ως σπουδαστής δε μπορώ να κάνω θρησκευτικές δραστηριότητες. Το ότι δε με συλλαμβάνουν ή το ότι δε μου κάνουν απέλαση (γιατί το πρώτο είναι απέλαση) είναι διότι δεν παίρνω χρήματα. Εάν πάρω χρήματα από την Εκκλησία, δηλαδή κάποια συνεισφορά, επειδή θα πρέπη να πληρώση στο κράτος, τότε θα με απελάσουν αμέσως. Στην Ταϊβάν υπάρχουν διάφορα είδη βίζας, όπως υπάρχουν και στην Ελλάδα, ιεραποστολική, φοιτητική, εργασίας, κά. Εάν π.χ. έχης φοιτητική βίζα και δουλέψης στην Ταϊβάν και σε συλλάβουν, παίρνεις απέλαση αμέσως. Απαγορεύεται να δουλέψω. Όλα τα άλλα παιδιά στο Σχολείο μου κάνουν αγγλικά και βγάζουν κάποια χρήματα. Ήθελα και εγώ να δουλέψω, αλλά αν με πιάσουν και με διώξουν μετά δεν είναι ότι διώχνουν εμένα, αλλά διώχνουν την Ορθόδοξη Εκκλησία και συνεπώς δεν ξανάρχεσαι εδώ. Σου κάνουν απέλαση, σε βάζουν στο αεροπλάνο όπως είσαι με τα ρούχα σου, πληρώνουν το εισιτήριο και φεύγεις. Δεν παίρνεις, ούτε τα πράγματα σου. η Αστυνομία το ξέρει, αλλά κάνει τα στραβά μάτια, γιατί ακόμα δεν έκανα τίποτα. Αν ένας Προτεστάντης με καταγγείλη και επιμείνη, μπορεί και να μου συμβή και εμένα αυτό. Να με βάλουν σε ένα αεροπλάνο και να με διώξουν. Δεν είναι τρελοί, αφού βλέπουν το site μου, βλέπουνε που με καλούνε, βλέπουνε που μιλάω, γι’ αυτό προσπαθώ και κρατώ ένα χαμηλό προφίλ να μην δείχνομαι πολύ. Λοιπόν, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα και δυστυχώς δεν έχω καμία βοήθεια από την Ελλάδα, μα ούτε ένα τηλέφωνο, δεν εννοώ καν βοήθεια, να μάθουν αν ζω.
Οικονομικό πρόβλημα; Φυσικά. Εδώ τα πάντα είναι περίπου στις δέκα φορές πιο ακριβά από την Ελλάδα, γιατί το νόμισμα 1 ταϊβανέζικο δολλάριο ήταν παλιά γύρω στις 12 δραχμές. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, έτσι τι σημαίνει ακρίβεια.
Μου λέτε ιδιοκτησία ενορίας. Με κάνετε να γελάω. Καλύτερα να μη σας απαντήσω. Πιστεύω να έχετε καταλάβει τι σημαίνει αυτό το ανέκδοτο. Θα πρέπη να προσπαθήσουν οι αναγνώστες σας να βάλουν με το νου τους τους εαυτούς τους να έρθουν σε μια χώρα που δεν ξέρουν κανέναν, που δε γνωρίζουν τη γλώσσα, για να αρχίσουν μια εκκλησία παράνομα και έχει ο Θεός.
Α.Κ.: π. Ιωνά, σας ευχαριστούμε πολύ, διότι δώσατε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας για να μας απαντήσετε στις «ανακριτικές αλλά και ωραίες ερωτήσεις», όπως σεις επισημάνατε.
π. ΙΩΝΑΣ: Σας ευχαριστώ και εγώ πάρα πολύ. Ιδιαίτερα τον Σεβασμιώτατο, γιατί τη σκέψη του κηρύττω, τη Θεολογία του κηρύττω, όχι κηρύττω, τέλος πάντων προσπαθώ να παρουσιάσω. Τα βιβλία του είναι ο μόνος λόγος που έχουμε για την Ασία. Συγχωρέστε με αν κάποια που λέω είναι λάθη ή πικρά παραπάνω από ό,τι πρέπει. Προσπαθώ να πω την αλήθεια, όπως νιώθω. Εύχεσθε σας παρακαλώ για μένα, γιατί πολλούς πειρασμούς έχω μόνος και έρημος εδώ, να παλέψω με τον εαυτό μου, με τις αμαρτίες μου, με τα πάντα. Τουλάχιστον να με θυμάστε σας παρακαλώ στη Θεία Λειτουργία, πρώτα την Εκκλησία μας εδώ και εμένα μετά. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πράγμα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και πάλι και για μένα είναι μεγάλη χαρά το να έχουμε μία επικοινωνία.
Τη μετάνοιά μου στο Σεβασμιώτατο και σ’ όλους τους Πατέρες και στους Αδελφούς εκεί. Σας ευχαριστώ πολύ!
- Και μεις, π. Ιωνά.
Νομίζουμε πως εξάγεται ως υποχρέωσή μας να βοηθήσουμε όπως μπορούμε, αυτήν την φοβερή (πράγματι προκαλεί φόβο και δέος) προσπάθεια που γίνεται στην μακρινή Ταϊβάν. Να προσευχηθούμε, όσοι μπορούνε, και να αποστείλουμε την οικονομική μας βοήθεια, γιατί είναι προκλητικότατη για τους Έλληνες αυτή η πραγματικότητα που επισημαίνει ο Ιεραπόστολος π. Ιωνάς: Στην Ελλάδα το τελευταίο χωριό έχει Ναό με τον πολυτιμότερο διάκοσμο, και η Ιεραποστολική προσπάθεια στην Ταϊβάν, μέσα σε εκατομμύρια ανθρώπους, κινδυνεύει να ναυαγήση, λόγω του ότι δεν βρίσκονται χρήματα για να αγορασθή νόμιμος Ναός – «έδρα» της Ιεραποστολής!
Δημιουργία αρχείου: 26-4-2005.
Τελευταία ενημέρωση: 26-4-2005.