Εσνούνα

(σύγχρονο Τελ Ασμάρ)

• Γενικά
• Ιστορία
• Βιβλιογραφία

Τοποθεσία:

Ανατολικά του ποταμού Ντιάλα περίπου 50 χιλιόμετρα ΒορειοΑνατολικά από τη Βαγδάτη.

Η κύρια θεότητα ήταν ο Τισπάκ. Πιθανόν να πρόκειται για τον Τεσχάπ τών Χουριτών.

Ήταν η πρώτη πόλη που αποσπάστηκε από την Ουρ ΙΙΙ.

Στην περίοδο Ουρ ΙΙΙ (2.113 - 2004 π.Χ.), ήταν πρωτεύουσα μιας επαρχίας της Ουρ ΙΙΙ. Η τοποθεσία της ανατολικά του Τίγρη αλλά κλεισμένη αρκετά στον πυρήνα της περιοχής, φαίνεται να δημιούργησε μια αινιγματική θέση στο φορολογικό σύστημα: Ενώ φαίνεται να έχει φορολογικά χαρακτηριστικά Μα-ντα, της περιφέρειας, (Πυρηνο - περιφερειακό μοντέλο του Στένινκελερ), φαίνεται επίσης να έχει μέρος των χαρακτήριστικών των περιοχών του πυρήνα. (Στέινκελερ 1991: 19:12).

Από το 2.065 ως το 1.762 π.Χ., είναι γνωστή μια σειρά 28 κυβερνητών.

Περίοδος Ισίν - Λάρσα (2004 – 1763 π.Χ.)

Ιτουρία Ήταν υποτελής τής Ουρούκ. Έχτισε ένα ναό στον οποίο αργότερα προσετέθη ένα παλάτι. [Frankfort, Lloyd, και Jacobsen 1943: 135,136 (Building Inscription no.1)]. Ήταν ακόμα σε ισχύ όταν στο θρόνο ανέβηκε ο Ιμπί Σιν. Στην ύστερη εκείνη εποχή της Ουρ ΙΙΙ, φαίνεται να υπήρξε μια διάσπαση από την Ουρ. Αυτή η διάσπαση φαίνεται να είναι συνδεδεμένη με τη διαδοχή της Ιτουρίας από τον γιό της Ιλουσού-Ιλία.

Ιλουσού-Ιλία (2028 - περίπου 2010 π.Χ.) Το όνομα είναι γραμμένο με θείο προσδιοριστικό, και αναλαμβάνει τον τίτλο του ΄΄Βασιλιά΄΄, πράγματα που αποτελούν εξαιρέσεις στην Εσνούνα. Διατήρησε καλές σχέσεις με τον Ισχμπί Ερά της Ισίν. Δήλωσε διάσπαση από την Ουρ, αντικατέστησε τα Σουμεριακά με τα Ακκαδικά, και έδωσε νέα τοπικά ονόματα στους μήνες.Κατέλαβε γρήγορα ολόκληρη την κοιλάδα, συμπεριλαμβανομένου τού Τουτούμπ (Χαφατζέ), μέχρι την περιοχή Κιρκούκ.

Νουρ-Αχούμ (περίπου 2010 - 1990 π.Χ.) Ήταν ο διάδοχος του Ιλουσού-Ιλία, και διατήρησε κι αυτός τις καλές σχέσεις με την Ισίν, και προφανώς βοηθήθηκε απ’ αυτή, στη μάχη κατά Σουμπαρτού.

(Το όνομα των δύο ακολούθων διαδόχων του θρόνου, φαίνεται Ελαμιτικό, πράγμα που δείχνει ισχυρούς δεσμούς με το Ελάμ).

Κιρικίρι (περίπου 1990 - 1975 π.Χ.)

Μπιλαλάμα (περίπου 1975 - 1960 π.Χ.) Λένε ότι ήταν αυτός που εξέδωσε το διάσημο κώδικα νόμου τής Εσνούνα. Μερικοί μελετητές πιστεύουν ότι ήταν ο Νταντούσα που εξέδωσε τον κώδικα. Οι διάδοχοί του χάνουν το μεγαλύτερο μέρος από τα εδάφη τους.

Ισχάρ-Ραμασχσού (περίπου 1960 - 1945 π.Χ.)

Αζουζούμ (περίπου 1945 - 1940 π.Χ.)

Ουρ-Νινμάρ (περίπου 1940 - 1935 π.Χ.)

Ουρ-Νινγκιζίντα (περίπου 1935 - 1930 π.Χ.)

Ιμπίγκ-Αντάντ Ι (περίπου 1930 - 1910 π.Χ.)

Σαρία (περίπου 1910 - 1900 π.Χ.)

Μπελακούμ (περίπου 1900 - 1880 π.Χ.)

Βαρασά (περίπου 1880 - 1875 π.Χ.)

Ιμπάλ-Πι-Ελ Ι (περίπου 1875 - 1860 π.Χ.)

Ιμπίγκ-Αντάντ ΙΙ (περίπου 1860 - 1830 π.Χ.) Τον λένε: "μεγενθυντική συσκευή τής Εσνούνα", επειδή άρχισε μια νέα περίοδο επέκτασης. Διατήρησε τον τίτλο, και όπως ο Ιλουσού-Ιλία, εγκαθίδρυσε την πρακτική αυτή, που ακολουθήθηκε και από τους εναπομείναντες κυβερνήτες της Εσνούνα.

Ναράμ-Σιν (περίπου 1830 - 1805 π.Χ.) Γιος του Ιπίγκ-Αντάτ ΙΙ. Κατέκτησε και έλεγξε προσωρινά την Ασσυρία γύρω στο 1830-1815 π.Χ. Έλεγξε επίσης τις περιοχές τών κοιλάδων μέχρι τη Μάρι.

Νταντούσα (περίπου 1805 - 1780 π.Χ.)

Ιμπάλ-Πι-Ελ ΙΙ (περίπου 1780 - 1763 π.Χ.) Δημιούργησε διπλωματικούς δεσμούς με την Μάρι. Η Εσνούνα δέχτηκε επίθεση από έναν συνασπισμό τής Βαβυλώνας, τών Μάρι και τού Ελάμ στη δεκαετία τού 1770, αλλά δεν καταλήφθηκε. Αμέσως μετά, κατέλαβε την Εκαλατούμ από την Ασσυρία. Το 1763 π.Χ. κατακτήθηκε από τον Χαμουραμπί.

Ιγκισί-Τισπάκ (περίπου 1730 π.Χ. - ...)

Ανί Η πόλη καταστρέφεται από τον Σαμσού-Ιλουνά, και ο Ανί συλαμβάνεται και στραγγαλίζεται

Oriental Institute Research Archives. Διεύθυνση στο Ίντερνετ. “Πολιτική αλλαγή και πολιτιστική συνέχεια στην Εσνούνα από την Ουρ ΙΙΙ στην ΠαλαιοΒαβυλωνιακή περίοδο”. Γραμμένο υπό του Clemens Reichel Tού Πανεπιστημίου του Σικάγο.